ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Λονδίνο, της Dr. Toutziari-Stewart:
Το κτίριο που ‘αγκαλιάζει’ το νεο-φουτουριστικό εστιατόριο είναι νεοκλασικό (The Magazine, 1805) και άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του στο κοινό, στα 280 χρόνια της ιστορίας του. Η αρχική του χρήση , στις αρχές του 19ου αιώνα, ήταν αποθηκευτικός χώρος μπαρουτιού κυρίως κατά την διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων. Μετατράπηκε ωστόσο η χρήση του και τώρα βρίσκεται στη νέα πτέρυγα της Serpentine Gallery, η οποία βρίσκεται στο Hyde Park τα τελευταία 43 χρόνια και είναι μόλις 5 λεπτά μακριά. Η ανακαίνιση του διατηρητέου κτιρίου, που διαθέτει 900 τετραγωνικά μέτρα χώρο έκθεσης κόστισε £14.5 εκατομμύρια λίρες, και χρηματοδοτήθηκε κυρίως από τους Dr Mortimer and Dame Theresa Sackler.
Αυτός φυσικά ο ‘γάμος’, η αντιπαράθεση του παλιού με το μοντέρνο, του νεοκλασικού με το νεο-φουτουριστικό ήταν αδύνατο να μην προκαλέσει αντιφατικά σχόλια και κριτικές. Οι συντηρητικοί Financial Times έγραψαν πως “το πιο εντυπωσιακό κτίριο εδώ είναι το νεοκλασικό…. Ακόμη κι αν η αρχιτεκτονική της Hadid φιλοδοξεί να υπερβεί το αστικό πλαίσιο (υπερ-αστική) εντούτοις παραμένει ασύμβατη με αυτό… Λειτουργεί ως μέτρο όμως, της αλλαγής της Βρετανίας τα τελευταία είκοσι χρόνια μια που δεν υπήρχε και καμία άλλη πρόταση μιας ενδεχόμενης νεοκλασικής προέκτασης του καινούριου φουτουριστικού εστιατορίου.!” Είναι φανερό ότι οι Financial Times υστερούν ‘λίγο’ στην παρακολούθηση της εξέλιξης της αρχιτεκτονικής σε Βρετανικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αντιπαραβολή, αντιπαράθεση ίσως, διαφορετικών δομών ως βασική έννοια της αρχιτεκτονικής αποτελεί εστία διαφωνίας εδώ και πολλά χρόνια. Το κλειδί σε αυτήν, στην σύνδεση δηλαδή διαφορετικών γενικών πλαισίων, όπως το φουτουριστικό με το νεοκλασικό , το παλιό και το καινούριο, είναι η γνώση της ιστορίας και της κουλτούρας ενός τόπου, που χρησιμοποιείται ως πληροφόρηση σε κάθε επόμενη παρέμβαση. Διάσημο παράδειγμα τέτοιας αντιπαραβολής είναι το μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, όπου οι γυάλινες πυραμίδες του I.M. Pei δημιουργούν ένα καινούριο κινούμενο περιβάλλον με σεβασμό στο παλιό και ελευθερία στο καινούριο που αφήνεται να μιλήσει μόνο του για ό,τι είναι.
Η Hadid είναι γνωστή για τα κτίρια και τα σχέδιά της που εμφορούνται πάντα από μια σχεδόν ‘μεγαλομανή’ φιλοδοξία να κυριαρχήσουν στο τοπίο χωρίς να υπακούουν ίσως στους υφιστάμενους πολεοδομικούς περιορισμούς (γεωγραφικούς ή δομικούς) . Τα κτίρια της φημίζονται για τις γραμμές τους και τη κυκλική προέκταση που επιχειρούν σε πολλούς οπτικούς συνδέσμους που ορίζουν την περιβάλλουσα τοπιογραφία. Οι κατοικήσιμοι επτά πύργοι στην Σιγκαπούρη, η δουλειά της στην Opera House στο Cardiff της Ουαλίας και το κεντρικό κτίριο της BMW στο Leipzig της Γερμανίας, είναι λίγα άλλα ‘κλασσικά’ παραδείγματα του έργου της. Στύλοι επικοινωνιών, κολώνες που παρά την δομική χρήση τους παρομοιάζονται με εξωγήινα στοιχεία κίνησης που ξεπερνούν και υπερβαίνουν τον βασικό σκοπό τους εμφανίζονται στα πιο πολλά έργα της. Αν θέλετε να κάνετε ένα ασύμβατο ταξίδι και να γίνετε ‘μάρτυρας’ ενός γάμου παλιού και μοντέρνου, τότε επισκεφτείτε την καινούρια κατασκευή στο Hyde Park για ένα ταξίδι με νεο-φουτουριστικά στοιχεία που σίγουρα δεν θα σας απογοητεύσει.
