ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ «Πρέπει να ερευνηθεί αν υπάρχουν δημοσιογράφοι με αριστερές και ακρο-αριστερές απόψεις στην εφημερίδα Tagesschau και στο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο ARD»: Μια ανατριχιαστική δήλωση που θυμίζει άλλες εποχές στη Γερμανία .
Μια εξωφρενική δήλωση, που δεν προέρχεται από κάποιον θαυμαστή του Χίτλερ, αλλά από ανώτατο στέλεχος του Γερμανικού Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, τον Χανς Γκεόργκ Μάασεν , υποψήφιο βουλευτή του CDU στη Θουριγγία και πρώην επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος. «Να ελέγξουμε τα βιογραφικά ορισμένων συντακτών του δικτύου ARD», είπε ανερυθρίαστα ο Μάασεν σε συνέντευξή του σε ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό του Βερολίνου. Ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός κατηγορεί επίσης τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό ARD για «ξεκάθαρη αριστερή στροφή» και για «χειραγώγηση της κοινής γνώμης»…
Πρώην πράκτορας των Γερμανικών μυστικών υπηρεσιών ο Μάασεν δήλωσε μάλιστα πως έχει στοιχεία ότι «πάνω από το 90% των νέων δημοσιογράφων των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών φορέων υποστηρίζουν το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα , την Αριστερά ή τους Πράσινους». «Εγκλημα», για τον Χριστιανοδημοκράτη πολιτικό. Πάλι καλά που δεν ζήτησε να τους στείλουν στην πυρά ή να ανοίξει κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για να τους στείλουν!
Οι δηλώσεις του Μάασεν προκάλεσαν φυσικά ανατριχίλα και στη Γερμανία. «Το Σύνταγμά μας προστατεύει την ελευθερία του Τύπου», έγραψε ο ομοσπονδιακός διευθυντής των Πράσινων , Μίκαελ Κέλνερ. «Ο Μάασεν επιτέθηκε κατάφωρα στο Σύνταγμα» τόνισε το στέλεχος των Πρασίνων, ζητώντας από το CDU να πάρει θέση. «Η ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών δεν μπορεί να σιωπά μπροστά σε αυτές τις φρικαλεότητες» , τόνισε ο Πράσινος βουλευτής Κονσταντίν φον Νοτζ .
O Μάασεν θεωρείται υπέρμαχος των ακροδεξιών απόψεων στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα. Είχε επανειλημμένα τοποθετηθεί ενάντια στην προσφυγική πολιτική της καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ και οι θέσεις του είναι πιο κοντά στο ακροδεξιό AfD. Εξελέγη υποψήφιος βουλευτής του CDU στη Θουριγγία, χωρίς να μένει εκεί, γιατί οι Χριστιανοδημοκράτες ήθελαν να προσεγγίσουν τους υπερσυντηρητικούς ψηφοφόρους, αναφέρεται σε ανάλυση του Γερμανικού Ραδιοφώνου. «Μετά τις εκλογές της του Σεπτεμβρίου ,ο κύριος στόχος πρέπει να είναι η αποτροπή μιας κυβέρνησης «πράσινου-κόκκινου-βαθέως κόκκινου», δήλωσε ο Μάαασεν ,αναφερόμενος στο ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης SPD,Πρασίνων και Αριστεράς.
Κίνδυνος για τη δημοκρατία
Ο Μάασεν δεν εξέπληξε πάντως τους Γερμανούς με την νέα, προκλητική του παρέμβαση. Το 2015, ως πρόεδρος της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος ,είχε διατάξει έρευνες εναντίον της ενημερωτικής ιστοσελίδας Netzpolitik.org με την κατηγορία της «προδοσίας», επειδή είχε αποκαλύψει στοιχεία για την παρακολούθηση του Διαδικτύου από τις μυστικές υπηρεσίες .
Όταν το “Spiegel” και “Süddeutscher Zeitung” δημοσίευσαν πριν δύο χρόνια το βίντεο εμφανιζόταν ο τότε αντιπρόεδρος της Αυστριακής κυβέρνησης , ακροδεξιός Χανς Κρίστιαν Στράχε να δωροδοκείται από έναν ρώσο ολιγάρχη ,προκαλώντας κυβερνητική κρίση στη Βιέννη, ο Μάασεν κατέκρινε τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης και έγραψε στην εφημερίδα “Bild”: « Οι Αριστεροί και οι ακροαριστεροί ακτιβιστές προσπαθούν να δικαιολογήσουν με κάθε τρόπο τον αγώνα ενάντια στα δεξιά»
Η Ανια Ρέτσκε ,παρουσιάστρια εδώ και 20 χρόνια της εκπομπής “Panorama” στο ARD, τονίζει ότι οι επιθέσεις κατά της δημοσιογραφίας συνιστούν κίνδυνο για τη δημοκρατία. «Η πρακτική είναι σχεδόν παντού κοινή. Ο στόχος, φυσικά, είναι ο εκφοβισμός. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αυτές οι επιθέσεις δεν αφορούν ποτέ τον κάθε δημοσιογράφο. Πρόκειται για τον περιορισμό της ελευθερίας. Ελευθερία του Τύπου, ελευθερία έκφρασης. Είναι μια επίθεση σε όλους μας»
Η Ανια Ρέτσκε έχει επίσης δεχτεί τα τελευταία χρόνια σφοδρές επιθέσεις από «το δεξιό στρατόπεδο» για τη δουλειά της. «Το κύριο ζήτημα στην πραγματικότητα σήμερα είναι η διατήρηση της κριτικής δημοσιογραφίας, της ανεξαρτησίας και των ελευθεριών που έχουμε ως δημοσιογράφοι…
Ειδικά ,όσοι εργαζόμαστε στα δημόσια μέσα ενημέρωσης ,πληρωνόμαστε για να κάνουμε την κοινωνία να μιλά και να συλλογίζεται».
