ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ To editorial του κυριακάτικου “Βήματος” επιγράφεται “Αέρηδες φουσκώνουν τα πανιά κι αέρηδες τα σκίζουν” και έχει αναμφίβολα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ως “σύσταση” και περιγραφή των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Επισημαίνει, λοιπόν, μεταξύ άλλων, το “Βήμα”:
“Αυτή την ώρα η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με διπλή- υγειονομική και οικονομική- κρίση, χωρίς πολλούς διαθέσιμους πόρους, πολλαπλώς εξαρτημένη για ακόμα μία φορά από την “καλοσύνη των ξένων”, των εταίρων μας στην Ευρώπη κυρίως, οι οποίοι, εκ παραδόσεως, είναι δύσκολοι και δύστοκοι”…
“Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει με ασφάλεια πως θα αντιδράσουν οι χειμαζόμενοι πολίτες, σε ενδεχόμενη επανεμφάνιση της πανδημίας, ή ακόμη κατά πόσο είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν αναγκαστικά μέτρα και ρυθμίσεις διάσωσης της οικονομίας και των επιχειρήσεων. ‘Η τι αισθήματα επίσης μπορεί να προκαλέσει ένα κύμα υψηλής ανεργίας ή ενδεχόμενης κατάρρευσης εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών εξαιτίας της”…
“Με άλλα λόγια, δεν είναι καιρός πανηγυρισμών, παρά χρόνος περισυλλογής και εντατικών προσπαθειών, ώστε να περιοριστούν κατά το δυνατόν οι ζημιές στο σώμα της οικονομίας και της κοινωνίας. Και για να γίνει κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο να επινοηθούν νέα σχήματα και μέτρα πολιτικής, να επιστρατευθούν οι καλύτερες δυνατές δυνάμεις, να εξασφαλιστεί υποτυπώδης συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και βεβαίως να προσφερθούν βοήθειες σε εκείνους που πραγματικά έχουν ανάγκη”…
Για να καταλήξει: “Σε άλλη περίπτωση, νέοι, σφοδροί αέρηδες θα σηκωθούν, έτοιμοι να σκίσουν τα φουσκωμένα πανιά”.
Προ ημερών εξηγούσα στο libre.gr, με παρόμοιο τρόπο, τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης που εξαπλώνεται ταχύτερα από τον φονικό ιό στην εποχή μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας.
Αλλά, ποιος ακούει τις παραινέσεις του “Βήματος” (ιδιοκτησίας του Βαγγέλη Μαρινάκη), ή και ανάλογα –αν και ηπιότερα ως προς την διατύπωση– σχόλια της “Καθημερινής”, δύο εφημερίδων, δηλαδή, που στηρίζουν την κυβέρνηση και έδρασαν ως “πολιορκητικοί κριοί” στην αποδόμηση της προηγούμενης;
Προφανώς ελάχιστοι και πάντως όχι εκείνοι που λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις στο Μέγαρο Μαξίμου.
Χαρακτηριστικό δείγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο η Ν.Δ (κυβερνών κόμμα με 40% στις τελευταίες εκλογές) αντέδρασε στο άρθρο του Αλέξη Τσίπρα στην “Εφημερίδα των Συντακτών” που προσπάθησε να απαντήσει στην υποδόρια κριτική σχετικά με τον Αρμαγεδδώνα που θα χτυπούσε την χώρα εάν εκαλείτο ο ίδιος να χειριστεί ως πρωθυπουργός μια πανδημία.
Η απάντηση ήταν μια φωτογραφία άνευ σχολίων: Ο Παύλος Πολάκης να καπνίζει…
Η απάντηση στο σημερινό άρθρο του κ. Τσίπρα στην Εφημερίδα των Συντακτών σχετικά με το τι θα γινόταν αν την υγειονομική κρίση του κορωνοϊού διαχειριζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η εξής: pic.twitter.com/NIiUQ5fW2b
— ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (@neademokratia) May 9, 2020
Είναι, πράγματι, απορίας άξιο, γιατί μια κυβέρνηση με “φουσκωμένα τα πανιά” από τους διθυράμβους των δημοσκοπήσεων και των φίλα προσκείμενων μέσων ενημέρωσης και αρθρογράφων, επιλέγει να απαντήσει σε ένα άρθρο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με μια φωτογραφία ενός αναπληρωτή υπουργού, προ τριετίας, η οποία τον “αιχμαλωτίζει” -ΚΑΚΩΣ- να καπνίζει σε δημόσιο κλειστό χώρο.
