ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ Τη στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει μία νέα οικονομική κρίση το τελευταίο ενάμιση χρόνο εξαιτίας της πανδημίας του κοροναϊού, ένα από τα λίγα πράγματα που δεν έχουν επηρεαστεί από αυτή τη συνθήκη είναι το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Μπορεί οι μεγάλοι σύλλογοι του αθλήματος να έχουν συσσωρευμένα χρέη και ανοίγματα εξαιτίας των κλειστών γηπέδων μέχρι τον Μάιο και των προβλημάτων που ανέδειξε η πανδημία, όμως αυτό το γεγονός πλέον θα πάψει να υπάρχει αφού το ποδόσφαιρο επιστρέφει στη πραγματικότητα προ-κοροναϊού.
Αν εξαιρεθεί η Μπαρτσελόνα η οποία λόγω της άθλιας οικονομικής διαχείρισης της προηγούμενης διοίκησης Μπερτομέου δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα οικονομικά στάνταρ που μας είχε συνηθίσει, όλες οι άλλες σπουδαίες ομάδες δίνουν τα ρέστα και αδειάζουν τα ταμεία τους για να αποκτήσουν σε ένα ακόμα μεταγραφικό καλοκαίρι τους κορυφαίους παίκτες του αθλήματος.
Την ίδια στιγμή που τα κράτη προσπαθούν να επουλώσουν τις αρχικές οικονομικές πληγές της πανδημίας πριν από έναν δεύτερο σερί δύσκολο χειμώνα, η Ρεάλ Μαδρίτης δίνει μόνο στην Παρί 180 εκατομμύρια για τον Εμπαπέ συν το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο που θα υπογράψει ο ίδιος, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αγοράζει τον Κριστιάνο Ρονάλτο στα 37 του με 25 εκατομμύρια από τον Γιουβέντους και του δίνει συμβόλαιο την εβδομάδα 450 χιλιάδων λιρών (!) και φυσικά η “τρέλα” δεν σταματάει εκεί.
Η Παρί απέκτησε ως ελεύθερο τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών Λιονέλ Μέσι με ένα συμβόλαιο που ξεκινάει κάθε χρόνο από τα 40 εκατομμύρια συν μπόνους και ετοιμάζεται το καλοκαίρι του 2022 να φέρει στη “Πόλη του Φωτός” και τον σταρ της Γιουνάιτεντ Πολ Πογκμπά ως ελεύθερο, ενώ η Μάντσεστερ Σίτι θα επιλέξει να δώσει πολλά χρήματα πάνω από 120 εκατομμύρια για Λεβαντόφσκι ή Χάαλαντ ή Κέιν.
Μπορεί αυτά που διαβάζεται να μην σας φαίνονται υπερβολικά σαν νούμερα, αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι βρισκόμαστε στη τρίτη σεζόν όπου υφίσταται η πανδημία του κοροναϊού τότε όντως τα ποσό είναι τεράστια.
Αλλά εδώ σε αυτό το σημείο πρέπει να αντιληφθούμε και την ουσία των πραγμάτων. Ποιες ομάδες είναι αυτές που μπορούν να δώσουν τόσα πολλά χρήματα; Η Ρεάλ Μαδρίτης που διαθέτει τράπεζες και τεράστιο brand name, το Αμπού Ντάμπι και το Κατάρ δηλαδή δύο κράτη που έχουν ομάδες (Σίτι, Παρί) και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ένα καλοκαίρι όπου οι προβληματικοί Αμερικανοί ιδιοκτήτες της μετά τη κατακραυγή από το κόσμο αποφάσισαν να επενδύσουν όχι μόνο στον Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά και στους Σάντσο (100 εκατομμύρια) και Βαράν (50 εκατομμύρια).
Είναι γεγονός πως από τη στιγμή που η οικονομική κατάσταση στο ποδόσφαιρο λόγω του Champions League και των τηλεοπτικών δικαιωμάτων απογειώθηκε δεν θα ακουμπούσε καθόλου τις ομάδες η οικονομική κρίση αν δεν υπήρχε και η πανδημία.
Ένα ακόμα μικρό παράδειγμα που μπορεί να δοθεί είναι πως το 2008 όταν ξεκίνησε η μεγάλη παγκόσμιο οικονομική κρίση τότε παράλληλα ξεκίνησε η μεγάλη “εκτόξευση” του ποδοσφαίρου.
Μπορεί όσοι αγαπούν τη μπάλα να μην νοιάζονται για τα λεφτά που δίνονται καθώς είναι το αποκούμπι της σκληρής τους καθημερινότητας και αποτελεί μία ευχάριστη ενασχόληση από τη παιδική ηλικία, όμως αν αντιληφθούν την οικονομική κατάσταση ενός κράτους και ενός μεγάλου συλλόγου ίσως καταλάβουν πως ο ρομαντισμός του ποδοσφαίρου έχει περάσει για τα καλά σε μία άλλη εποχή.
Ακόμα και το άθλημα οικονομικά μέσα σε 10 χρόνια έχει τεράστιες διαφορές. Το 2010 η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία ήταν γύρω στα 90 εκατομμύρια και πλέον το συγκεκριμένο ποσό ρεκόρ βρίσκεται στα… 220 καμία σχέση μέσα σε μόλις μία δεκαετία…