ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΦΕΝΔΥΛΑΚΗΣ Παρακολουθώ στο Youtube μια παλιά εκπομπή του BBC,με τον Γάλλο αυτοδίδακτο σεφ Raymond Blanc,η οποία είναι αφιερωμένη στο μήλο. Παρουσιάζοντας διάφορες ποικιλίες του μήλου, ο αεικίνητος σεφ μπαίνει στη κουζίνα για να μαγειρέψει τον απαγορευμένο καρπό.
Η συνταγή που βγάζει μάτι είναι το σουφλέ, τόσο για την προετοιμασία που απαιτείται για να παρασκευαστεί το γλυκό, όσο και για την εμφάνιση του. Στην ουσία, ο πολυαγαπημένος κύριος Blanc χρησιμοποίησε το εσωτερικό του μήλου για να φτιάξει μια “φάρσα”, με την οποία γέμισε ξανά το μήλο και στη συνέχεια, το έψησε όλο μαζί. Το τελικό αποτέλεσμα σε κάνει να απορείς, γιατί δεν έχει εφευρεθεί ακόμα η τεχνολογία της οσμής στην τηλεόραση.
Κάπου εδώ όμως, πρέπει να δώσουμε τον ορισμό για την χρήση της λέξης “φάρσα” στη μαγειρική, όπου δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από τη γέμιση.
Προέρχεται από τη γαλλική λέξη farce. Η ιστορία αναφέρει ότι, αντιπροσωπεία του Σάχη είχε επισκεφθεί τον Γάλλο βασιλιά και οι Πέρσες μάγειρες μαγείρεψαν για εκείνον γεμιστά με ρύζι. Ο βασιλιάς, στην θέα της μαγειρεμένης τομάτας, η οποία στο εσωτερικό της έκρυβε το ρύζι αντί για την σάρκα της, αναφώνησε έκπληκτος και ενθουσιασμένος: Φάρσα!
¨And the rest is history¨όπως λένε σε αρκετά χωριά της Ελλάδας.
Στην καθημερινότητα, όπως και στη μαγειρική, οι φάρσες έχουν ως απώτερο σκοπό την διασκέδαση μέσωτης έκπληξης. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι όλες οι φάρσες διασκεδαστικές ή νόστιμες. Τουλάχιστον στον τομέα της εστίασης, αν η φάρσα δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, δεν θα την δοκιμάσειο πελάτης.
Μια κακή φάρσα, δυστυχώς ,είναι και το νομοσχέδιο της συνεπιμέλειας, το οποίο και υπερψηφίστηκε από 156 βουλευτές. Παρουσιάστηκε ως άλλη μια ¨καινοτομία¨ της κυβέρνησης, η οποία έχει ως κύριο στόχο την προστασία του παιδιού. Πολλά έχουν ειπωθεί για τα υπέρ και τα κατά – που είναι περισσότερα – του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Η ουσία όμως είναι μια: Το νομοσχέδιο του κύριου Τσιάρα, παρά τις όποιες θετικές του προθέσεις του ίδιου, καθιστά το παιδί μήλο της έριδος ανάμεσα στους γονείς. Γίνεται αντιληπτό πως αυτό δεν συμβάλει θετικά στην ψυχολογία και την ανάπτυξη του παιδιού.
Οπότε γεννάται και η εξής απορία: Τελικά το νομοσχέδιο της συνεπιμέλειας ήρθε κι ψηφίστηκε στη βουλή για το καλό των παιδιών ή μήπως για το καλό της τσέπης κάποιων ¨παιδιών¨;
Το αν θα απαντηθεί το αφήνουμε για το μέλλον. Το μόνο που ξέρουμε με σιγουριά πάντως είναι ότι, όταν μια πρόταση αρχίζει ή τελειώνει με την φράση ¨για το καλό του…¨ (συμπληρώστε ελεύθερα) τότε το καλάθι που κρατάμε είναι μικρότερο και από αυτό για τη συγκομιδή των μήλων.
Εικονογράφηση: Adam and Eve – Lucas Cranach,1530
