Staging anatropinews.gr

Category: Headlines

  • Εκλογές στις 30 Ιουλίου;

    Εκλογές στις 30 Ιουλίου;

    Με άγνωστη μέχρι στιγμής την ημερομηνία που θα στηθούν οι κάλπες είναι ίσως πολλοί εκείνοι που νομίζουν ότι αυτές μπορούν να γίνουν το αργότερο μέχρι τις 7 Ιουλίου, ημέρα κατά την οποία είχαν γίνει οι εκλογές του 2019.

    Μέχρι στιγμής κρατάμε τις πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός ενημέρωσε ότι οι εκλογές θα γίνουν μετά το Πάσχα διότι “υπάρχει μεγάλο νομοθετικό έργο που θα πρέπει να ολοκληρωθεί”.

    Όμως μέχρι πότε μπορούν να στηθούν οι κάλπες;

    Το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι σαφές, οι εκλογές μπορούν να γίνουν μέσα σε τριάντα ημέρες από τη λήξη της βουλευτικής περιόδου:

    ‘Αρθρο 53: (Βουλευτική Περίοδος)

    1. Oι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών. Mόλις λήξει η βουλευτική περίοδος, με προεδρικό διάταγμα, που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο, διατάσσεται η διενέργεια γενικών βουλευτικών εκλογών μέσα σε τριάντα ημέρες και η σύγκληση της νέας Bουλής σε τακτική σύνοδο μέσα σε άλλες τριάντα ημέρες από αυτές.

    Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να γίνουν στις 7 Αυγούστου;

    Όχι! Κι αυτό διότι σύμφωνα με νόμο ορίζεται ότι “Η διενέργεια των γενικών βουλευτικών εκλογών ορίζεται την τελευταία Κυριακή πριν τη συμπλήρωση των 30 ημερών από την έκδοση του διατάγματος“. Πράγμα που σημαίνει ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν το αργότερο μέχρι τις 30 Ιουλίου.

    Αυτό αφορά τις πρώτες κάλπες με την απλή αναλογική. Οι δεύτερες κάλπες μπορούν να στηθούν την πρώτη ή και τη δεύτερη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, καθώς θα μεσολαβήσει μία εβδομάδα διερευνητικών εντολών και 30 επιπλέον ημέρες.

    Σχεδόν όλο το καλοκαίρι θα περάσει, δηλαδή, μέσα σε έναν προεκλογικό καύσωνα. Και σχεδόν το μισό Φθινόπωρο, αφού τον Οκτώβριο θα έχουμε ΚΑΙ Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές και μάλιστα με δύο γύρους.

    Καλά ξεμπερδέματα!

  • Σπίρτζης: Το «όλοι φταίνε» δεν ισχύει – Οικονόμου: Θλιβερό μνημείο κυνισμού το «δεν φταίμε σε τίποτα εμείς»

    Σπίρτζης: Το «όλοι φταίνε» δεν ισχύει – Οικονόμου: Θλιβερό μνημείο κυνισμού το «δεν φταίμε σε τίποτα εμείς»

    «Λένε ψέματα ότι δεν παρέλαβαν 68%», απάντησε ο Χρήστος Σπίρτζης για το σύστημα τηλεδιοίκησης στο σιδηροδρομικό δίκτυο.

    «Το «όλοι φταίνε» δεν ισχύει. Εγώ πιστεύω πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και εγώ δεν έχουμε κάποια ευθύνη», είπε ο Χρήστος Σπίρτζης μιλώντας στον ΣΚΑΪ, τονίζοντας ότι το σύστημα στον ΟΣΕ κατέρρευσε μέσα σε 4 χρόνια».

    Ο πρώην υπουργός Υποδομών και Μεταφορών τόνισε ότι το σύστημα τηλεδιοίκησης δεν φτιάχτηκε ποτέ μετά την πυρκαγιά του 2019 και χαρακτήρισε ως ψέματα ότι δεν παρέδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 68% του συστήματος.

    Ο Χρήστος Σπίρτζης είπε, επίσης, ότι «όταν έχεις καταγγελίες περί ασφάλειας, σταματάς» και θύμισε ότι σηκώσει «απαγορευτικό» όταν έμαθε ότι ενδεχομένως δεν είχε γίνει μελέτη ασφάλειας για το Τράμ. «Όταν έμαθα ότι ενδεχομένως να μην είχε γίνει μελέτη για το Τραμ, σταμάτησα το Τραμ», τόνισε χαρακτηριστικά και κατήγγειλε ότι «Το GsmR ήταν έτοιμο» και ρώτησε «γιατί δεν λειτούργησε».

    Αρχικά ο Χρήστος Σπίρτζης απάντησε στο γιατί επέλεξε ο ίδιος να μην μιλήσει όλες τις προηγούμενες μέρες, τονίζοντας πως σεβάστηκε τον πόνο τον ανθρώπων.

    «Όλες αυτές τις μέρες υπάρχει στοχευμένα το «που είναι ο Σπίρτζης». Υπήρξε δημοσιογράφος που με πήρε τηλέφωνο και δεν μίλησα; Όταν βλέπεις να σπαράζουν οι γονείς, δεν μπορείς να βγαίνεις με τον κ. Γεωργιάδη για να κάνουμε καβγά. Σεβάστηκα τον πόνο των ανθρώπων. Μέχρι χθες έκαναν κηδείες», είπε αρχικά ο πρώην υπουργός Υποδομών και Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ, στον απόηχο του μεγάλου δυστυχήματος στα Τέμπη.

    «Αν έχουμε μερίδιο ευθύνης, δεν αρνηθήκαμε ποτέ να την πάρουμε. Το «όλοι φταίνε» δεν ισχύει. Δεν αισθάνομαι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και εγώ έχουμε ευθύνη. Το δυστύχημα στα Τέμπη δεν θα γινόταν αν ίσχυε ό,τι ισχύει μέχρι το ‘20 στον ΟΣΕ. Μέχρι το 2018 είχαμε μονή γραμμή και δεν είχαμε ποτέ μετωπική. Είναι δυνατόν να γίνεται μετωπική; Κατέρρευσε το σύστημα μέσα σε 4 χρόνια», δήλωσε στη συνέχεια, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο Χρήστος Σπίρτζης και πρόσθεσε: «Όταν έχεις καταγγελίες περί ασφάλειας, σταματάς. Όπως σταμάτησα εγώ το Τραμ. Όταν έμαθα ότι ενδεχομένως να μην είχε γίνει μελέτη για το Τραμ, σταμάτησα το Τραμ».

    Για το σύστημα τηλεδιοίκησης είπε: Υπήρχε τηλεδιοίκηση, υπήρχε και δευτεροβάθμαια στην Καρόλου, το οποίο σταμάτησε το 2020, όταν διαχωρίστηκε ο ΟΣΕ με την Hellenic Train. Ανά πάσα στιγμή μπορούσαμε να δούμε που είναι το κάθε τρένο. Όταν λειτουργούσαν ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ ξέραμε που ήταν το κάθε τρένο, σε συνεργασία με τη Vodafone. Τώρα δεν ισχύει αυτό.

