ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Συζητώντας με υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος της Τουρκίας και σχολιάζοντας τις κινήσεις της Τουρκικής πλευράς και τις αντιδράσεις της Ελληνικής, ανέφερε χωρίς περιστροφές ότι ο Erdogan παίζει με τον Μητσοτάκη το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Αλλά προσοχή, δεν θέλει να τον φάει, αλλά να τον παγιδέψει.
του ΣΠΥΡΟΥ ΣΙΔΕΡΗ
Οι συναντήσεις Erdogan Μητσοτάκη πρωτίστως στην Νέα Υόρκη και δευτερευόντως στο Λονδίνο, αποδείχτηκαν καταστροφικές στις μετέπειτα ελληνοτουρκικές σχέσεις, με ευθύνη της ελληνικής αποστολής, που πήγε σχεδόν απροετοίμαστη όχι τόσο στην ατζέντα των συζητήσεων αλλά στο “διάβασμα” του Erdogan.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τη συνάντηση των ηγετών Ελλάδας και Τουρκίας τον Σεπτέμβριο στην Νέα Υόρκη υπογράφηκαν τα δυο Τουρκολιβυκά μνημόνια, μετά τη συνάντηση του Λονδίνου, υπήρξε η προσπάθεια εισόδου προσφύγων και μεταναστών από τον Έβρο, ενώ τέλος μετά την τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη Erdogan υπογράφηκε το προεδρικό διάταγμα για την αλλαγή του χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τέμενος.
Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του δεν «κατάλαβαν» τον Τούρκο Πρόεδρο, καθώς αναλώθηκαν στη δημιουργία σχέσεων με χώρες «εχθρούς» της Τουρκίας, αντί να έχουν συνεχή επικοινωνία με την τουρκική πλευρά ώστε να «κατευνάζουν» και να σβήνουν τις σπίθες έντασης πριν μεταμορφωθούν σε ανεξέλεγκτη πυρκαγιά.
Στην προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να κάνει «φίλους» τους «εχθρούς» του «εχθρού» της, απομείωσε τις επαφές και σχέσεις που είχαν δημιουργηθεί το προηγούμενο διάστημα τόσο στην περιοχή των Βαλκανίων, όσο και στο Νότο της Ευρώπης.
Οι επιδερμικές σχέσεις με τα Βαλκάνια από την Κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών και η απαξίωση της 7μερούς συνεργασίας των Μεσογειακών χωρών της ΕΕ (Med7), έφερε ήδη αποτελέσματα αρνητικά για την Ελλάδα.
Στο τελευταίο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, μεταξύ των χωρών που αντέδρασαν στην επιβολή κυρώσεων στη Τουρκία, ήταν η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ιταλία, η Μάλτα και η Ισπανία. Αν μη τι άλλο είναι διπλωματική ήττα για την Ελλάδα, να μην μπορεί να πείσει τους εταίρους της για το «δίκιο» της.
Σ αυτό το πλαίσιο, μιας δυστυχώς απομονωμένης Ελλάδας σε σχέση με την Τουρκία, ακόμα και στην ΕΕ, ήρθε η Γερμανική Προεδρία από την 1η Ιουλίου, να κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα.
Η Γερμανία, αλλά και η ηγεσία της ΕΕ, θεωρούν την Τουρκία σημαντικό εταίρο. Αυτό έχει γίνει σαφές σε όλους τους τόνους, απ’ όλες τις πλευρές κι ας μην επαναπαύεται η ελληνική κυβέρνηση στις επαναλαμβανόμενες πανομοιότυπες ανακοινώσεις περί καταδίκης της Τουρκίας σε λεκτικό επίπεδο. Ο Josep Borrell ήταν ξεκάθαρος, η ΕΕ επιθυμεί αποκλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο και διμερής διάλογος Ελλάδας Τουρκίας.
Η Γερμανία θέλει επ’ ευκαιρία της εξάμηνης Προεδρίας της στην ΕΕ, να τελειώνει με το αγκάθι της Ελληνοτουρκικής διαφοράς. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από την συμμετοχή του Υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Heiko Maas στην συνάντηση Borrell, Δένδια, Χριστοδουλίδη στις Βρυξέλλες, αλλά και στην «απρόσμενη» συνάντηση στο Βερολίνο της Διευθύντριας του Διπλωματικού Γραφείου του Έλληνα Πρωθυπουργού, Ελένης Σουρανή, με τον σύμβουλο της Merkel για την εξωτερική πολιτική Jans Hecker και τον εξ’ απορρήτων σύμβουλο του Erdogan, Ibrahim Kalin.
Η με το έτσι θέλω συμμετοχή της Γερμανίας, προϊδεάζει για το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Η ανακοίνωση από την Γερμανική Καγκελαρία για τη δημιουργία ευρωπαϊκού άξονα Βερολίνου, Ρώμης, Παρισιού, Μαδρίτης και Λισαβώνας, αφήνει εκτός Ελλάδα και Κύπρο, μεγαλώνοντας την απομόνωση της Ελλάδας εντός ΕΕ.
Η μονοδιάστατη πολιτική της Ελλάδας για οικονομία και επενδύσεις, της προσδίδει διαπραγματευτική αδυναμία. Όλοι, και ιδιαίτερα η Γερμανία, γνωρίζουν την αχίλλειο πτέρνα της και πάνω σ αυτή την αδυναμία αναμένεται να στηρίξει την πολιτική της στα ελληνοτουρκικά, παγιδεύοντας την Ελλάδα, η οποία θα χρειαστεί οικονομική ενίσχυση για την μεγάλη ύφεση που έρχεται λόγω του κορωνοϊού.
Μέχρι πριν την Συμφωνία των Πρεσπών, η Ελλάδα ήταν η γκρινιάρα χώρα της ΕΕ. Με την επίτευξη της Συμφωνίας η Ελλάδα αναβαθμίστηκε στην Ευρώπη, ενώ η σωστή χρήση του βέτο, ισχυροποίησε τη θέση της στα ευρωπαϊκά όργανα κι έτυχε ενός πρωτόγνωρου σεβασμού.
Η επιστροφή της Ελλάδας ως η «γκρινιάρα» και προβλέψιμη χώρα της Ευρώπης, μόνο θετικό δεν θα είναι για τις επιδιώξεις της.
Το κυνήγι του ποντικιού από τη γάτα, θα συνεχιστεί μέχρι να πέσει στην παγίδα
Από το ibna.gr