“Δεν είχε δώσει δικαιώματα.”
“Ζούσαν το όνειρό τους.”
“Οι ληστές ήταν Αλβανοί.”
“Οι δολοφόνοι στάθηκαν αδίστακτοι.”
“Η πανέμορφη σύζυγος.”
“Ο συγκλονισμένος πατέρας.”
Αφορισμοί. Σλόγκαν και συνθήματα για να χαρακτηρίσουν και να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο περιγραφής ενός εγκλήματος που, όμοιά του έχει δει η Ελλάδα και ο κόσμος.
“Πρωτοφανές έγκλημα.”
Ο Κοκκινόπουλος έδειξε ότι ούτε αυτό το σλόγκαν ισχύει. Επί πολλαπλά επεισόδια της σειράς του 10η Εντολή. Με ειδεχθή και ανατριχιαστικά εγκλήματα. Κυρίως μέσα σε στενούς οικογενειακούς κύκλους.
“Το ήξερα από την πρώτη στιγμή”.
Αφορισμός που ικανοποιεί την προσωπική εγωπάθεια του καθενός που τον εκστομίζει. Και;
“Η έξαρση (εγκληματικότητας) οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην εισροή στην ελληνική κοινωνία πληθυσμών οι οποίοι δεν ασπάζονται τις ίδιες αξίες με τον Έλληνα, δεν έχουν την ίδια εκπαίδευση». Αντιεισαγγελέας Αρείου Πάγου.
Αφορισμός που τρομάζει.
“Κλείδωσε γιατί κυκλοφορούν τσιγγάνοι στην περιοχή”.
Αφορισμός που δείχνει πως δεν έχεις γνωρίσει ψυχή ζώσα πέραν του εγωκεντρικού εαυτού σου, όσα ταξίδια κι αν έχεις κάνει μέχρι την “άκρη της πόλης”.
“Ήταν αγαπημένοι.”
Θέσφατο που κανείς δεν όρισε, όσες δημοσιεύσεις “ευτυχίας” κι αν υπάρχουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Όσες φωτογραφίες με χαμόγελα πνιγμένα και να βγουν ώστε να στραγγαλίσουν την ενδοοικογενειακή βία η οποία, φυσική ή ψυχολογική, προκαλεί ασφυξία στα απανταχού θύματα και εκνευρισμό σε σημείο παροξυσμού στο θύτη.
“Έλληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν τα κάνουν αυτά”
Ωσάν έχει το ένδυμα θρησκείας, ιθαγένειας και πίστης αναγράφει στην ούγια απαγορεύσεις.
“Ο δολοφόνος αρκεί να χτυπήσει μία φορά.”
Αφορισμός που, δυστυχώς, ισχύει.