    Υπήρχε το παλιό σύστημα τηλεδιοίκησης. Στη Λάρισα υπήρχε σύστημα, αλλά ήταν το παλιό. Μετά την πυρκαγιά, το 2019, δεν το έφτιαξαν ποτέ. Αποσαθρώθηκε.

    Το GsmR ήταν έτοιμο. Είναι η κινητή τηλεφωνία των τρένων. Τελείωσε το 2018. Έγιναν εκπαιδεύσεις, δεν λειτούργησε ποτέ. Έπρεπε να γίνει η πιστοποίηση, η οποία δεν έγινε. Γιατί δεν λειτούργησε;»

    Σε ό,τι αφορά στις ευθύνες, υπογράμμισε: «Οι ευθύνες είναι προσωποποιημένες, θα το βρει η Δικαιοσύνης. Να ερευνηθούν όλες οι συμβάσεις επί ΣΥΡΙΖΑ».

    Για τις προσλήψεις, σημείωσε: «Μέσα στο μνημόνιο που απαγορευόταν να γίνουν προσλήψεις, φέραμε το προσωπικό που είχε φύγει το 2010. Μετατάχθηκαν 100 άτομα. Ο Οργανισμός είχε 1.200 άτομα. Μόνιμους, όχι συμβασιούχος. Στη Λάρισα ήταν 25 σταθμάρχες, τώρα είναι 10. Τη νύχτα είχαμε μόνιμα 2».

    Για την περιβόητη σύμβαση 717, δήλωσε: «Η σύμβαση του 2014 ήταν προαπαιτούμενο. Δεν μπορεί να μπει το νέο σύστημα τηλεδιοίκησης σε μονή γραμμή. Έπρεπε πρώτα να μπει η δεύτερη γραμμή. Ή δεν θα γινόταν καθόλου άρα θα τελείωνε και η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ή θα προσπαθούσαμε να κάνουμε ολοκληρωμένο σύστημα. Κάναμε συμπληρωματική σύμβαση σε μια άθλια σύμβαση. Όλο αυτό το διάστημα λειτουργούσε με το παλιό σύστημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε ασφάλεια. Παραδώσαμε τον Σεπτέμβριο του 2018 68% με πρωτόκολλο παραλαβής. Αυτό που εγκαινίαζε ο κ. Μητσοτάκης έχει παραδοθεί κατά 95%. Από το Πλατύ μέχρι πάνω.

    Ο κ. Γεραπετρίτης είπε ότι δεν είχε γίνει τίποτα. Όλα έγιναν. Μόνο αυτό που δεν είχε υπογραφεί η σύμβαση. Τον Δεκέμβριο του 2019 τους είπαν ότι δεν έχουν κάνει τίποτα και τελικά η σύμβαση υπογράφθηκε το 2021».

    Κλείνοντας ο Χρήστος Σπίρτζης τόνισε: «Δεν αισθάνομαι ευθύνη. Παραλείψεις προφανώς έγιναν. Κοιμόμουν ήσυχος.

    Ως θλιβερό μνημείο κυνισμού, σύγχυσης και ψεμάτων χαρακτήρισε ο Γιάννης Οικονόμου την άποψη του Χρήστου Σπίρτζη ότι δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

    Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μάλιστα, κάλεσε τον βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κατ´ αντιπαράσταση συζήτηση με τον υπουργό Επικράτειας, αρμόδιο για θέματα Μεταφορών, Γιώργο Γεραπετρίτη.

    Αναλυτικά το σχόλιο του Γιάννη Οικονόμου για την τηλεοπτική συνέντευξη του Χρήστου Σπίρτζη στον ΣΚΑΪ:

    «Η Κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή ανέλαβε ξεκάθαρα την ευθύνη που της αναλογεί για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπων. Ο κ. Σπίρτζης, επί 4,5 χρόνια υπουργός Μεταφορών των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίστηκε σήμερα για να τοποθετηθεί, δέκα ημέρες μετά το τραγικό δυστύχημα. Η τοποθέτησή του, η οποία συνιστά θλιβερό μνημείο κυνισμού, σύγχυσης και ψεμάτων, συνοψίζεται στο εξής: «Δεν φταίμε σε τίποτα εμείς». Είναι η κυνική γραμμή όλων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ευθύνες φέρουν οι προηγούμενοι και οι επόμενοι, όχι αυτοί. Φαρισαϊκά ισχυρίζονται πως οι παθογένειες και οι νοοτροπίες που γέννησαν την τραγωδία των Τεμπών δεν τους αφορούν.

    Ο κ. Σπίρτζης και η κυβέρνηση που υπηρέτησε δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τα απαραίτητα έργα υποδομής και εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων, ώστε να αναβαθμιστεί η ασφάλεια. Η υλοποίηση της περιβόητης συμβασης για το διάστημα 2017-2019 είχε σταματήσει ολοκληρωτικά. Πρέπει να έχει περίσσευμα θράσους για να ισχυρίζεται πως ο σιδηρόδρομος λειτουργούσε «ρολόι» επί ΣΥΡΙΖΑ και τον διέλυσε η Κυβέρνηση της ΝΔ.

    Την ώρα αυτή, η κομματική αντιπαράθεση είναι άχαρη και εντελώς αχρείαστη. Δεν είναι αυτό που απαιτεί η περίσταση και η κοινωνία. Ένα πράγμα όμως είναι η στάση ευθύνης και η αναζήτηση της αλήθειας και ένα άλλο τα ψέματα και ο φαρισαϊσμός. Για αυτό καλούμε τον κ. Σπίρτζη να παραστεί στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, σε κατ´ αντιπαράσταση συζήτηση με τον υπουργό Επικράτειας, αρμόδιο για θέματα Μεταφορών, κ. Γεραπετρίτη, προκειμένου να αποτυπωθεί με έγγραφα και στοιχεία η πραγματική κατάσταση. Καμιά συγκάλυψη. Οι πολίτες απαιτούν ανάδειξη και ανάληψη ευθυνών κι όχι ψέματα και υπεκφυγές».

  • Τσίπρας: Η αποποίηση και η διάχυση της ευθύνης είναι απόπειρα συγκάλυψης

    Τσίπρας: Η αποποίηση και η διάχυση της ευθύνης είναι απόπειρα συγκάλυψης

    Συνάντηση με τα σωματεία εργαζομένων στους σιδηρόδρομους είχε σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να συζητήσει μαζί τους για τις συνθήκες του δυστυχήματος στα Τέμπη, να ακούσει τα προβλήματα και τις αδυναμίες που υπάρχουν και οδήγησαν στην τραγωδία, αλλά και τις αναγκαίες παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν, ώστε να υπάρξει ασφάλεια στους σιδηρόδρομους.

    Ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι «αυτή η τραγωδία δεν έπρεπε να γίνει και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία», καθώς, όπως είπε, «τα τελευταία δύο χρόνια προειδοποιούσατε επίμονα, είτε με τις απεργιακές σας κινητοποιήσεις είτε με τα εξώδικα που στείλατε στην πολιτική ηγεσία».

