ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Ισως το πιο συγκλονιστικό στοιχείο από όσα ανέφερε η 24χρονη που έπεσε θύμα ομαδικού βιασμού στη Θεσσαλονίκη, στη θαρραλέα συνέντευξή της, είναι η μεταχείριση που είχε αφού κατήγγειλε το συμβάν, την επόμενη ημέρα.
Όπως καταγγέλλει η ίδια, ο ιατροδικαστής την εξέτασε τρεις ημέρες μετά. Στο μεσοδιάστημα έπρεπε να μείνει άπλυτη έτσι ώστε η εξέταση να γίνει σωστά αν και σύμφωνα με ειδικούς θα είχε ήδη χαθεί το 70% του ξένου DNA. Τον ανακριτή τον είδε μετά από δύο εβδομάδες.
«Πήγα στον Ιατροδικαστή τρεις ημέρες αργότερα και μου είπαν να μην πλυθώ. Αυτό με είχε τρελάνει. Με τρέλαινε το ότι δεν μπορούσα να βγάλω από πάνω μου αυτή τη βρώμα. Υπήρχαν σημάδια στα πόδια μου. Πάρα πολλές μελανιές. Οι τοξικολογικές έγιναν το βράδυ της ίδιας ημέρας». Τα αποτελέσματα των τοξιλογικών ακόμη δεν έχουν βγει όμως (19/1)….
Καθαρές κουβέντες: Εδώ έχουμε είτε την αδιαφορία των αρμόδιων αρχών είτε μία καραμπινάτη περίπτωση σχεδίου συγκάλυψης της υπόθεσης. Είτε το ένα, όμως, συμβαίνει είτε το άλλο, είναι εξίσου εγκληματικά με δεδομένο τον γολγοθά που θα πρέπει να ανέβει για δεύτερη φορά το θύμα του βιασμού.
Είναι προφανέστατο ότι οι καθυστερήσεις αυτές είναι προς όφελος μόνο των κατηγορουμένων οι οποίοι κερδίζουν χρόνο μέχρι να συμπληρωθεί η δικογραφία. Ξεκάθαρα. Κι έτσι η ζυγαριά γέρνει περισσότερο στη μεριά της συγκάλυψης. Και όχι μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση της Γεωργίας Μπίκα αλλά και για όλα τα θύματα βιασμού και κακοποίησης καθώς αντιλαμβανόμενα το τι έχουν να περάσουν, πόσους εξεφτελισμούς, πόση ταλαιπωρία από αστυνομικό τμήμα σε ιατροδικαστή και από μικροβιολογικό εργαστήριο μέχρι ανακριτή, επιλέγουν να μη μιλήσουν.
Η κοινωνία και μαζί της οι πολιτικές δυνάμεις, τα κόμματα, οι οργανώσεις δικαιωμάτων, ο κάθε πολίτης δεν μπορούν να αφήσουν να συνεχίζεται αυτή η απάνθρωπη αντιμετώπιση από τις κρατικές δομές και υπηρεσίες.
Δεν μπορεί άνθρωπος που καταγγέλλει βιασμό, να εξετάζεται μετά από τρεις ημέρες ή να μην λαμβάνεται καν αίμα για έλεγχο από την πρώτη στιγμή.
Κάθε θύμα βιασμού ή κακοποίησης ενδοοικογενειακής ή μη, είτε γυναίκα είτε άνδρας είτε παιδί, πρέπει να αντιμετωπίζεται με απόλυτη προτεραιότητα, με απόλυτο σεβασμό, με απόλυτη προσοχή, με απόλυτο επαγγελματισμό και απολύτως τίποτα δεν πρέπει να εμποδίζει ή να καθυστερεί έστω και για λίγες ώρες αυτή την προστασία.
Εάν δεν έχουν ιατροδικαστές, να βρουν. Αν δεν έχουν κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, επίσης. Αν δεν έχουν τοξικολογικά εργαστήρια να τσακιστούν να φτιάξουν. Αν δεν έχουν δικαστικούς να δημιουργήσουν τμήματα για τις κακοποιήσεις.
Η προστασία των ανθρώπων που έχουν κακοποιηθεί ή βιαστεί -με 21 γυναικοκτονίες, δεκάδες βιασμούς και εκατοντάδες ξυλοδαρμούς, μέσα ένα μόνο χρόνο- πρέπει να εφημερεύει και να διανυκτερεύει. 24 ώρες το 24ωρο, επτά μέρες την εβδομάδα. Τίποτα λιγότερο.
Οφείλονται άμεσες εξηγήσεις για την τριήμερη καθυστέρηση του ιατροδικαστή και την 15θήμερη του ανακριτή. Και κοινωνική πίεση για να δοθούν και να υπάρξουν συνέπειες. Αν δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, να ξηλωθούν από τις θέσεις τους και να ασχοληθούν με κάτι πιο χαλαρό.
Όλοι μαζί, οφείλουμε προστατέψουμε τα θύματα βιασμού, να τους επιτρέψουμε να αισθανθούν ασφαλή, να τους προσφέρουμε τουλάχιστον μία δυνατότητα να κάνουν μία αξιοπρεπή καταγγελία χωρίς να φοβούνται ή να ανησυχούν ότι θα συγκαλυφθεί.
Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει σήμερα.