Newsroom Team Το οργανωμένο έγκλημα ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του στους δρόμους της Αθήνας. Μόνο τον τελευταίο ενάμιση μήνα, πέντε φρικτές δολοφονίες/εκτελέσεις (Καραϊβάζ,Ζάκυνθος,Μεταμόρφωση,Σεπόλια,Βάρη) συγκλόνισαν το πανελλήνιο επιβεβαιώνοντας εκείνους που προέβλεπαν πως τα κυκλώματα της εγκληματικής νύχτας και της “επιχειρηματικής” (ξέπλυμα) μέρας θα άνοιγαν έναν εσωτερικό πόλεμο αναδιάταξης συσχετισμών στις “αγορές” των ναρκωτικών, της πορνείας, των εκβιασμών, της προστασίας κ.ά.
Η ανόητη και αφελής απάντηση που δίδεται από διαφόρους είναι “μα αυτά συνέβαιναν και παλαιότερα”. Πρόκειται, ως επί το πλείστον, για κλακαδόρους συστημάτων εξουσίας που σπεύδουν κάθε φορά να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Η αλήθεια είναι πως ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε τόσο έντονη, σωρρευμένη δολοφονική δραστηριότητα στον χώρο της βαριάς οργανωμένης εγκληματικότητας. Είναι προφανές πως “κάτι συμβαίνει εκεί έξω”.
Η δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη -επικοινωνιακή απολογία έως ένα βαθμό- προσθέτει μία σημαντική πτυχή που δεν έχει συζητηθεί επαρκώς. Αναφέρομαι σε αυτή της επιχειρηματικής δραστηριότητας για την νομιμοποίηση του εγκληματικού χρήματος.
Λέει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη: Το οργανωμένο έγκλημα δεν έχει ιδεολογικές αναφορές αλλά έχει πολύ χρήμα και έχει αρχίσει εδώ και καιρό να το νομιμοποιεί σε επιχειρηματικές δραστηριότητες. Εάν έτσι εισέλθει στους θεσμούς θα έχουμε ζήτημα κανονικής μαφίας.
Ορθώς. Το οργανωμένο έγκλημα δεν έχει ιδεολογικές αναφορές- παρότι δρα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αρχιτεκτονικής των κοινωνιών και του οικονομικού συστήματος. Οι πολιτικές, όμως, για την αντιμετώπισή του έχουν τέτοιες αναφορές. Και, κυρίως, τέτοιες αναφορές έχει η προτεραιοποίηση στις αντεγκληματικές πολιτικές.
Εάν επιλέγεις να ιεραρχήσεις ως σημαντικότερο θέμα τις καταλήψεις και τον Ινδαρέ, ή τον πόλεμο με τα ναρκωτικά, τις συμμορίες της νύχτας και το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Παρόλα αυτά, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη προσθέτει μια διάσταση, γνωστή στους μυημένους, όχι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό. Τι λέει; Εάν το οργανωμένο έγκλημα επεκτείνει κι άλλο τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και εισέλθει και στους θεσμούς, “θα έχουμε ζητήματα κανονικής μαφίας”. Τόμπολα!
Από τον “πόλεμο” του εισαγγελέα Τζουλιάνι (και μετέπειτα δημάρχου της Ν.Υόρκης), μέχρι τον άλλον του Ντι Πιέτρο κατά της “Ντραγκέτα” στην Ιταλία, η έμπειρία διδάσκει πως η μαφία διαθέτει συγκεκριμένα συστατικά που της επιτρέπουν να επιβιώνει και να…σκοτώνει.
–Οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα με ιεραρχία, ομάδες, επιχειρησιακό βραχίονα, εκτελεστές κ.ά. Αρκετοί εκ των “νονών” διευθύνουν τις οργανώσεις τους ακόμα και μέσα από τις φυλακές (και δίνουν από εκεί και εντολές για “συμβόλαια θανάτου”), γεγονός που αποδομεί την άποψη περί ατιμωρησίας τους λόγω ποινικού κώδικα και “χαλαρών” πολιτικών.