    Παράλληλα, άφησε αιχμές για τη στάση της κυβέρνησης επικαλούμενος την φράση του κ. Καραμανλή στη Βουλή ότι «είναι ντροπή σε όσους μιλούν για θέματα ασφάλειας», όπως για το γεγονός ότι η απάντηση στις απεργίες των εργαζομένων ήταν δικαστικές προσφυγές για να κηρυχθούν παράνομες οι απεργίες.

    Στη συνέχεια, σημείωσε ότι «η τραγωδία δεν είναι ένα ζήτημα κομματικής αντιπαράθεσης, είναι ζήτημα συλλογικής αντιπαράθεσης, όλης της κοινωνίας απέναντι σε όσους θα επιχειρήσουν να κρύψουν την αλήθεια» προσθέτοντας πως «η αποποίηση της ευθύνης, η διάχυση της ευθύνης, οι συμψηφισμοί είναι απόπειρα συγκάλυψης». «Το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας ζητάει την αλήθεια και ζητάει δικαιοσύνη», τόνισε και σχολίασε τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς λέγοντας πως «τη μία η ευθύνη είναι ατομική, του σταθμάρχη αποκλειστικά, την άλλη συλλογική, όλων μαζί, άρα κανενός συγκεκριμένα».

    «Είναι ένα εκκρεμές αποποίησης της ευθύνης, από την ατομική στη συλλογική. Αυτό που ακούσαμε χθες ότι “όλοι μαζί φταίμε” εμένα μου θυμίζει το “όλοι μαζί τα φάγαμε”, συμπλήρωσε.

    «Να κάνουμε το παν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, γιατί η ελληνική κοινωνία ζητά απόδοση των ευθυνών», επεσήμανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκρινίζοντας: «Όχι για να εκδικηθούμε κανέναν, αλλά για να μάθουμε τα πώς και τα γιατί. Όχι μονάχα για να δούμε τι έγινε εκείνο το μοιραίο βράδυ, αλλά να δούμε και τι θα κάνουμε από εδώ και στο εξής για να μην ξαναγίνει μια τέτοια τραγωδία, για να έχουμε ασφάλεια σε ένα μεταφορικό μέσο που θα έπρεπε να είναι -και στην Ευρώπη είναι- το πιο ασφαλές».

    «Δεν θα δεχθούμε ως σωματείο μηχανοδηγών ότι ήταν ανθρώπινο λάθος. Αυτό είναι ξεκάθαρο», υπογράμμισε ο πρόεδρος του Σωματείου Μηχανοδηγών, Κώστας Γενηδούνιας. Όπως ανέφερε, με αυτήν τη θέση έχει συνταχθεί και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μηχανοδηγών κάνοντας τις απαραίτητες κινήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι «δεν θα μετατεθεί η κύρια ευθύνη».

    «Όλη αυτήν την περίοδο εμείς είχαμε εντείνει την προσπάθειά μας, καταγγείλαμε τις ελλείψεις, στέλναμε εξώδικα. Δυστυχώς, μάλλον υποτιμήθηκε το μέγεθος των καταγγελιών», σημείωσε ο κ. Γενηδούνιας, μεταφέροντας επίσης στον κ. Τσίπρα -εκ μέρους των σωματείων- ότι «λοιδορηθήκαν» και κατηγορήθηκαν πως λένε «ψέμματα» ή ότι εξυπηρετούν «σκοπιμότητες».

    Όσον αφορά την επαναλειτουργία των σιδηροδρόμων, τόνισε πως σε αυτήν την κατεύθυνση βρίσκονται και οι εργαζόμενοι, ωστόσο, θα ανέβουν μόλις έχουν «προτάσεις που θα διασφαλίζουν το απόλυτο της ασφάλειας», με «σαφές χρονοδιάγραμμα», κάτι που -όπως επισήμανε- δεν συνέβη στη χθεσινή συνάντηση με το υπουργείο.

    Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών και Μέσων Σταθερής Τροχιάς (ΠΟΣ-ΜΣΤ), Ιωάννης Ντίτσας, αναφέρθηκε στις διαχρονικές καταγγελίες των σωματείων και υπογράμμισε πως προσπάθησαν να αναδείξουν τα προβλήματα «είτε με εξώδικα είτε με ανακοινώσεις, δελτία τύπου, είτε με απεργιακές κινητοποιήσεις» και πως σε όλες τις διεκδικήσεις των σιδηροδρομικών υπήρχε η λέξη «ασφάλεια».

  • Μητσοτάκης: Όλα θα γίνουν με απόλυτη διαφάνεια και μέγιστη ταχύτητα για να αποδοθεί δικαιοσύνη

    Μητσοτάκης: Όλα θα γίνουν με απόλυτη διαφάνεια και μέγιστη ταχύτητα για να αποδοθεί δικαιοσύνη

    Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνάντησή του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου ανέφερε ότι για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, όλα θα γίνουν με απόλυτη διαφάνεια και με τη μέγιστη ταχύτητα για να αποδοθεί δικαιοσύνη.

    «Κυρία Πρόεδρε, δυστυχώς η σημερινή μας τακτική συνάντηση διεξάγεται σε ένα πολύ βαρύ κλίμα και πιστεύω ότι τα αισθήματα, τα οποία κυριαρχούν σήμερα στην ελληνική κοινωνία, είναι η θλίψη και ο θυμός» είπε ο πρωθυπουργός ξεκινώντας τον διάλογο με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και συνέχισε: «Είχαμε την ευκαιρία και οι δύο να βρεθούμε από την πρώτη στιγμή στον τόπο του τραγικού δυστυχήματος και από τότε έχουν περάσει αρκετές μέρες, αλλά παρά ταύτα πιστεύω ότι κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα ταυτιζόμαστε με τους συγγενείς των θυμάτων, βλέπουμε στα θύματα τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τους συγγενείς μας και αυτό πιστεύω κάνει τη θλίψη τόσο έντονη.

    Ταυτόχρονα υπάρχει θυμός – και δικαιολογημένος θυμός – για ένα συμβάν το οποίο από την πρώτη στιγμή είπα ότι δεν έπρεπε να είχε συμβεί, αναλαμβάνοντας έτσι την ευθύνη που αναλογεί στην Κυβέρνηση, στη διάρκεια της θητείας της οποίας έγινε αυτή η τραγωδία. Όμως, όπως είπα και χθες στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω και αυτό το οποίο οφείλουμε να κάνουμε είναι, αφενός να διασφαλίσουμε, στον βαθμό που αυτό αφορά την Κυβέρνηση, ότι η έρευνα για τα αίτια του δυστυχήματος θα γίνει με απόλυτη διαφάνεια»

