ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης –τα social media ίσως περισσότερο– καταβροχθίζουν την επικαιρότητα. Αδηφάγες μηχανές του εφήμερου και εντυπωσιακού, παραβλέπουν –άλλοτε σκοπίμως, άλλοτε “εν τη ρύμη”, πάντως βιαστικά και αναίτια– τις “ουρές” των γεγονότων, οι οποίες ενίοτε είναι πιο σημαντικές ακόμα και από τα ίδια τα γεγονότα.
Συγκλόνισε, για παράδειγμα, το πανελλήνιο η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό της από τον παράγοντα της ιστιοπλοϊας. Κινητοποιήθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί όλων των πολιτικών δυνάμεων. Άνοιξε τον ασκό του Αιόλου νέων καταγγελιών, επιλήφθηκε η Δικαιοσύνη, σηκώθηκε θύελλα. Τρεις μήνες μετά…σιγή.
Πήραν την σκυτάλη οι άνθρωποι του θεάτρου. Από τον Φιλιππίδη φτάσαμε στον Λιγνάδη. Μέγα θέμα, δηλωτικό, όπως αποδείχθηκε, μιας συμπεριφοράς καθόλου “μεμονωμένης”. Καταβλήθηκε προσπάθεια να συγκαλυφθεί στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων, ζητήθηκε η παραίτηση της υπουργού Πολιτισμού, έγινε συζήτηση στη Βουλή, αποδόθηκαν πολιτικές ευθύνες. Επιλήφθηκε και σε αυτή την περίπτωση η Δικαιοσύνη, στήθηκαν τηλεοπτικά σώου από τον συνήγορο υπεράσπισης, παρέλασαν μάρτυρες.
Λίγες εβδομάδες μετά, αποκαλύπτεται από την Real News (σε ρεπορτάζ της εξαιρετικής Άννας Κανδύλη) νέα καταγγελία για τέταρτο βιασμό. Μοτίβο μιας φρικτής συμπεριφοράς. Ελάχιστη η ανταπόκριση των περισσοτέρων μέσων ενημέρωσης. Γιατί; Πληγώνουν οι αναπαραγωγές της είδησης; Επαναφέρουν στο προσκήνιο μια υπόθεση ζόφου που πρέπει να ξεχαστεί; Να αποσιωπηθεί; Να μην επανέρχονται στην πρώτη γραμμή χειρισμοί και ευθύνες;
Σ.Κ