ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ Οι σπουδαίες εμφανίσεις του Στέφανου Τσιτσιπά και της Μαρίας Σάκκαρη στο Roland Garros στο Παρίσι εκτός από αποθέωση στα σόσιαλ μίντια για τις επιδόσεις τους, έφεραν και πολιτική εργαλειοποίηση των επιτυχιών τους κυρίως από τον κυβερνητικό τύπο.
Παραδοσιακά στη χώρα μας οι εκάστοτε Κυβερνήσεις είτε δημοκρατικά εκλεγμένες είτε με την επιβολή της βίας και των τανκς προσπαθούσαν να επωφεληθούν σε ψήφους και στη στήριξη της κοινής γνώμης των επιτυχιών στο κομμάτι του αθλητισμού είτε συλλόγων είτε αθλητών.
Τα χρόνια της κρίσης και κυρίως με την άνοδο των σόσιαλ μίντια, της πολιτικής διαμάχης δεξιάς – αριστεράς (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ) και των κομματικών στρατών στο διαδίκτυο η συγκεκριμένη συνθήκη έχει πραγματικά γιγαντωθεί.
Ένας από τους λόγους αυτούς παρακολουθώντας διαχρονικά τη σχέση των κομμάτων με τον αθλητισμό ήταν η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας ως Κυβέρνηση αλλά και πριν ως Αντιπολίτευση να περάσει ένα μήνυμα στήριξης της περίφημης αριστείας σε όλα τα επίπεδα και φυσικά στον αθλητικό τομέα.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τον νυν Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τον έχουμε δει να παρακολουθεί τουρνουά του Στέφανου Τσιτσιπά στο εξωτερικό ή αγώνες του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο ΝΒΑ όταν επισκέφθηκε επίσημα τις ΗΠΑ.
Κανείς δεν αμφισβητεί την αγάπη του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας για τον αθλητισμό η οποία είναι διαχρονικά γνωστή, αλλά σε όλα υπάρχουν και όρια και κάπου ξεπεράστηκαν όχι με δική του ευθύνη απαραίτητα. Η ευθύνη αυτή βαραίνει το κόμμα του στο κομμάτι της οργάνωσης στα σόσιαλ μίντια.
Λίγα λεπτά μετά τους θριάμβους του Στέφανου και της Μαρίας στο Παρίσι θα βλέπατε από γνωστούς ή λιγότερο γνωστούς λογαριασμούς στο Twitter με ξεκάθαρο φιλικό και οπαδικό τόνο προς την Κυβέρνηση να μην αποθεώνουν τους Έλληνες αθλητές, αλλά την νίκη της αριστείας απέναντι στην… μετριότητα του ΣΥΡΙΖΑ, την πατρίδα, την σημαία και έννοιες που δεν έχουν σχέση με μία ευρωπαϊκή χώρα το 2021 και έναν μετριοπαθή πολιτικό λόγο, αλλά μία εμφυλιοπολεμική λογική την οποία ευτυχώς η χώρα μας έχει αφήσει πίσω της εδώ και πολλές δεκαετίες.
Βέβαια και από την άλλη πλευρά στα σόσιαλ μίντια της αντιΚυβερνητικής άποψης είδαμε μία ειρωνική στάση προς τις επιτυχίες και την προσπάθεια της συντηρητικής παράταξης να τις αναδείξει ως δικές της στο “μάχη” υπέρ της αριστείας, την οποία βέβαια δεν την έχουμε δει ιδιαίτερα σε κυβερνητικό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό επίπεδο…
Πρέπει να επισημάνουμε κάτι σε αυτό το σημείο ότι ρόλο σε αυτή τη προσπάθεια της Κυβέρνησης Μητσοτάκη να καρπωθεί τις επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών παίζουν και τα ΜΜΕ τα οποία την στηρίζουν σε συντριπτικό βαθμό, αφού καμία άλλη Κυβέρνηση στο παρελθόν δεν είχε τέτοια ασυλία και χείρα βοηθείας από καναλάρχες και δημοσιογράφους.
Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι στην ιστορική πρόκριση της Μαρίας Σάκκαρη ότι πολλά γνωστά σάιτ και κανάλια δεν στάθηκαν τόσο στην αγωνιστική της επιτυχία στο τουρνουά του Παρισιού, αλλά στη παρουσία εκεί του γιου του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου και στη προσωπική σχέση που διατηρεί με την Ελληνίδα τενίστρια.
Ας μιλήσουμε ειλικρινά, δεν γίνεται να καλύπτεται μία ατομική επιτυχία για πολιτικούς και ψηφοθηρικούς λόγους μόνο και μόνο επειδή η συγκεκριμένη αθλήτρια φέρεται να έχει σχέση με τον γιο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μειώνει την προσπάθεια της, αλλά παράλληλα παρουσιάζει ένα πιο φιλικό προφίλ της Κυβέρνησης και της οικογένειας του Πρωθυπουργού προς τη κοινωνία και φυσικά την τοποθετεί ακόμα περισσότερο στη lifestyle επικαιρότητα.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών είναι αντί οι πολίτες να ενωθούν και να χαρούν για μία αθλητική επιτυχία της χώρας μας να διχαστούν ακόμα περισσότερο και σε αυτό έχουν ευθύνη πολιτικοί, μέσα ενημέρωσης, αλλά άθελα ή ηθελημένα και οι ίδιοι οι αθλητές.
Σε αυτή τη χώρα έχουμε πολλές “πληγές” και αρκετά προβλήματα και ίσως ήρθε η ώρα οι ίδιοι οι αθλητές να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να αποσυνδεθούν πλήρως από τη πολιτική. Αυτή είναι η δική τους ευθύνη αποφεύγοντας έστω και με τις δικές τους μικρές δυνατότητες την κομματικοποίηση του κόπου και του ιδρώτα που χύνουν στο παρκέ…