    Και ο πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Σε αυτή την προσπάθεια δεν θα διστάσω να αξιοποιήσω και κάθε ευρωπαϊκή βοήθεια η οποία μπορεί να είναι διαθέσιμη. Έχω ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Αρχή Σιδηροδρόμων να εκπονήσει άμεσα ένα πόρισμα με προτάσεις για τα πώς μπορούμε να βελτιωθούμε, αυτό το πόρισμα να είναι αμέσως δημόσιο από τη στιγμή που θα επιδοθεί. Από την άλλη οφείλουμε να κάνουμε άμεσες διορθωτικές κινήσεις για να βελτιώσουμε το επίπεδο ασφάλειας των τρένων μας και σε αυτή τη κατεύθυνσή κινήθηκαν και οι χθεσινές μου εξαγγελίες, τα τρένα θα επαναλειτουργήσουν το ταχύτερο δυνατό με τη μέγιστη ασφάλεια με δύο σταθμάρχες σε κάθε σταθμό και σε κάθε βάρδια. Και βέβαια το περιβόητο σύστημα τηλεδιοίκησης το οποίο θέλω να σας θυμίσω ότι εκκρεμεί από το 2014 θα ολοκληρωθεί ταχύτατα εντός των επομένων μηνών. Πιστεύω όμως ότι αυτό το συμβάν κατέδειξε και τις μεγάλες προκλήσεις που εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε στον πραγματικό εκσυγχρονισμό του κράτους, είναι μια μάχη διαρκείας. Κατεστημένες αντιλήψεις με νοοτροπίες που έρχονται από το παρελθόν. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε ως χώρα αρκετές από αυτές τις μάχες να τις κερδίζουμε και δεν γίνεται ταυτόχρονα σε μια χώρα να υπάρχουν σύγχρονα τεχνολογικά συστήματα όπως το 112 που μπορεί να ειδοποιεί τον οποιονδήποτε Έλληνα σε κάθε γωνιά της χώρας για μια επερχόμενη φυσική καταστροφή και από την άλλη να μη μπορούν κάποιοι σταθμάρχες να συνεννοηθούνε. ‘Αρα αυτή η σύγκρουση με αυτό που θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος βαθύ αναχρονιστικό κράτος αποκτά χαρακτηριστικά κατεπείγοντος. Νομίζω ότι θα είναι και η πρόκληση, όχι απλά για το επόμενο διάστημα, αλλά μια μεγάλη πρόκληση συνολικά για τη χώρα να εκσυγχρονιστούμε πραγματικά, να γίνουμε Ευρώπη παντού, όχι μόνο κάπου σε ορισμένους τομείς και προσωπικά ήμουν ταγμένος πάντα σε αυτή τη μάχη. Ξέρω ότι αυτή η μάχη έχει και νίκες και πολύ σκληρές στιγμές όπως αυτή και γι’ αυτό θα συνεχίσω να αγωνίζομαι. Όμως δεν είναι πια μοναχική μάχη αυτή, είναι μια μάχη που πιστεύω κινητοποιεί πολλές υγιείς δυνάμεις στην ελληνική κοινωνία, και εντός του κρατικού μηχανισμού που ζητούν ένα καλύτερο κράτος με περισσότερη τεχνογνωσία, με περισσότερη αποτελεσματικότητα, περισσότερη διαφάνεια, περισσότερη αξιοκρατία, περισσότερη αξιολόγηση και για όλα αυτά θα συνεχίσω προσωπικά να αγωνίζομαι».

    Η πρόεδρος της Δημοκρατίας παίρνοντας το λόγο είπε τα εξής: «Η χώρα βιώνει μία τραγωδία. Το τραύμα μας είναι ανοιχτό, συλλογικό και βαθύ. Δεν υπάρχουν λόγια να απαλύνουν τον πόνο για τις ζωές που χάθηκαν. Η κοινωνία μας πενθεί και θυμώνει και χάνει την εμπιστοσύνη της στους θεσμούς. Αυτό το θυμό, την οργή του κόσμου, πρέπει να μην τον ξεχάσουμε, να μην τον απωθήσουμε, αλλά να τον κάνουμε παραγωγικό. Δεν νοιώθουμε μόνο την ευθύνη αλλά και την ντροπή θα έλεγα. Πρέπει να υπάρξει άμεση και πλήρης λογοδοσία προς κάθε κατεύθυνση και να διασφαλίσουμε όλοι μαζί και με όλες μας τις δυνάμεις ότι ποτέ ξανά δεν θα συμβεί τέτοια τραγωδία. Να ξεριζώσουμε τις παθογένειες, να αφήσουμε οριστικά πίσω μας τις όψεις μιας Ελλάδας που μας απομακρύνει και μας εκθέτει. Αυτό είναι χρέος απέναντι στις ζωές που χάθηκαν άδικα αλλά και απέναντι στον τόπο μας».

  • Τουρκία: Ο Ερντογάν προκήρυξε επισήμως τις εκλογές για την 14η Μαΐου

    Τουρκία: Ο Ερντογάν προκήρυξε επισήμως τις εκλογές για την 14η Μαΐου

    Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν προκήρυξε επισήμως τις προεδρικές και τις βουλευτικές εκλογές για την 14η Μαΐου υπογράφοντας την απόφαση κατά την διάρκεια τελετής που μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση.

    «Η χώρα μας θα μεταβεί στις κάλπες για να εκλέξει τον πρόεδρο και τους βουλευτές της στις 14 Μαΐου», δήλωσε ο Ταγίπ Ερντογάν κατά την ομιλία του μετά την υπογραφή της απόφασης.

  • Τέμπη: Νέο συλλαλητήριο την Κυριακή 12 Μαρτίου

    Τέμπη: Νέο συλλαλητήριο την Κυριακή 12 Μαρτίου

    Νέο συλλαλητήριο για την τραγωδία στα Τέμπη θα γίνει στο Σύνταγμα την Κυριακή 12 Μαρτίου, στις 12:00 το μεσημέρι. Αντίστοιχες κινητοποιήσεις θα γίνουν και σε άλλες πόλεις, όπως συνέβη και στις 8 Μαρτίου.

    «Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και οι πορείες που έγιναν σε ολόκληρη τη χώρα στις 8 Μάρτη, με αφορμή το τραγικό «έγκλημα» στα Τέμπη, που κόστισε τη ζωή σε 57 συμπολίτες μας, στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέων παιδιών έδωσε και μήνυμα συνέχισης του αγώνα.

    Στην κατεύθυνση αυτή η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. απευθύνει κάλεσμα συμμετοχής στο νέο συλλαλητήριο των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων και των μαζικών φορέων, την Κυριακή 12 Μαρτίου στο Σύνταγμα, στις 12μμ.

    Το έγκλημα αυτό δε θα συγκαλυφθεί

    ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΤΟΣ – ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ

    Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει, ζωή με σύγχρονα δικαιώματα, ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.

    Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.»

  • Φραγκίσκος Κουτεντάκης / Ελαττωματικό κράτος με έκπτωση

    Φραγκίσκος Κουτεντάκης / Ελαττωματικό κράτος με έκπτωση

    Οι υποσχέσεις μείωσης των φόρων είναι ουσιαστικά ομολογία αποτυχίας.

    Την προηγούμενη Κυριακή ο Κώστας Καλλίτσης έγραψε ένα ωραίο άρθρο στην Καθημερινή, με αφορμή το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, με τον εύγλωττο τίτλο «Τρύπιο κράτος». Ομολογώ πως το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, κυρίως γιατί δεν περιορίζεται στις δυσάρεστες διαπιστώσεις όπως «στην Ελλάδα εξακολουθούμε να έχουμε ένα κράτος – βαρίδι, που εκτός των άλλων αποδεικνύεται και επικίνδυνο για τη ζωή των πολιτών του: ένα πελατειακό, αυταρχικό και καθυστερημένο κράτος» αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και θέτει το κύριο πολιτικό δίλημμα: «Με αυτό το κράτος πρέπει να τελειώνουμε. Ή θα το μεταρρυθμίσουμε ή αυτό θα καταστρέψει την Ελλάδα».

