ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ Στις 26 Ιουνίου του 1908 γεννιέται ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, ο ιστορικός δολοφονημένος Πρόεδρος και ηγέτης της Χιλής αφήνοντας για πάντα ανεξίτηλο το αποτύπωμα του στην ιστορία της παγκόσμιας αριστεράς και των ειρηνικών δυνάμεων.
Μπορεί η αριστερά όλες αυτές τις δεκαετίες να διαθέτει πολλά σύμβολα με τα οποία παθιάζονται και συμβαδίζουν οι πολίτες αυτού του κόσμου όπως ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Τσε και ο μεγάλος Φιντέλ, όμως πραγματικά ο Σαλβαδόρ Αλιέντε ξεχωρίζει από όλους τους.
Ο ιστορικός Πρόεδρος και ηγέτης της Χιλής και γιατρός στο επάγγελμα έδωσε πραγματικά τη ζωή του για την ελευθερία και τη δημοκρατία δύο πραγματικότητες χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε μία κοινότητα ή χώρα ο σοσιαλισμός.
Ο Αλιέντε από τη πρώτη στιγμή που ανέλαβε δημόσιο αξίωμα στη Χιλή έδειξε την αγάπη του για τον άνθρωπο πριν καν ακόμα γίνει Πρόεδρος της χώρας και της Γερουσίας κατορθώνοντας να φέρει ιστορικές αλλαγές στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Ως Πρόεδρος παρά τις οικονομικές πιέσεις και τον στραγγαλισμό από τις ΗΠΑ την δεκαετία του 70’ κατόρθωσε να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής όχι μονάχα όλων των πολιτών αλλά κυρίως των παιδιών όπως ο Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, να λύσει σε τεράστιο βαθμό το πρόβλημα του αναλφαβητισμού και της ανάπτυξης των αγροτικών καλλιεργειών και κυρίως να καλυτερεύσει την ζωή των απλών και φτωχών ανθρώπων σε μία χώρα που δεν είχε ποτέ μεσαία τάξη.
Βέβαια το μότο του Αλιέντε από το οποίο καταφέρνει να ξεχωρίζει και από τις υπόλοιπες ιστορικές προσωπικότητες της αριστεράς είναι πως όταν υπήρξε η ανάγκη και ο φόβος για εσωτερική επίθεση οργανωμένη από τις ΗΠΑ δεν επέλεξε τα όπλα και τις λίγες στρατιωτικές δυνάμεις που διέθετε ούτε να βάλει τον λαό του σε μία περιπέτεια εμφύλιας διαμάχης.
Αυτό που επέλεξε τις τελευταίες του ώρα πριν δολοφονηθεί από την αιματοβαμμένη και βάρβαρη δικτατορία του Πινοσέτ ήταν να στείλει μήνυμα ενωτικό και εμψυχωτικό προς τους πολίτες και να θυσιαστεί για εκείνους.
Τα τελευταία του λόγια από την ομιλία που έβγαλε άλλωστε από το κρατικό ραδιόφωνο λίγο πριν συλληφθεί και την ώρα που η χούντα του Πινοσέτ καταλάμβανε τη χώρα για δυστυχώς πολλές μαύρες δεκαετίες είναι αλησμόνητα και προφητικά:
“Οι άνθρωποι πρέπει να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, αλλά δεν πρέπει να θυσιαστούν. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αφεθούν να καταστραφούν ή να διατηρηθούν από σφαίρες, αλλά ούτε και να ταπεινωθούν.
Εργάτες της χώρας μου, έχω πίστη στη Χιλή και το πεπρωμένο της. Άλλοι άνδρες θα ξεπεράσουν αυτή τη σκοτεινή και πικρή στιγμή προδοσίας που προσπαθεί να επικρατήσει. Να πηγαίνετε προς τα εμπρός γνωρίζοντας ότι, αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες λεωφόροι θα ανοίξουν και πάλι και οι ελεύθεροι άνθρωποι θα περπατούν μέσα από αυτές για να χτίσουν μια καλύτερη κοινωνία.”.
Δεν ξέρουμε τι θα είχε συμβεί στην ιστορία της Χιλής και συνολικά παγκοσμίως αν η ο Αλιέντε αντιστεκόταν δια της βίας και υπερίσχυε μαζί με την Κούβα του Φιντέλ, όμως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έμεινε ο ίδιος μέχρι το τέλος.
Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε αποτελεί ένα από τα ιερά σύμβολα που τίποτα δεν μπορεί να μειώσει και κανένα μελανό σημείο να τα αμαυρώσει. Θα αποτελεί πάντα τον ειρηνικό επαναστάτη της αριστεράς που κατάφερε κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες να εφαρμόσει τον αληθινό δημοκρατικό σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.
Το τι σημαίνει για τον κάθε αριστερό και προοδευτικό πολίτη ο Αλιέντε μπορείτε να το καταλάβετε από τους παρακάτω στίχους του σπουδαίου Πάμπλο Νερούδα:
“Εκεί έπεσε το αίμα σου. Στη μέση της πατρίδας χύθηκε, απέναντι από το παλάτι, χύμα στο δρόμο, για να το βλέπει όλος ο κόσμος και να μη μπορεί να το σβήσει κανείς. Και έμειναν οι κόκκινοι λεκέδες σαν αδυσώπητοι πλανήτες”.