ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ «Τσιμπήστε την ευκαιρία και τσιμπηθείτε. Με ένα εμβόλιο».
Εάν η ευκαιρία είναι τα 150 ευρώ, παίζει και να μην «τσιμπήσουν» οι νέοι. Τους κοστολόγησαν φθηνά. Δεν βγάζουν ούτε τα εισιτήρια και την διαμονή για διήμερο στις Κυκλάδες.
Εάν ισχύει το παλιό και δοκιμασμένο «για όλα υπάρχει μια τιμή», πάλι παίζει το «τσίμπημα» να μείνει τζούφιο. Τους έδωσαν χαμηλή τιμή. Το λέει η βασική αρχή του καπιταλισμού – το τίμημα το ορίζει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Εν προκειμένω, η κυβέρνηση έχει πλεόνασμα εμβολίων και έλλειμμά προθύμων προς εμβολιασμό: Στις ηλικίες 18 έως 24, όπως ενημέρωσε χθες ο αρμόδιος Γενικός Γραμματέας Υγείας Μάριος Θεμιστοκλέους, το ποσοστό εμβολιασμών φθάνει μόλις στο 11%. Στοιχειώδης στρέβλωση. Οπότε, «pay them more» – «δώστε τους περισσότερα»- όπως είπε και ο Τζο Μπάιντεν όταν του επεσήμαναν ότι οι αμερικανικές βιομηχανίες δεν βρίσκουν εργαζόμενους για να στηρίξουν την aύξηση της παραγωγής τους. Και τα κέρδη της μεταπανδημικής τους ανάκαμψης.
Εάν η κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι προιόν προς πώληση, ούτε προς εξαγορά, τότε η κυβέρνηση έχει πρόβλημα. Πρόβλημα ηθικό και πολιτικό.
Ηθικό, γιατί ο εμβολιασμός είναι πράξη ζωής. Δεν αγοράζεις την ζωή με 150 ευρώ. Και, κυρίως, δεν μαθαίνεις στους νέους να την παζαρευούν.
Πολιτικό, διότι το οικονομικό δέλεαρ μαρτυρά πάντα εκλογική αγωνία.
Είναι αλήθεια, ότι η κυβέρνηση ποτέ δεν είχε την καλύτερη σχέση με τους νέους. Απ’ όταν τους έδειχνε με το δάχτυλο ως ασυνείδητους μεταδότες του κορονοιού έως τότε που τους κυνηγούσε – ενίοτε και με τα γκλομπς της ΕΛΑΣ – στις πλατείες. Η οικονομική συνδιαλλαγή όμως δεν είναι ο πιο σοφός τρόπος για να τους κερδίσει. Το «τσίμπημα» έναντι 150 ευρώ μπορεί να εκληφθεί και ως προσβολή, και η προσβολή γεννά αντίδραση. Μπορεί να χαθούν και οι ψηφοφόροι, και το στοίχημα του εμβολιασμού μαζί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει – το έκανε, λέει, κι ο Τσίπρας. Οταν έδινε 400 ευρώ επίδομα στους άνεργους κι όταν μοίραζε την 13η σύνταξη πριν από τις εκλογές.
Αυτή όμως είναι η μισή σληθεια.
Πρώτον, διότι ο Τσιπρας εδωσε τα 400 ευρώ στους ανέργους επειδή – καλως ή κακώς – πίστευε στην επιδοματική πολιτική ως εργαλείο κοινωνικής συνοχής. Είναι ακριβώς η πολιτική που αποκηρύσσει μετα βδελυγμίας η κυβέρνηση του αναπτυξιακού φιλελευθερισμού.
Δεύτερον, διότι ο Τσίπρας είχε δώσει την 13η σύνταξη ως πάγια μεταμνημονιακή παροχή ( την οποία έκοψε αμέσως μετά η ΝΔ).
Το ότι την είχε δώσει προεκλογικά δεν ήταν ό,τι πιο ευφυές είχε κάνει. Το πλήρωσε και έμαθε και εκείνος ότι τα προεκλογικά τσεκ σπανίως εξαργυρώνονται στην κάλπη.
Πόσο μάλλον όταν οι αποδέκτες των τσεκ είναι οι millennials – οι 18άρηδες και οι 20άρηδες της πανδημικής δυστοπίας και των μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών αδιεξόδων. Οι οποίοι, εάν και εφόσον περάσουν από την κάλπη, μπορεί και να το κάνουν απλώς και μόνον για να καταθέσουν την οργή τους…