    Θα ήθελα να καταθέσω μια σκέψη πάνω σε αυτό το δίλημμα, υποθέτοντας ότι έχει τεθεί αρκετές φορές στην ιστορία του ελληνικού κράτους, με διάφορους τρόπους. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού στην εκπλήρωση των βασικών του λειτουργιών. Αντίθετα, είναι τόσες οι φορές που έχει αποδειχθεί κατώτερος των περιστάσεων που κανείς πλέον δεν εκπλήσσεται. Η διαδικασία είναι γνωστή. Μετά την αρχική άρνηση και τη διαπραγμάτευση, ακολουθούν η οργή και η θλίψη, με τελική κατάληξη την αποδοχή. Έχοντας συνηθίσει την κρατική αναποτελεσματικότητα και ανευθυνότητα, τη χαμηλή ποιότητα των δημόσιων υπηρεσιών και την εκτεταμένη κακοδιοίκηση και διαφθορά, οι πολίτες έχουν προσαρμόσει τις προσδοκίες τους.

    Το εύλογο ερώτημα είναι τι κάνουν για αυτό. Σε τελική ανάλυση, το κράτος διοικείται από εκλεγμένους πολιτικούς που επιλέγει το εκλογικό σώμα ανάλογα με τις πολιτικές του προτιμήσεις και απαιτήσεις. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Douglass North έγραφε το 1980 ότι η ιστορική διαδικασία γένεσης του κράτους στηρίχθηκε σε μια βασική συναλλαγή του ηγεμόνα με τους υπηκόους του, την παροχή προστασίας έναντι της πληρωμής φόρων. Στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, φυσικά, πολλά έχουν αλλάξει: Ο ηγεμόνας είναι πλέον το δημοκρατικό κράτος, οι υπήκοοι είναι πολίτες και η προστασία επεκτείνεται σε όλη τη σφαίρα των κρατικών λειτουργιών, όπως την εξωτερική ασφάλεια, την εσωτερική τάξη, τις υποδομές και την αναδιανομή του εισοδήματος. Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι το αντάλλαγμα, δηλαδή η πληρωμή φόρων.

    Σε αυτή τη «σύμβαση» μεταξύ κράτους και πολιτών, όπως σε κάθε σύμβαση, η δέσμευση κάθε πλευράς συνδέεται με την τήρηση των υποχρεώσεων της άλλης. Όταν οι πολίτες πληρώνουν φόρους, απαιτούν και αποτελεσματική λειτουργία του κράτους. Όταν όμως το κράτος δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις απαιτήσεις, η σύμβαση παραβιάζεται και οι πολίτες μπορούν να διεκδικήσουν είτε αποτελεσματικότερο κράτος είτε χαμηλότερους φόρους.

    Στην πραγματικότητα διεκδικούν και τα δύο. Το πρώτο, η βελτίωση της κρατικής λειτουργίας, είναι σχεδόν πάντα στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους. Στην πράξη όμως, η μεταρρύθμιση του κράτους παραμένει ένα πολιτικό σύνθημα, ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα. Από τον «εκσυγχρονισμό του κράτους» και την «επανίδρυση του κράτους» φτάσαμε στο «επιτελικό κράτος», χωρίς ιδιαίτερη πρόοδο στην εμπιστοσύνη που εμπνέει στους πολίτες. Έτσι απομένει μόνο το δεύτερο. Όταν οι πολίτες προεξοφλούν την αποτυχία του κράτους και θεωρούν χαμένη υπόθεση τις όποιες προσπάθειες για την ουσιαστική του βελτίωση, το μόνο που ζητούν από αυτό είναι να τους επιβαρύνει λιγότερο, δηλαδή να πληρώνουν λιγότερους φόρους.

    Και κάπως έτσι φτάνουμε στη διαχρονική απάντηση στο αρχικό μας δίλημμα. Το πολιτικό μας προσωπικό, αναγνωρίζοντας την ανικανότητά του να δημιουργήσει ένα λειτουργικό κράτος στην υπηρεσία των πολιτών, υπόσχεται τουλάχιστον να χρεώνει λιγότερα για τις ελαττωματικές του υπηρεσίες. Οι υποσχέσεις μείωσης των φόρων είναι ουσιαστικά ομολογία αποτυχίας. Είναι η έκπτωση που δίνει ο πωλητής ενός προβληματικού προϊόντος στον δυσαρεστημένο πελάτη.

    πηγή: Kreport.gr

  • Άγγελος Χρυσόγελος / Η φιλελεύθερη κρίση της δημοκρατίας

    Άγγελος Χρυσόγελος / Η φιλελεύθερη κρίση της δημοκρατίας

    Aν η φιλελεύθερη δημοκρατία βρίσκεται όντως σε κρίση, αυτό δεν οφείλεται σε κάποιου είδους επίθεση από εξωγενείς παράγοντες –λαϊκιστές, ακροδεξιούς, μεγάλες αυταρχικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα κ.λπ.– αλλά στην εγγενή αντίφαση μεταξύ φιλελευθερισμού και δημοκρατίας.

    Η συζήτηση περί «κρίσης της φιλελεύθερης δημοκρατίας» κορυφώθηκε πριν από μερικά χρόνια, ιδιαίτερα στην περίοδο της προεδρίας Τραμπ και των εκλογικών επιτυχιών διαφόρων λαϊκιστικών κομμάτων, συνεχίζει όμως να απασχολεί τον δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Στον δυτικό κόσμο, η κρίση της φιλελεύθερης δημοκρατίας παρουσιάστηκε κυρίως ως μια διαπάλη μεταξύ ενός «καλού φιλελευθερισμού» και ενός «κακού λαϊκισμού». Στο μικρό αυτό σημείωμα θα παρουσιάσω την άποψη ότι το δίπολο «φιλελευθερισμός/λαϊκισμός» συγκαλύπτει καίριες όψεις του ζητήματος της δημοκρατίας και της κρίσης που αυτή περνά.

    Στην πραγματικότητα, αν η φιλελεύθερη δημοκρατία βρίσκεται όντως σε κρίση, αυτό δεν οφείλεται σε κάποιου είδους επίθεση από εξωγενείς παράγοντες –λαϊκιστές, ακροδεξιούς, μεγάλες αυταρχικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα κ.λπ.– αλλά στην εγγενή αντίφαση μεταξύ φιλελευθερισμού και δημοκρατίας. Πολύ απλά, αν οι δυτικές δημοκρατίες σήμερα διέρχονται κρίση, αυτό οφείλεται στο ότι τα σημερινά φιλελεύθερα καθεστώτα πρέπει να γίνουν ολοένα και λιγότερο δημοκρατικά προκειμένου να παραμείνουν φιλελεύθερα.

