ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Δεν είναι μόνο ο Boric στη Χιλή. Είναι η Squad, η αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος που κυβερνά τις ΗΠΑ, είναι η Ardern η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας. Είναι και μερικοί άλλοι ακόμη.
Όλοι κάτω από πενήντα, ουσιωδώς αντικομφορμιστές, γεμάτοι σφρίγος και πρωτοτυπία στο λόγο τους, μαχόμενοι για έναν καλύτερο κόσμο.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουν.
Ξέρω όμως ότι απέναντι στους ανακυκλώσιμους, ξερούς κι ανέραστους πολιτικούς της ΕΕ και την ανέπνευστη καμαρίλα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, ο πάλαι ποτέ “νέος κόσμος” γεννά ελπίδα.
Έχει μεγάλη σημασία να δούμε τι κυοφορεί αυτό το νέο που ανατρέπει την θλιβερή μονοτονία του μονοδιάστατου there is no alternative που κυβερνά τη Δύση από το ΄90 κι ύστερα.
Έχει μεγάλη σημασία η Αριστερά στην Ευρώπη – σε μεγάλο βαθμό κι αυτή σκουριασμένη από την πολυκαιρία – να επισκεφτεί τους τόπους αυτούς, να μάθει, να γνωρίσει πώς συγκροτούν το λόγο και τις πολιτικές τους αυτά τα νέα πολιτικά υποκείμενα που παλεύουν να κυβερνήσουν τις χώρες τους.
Διότι, σε τελευταία ανάλυση, εκεί κρινόμαστε: στην διακυβέρνηση. Όχι στην καλοπροαίρετη εναπόθεση των ονείρων μας στα χλοερά λειβάδια της ουτοπίας μας.
Ζήτω ο νέος κόσμος λοιπόν!
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ελληνικού ενδιαφέροντος κι όχι μόνο: νέος στην ηλικία δεν σημαίνει απαραιτήτως νέος στις ιδέες.
Πρώτη δημοσίευση στο Facebook