Μια συνάντηση-συζήτηση με τον Φώτη Κουβέλη, τι μου είπε, τι καταλαβα εγώ και το νέο σενάριο (Καθημερινή) περί πρότασης από Σαμαρά και Βενιζέλο να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας… H Καθημερινή της Κυριακής περιγράφει το εξής σενάριο: “Oι πληροφορίες συγκλίνουν ότι ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αλλά και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, θεωρούν τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη ως την προσφορότερη επιλογή για το ύπατο αξίωμα της χώρας. Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του πρωθυπουργού, η πρόταση υποψηφιότητας του κ. Κουβέλη συνιστά την κατάληξη μιας ευρύτερης στρατηγικής που περιλαμβάνει τρεις άξονες: την απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο, τη συμφωνία της διευθέτησης του ελληνικού χρέους και την αλλαγή του μείγματος της οικονομικής πολιτικής μέσω των φοροελαφρύνσεων και της ανάπτυξης. Το Μέγαρο Μαξίμου εκτιμά ότι η εξασφάλιση αυτών των κατευθύνσεων κατά την επικείμενη διαπραγμάτευση με την τρόικα θα σηματοδοτήσει την καθοριστική στροφή για την έξοδο της χώρας από την κρίση, ως εκ τούτου ο κ. Κουβέλης δεν θα έχει λόγους να αρνηθεί την πρόταση.” Είναι προφανές ότι για τους κ.κ Σαμαρά και Βενιζέλο δεν υπάρχει “χρησιμότερη” πρόταση απ΄ αυτή του κ. Κουβέλη. Και είναι γνωστό ότι μιντιακά – επιχειρηματικά συγκροτήματα και άλλοι βρίσκουν “θελκτική” την προοπτική ενός Αριστερού προέδρου της Δημοκρατίας. Το ερώτημα είναι τι σκέπτεται ο ίδιος ο κ. Κουβέλης. Διότι, προσώρας, η συζήτηση αυτή διεξάγεται κυρίως μιντιακά χωρίς τον…ξενοδόχο. Δίχως, δηλαδή, τη συμμετοχή του ιδίου. Πριν καιρό είχε στείλει μήνυμα ότι δεν θα αφήσει να τον εμπλέξουν σε ένα τέτοιο παιχνίδι που σκοπό έχει την παραταση του βίου της κυβέρνησης. Όμως αυτό ήδη συμβαίνει… ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Σε μια μακράς διάρκεια συζήτηση που είχα μαζί του στις αρχές Ιουλίου, ήταν απολύτως σαφής: δεν πρόκειται να υποκύψει στις “αναγκαιότητες” τέτοιων σεναρίων και επιλογών. Κάποιοι δεν τον πιστεύουν και ποντάρουν ότι θα …λυγίσει την τελευταία στιγμή προ της μεγάλης πρόκλησης που είναι η ανάδειξή του στο ύπατο αξίωμα. Και η ματαιοδοξία είναι ανθρώπινο στοιχείο, δεν μπορεί κανείς να την παραγνωρίσει. Όμως, ο κ. Κουβέλης γνωρίζει πως σε μια τέτοια περίπτωση ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού θα τον μισήσει, θεωρώντας ότι δίνει άφεση αμαρτιών και χρόνο ζωής σε μια κυβέρνηση χωρίς πλειοψηφικό λαϊκό έρεισμα. Θα είναι, ίσως, ο μοναδικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας με δημοτικότητα μη αναλογούσα στον θεσμό. Καμια σύγκριση με τα 90% του Κωστή Στεφανόπουλου, την αποδοχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή ακόμα και από τους πολιτικούς του αντιπάλους, καμία σύγκριση, ίσως, ακόμα και με τον Κάρολο Παπούλια που έχει δεχθεί πολύ σκληρή κριτική για τη στάση του τα τελευταία χρόνια. Θα είναι, ο κ. Κουβέλης, ένας Πρόεδρος που θα κλείνει τα μάτια σε προεδρικά διατάγματα που θα εξοντώνουν ότι έχει απομείνει από τα δικαιώματα των εργαζομένων, θα προσυπογράφει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου; Προσωπικά, από τη συζήτηση που είχα μαζί του -και με δεδομένη μια μακρόχρονη σχεδόν φιλική σχέση που εκκινεί και από την κοινή μας καταγωγή (Μαγνησία)- κατανόησα ότι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δεν προτίθεται να εκχωρήσει την καλή του φήμη στον σχεδιασμό της κυβέρνησης. Κατάλαβα καλά κύριε Πρόεδρε; Εκτός κι αν ισχύει, πλέον, ότι τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται, όπου όμορφο χωριό μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι είναι η καταρρέουσα ΔΗΜΑΡ (την οποία το εγχώριο κατεστημένο έχει ήδη αντικαταστήσει με το Ποτάμι) ή, ακόμα χειρότερα, το…κακό χωριό τα λίγα σπίτια…