Είναι απορίας άξιο γιατί μια πανίσχυρη κυβέρνηση που επαίρεται πως έχει σχεδόν εξαφανίσει δημοσκοπικά τον αντίπαλό της επιστρέφει στα παλιά επικοινωνιακά κόλπα του Πολάκη, του Καρανίκα, του Πετσίτη; Μήπως συμβαίνει αυτό που λένε οι αγγλοσάξονες “you can’t teach an old dog new tricks”;
Κι’ όμως. Παρότι υλοποιεί μια φαραωνικών διαστάσεων καμπάνια ύψους 20 εκατ. ευρώ προς τα μέσα ενημέρωσης που της δημιουργεί ένα αδιάσπαστο “δίχτυ ασφαλείας”, η κυβέρνηση, αντί να εκπονεί σχέδια επί σχεδίων και να οικοδομεί προστατευτικά φράγματα για τους απειλούμενους από την οικονομική κρίση, επιδίδεται σε μια τακτική “αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση”.
Η ρητορική στην υπόθεση του ατιμώρητου εγκλήματος της Marfin και η σκηνοθεσία συνθηκών ειδικού δικαστηρίου στην υπόθεση της Novartis είναι δύο μόνο από τις αρκετές περιπτώσεις που δείχνουν πως η κυβέρνηση δεν είναι τόσο ακλόνητη και απερίσπαστη στην ηγεμονία της όσο θέλουν να εμφανίζουν κάποιοι φανατικοί υποστηρικτές της.
Το σύνθημα “και ο Πολάκης καπνίζει” αποδείχθηκε χρήσιμο και διαβρωτικό (βοήθησε πολύ και ο ίδιος, είναι αλήθεια, με τις ενίοτε ακραίες συμπεριφορές και το δημόσιο ύφος του) στην άνοδο της Ν.Δ προς τις εκλογές και την εξουσία. Τώρα, μοιάζει με αγχωμένη προσπάθεια να ξεσκουριάσουν τα σύμβολα της πόλωσης του παρελθόντος για να συσπειρώσουν ένα ακροατήριο που μάταια αναζητά “καινούρια κόλπα”.
Πέραν όλων αυτών είναι και άδικο. Ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας, για παράδειγμα, γνωρίζει πολύ καλά –και δημοσίως έχει παραδεχθεί– πόσο εποικοδομητική ήταν η συνεργασία του με το δίδυμο των προκατόχων του (Ξανθός,Πολάκης), και πόσο τον βοήθησε η συναίνεση που του προσφέρθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο ήταν συχνά σε επικοινωνία.
Για μια πανίσχυρη κυβέρνηση σε κρίση πανδημίας, ο Πολάκης θα έπρεπε να είναι ένα “θαμένο τόμαχοκ” και όχι ένα ξαναζεσταμένο “μίσος” για τα “σκυλιά του πολέμου”.
Αυτό το κλίμα –σε πλήρη αναντιστοιχία με όσα συστήνουν στην κυβέρνηση παλαιές και έγκυρες εφημερίδες του χώρου της– θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο εάν ο πρωθυπουργός είχε αποφασίσει να οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες κάλπες, προκειμένου να αποφύγει να διαχειριστεί, τώρα και υπό πίεση, την επελαύνουσα οικονομική κρίση. Οι πληροφορίες διϊστανται επ΄ αυτού. Οι μετριοπαθέστεροι του συστήνουν να το αποφύγει, οι σκληροί “αγιογράφοι” του λένε πως πρέπει να προχωρήσει άμεσα για να εξασφαλίσει την “πολιτική θανάτωση” του Τσίπρα.
Δεν έχει, όμως, επαρκείς δικαιολογίες για το δεύτερο.
–Στην κρίση του Έβρου, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δημοσίως υποστήριξε (συνέντευξη στο Mega Channel) την σκληρή πολιτική των κλειστών συνόρων, διαλύοντας τα νέφη περί δήθεν αμφισημίας.
–Στα ελληνοτουρκικά, ο Αλέξης Τσίπρας με ρητορική “πολεμάρχου” συνέδραμε την κυβέρνηση, καταγγέλοντας τον Ερντογάν και υποστηρίζοντας την εθνική θέση στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και όλα τα fora, ενώ και στο εσωτερικό της παρείχε πλήρη πολιτική κάλυψη.
Κι αυτό –πρέπει να σημειωθεί– την ώρα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (δηλαδή το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου) τον κατηγορούσε ως “δούρειο ίππο” της Τουρκίας και εκπρόσωπο των συμφερόντων του Ερντογάν, στην πιο απρεπή και χυδαία επίθεση που δέχθηκε, εδώ και δεκαετίες, ένας πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από μια κυβέρνηση.
–Στην πανδημία, πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που ένωσε την φωνή του με το κυβερνητικό πρόσταγμα για τα περιοριστικά μέτρα και κατέθεσε προτάσεις για την στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Είναι, λοιπόν, προφανές πως εδώ και αρκετούς μήνες η κυβέρνηση κινείται σε ένα συναινετικό πολιτικό πλαίσιο. Μια συναίνεση που δεν διεκδίκησε αλλά της προσφέρθηκε. Και, παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν αξιοποιεί (όπως προτρέπει και το κεντρικό άρθρο του “Βήματος”) αλλά σπεύδει να την εξαϋλώσει με διχαστική ρητορική τύπου Marfin και ανόητα επικοινωνιακά κόλπα για τον Πολάκη…