Βεβαίως και είναι αναγνωρισμένη. Και κανένα πρόβλημα με τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας δεν υπήρξε ποτέ. Απλώς τελευταία (2021) ψηφίστηκε ένας νόμος για το ποιες εθνότητες θεωρούνται αυτόχθονες και ποιες όχι…
Του Βλάση Αγτζίδη
Η ελληνική μειονότητα της Ουκρανίας, όπως και άλλες, εξαιρέθηκε, καθώς θεωρήθηκε ότι διαθέτει κράτος στο εξωτερικό. Ενώ αντιθέτως θεωρήθηκαν αυτόχθονες εθνότητες οι Τατάροι της Κριμαίας και οι δυο μειονότητες τουρκόφωνων Εβραίων, οι Καραΐτες και οι Κρουμτσάκοι.
Δεν θεωρώ λογική αυτή την απόφαση της ουκρανικής κυβέρνησης. Παρότι η εξήγηση ήταν ευλογοφανής. Ότι δηλαδή δεν αναγνώρισαν ως αυτόχθονους λαούς όσους είχαν ομοεθνές κράτος κάπου αλλού. Αντιμετώπισαν δηλαδή τους Έλληνες της Αζοφικής ως ελλαδικό Παράρτημα… .
Την ίδια στιγμή βέβαια αναγνώρισαν ως αυτόχθονη εθνότητα τους Τάταρους της Κριμαίας, που έφτασαν στις περιοχές αυτές ως κατακτητές τον 13ο αιώνα μ.Χ. Οι οποίοι επίσης με τη λογική των Ουκρανών θα έπρεπε να απορριφθούν ως έχοντες την Τουρκία ως κράτος αναφοράς. Κάτι που ποτέ δεν έκρυψε τουλάχιστον η Τουρκία. Επιπλέον ο τουρκικός εθνικισμός που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα οφείλει πολλά στους Τάταρους της Κριμαίας….
Αλλά εδώ επικρατεί η κυνική γεωπολιτική αντίληψη, μιας και οι Τάταροι της Κριμαίας -οι οποίοι δεν έχαιραν και ιδιαίτερου κύρους πριν την εμφάνιση της ρωσοουκρανικής αντιπαράθεσης- αναβαθμίστηκαν λόγω της αντιρωσικής τους θέσης ως ένα επιχείρημα επανάκτησης της χερσονήσου.
Ακόμα και η αναγνώριση των δύο τουρκόφωνων εβραϊκών ομάδων αντικείται στο σκεπτικό του νόμου, γιατί με τον ίδιο τρόπο και οι Εβραίοι της Ουκρανίας θεωρούν ως ομοεθνές κράτος το Ισραήλ και πολλοί έχουν καταφύγει εκεί….
Είναι όντως αντιφατικό να μην αναγνωρίζεται η αυτοχθονία της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ εθνικής ομάδας που υπάρχει στα εδάφη αυτά με απόλυτη συνέχεια και διακριτότητα από τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ.
Ένας συμπατριώτης μας από εκεί, έδωσε την εξής εξήγηση για την συμπεριφορά αυτή: “οι διαμαρτυρίες για την άνιση προσέγγιση πήγαιναν στο βουλευτή, πρόεδρο της Επιτροπής των Μειονοτήτων, που είναι και Έλληνας της Αζοφικής, αλλά φοβήθηκε να τις προωθήσει διότι το πολιτικό εδώ υπερισχύει του ιστορικού/ επιστημονικού.”
———–
Το στιγμιότυπο αυτό στη Μαριούπολη το φωτογράφησα το 1994, κατά την πρώτη σημαντική επίσκεψη Ελλαδιτών στον ελληνισμό της Αζοφικής…
Πρώτη δημοσίευση στο Facebook