ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΛΙΑΣ σα σήμερα το βράδακι 15 Ιουλίου του 1965 μετά απο σειρά επιστολών μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (έγραψα πριν λίγες μέρες)
ο νόμιμος πρωθυπουργός εξαναγκάζεται σε παραίτηση….
………………………………………..
ο διακοσμητικός ανώτατος άρχων της χώρας, βασιλιάς Κωνσταντίνος,
δεν υπογράφει την ανάληψη του υπουργείου εθνικής άμυνας απ τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
(ανήκουστο, να μην μπορεί ο πρωθυπουργός να ειναι και υπουργός)
………………………………………..
γιατί;
γιατί έτσι,
γιατί μπορεί,
γιατί γουστάρει….
………………………………………..
μετά την παραίτηση αναγκαστικά ακολουθούν εκλογές και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο οτι ο Παπανδρέου θα σαρώσει
αρα
πρέπει να φτιαχτεί κυβέρνηση απ αυτη τη βουλή, χωρίς εκλογές….
………………………………………..
αυτό το εχει αναλάβει ηδη ενας υπουργός του Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
………………………………………..
τα αλλο που προέχει και πρέπει αμεσότατα να λυθεί είναι οι αρμοί της εξουσίας.
ο έλεγχος της ΚΥΠ (σημερινή ΕΥΠ εθνική υπηρεσία πληροφοριών) και το μοναδικό στρατόπεδο που βρίσκεται μεσα στην Αθήνα το ΚΕΒΟΠ…
………………………………………..
και ακου πως….
………………………………………..
Τη νύχτα της 15 Ιουλίου
50 περίπου άνδρες με πολιτικά (άνθρωποι του βασιλιά) παρουσιάζονται στην είσοδο του κτιρίου, που στεγάζεται η ΚΥΠ, δίνουν το παρασύνθημα και μπαίνουν.
………………………………………..
Μέσα σε λίγα λεπτά κατέλαβαν όλα τα γραφεία.
Διέρρηξαν τα χρηματοκιβώτια και αφαίρεσαν ορισμένους απόρρητους φακέλους.
Την αυγή ήσαν κύριοι του οίκου.
………………………………………..
Έδωσαν εντολή να εκδιωχθούν οι τριάντα υπεύθυνοι, οι οποίοι έφθασαν το πρωί, ως συνήθως, για ν’ αναλάβουν υπηρεσία.
………………………………………..
έγραφε τότε ο Ερίκ Ρουλώ στη γαλλική “Μοντ”
Οι άνθρωποι του βασιλιά
«ειχαν καταλάβει και πάλι έναν από τους τροχούς του μηχανισμού του κράτους,
που είχε ξεφύγει από τα χέρια τους επί κυβερνήσεως Παπανδρέου…».
………………………………………..
εντωμεταξύ στο ΚΕΒΟΠ μερικοί αξιωματικοί της απολύτου εμπιστοσύνης του αρχηγού του Επιτελείου αντιστράτηγου Γεννηματά
(δεξι χερι του βασιλιά)
πλησίασαν το μεσημεράκι της 15ης Ιουλίου τον διοικητή της μονάδος ταξίαρχο Παπαπέτρου,
και του πρότειναν να βγουν μαζί έξω για να «τσιμπήσουν» κάτι.
«Δεν πάμε πουθενά να φάμε, κύριε διοικητά;»
………………………………………..
Ο ταξίαρχος Παπαπέτρου δεν φαντάστηκε ότι αυτό αποτελούσε παγίδα.
Βγήκε μαζί με τους αξιωματικούς που τον είχαν προσκαλέσει
και όταν αργότερα γύρισε, ο σκοπός στην πύλη της μονάδας τον σταμάτησε
προτείνοντας το όπλο:
-Δεν επιτρέπεται η είσοδος.
-Σε ποιόν μιλάς έτσι; Δεν βλέπεις ποιος είμαι; ρώτησε θυμωμένος ο διοικητής.
-Λυπάμαι, αλλ’ αυτές τις διαταγές έχω. Δεν είσθε πλέον διοικητής!
………………………………………..
Αυτό το εκπληκτικό επεισόδιο συνέβη το μεσημέρι της 15 Ιουλίου, επτά ώρες ΠΡΙΝ από τη ρήξη
Παπανδρέου – Βασιλιά…
………………………………………..
Κατά τα άλλα, η ιουλιανή κρίση ήταν -όπως είπε ο Κωνσταντίνος-
μια κανονική παραίτηση της κυβερνήσεως που την αποδέχθηκε για να προστατεύσει την κλονισμένη πειθαρχία στο στρατό!
………………………………………..
Η νυκτερινή επιδρομή στα γραφεία της ΚΥΠ και η κατάργηση του διοικητή μιας μεγάλης μονάδας από ένα στρατιώτη ήσαν, στην εκτίμηση του παλατιού, υψηλά δείγματα στρατιωτικής πειθαρχίας…