ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ας δούμε τώρα την άλλη όψη πίσω από την γενναία καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου που έσπασε ένα κύκλο σιωπής και τις προσπάθειες του Νίκου Κακλαμανάκη να αποκαλύψει το σύστημα της ομερτά.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Η Ομοσπονδία Ιστιοπλοϊας έχει περίπου την ίδια διοίκηση για πάνω από 30 χρόνια! Το ίδιο συμβαίνει με πολλές ακόμα αθλητικές ομοσπονδίες. Ενώ, δηλαδή, το πολιτικό σύστημα συζητά κατά καιρούς στο πλαίσιο των Συνταγματικών αναθεωρήσεων την ανάγκη να θεσπιστούν ασυμβίβαστα και χρονική διάρκεια θητειών, στον αθλητικό χώρο το σάπιο βασίλειο διαιωνίζεται.
Η διοίκηση της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοϊας που ορθώς κατηγορείται για την άθλια πρώτη ανακοίνωσή της μετά την βροντώδη καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου και για την προσπάθεια υποβάθμισης- αν όχι συγκάλυψης- του βιασμού ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ από συγκεκριμένους παράγοντες αθλητικών συλλόγων, προστατεύεται από πολιτικές ηγεσίες του αθλητισμού και κομματικούς ινστρούχτορες. Όλα αυτά με το άλλοθι του “αυτοδιοίκητου” που καταλήγει σε μια διαχρονική συναλλαγή μεταξύ πολιτικής και παραγόντων.
Το να διοικείς μια ομοσπονδία σημαίνει πως διαχειρίζεσαι ζωές και όνειρα αθλητών αλλά ταυτόχρονα και τεράστια ποσά από κρατικές επιχορηγήσεις και χορηγίες ιδιωτών. Η εξουσία αυτών των ανθρώπων εκπορεύεται από αυτήν ακριβώς τη σχέση διαπλοκής και καταλήγει σε ένα άβατο ατιμωρησίας.
Η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό της από παράγοντα της Ιστιοπλοϊας αλλά και άλλων αθλητών (αλλά και όλων αυτών που είναι βέβαιο πως θα μιλήσουν) δεν πρέπει να εκτονώνεται σε μία υπόθεση τύπου #MeToo. Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ένα τεράστιο πυώδες απόστημα κατάχρησης εξουσίας και πιθανότατα κακοδιαχείρισης δημοσίου χρήματος και διαφθοράς.
Ουδείς αναμάρτητος -ακόμα και μεταξύ αυτών που έσπευσαν να πάρουν δημοσίως θέση στηρίζοντας τη Σοφία Μπεκατώρου, το Νίκο Κακλαμανάκη και τους άλλους αθλητές. Είναι, για παράδειγμα, σαφές πλέον πως η Ολυμπιονίκης έχει καταθέσει περί του βιασμού της στον αθλητικό εισαγγελέα από τον περασμένο Νοέμβριο. Τι έχει απογίνει η έρευνα; Μήπως θα κατέληγε στα αζήτητα αυτής της σχέσης διαπλοκής εάν η Σοφία Μπεκατώρου δεν την καθιστούσε δημόσια και δεν συμπλήρωναν το παζλ άλλοι συναθλητές της;
Ο Νίκος Κακλαμάνης περιφέρει άοκνα τις καταγγελίες του για δεκαετίες και τις έκανε ακόμα πιο συγκεκριμένες όταν πριν ένα χρόνο μίλησε στη Βουλή στο πλαίσιο συζήτησης για το αθλητικό νομοσχέδιο. Δεν έγιναν πολλά στο μεταξύ.
Το ζητούμενο στην υπόθεση Μπεκατώρου δεν είναι η τιμωρία, εφόσον αποδειχθεί, του συγκεκριμένου παράγοντα για ένα αποτρόπαιο αδίκημα που έχει παραγραφεί. Είναι να μην αφήσουμε να παραγραφεί ο ερεβώδης κόσμος κατάχρησης εξουσίας στον χώρο του αθλητισμού. Να ξαναδούμε τις ευθύνες των διοικήσεων των Ομοσπονδιών, της ΕΟΕ (που ήξερε αλλά ανεχόταν;), των ηγεσιών του υφυπουργείου Αθλητισμού, των κομμάτων, της Βουλής.
Ουδείς εξ αυτών δεν μπορεί να εκμεταλλεύεται την γενναιότητα και το προσωπικό δράμα της Σοφίας Μπεκατώρου για να αποποιηθεί των ευθυνών του…