ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ Γειά σας.
Επειδή όλοι ξέρουμε όλους γκρόσο μόντο, θέλω να απευθυνθώ στους άντρες, ενήλικους κάθε ηλικίας και να τους πω πέντε πραγματάκια.
Πολλοί από σας θα γράψετε για τις γυναικοκτονίες, για το μιτού, θα πάτε κάτω από ποστ φεμινιστριών να τις υποστηρίξετε, να τσακωθείτε με άλλους άντρες, κλπ.
Οι προθέσεις σας είναι -κατά κανόνα, αν και όχι πάντα- αγαθές, δεν αμφιβάλω.
Όμως…
Θέλω παρακαλώ να μου πείτε -στην πράξη και όχι στη θεωρία- πόσο πιστεύετε ότι σέβεστε τις γυναίκες και τις εκτιμάτε και τις προστατεύετε και τις τιμάτε και συμπράτετε στον αγώνα τους εναντίον της πατριαρχίας ή γουατέβερ, όταν:
* Είστε παντρεμένοι και αναζητάτε μια (ή και 2-3) γκόμενα να σας βολεύει στα κρυφά όποτε γουστάρετε και μια σύζυγο στο σπίτι να σας μεγαλώνει τα παιδιά και να σας πλένει τα σώβρακα. Κι αυτό το εξορθολογίζετε και ως «πολυγαμικότητα», άσχετο που μόνο εσείς το ξέρετε.
* Κρυφογελάτε με τους φίλους σας, όταν δεν σας ακούει καμία γυναίκα, και λέτε για την κάθε Γαρυφαλλιά «πω, φαντάσου πόσο του σπασε τ’ αρχίδια»…
* Σας ρωταει κάποιος ποια είναι για σας η ιδανική σύντροφος και απαντάτε «μια να μην με ζαλίζει και να έχω την ησυχία μου» – Τη βολή σας δλδ.
* Βλέπετε τον 15χρονο-16χρονο γιο σας να πουλάει μούρη και να κάνει γκόστινγκ στα κορίτσια κι αντί να τον βουτήξετε από το μαλλί, του λέτε κι ένα μπράβο.
* Μαθαίνετε στον (όποιας ηλικίας) γιο σας ότι η μάνα του είναι μια βλαμμένη και μισή και ότι καλά κάνατε και την απατούσατε διότι ΔΕΝ ΣΑΣ κάλυπτε τις ανάγκες.
* Ανταγωνίζεστε την όποια γυναίκα στη δουλειά σας με την ατάκα «ποιος ξέρει με ποιον πηδήχτηκε για να πάρει τη θέση»…
* Έχετε ένα κάρο γυναίκες δίπλα σας, ή γύρω σας, που παλεύουν κάθε μέρα με τα θηρία και δεν κουνάτε δάχτυλο για να τις βοηθήσετε.
* Δεν αντέχετε (στην καλύτερη), εχθρεύεστε (στη χειρότερη) τις γυναίκες που είναι πιο επιτυχημένες, μορφωμένες, ακόμπλισντ είναι μια ωραία λέξη, από σας.
* Βλέπετε τις γυναίκες σαν αξεσουάρ στο δικό σας έργο και όχι σαν μια ισότιμη σύντροφο που μπορεί να χρειαστεί να κοπιάσετε για να σταθείτε επάξια δίπλα της.
* Επιμένετε στα σεξιστικά αστειάκια, ποστάκια, ατακούλες, ετσέτερα, με την πρόφαση του «αισθησιασμού» ή της τρολιάς, ή «ωχ μωρέ με το πολίτικλι κορέκτ, άσε μας πια»…
* Απαξιώνετε τις γυναίκες όταν δεν συστέλονται για να χωρέσουν σε σας, αντί να διασταλείτε για να τις «γεμίσετε».
Δεν θέλω απαντήσεις.
Δεν κάνουμε ιερά εξέταση εδώ.
Τις ξέρω τις απαντήσεις εξάλλου, ούτε εκεί είναι το θέμα.
Ας καθίσει καθένας μόνος του να σκεφτεί τι απ’ όλα αυτά κάνει ή δεν κάνει, κρυφά ή φανερά και τι αντίκτυπο έχουν σε μια κοινωνία που ναι μεν θέλουμε όλοι ν’ αλλάξει, αλλά χωρίς οι ίδιοι να αλλάξουμε ριζικά σκέψη και συμπεριφορές.
Το δημοσίευμα των ΝΕΩΝ, εκείνο που λέει ότι όλες μάς έχει απειλήσει κάποιος και όλοι οι άντρες έχουν σκεφτεί να μας πετάξουν από το γκρεμό, δεν κανονικοποιεί τη βία.
Κανονικοποιεί την αντίληψη ότι όλοι οι άντρες είναι εν δυνάμει κακοποιητικοί.
Όχι, δεν είναι όλοι οι άντρες δολοφόνοι.
Όλοι οι άντρες, όμως, έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν μέχρι να καταλάβουν ότι οι δολοφονίες και οι κακοποιήσεις δεν φυτρώνουν μόνες τους σε μια ξερή γη.
Φυτρώνουν σε μια γη που άπαντες ποτίζουμε που και που, άλλοι με τη μάνικα και άλλοι με σταγόνες.
«Δεν καταλαβαίνεις τους άντρες», μου είχε πει κάποτε ένας που δεν του καθόμουν όπως ακριβως ήθελε.
Τοτε με είχε βάλει σε σκέψεις, είναι πολύ εύκολο για σας να μας δημιουργήσετε ενοχές όταν δεν κάνουμε αυτό που θέλετε.
Όχι αγαπητέ, σήμερα μπορώ να σου απαντήσω με πολύ καθαρό νου πλέον.
Δεν είναι το πρόβλημα ότι εγώ δεν καταλαβαίνω τους άντρες.
Το πρόβλημα είναι ότι εσύ δεν θέλεις να γίνεις ο άντρας που θα μπορώ και θα θέλω εγώ να καταλάβω.
Γι αυτό μια ζωή θ’ αναζητάς γυναίκες περιορισμένων απαιτήσεων, ώστε να βολευτείς και να διαιωνίσεις ακριβώς αυτά που εγώ θα αγωνίζομαι ν’ αλλάξω.
Εσένα η πορεία σου θα είναι άκοπη, όπως έμαθες εξάλλου από μικρός να είναι.
Εμένα θα είναι πολύ δύσκολη, όπως έμαθα εξάλλου από μικρή να είναι.
Θα δούμε ποιος θα κερδίσει σε βάθος χρόνου