–Γεωγραφική κατανομή της οικονομικής εγκληματικής της δραστηριότητας (ανά περιοχές)
–Πλήρες σύστημα διοχέτευσης του εγκληματικού χρήματος σε νόμιμες (;) επιχειρηματικές δραστηριότητες/”πλυντήρια”. Λέγεται πως ο φάκελος Χρυσοχοϊδη περιλαμβάνει στοιχεία πως μεγάλο μέρος αυτής της δραστηριότητας εντοπίζεται στον τουρισμό (ξενοδοχεία, μπαρ κ.ά) και δη σε δημοφιλέστατους προορισμούς…
–“Ομπρέλα” προστασίας με διασυνδέσεις στο Κράτος (αστυνομία, Δικαιοσύνη, πολιτική)
Καμία μαφία, πουθενά στον κόσμο, δεν επιβίωσε επί μακρόν χωρίς όλα τα παραπάνω (ειρήσθω εν παρόδω, δείτε σχετικά το “Fear City” /Νέα Υόρκη εναντίον Μαφίας στο Netflix). Ο κ. Χρυσοχοϊδης εκφράζει τον φόβο του ότι εάν το ελληνικό οργανωμένο έγκλημα συνδυάσει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και εισέλθει στους θεσμούς, θα λάβει τα χαρακτηριστικά κανονικής μαφίας.
Μήπως, όμως, αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει; Ο φάκελος που παρέδωσε ο ίδιος ο υπουργός στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου και οι δηλώσεις του για διαχωρισμό του οργανωμένου εγκλήματος σε “μαφία του βορρά” και “μαφία του νότου”, προς αυτή την κατεύθυνση δεν δείχνει;
Ούτε στη Νέα Υόρκη, ούτε στην Ιταλία της δεκαετίας του ’90, δεν ήταν η αστυνομία μόνη της αυτή που ανέλαβε να αντιμετωπίσει την κάθε μαφία, για τον απλούστατο λόγο πως τα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος είχαν εξασφαλισμένη προστασία από θύλακες της ίδιας της αστυνομίας και έτσι κατόρθωναν συχνά να βρίσκονται τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά. Ίσως αυτό να αποτελεί και μία απάντηση σχετικά με την αδυναμία της ΕΛ.ΑΣ να αντιμετωπίσει τα κυκλώματα. Η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ, λένε πολλοί πως αποτελεί ίχνος προς αυτή την κατεύθυνση.
Όσους “πολέμους” και να κηρύξει ο κ. Χρυσοχοϊδης ελάχιστα θα είναι τα αποτελέσματα εάν δεν υπάρξει μία άλλου είδους αντιμετώπιση που δεν θα αρχίζει και δεν θα τελειώνει στην αστυνομία. Αντί η κυβέρνηση να συστήνει σώμα πανεπιστημιακής αστυνομίας (ιδού οι ιδεολογικές αναφορές που λέγαμε0, θα έπρεπε πρωτίστως να συστήσει ένα ειδικό σώμα αδιαφθόρων: από επιχειρησιακά άρτιους αξιωματικούς της αστυνομίας υπεράνω κάθε υποψίας, από εισαγγελείς, από κρατικούς λειτουργούς, από ειδικούς στον κυβερνοχώρο και πολλούς άλλους που θα βάλουν ως στόχο της ζωής τους την εξάρθρωση της μαφίας.
Ακόμα κι αυτό, όμως, απαιτεί συναίνεση του κοινοβουλίου και διαρκή παρακολούθηση από μία ειδική επιτροπή με στελέχη των κομμάτων που θα αναφέρονται απευθείας στους αρχηγούς τους.
Φυσικά, για να συμβεί κάτι τέτοιο, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη οφείλει να δεχθεί πως απέτυχε έως τώρα και να αναθεωρήσει το δόγμα του νόμου και της τάξης, αντικαθιστώντας το με μια γιγαντιαία επιχείρηση κατά του οργανωμένου εγκλήματος…