    Είναι καταρχάς απαραίτητο να αποσυνδέσουμε το φιλελευθερισμό από τη δημοκρατία, τόσο ιστορικά όσο και εννοιολογικά. Αυτό προϋποθέτει να απο-αποικιοποιήσουμε την πολιτική μας σκέψη από την κυρίαρχη ιδεολογία της φιλελεύθερης δημοκρατίας και να σκεφτούμε πέρα από τον ορίζοντα του φιλελευθερισμού. Από τον 18ο αιώνα και μετά, ο φιλελευθερισμός ουσιαστικά οικειοποιήθηκε τη δημοκρατία, μια έννοια που προϋπήρχε για δύο χιλιετίες.

    Όπως έδειξε στην περίφημη διάλεξή του που δημοσιεύθηκε με τον χαρακτηριστικό τίτλο Ελευθερία πριν από το φιλελευθερισμό (1) ο Κουέντιν Σκίνερ, η πολιτική σκέψη και διαπάλη είχε επαρκώς ανεπτυγμένη την έννοια της αυτονομίας και ελευθερίας του ατόμου πριν από την επικράτηση του φιλελευθερισμού. Η καίρια διαφορά είναι ότι η αυτονομία και η ελευθερία κατανοούνταν στο πλαίσιο όχι της ιδιωτικότητας αλλά της συμμετοχής στα κοινά, που πραγμάτωνε την αποστολή και ολοκλήρωνε την προσωπικότητα του ατόμου.

    Αυτή η κλασική ρεπουμπλικανική αντίληψη περί δημοκρατίας έχει τις ρίζες της στην αρχαία Αθήνα και Ρώμη, μέσω των οποίων μεταπήδησε και στη σκέψη του πρώιμου (και μετέπειτα κυρίως ανατολικού) χριστιανισμού, όπου η πίστη και η σωτηρία κατανοήθηκαν κυρίως ως πράξη συμμετοχής στην εκκλησιαστική κοινότητα. Στη βάση της ρεπουμπλικανικής αντίληψης της δημοκρατίας και της πολιτικής ήταν τρεις αρχές: η συμμετοχή, η διαβούλευση και η δυνατότητα επιλογής μεταξύ διαφορετικών θέσεων για ένα θέμα (αυτό που ονομάζουμε σήμερα «πολιτικοποίηση» ενός ζητήματος) (2).

    Το εντυπωσιακό με αυτές τις τρεις αρχές της δημοκρατικής ζωής είναι φυσικά ότι και οι τρεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αντιστρατεύονται βασικές αρχές του φιλελευθερισμού, ο οποίος θέτει σε κάθε περίπτωση την προστασία της ατομικότητας και της ιδιωτικότητας πάνω και από τη δημόσια συμμετοχή και από την πολιτικοποίηση των δημόσιων ζητημάτων και από την ελεύθερη διαβούλευση και το διάλογο στον δημόσιο χώρο. Όπως έχει δείξει σειρά στοχαστών άλλωστε, τόσο κλασικά συντηρητικών όσο και αριστερών/ριζοσπαστών, στο θεμέλιο του σύγχρονου φιλελευθερισμού βρίσκεται ο αυταρχισμός του χομπσιανού Λεβιάθαν, μια εξουσία πέρα από τον έλεγχο και τις συγκρούσεις του πολιτικού, ιδεατά πλήρως απο-πολιτικοποιημένη και ουδέτερη.

    Η τύχη του φιλελευθερισμού ήταν ότι η άνοδός του υπήρξε συνυφασμένη με αγώνες ενάντια στη μοναρχική αυθαιρεσία και το συγκεντρωτισμό του «παλαιού καθεστώτος». Άλλο αν αυτός ο ίδιος μοναρχικός συγκεντρωτισμός είχε επιβληθεί στο όνομα πρώιμα φιλελεύθερων ιδεών και αξιών του Διαφωτισμού περί «πεφωτισμένης» διακυβέρνησης και εις βάρος παραδοσιακών στρωμάτων όπως η αριστοκρατία που διέπονταν από ιδέες συμμετοχής και διαβούλευσης πάνω στις πολιτικές αποφάσεις (αποκλειστικά των ιδίων φυσικά μέσα στους παραδοσιακούς μεσαιωνικούς θεσμούς αντιπροσώπευσης). Εν πάση περιπτώσει, η επικράτηση του φιλελευθερισμού τον 19ο αιώνα συμβάδισε με τη διατύπωση, αν και σπάνια την εκπλήρωση, μαζικών-δημοκρατικών αιτημάτων.

    Ο  οπορτουνισμός  του  φιλελευθερισμού  σε  σχέση  με  τη  δημοκρατία  όμως  ήταν ξεκάθαρος.  Όπως  δείχνει  στο  πρόσφατο  βιβλίο  της (3) η  Αμερικανίδα  συντηρητική ακαδημαϊκός Έμιλι Φίνλεϊ, σημαντικοί φιλελεύθεροι διανοητές, από τον θεωρούμενο «ριζοσπάστη» Ρουσό μέχρι τον Τζον Ρολς στις μέρες μας, υιοθέτησαν το λεξιλόγιο και το ιδεώδες της δημοκρατίας προκειμένου να την επαναορίσουν ως ένα σύστημα που νομιμοποιεί την εξουσία διαφόρων ελίτ, πολιτικών αλλά και οικονομικών, επιστημονικών κ.λπ. Η φιλελεύθερη δημοκρατία δηλαδή αποτελεί ουσιαστικά μια πολύ συγκεκριμένη ιδεολογία –η Φίνλεϊ την αποκαλεί «δημοκρατισμό» (democratism)–, που σκοπό έχει την απόκρουση και απονεύρωση μαζικών αιτημάτων συμμετοχής και δυνατότητας επιλογής μεταξύ διαφορετικών πολιτικών.

    Η ιδεολογία του δημοκρατισμού φαίνεται ξεκάθαρα στη σύγχρονη ρητορική περί του κινδύνου του «λαϊκισμού». Αυτός στην καλύτερη περίπτωση παρουσιάζεται ως μια ατυχής ριζοσπαστικοποίηση του εκλογικού/λαϊκού πυλώνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, η οποία όμως δεν πρέπει να αφεθεί να πλήξει τον πολύ σημαντικότερο φιλελεύθερο/θεσμικό αντι-πλειοψηφικό πυλώνα του συστήματος. Με βάση αυτή την οπτική, η φιλελεύθερη δημοκρατία σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό για το οποίο οι ιδρυτές της την προόριζαν στις αρχές του 19ου αιώνα: ένα σύστημα εκ των υστέρων λαϊκής νομιμοποίησης της εναλλαγής μερίδων των ελίτ σε μια πολιτική εξουσία με εξαρχής αυστηρά περιορισμένες αρμοδιότητες έναντι της αγοράς, της ιδιοκτησίας και της επιστημονικής και τεχνοκρατικής αυθεντίας.

