ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Τα τέρατα που βγαίνουν μέσα από τα παραμύθια τα πολεμάς, είναι οράματα της φαντασίας που αντιμετωπίζονται με την επιστροφή της λογικής. Τα τέρατα που βγαίνουν μέσα από τους καπνούς της πυράς όπου καίγονται τα παραμύθια να φοβάσαι. Μοιάζουν ανίκητα, ιδιαίτερα σε περιόδους όπου θεριεύει ο ανορθολογισμός και η μισαλλοδοξία. Αυτά για όσα συνέβησαν με τους αισχρούς που έκαψαν το βιβλίο με το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά. Δεν είναι, όμως, το τέλος αλλά μια ακόμα πράξη του τοξικού δράματος που ζούμε.
Το ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν η απαγωγή του διευθυντή του σχολείου από τους “Θεματοφύλακες”, η παραστρατιωτική εκπαίδευση, η επίκληση δια της διαστρεβλώσεως του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος, οι θεωρίες συνωμοσίας, η καύση των βιβλίων είναι φαινόμενα συγκυριακά που παράγονται μόνο στις φωλιές των αντιεμβολιαστών. Ή, μήπως, είναι η επιστροφή του τέρατος της ακροδεξιάς και των ταγμάτων εφόδου που βρίσκουν την αφορμή και εμπορεύονται τον φόβο και τον ανορθολογισμό;
Τα πρόσωπα, οι συμπεριφορές, τα ψευδοεπιχειρήματα, τα συνθήματα παραπέμπουν σε όσα ζήσαμε στις παρυφές των συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό. Όσα ζήσαμε όταν το αβγό έσπαζε και έβγαινε το φίδι, για να φορέσει μετά κοστούμι και να εκπροσωπηθεί στη Βουλή. Κρύβεται ακόμα και τώρα στα “υπόλοιπα” των δημοσκοπήσεων, εκεί που οι αναλυτές σιγοψιθυρίζουν πως ζωντανεύει ξανά το ίδιο τέρας που εκμεταλεύεται την συγκυρία του κοροναϊού και του εμβολίου.
Γνωρίζουμε ποιοί ανέχτηκαν και ποιοί υπέθαλψαν αυτές τις συμπεριφορές. Ποιοί δεν έδωσαν την πρέπουσα σημασία όταν οι πρόδρομοι των “Θεματοφυλάκων” και των “Αυτοχθόνων” κρέμαγαν αφίσες με τα πρόσωπα βουλευτών που είχαν ταχθεί υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, που πολιορκούσαν ακόμα και σπίτια πολιτικών στην Πιερία και αλλού στη Βόρεια Ελλάδα. Που επιτέθηκαν και χτύπησαν τον Γιάννη Μπουτάρη. Είναι τα ίδια πρόσωπα και κυρίως είναι οι ίδιες συμπεριφορές και έχουν σημείο αναφοράς τον χρυσαυγιτισμό.
Εδώ στήνεται μια “θεωρία”. Ό,τι αυτός ήταν ο καμβάς των “Αγαναχτισμένων” στις πλατείες του αντιμνημονίου. Είναι μια βολική θεωρία για να αποπροσανατολίσει από τον μεγάλο και βασικό κίνδυνο που επιστρέφει: την ακροδεξιά και τον χρυσαυγιτισμό.
Δεν ακούστηκαν, θα πείτε, τα συνθήματα περί του “να καεί, να καεί το @@@@@δέλο η Βουλή” σε εκείνη τη συγκυρία; Δεν ειπώθηκε το “αλήτες, προδότες πολιτικοί”; Ναι. Δεν ήταν αυτός, ωστόσο, ο πυρήνας και η μεγάλη μάζα της αντίδρασης στο μνημόνιο και την πτωχοποίηση της χρεοκοπίας. Αναπτύχθηκε, είναι αλήθεια, και λαϊκισμός και ανορθολογισμός, ωστόσο η αίσθηση της αδικίας, οι ύβρεις του Σόϊμπλε και του Focus, ο χλευασμός της Ελλάδας και κυρίως η απόγνωση της φτώχειας υπήρξαν σημαίες για πολλούς. Αντιμνημόνιο δεν ήταν τότε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, ή το ΚΚΕ. Αντιμνημόνιο ήταν και η επίσημη Ν.Δ του Σαμαρά. Αντιμνημόνιο ήταν πολλοί αναλυτές συστημικών μέσων. Όχι υπό την έννοια της εξόδου από το ευρώ (υπήρχαν κι αυτοί οι ανορθολογιστές) αλλά εκπροσωπώντας την τιμωρητική και εκδικητική στάση του Βερολίνου και πολλών άλλων Ευρωπαίων. Επειδή η τύχη της χώρας παίχτηκε στα ζάρια μέσα σε κλειστά γραφεία των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Αρκετά απ΄ αυτά αποδείχτηκαν λαϊκισμός και υπερβολές. Ενίσχυσαν ψευδαισθήσεις και κατέφαγαν σαν σαράκι την λογική. Ειπώθηκαν, είναι αλήθεια, σκληρά, ακραία συνθήματα και από εκείνους που μετά αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν. Δεν ήταν, όμως, ο χρυσαυγιτισμός προμετωπίδα της αγανάχτησης του 2010 και του 2011. Το φίδι επωάστηκε τότε επειδή βρήκε την κατάλληλη θερμότητα αλλά υποτιμήθηκε. Και στη συνέχεια αξιολογήθηκε από αρκετούς ως μια γοητευτική αναταραχή, όταν γινόταν πρωτοσέλιδα και πολιτικό lifestyle.
Είναι βολικό να ταυτίζονται οι “Θεματοφύλακες” με τις πλατείες της αγανάχτησης, όπως βολικά επιχειρήθηκε να ταυτιστεί -ακόμα και δημοσκοπικά- το κίνημα των αντιεμβολιαστών με την αριστερά. Τώρα, όμως, τα προσωπεία πέφτουν και η ταυτοποίηση δείχνει ποιοί είναι οι πρωταγωνιστές των αρνητών. Πρώην αστυνομικοί, πρώην στρατιωτικοί ή wannabe καταδρομείς, υποψήφιοι με το κόμμα του Κασιδιάρη, οπαδοί του Σώρρα και άλλοι που φλερτάρισαν με την Χρυσή Αυγή, κρύφτηκαν μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την σύλληψη των μελών της εγκληματικής οργάνωσης, αναθάρρησαν στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό και, τώρα, πρωτοστατούν στον αντιεμβολιασμό. Είναι οι ίδιες συμπεριφορές που στήνουν πογκρόμ κατά των “λάθρο”, όπως αποκαλυπτικά ομολογεί μία εκ των “Θεματοφυλάκων” σε βίντεο που αιτιολογεί την ανάγκη (…) της εκπαίδευσης στην επιβίωση και τα όπλα. Ο δε υποτιμητικός όρος “ψεκασμένοι” που ευρέως χρησιμοποιείται είναι λανθασμένος, καθώς παραπλανεί και αποπροσανατολίζει. Δεν πρόκειται για ανόητους σε μια νιρβάνα παραλόγου και ανακριβειών, είναι επικίνδυνοι. Είναι πρόπλασμα για την αναβίωση της τοξικότητας και της μισαλλοδοξίας.
Εάν δεν κατανοήσουμε πως πρόκειται για μια νέα έκφανση της πιο χυδαίας ακροδεξιάς, θα την ξαναβρούμε μπροστά μας με πολιτικό, ίσως και με κοινοβουλευτικό μανδύα…