ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στον φετινό εορτασμό της επετείου αποκατάστασης της Δημοκρατίας, η Κατερίνα Σακελαροπούλου θα υποδεχθεί στο Προεδρικό Μέγαρο -μεταξύ άλλων– τους εκπροσώπους του πολιτικού μας συστήματος, την ώρα που η Ελλάδα δέχεται μια ακόμα ανοίκεια αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από την γείτονα Τουρκία.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Μια αμφισβήτηση στο πλαίσιο του γενικότερου σχεδιασμού της Άγκυρας ο οποίος αξιοποιεί το κενό που αφήνει -παρά τα περί του αντιθέτου δημοσίως, και για τους τύπους, λεγόμενα- η αμφίσημη έως αδιάφορη στάση της διεθνούς κοινότητας. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες να ανέχονται ή και να υποθάλπουν την προκλητικότητα του Ταγίπ Ερντογάν (χαρακτηριστική η τυπικα μεν ορθή, πολιτικά, δε, “unfair” ανακοίνωση του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ περί “αμφισβητούμενων νερών”), και την ΕΕ ηχηρώς απούσα.
Η γερμανική διαμεσολάβηση περί απευθείας διαλόγου Μητσοτάκη-Ερντογάν αποκαλύπτεται καθημερινά ως ιδιαίτερα προβληματική (με τον τρόπο που εξελίσσεται) εάν λάβει κανείς υπόψη του την ατζέντα (της), που επιδεικτικά δημοσιοποίησε ο εξ απορρήτων του Τούρκου προέδρου Ιμπραχίμ Καλίν (Θράκη, εκλογή μουφτή, αμφισβητούμενα νησιά/”γκρίζες” ζώνες, αποστρατιωτικοποίηση, γεωτρήσεις, διαμοιρασμός φυσικών πόρων κ.ά). Για να την ναρκοθετήσει, μάλιστα, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου με την αποκάλυψη της μυστικής συνάντησης στο Βερολίνο και εν συνεχεία με την “προβολή ισχύος” στο νοτιοανατολικό Αιγαίο.
Όλα αυτά εξελίσσονται στις σκιές. Ο ελληνικός λαός δεν γνωρίζει εάν και τι ακριβώς συζητούμε με την Τουρκία, και εάν έχει αλλάξει η πάγια θέση της χώρας, η δε κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τα μάλλα την ανεκτική/συναινετική στάση της αντιπολίτευσης.
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση. Και αφορά το γεγονός πως, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει ούτε το ελάχιστο “σημείο ισορροπίας” που εξασφάλιζε συχνά η παρεμβατικότητα του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου. Η επιμονή του να υπενθυμίζει τακτικά τις υποχρεώσεις των εταίρων και συμμάχων, όπως αυτές απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, τις Συνθήκες και τις παραδοσιακές σχέσεις, λειτουργούσε ως “ξυπνητήρι”.
Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήπια και συμπαθής, επιβεβαιώνει καθημερινά πως ούτε γνωρίζει το εύρος των εθνικών μας θεμάτων, ούτε επιθυμεί να διαδραματίσει έναν τέτοιον ρόλο- πάντοτε στο πλαίσιο των συνταγματικών της αρμοδιοτήτων. Το ενδιαφέρον της για το θέμα της τουρκικής πρόκλησης ως προς την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αξίζει επιβράβευσης αλλά μέχρις εκεί. Καμία περαιτέρω κινητικότητα προς τους Ευρωπαίους ομολόγους της, καμία προσπάθεια εμψύχωσης του λαού την ώρα που η Τουρκία στήνει πολεμικά επεισόδια στο Αιγαίο και, κυρίως, καμία αναφορά στο “οπλοστάσιο” επιχειρημάτων που διαθέτει η Ελλάδα και στις πτυχές των τουρκικών προκλήσεων.
Θα ανέμενε κανείς από την κ. Σακελαροπούλου εντονότερη παρουσία σχετικά με τα εθνικά μας θέματα, την ώρα, μάλιστα, που βρίσκεται εδώ και καιρό σε επιτακτική εκκρεμότητα το αίτημα του Αλέξη Τσίπρα και της Φώφης Γεννηματά για την σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών υπό την αιγίδα της. Πιθανότατα δεν το έχει κατανοήσει, ή, ακόμα χειρότερα έχει επιλέξει έναν περιορισμένο ρόλο, όμως ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να δρα συμπληρωματικά στην εκάστοτε κυβέρνηση και στο πολιτικό μας σύστημα ως προς τα εθνικά μας θέματα και να αξιοποιεί τις διεθνείς διασυνδέσεις του/της για να προβάλλει τα επιχειρήματα της χώρας. Ακόμα και ενισχυτικά με το κύρος του Αρχηγού του Κράτους.
Μακάρι να το πράξει τουλάχιστον με το μήνυμά της για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Και μακάρι να αντιληφθεί γρήγορα πως η απουσία “σημείου ισορροπίας” στο Προεδρικό Μέγαρο δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ο “καθωσπρεπισμός” έχει τα όριά του. Οι καιροί είναι δύσκολοι και ο λαός χρειάζεται ένα σημείο αναφοράς (στο Προεδρικό Μέγαρο) που θα αίρεται πάνω από την τρέχουσα τοξική πολιτική αντιπαράθεση…