    Η ψευδαίσθηση δημοκρατικότητας του φιλελευθερισμού επιτάθηκε τον 20ό αιώνα λόγω της στρατηγικής προσαρμογής των φιλελεύθερων καθεστώτων στις δύο ογκώδεις μαζικές δυνάμεις εκείνης της εποχής, τον εθνικισμό και το σοσιαλισμό. Η συμφιλίωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας έγινε δυνατή χάρη στην επινόηση του δημοκρατικού μαζικού κόμματος, ενός τρόπου μαζικής οργάνωσης ο οποίος, αν δεν έκανε τις μάζες πλήρως κυρίαρχο δημοκρατικό υποκείμενο, τουλάχιστον υποκαθιστούσε τις αξίες της συμμετοχής, της διαβούλευσης και της δημοκρατικής επιλογής στις εσωτερικές διαδικασίες των οργάνων του. Η καλή τύχη της φιλελεύθερης δημοκρατίας τής επέτρεψε έτσι να χρησιμοποιήσει το μαζικό κόμμα (σοσιαλδημοκρατικό, συντηρητικό, χριστιανοδημοκρατικό ή ριζοσπαστικό) για να αναβαπτίσει τη νομιμοποίησή της στη μεταπολεμική και ψυχροπολεμική περίοδο. Όταν έπαψε να το χρειάζεται βεβαίως, με το πέρας του Ψυχρού Πολέμου, εξαπέλυσε αδυσώπητη επίθεση εναντίον του.

    Η επίθεση του φιλελευθερισμού στη δημοκρατία τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν μπορεί να κατανοηθεί πλήρως εκτός του διεθνούς πλαισίου. Έχει γίνει σαφές άλλωστε ότι στη σημερινή εποχή ο φιλελεύθερος αντι-πλειοψηφικός πυλώνας της φιλελεύθερης δημοκρατίας έχει πια πλήρως διεθνοποιηθεί. Ανώτατες δικαστικές και ρυθμιστικές αρχές, ανεξάρτητοι φορείς, τεχνογνωσία και επιστήμη, δίκτυα διακυβέρνησης, όλο το πλέγμα «αρνητικής» εξουσίας που σκοπό έχει την ποδηγέτηση του λαϊκού/εκλογικού πυλώνα λειτουργεί πλέον κατά κύριο λόγο σε υπερεθνικό και διεθνικό επίπεδο, επιβάλλοντας αρχές,  κανόνες,  νόρμες  και  νόμους  στις  εθνικές  δημοκρατίες  στο  όνομα  της «διακυβέρνησης» και της «ολοκλήρωσης». Με αυτό τον τρόπο, οι δυτικές κοινωνίες επιστρέφουν ουσιαστικά στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, στην «εποχή της επανάστασης» κατά Χομπσμπάουμ, όπου τα αιτήματα δημοκρατικής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας ήταν πλήρως διασυνδεδεμένα και αλληλοσυμπληρούμενα, κατά κυριολεξία δίδυμα.

    Μέσα από τη διεθνή οπτική της κρίσης της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που στην πραγματικότητα είναι φιλελεύθερη κρίση της δημοκρατίας, κατανοούμε επίσης καλύτερα την πραγματική, διφορούμενη φύση του φιλελευθερισμού και τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που αυτή του προσφέρει. Όψη του παγκόσμιου φιλελευθερισμού άλλωστε είναι και το Washington consensus του ΔΝΤ τη δεκαετία του ’90 και η ολοένα βαθύτερη διεθνής συνεργασία για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής σήμερα και οι αμερικανικές και νατοϊκές «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις του τότε και η ενεργός προώθηση των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων από τις κατά τόπους αμερικανικές πρεσβείες σήμερα (ακόμα και στα χρόνια της προεδρίας Τραμπ).

    Κοινό όλων αυτών των αντιφατικών όψεων, παρά το διαφορετικό ιδεολογικό τους πρόσημο, είναι φυσικά ότι το διεθνές σύστημα λειτουργεί στη βάση μιας μόνιμης προωθητικής δύναμης, ενός perpetuum mobile, μιας διαρκούς επανάστασης από τα πάνω που επιβάλλεται σε κατά τόπους συνήθειες, κουλτούρες και δημοκρατικές διαδικασίες, συχνά ακόμα στρέφεται εναντίον του ίδιου του φιλελευθερισμού. Είναι ειρωνικό άλλωστε πόσο, στη συζήτηση των διεθνών σχέσεων σήμερα, ο λαϊκισμός παρουσιάζεται ως απειλή για τη «φιλελεύθερη διεθνή τάξη» (liberal international order), όταν είναι ο φιλελευθερισμός αυτός που εδώ και τρεις δεκαετίες υπονομεύει συστηματικά βασικές παραδοχές και άλλοτε υποσχέσεις αυτής της τάξης όπως η εθνική κυριαρχία, ο σεβασμός των συνόρων ή η ισότιμη συμμετοχή κρατών στους διεθνείς οργανισμούς. Και συχνά μάλιστα στο όνομα προοδευτικών αρχών και σκοπών, εκπληρώνοντας αυτό που οι Τάνια Μπέρτζελ και Μίχαελ Τσιρν έχουν ονομάσει τον
    «μετα-εθνικό σκοπό» του φιλελευθερισμού (4).

    Η παραπάνω συζήτηση αναδεικνύει έτσι το δυισμό του φιλελευθερισμού στη βάση δύο διαφορετικών αντιλήψεων περί ελευθερίας και των τομέων στους οποίους αυτή θα πρέπει να εκτείνεται. Είναι η γνωστή διαφοροποίηση μεταξύ κλασικού (εθνικού, αυταρχικού, ελευθεριακού κ.λπ.) και κοινωνικού (προοδευτικού, δημοκρατικού κ.λπ.) φιλελευθερισμού. Οι αξιακές διαφορές μεταξύ των δύο είναι οπωσδήποτε υπαρκτές, κάτι που βέβαια επιτρέπει στις διαφορετικές πτέρυγες του φιλελευθερισμού να συνάπτουν τακτικές συμμαχίες με πολιτικές δυνάμεις εκατέρωθεν αυτού, συνήθως διεισδύοντας και καταλαμβάνοντάς τες από μέσα.

    Έστω και έτσι, κάποιος θα αντέτεινε ότι «δεν είναι όλοι (οι φιλελευθερισμοί) ίδιοι». Ότι υπάρχει ουσιώδης διαφορά μεταξύ του κλασικού ή σμιτιανού φιλελευθερισμού, που γίνεται φύλλο συκής για δεξιές ή ακόμα και ακροδεξιές δυνάμεις (βλ. αυτο-χαρακτηρισμό του Μάκη Βορίδη ως «εθνικο-φιλελεύθερου» όταν είχε αναλάβει το πρώτο υπουργικό του πόστο στην κυβέρνηση Παπαδήμου), και του προοδευτικού κοινωνικού φιλελευθερισμού, που προκρίνει ρύθμιση των αγορών, κανόνες για το περιβάλλον, προστασία ατομικών δικαιωμάτων και των μειονοτήτων.

    Δεν είναι σκοπός μου να υποτιμήσω αυτές τις καίριες διαφορές, που σε τελική ανάλυση ξεπερνούν τα όρια του φιλελευθερισμού και ορίζουν το περιεχόμενο της πάντα επίκαιρης διαπάλης μεταξύ συντήρησης και προόδου. Το αντικείμενο της συζήτησης όμως εδώ αφορά κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο: τη σχέση του φιλελευθερισμού με τη δημοκρατία και το ρόλο του ως μια ιδεολογία πολιτικής οργάνωσης και σχέσης του ατόμου με την πολιτική εξουσία. Από την άποψη αυτή, κλασικός ή προοδευτικός, σμιτιανός ή κοινωνικός, ο φιλελευθερισμός έχει πάντα την ίδια αντίληψη για το άτομο ως φορέα δημοκρατικής και, στο διεθνές επίπεδο, εθνικής κυριαρχίας.