Θα μείνουν μόνο τα σκουπίδια;
Δυστυχώς, όπως λέει ο Γενικός Διευθυντής της EBU, Νόελ Κιούραν , «το τελευταίο διάστημα ,ο ειδησεογραφικός τομέας βιώνει την αύξηση του εκφοβισμού, τις απειλές βίας ή και πραγματική βία κατά των δημοσιογράφων, καθώς και την ενίσχυση των προσπαθειών από κυβερνήσεις σε ορισμένες χώρες να πλήξουν τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους».
Φυσικά, οι απειλές και η βία κατά των δημοσιογράφων δεν είναι κάτι νέο. Το 1996 στην Ιρλανδία, η Βερόνικα Γκέριν , έχασε τη ζωή της σε ένα περίεργο τροχαίο δυστύχημα. Είκοσι χρόνια αργότερα στη Μάλτα, το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται: Η Δάφνη Καρουάνα Γκαλιζία είχε την ίδια άθλια μοίρα, δολοφονημένη από έκρηξη βόμβας στο αυτοκίνητό της .Στα 20 χρόνια που πέρασαν ανάμεσα στη δολοφονία της Βερόνικα και της Δάφνης, πάνω από 1000 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν στο καθήκον.
Από τους δημοσιογράφους που έχασαν τη ζωή τους το 2020, το 84% ήταν εν γνώσει τους «στόχοι»…Όπως και ο δικός μας Γιώργος Καραϊβάζ, η δολοφονία του οποίου παραμένει ακόμη ανεξιχνίαστη.
«Σε όλο τον κόσμο, η ελευθερία του Τύπου έχει μειωθεί τον τελευταίο χρόνο», τονίζει ο Γενικός Διευθυντής της EBU. «Ένας αυξανόμενος αριθμός κυβερνήσεων και στην Ευρώπη, προσπαθούν να σιωπήσουν τις αντιπολίτευση, περιορίζοντας την ελευθερία του Τύπου. Αλλά, το ουσιαστικό, κοινό αγαθό της δημοσιογραφίας είναι να τροφοδοτεί τη συζήτηση, να εκφράζει διαφορετικές απόψεις, να απαιτεί λογοδοσία από εκείνους που κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους. Μόνο με αυτό τον τρόπο η δημοσιογραφία θα είναι σε θέση να μεταμορφώσει ριζικά τη ζωή των ανθρώπων, αλλά και να επιβιώσει. Γιατί ,αλλιώς, το μέλλον αυτού του λεγόμενου τέταρτου πυλώνα της δημοκρατίας ,φαίνεται πολύ αβέβαιο», προειδοποιεί ο Νόελ Κιούραν.
Στο εξαιρετικό μυθιστόρημά του ” the Imperfectionists”, ο Αγγλοκαναδός συγγραφέας Τόμ Ράχμαν περιγράφει την ιδιωτική ζωή των εργαζομένων σε μια μεγάλη εφημερίδα, που παλεύουν μάταια να την κρατήσουν εν ζωή. Ο Ράχμαν περιγράφει την τελευταία φορά που ένας αναγνώστης της εφημερίδας επισκέπτεται τα άδεια γραφεία της εφημερίδας ,που τελικά έκλεισε: «Ολόκληρος ο κόσμος ήταν κάποτε σε αυτό το δωμάτιο. Τώρα υπάρχουν μόνο σκουπίδια εδώ. Η εφημερίδα – οι καθημερινές ειδήσεις για την ηλιθιότητα και τη λαμπρότητα του ανθρώπινου είδους – δεν είχε χάσει ποτέ ούτε ένα ραντεβού πριν. Τώρα όλα έχουν τελειώσει…». Μήπως όλοι μας -δημοσιογράφοι ,πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες- πρέπει να σκεφτούμε ξανά τη δημοσιογραφία που θέλουμε; Για να μην επαληθευτεί δραματικά η νουβέλα του Ράχμαν;
Πρώτη δημοσίευση: δημοκρατία