ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Το κεντρικό αντικείμενο της υπόθεσης της σύστασης της προανακριτικής και της παραπομπής του Νίκου Παππά στο ειδικό δικαστήριο με αφήνει παγερά αδιάφορο ήδη από την εποχή που ξεκίνησε. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού θεωρώ την τηλεόραση εθνικής εμβέλειας κάτι τόσο ξεπερασμένο όσο και τις κασέτες των 8truck, τα videoclub και τις γραφομηχανές olivetti…
Σε αντίθεση με το ραδιόφωνο αλλά και τις εφημερίδες, η παραδοσιακή τηλεόραση είναι “νεκρή”, ως Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης, ήδη από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Ηδη, δύο γενιές νέων ανθρώπων της έχουν γυρίσει στην πλάτη καθώς σε αντίθεση με τους γονείς τους που μεγάλωσαν μαζί της, οι ίδιες μεγάλωσαν με Play Station, Xbox και με ένα έξυπνο κινητό η ένα τάμπλετ στο χέρι. Ετσι, το σημερινό κοινό της παραδοσιακής τηλεόρασης (των καναλιών εθνικής εμβέλειας) είναι ένα κοινό βιολογικά γερασμένο, στα όρια του ψηφιακού αναλφαβητισμού, με πολύ ελεύθερο -και μάλλον ανεκμετάλλευτο- χρόνο και εκτός παραγωγικής δράσης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η τηλεόραση έχει πάψει να επηρεάζει αυτές τις γενιές των απόμαχων της ζωής. Αλλιώς δεν θα εξακολουθούσαν κάποιοι να επενδύουν σε αυτήν, όχι βέβαια για οικονομικά κέρδη αλλά για πολιτική επιρροή.
Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ μέγιστο λάθος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το ότι ξόδεψε τόση ενέργεια, τόσο χρόνο και τελικά, τόσο πολιτικό κεφάλαιο ασχολούμενη με το θέμα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών, κάτι που τώρα “πληρώνει” ο πρώην υπουργός Νίκος Παππάς με την κατηγορία “παράβασης καθήκοντος”. Κατηγορία που μάλλον θα καταπέσει στα δικαστήρια αλλά που έκανε την πολιτική ζημιά της…
Δηλαδή; Δεν έπρεπε να κάνει τίποτα; Να άφηνε το άναρχο τοπίο που ίσχυε επί τριάντα σχεδόν χρόνια ως ήταν; Να έκανε τα “στραβά μάτια” στην ασυδοσία των καναλαρχών;
Οχι! Και εξηγούμαι. Σε ένα μόνο πράγμα συμφωνώ με τους κατηγόρους του Νίκου Παππά και συγκεκριμένα με τον εκπρόσωπο του ΚΙΝΑΛ, βουλευτή, πρώην δήμαρχο Αθήνας και πρώην Συνήγορο του Πολίτη, Γιώργο Καμίνη: στο ότι ήταν εντελώς λάθος η επίκληση, από της κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, της έρευνας τους Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας που συνιστούσε 4 τηλεοπτικές άδειες.
Το πόρισμα της Φλωρεντίας χαντάκωσε τον Νίκο Παππά -κι ας το υπερασπίζεται ακόμη- και κατέληξε να αναδείξει πανίσχυρους τους καναλάρχες που πήραν τις 4 άδειες και που τώρα δεν πληρώνουν και δεκάρα με το πρόσχημα της πανδημίας.
Τι έπρεπε να κάνει; Να προκηρύξει 50 (πενήντα) άδειες! Προς ένα εκατομμύριο τη μία! Να πάρουν παλιοί και νέοι καναλάρχες από 10-15 και μετά να “σκοτώνονται” στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Να πάρουν από μία όλα τα κόμματα. Να πάρει η Εκκλησία (γιατί όχι;). Να πάρουν παραγωγικοί φορείς. Να πάρουν τα Πανεπιστήμια. Να πάρουν ΚΥΝΣΕΠ δημοσιογράφων, σκηνοθετών κ.ά.
Και το τηλεοπτικό τοπίο θα άλλαζε ριζικά. Και σύμφωνο με το πνεύμα του Συντάγματος θα ήταν. Και πλουραλισμό θα είχαμε. Και υγιή ανταγωνισμό αλλά και ίσως πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα από ανεξάρτητους φορείς και παραγωγούς οπτικοακουστικών προϊόντων.
Και ο Νίκος Παππάς θα ήταν σήμερα “καβάλα στο άλογο”, για να επιστρέψουμε στη σημερινή παραπομπή του…