    Ο φιλελευθερισμός αυτοκατανοείται θεμελιωδώς ως μια ιδεολογία προόδου, κίνησης προς τα εμπρός, χειραφέτησης, εξατομίκευσης. Ανεξάρτητα από το ιδεολογικό πρόσημο του σκοπού που επιδιώκει, η τεχνοτροπία και η μέθοδος επιβολής είναι κοινές, ουσιαστικώς χομπσιανές. Η κρατική εξουσία είναι κάτι που πρέπει να μένει μακριά από τη δημοκρατική διαπάλη, η διαδικασία αναζήτησης της ορθολογικής λύσης (απελευθέρωσης ή ρύθμισης της μιας ή της άλλης αγοράς, προστασίας του ενός ή του άλλου δικαιώματος) πρέπει να λαμβάνει χώρα πέρα από τα όρια που μπορεί να φτάσει η δημόσια διαβούλευση της δημοκρατικής κοινότητας. Πλέον δε υπάρχει και η αντίρροπη κίνηση, η προληπτική αστυνόμευση των ορίων αυτής της διαβούλευσης, προτού αυτή φτάσει πιο κοντά από όσο πρέπει στον πυρήνα της εξουσίας.

    Με βάση τα παραπάνω, η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν διέρχεται κρίση, αλλά ζει τους αναπόφευκτους σπασμούς που ο φιλελευθερισμός βιώνει στην πορεία του προς τα εμπρός. Αυτό που βλέπουμε είναι η φιλελεύθερη κρίση της δημοκρατίας, η οποία, ως ξενιστής του φιλελευθερισμού, πότε λειτουργεί συμβιωτικά και ενισχυτικά, όσο αυτός αναζητεί νομιμοποίηση και μαζικό έρεισμα, και πότε αποτελεί την καύσιμη ύλη του, όταν αυτός εξαπολύει νέα επίθεση στην τοπικότητα, την κοινότητα, την παράδοση, τη λαϊκότητα, τη δημοκρατική πράξη.

    Γίνεται ξεκάθαρο επομένως ότι η δημοκρατία δεν μπορεί παρά να είναι σε μια αέναη σχιζοφρενική κατάσταση «κρίσης», όσο κατανοείται και λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο του φιλελευθερισμού. Για να βγούμε από αυτό τον φαύλο κύκλο, οι επιταγές της συμμετοχής, της διαβούλευσης και της (αυθεντικής) επιλογής πρέπει να επανα-κατανοηθούν, εν ανάγκη στην αρχή φαντασιακά, έξω και πέρα από τον ορίζοντα του φιλελευθερισμού.

    * Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, London Metropolitan University

    _______

    1 Quen&n Skinner, Liberty before Liberalism, Cambridge, Cambridge University Press, 2012.

    2 Να ξεκαθαρίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν παραβλέπω ότι αυτές οι ιδέες αναπτύχθηκαν σε περιόδους τεράστιων ανισοτήτων και προκαταλήψεων. Προφανώς η έννοια της ρεπουμπλικανικής δημοκρατίας απέκλειε καταρχάς τις γυναίκες και σε αρκετές περιπτώσεις τις λαϊκές μάζες, ενώ σε κάποιες άλλες αντανακλούσε διαδικασίες συγκέντρωσης πλούτου στη βάση της δουλοκτησίας ή της αποικιοκρατίας. Το επιχείρημα δεν αφορά την ανθρώπινη ηθική της αρχαίας Αθήνας, της πρώιμης νεωτερικής Αγγλίας ή του αμερικανικού Νότου του 18ου αιώνα, αλλά ιδέες που συνιστούν μια θεμελιωδώς διαφορετική από το φιλελευθερισμό κατανόηση της δημοκρατίας αν είχαν επεκταθεί πέρα από τον πυρήνα των αρχικών υποκειμένων τους. Για την ιστορία όμως, φαινόμενα όπως ο συστηματικός αποικισμός άλλων ηπείρων, ο επιστημονικός ρατσισμός ή η διά νόμου διάκριση εις βάρος των γυναικών είναι εγγενώς συνδεδεμένα με τον νεωτερικό φιλελευθερισμό.

    3 Emily B. Finley, The Ideology of Democra6sm, Oxford, Oxford University Press, 2022.

    4 Tanja A. Börzel and Michael Zürn, Contesta&ons of the Liberal Interna&onal Order: From Liberal Mul&lateralism to Postna&onal Liberalism, Interna6onal Organiza6on, 75(S2), 282-­‐305, 2021.

    πηγή: ENA Institute for Alternative Policies

  • Η ιστορία του σκύλου Τάβι που επέζησε από την σύγκρουση και έψαχνε τους ιδιοκτήτες του

    Η ιστορία του σκύλου Τάβι που επέζησε από την σύγκρουση και έψαχνε τους ιδιοκτήτες του

    Μία ακόμα συγκλονιστική και άκρως συγκινητική ιστορία από τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη έρχεται στο φως της δημοσιότητας με πρωταγωνιστή σε αυτή ένα σκυλάκι.

    Πρόκειται για το σκύλο του Βάιου Βλάχου, η πολιτική κηδεία του οποίου τελέστηκε την Πέμπτη στην Καρδίτσα, και της συντρόφου του που κατάφερε να βγει ζωντανή από το μοιραίο τρένο,

    Όπως μετέδωσε ο Alpha το σκυλάκι τριγυρνούσε για ώρες στα συντρίμμια και τους αναζητούσε.

    Οι τρεις τους είχαν ταξιδέψει στην Αθήνα για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και το βράδυ της Τρίτης 28/2 πήραν τον δρόμο της επιστροφής για τη Θεσσαλονίκη όπου διέμεναν.

    Την ώρα της πολύνεκρης σύγκρουσης η σύντροφος του Βάιου , Δάφνη, εκτινάχθηκε από το βαγόνι και βρέθηκε στα χωράφια από όπου μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο στο οποίο εξακολουθεί να νοσηλεύεται διασωληνωμένη.

    Όπως είπε στον Alpha ο αδερφός της, η κατάσταση της είναι σταθερή, έχει ήδη υποβληθεί σε τέσσερα χειρουργεία και αντιμετωπίζει κάποια αναπνευστικά προβλήματα με τους γιατρούς να εμφανίζονται αισιόδοξοι.

    Την ώρα του δυστυχήματος, το σκυλάκι του ζευγαριού κατάφερε να βγει από το βαγόνι και για ώρες τους αναζητούσε μέσα στα χωράφια.

  • Κοινή δημόσια παρουσία Κώστα Καραμανλή-Προκόπη Παυλόπουλου

    Κοινή δημόσια παρουσία Κώστα Καραμανλή-Προκόπη Παυλόπουλου

    Μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες, ειδικά αυτή την περίοδο, αποτελεί η ταυτόχρονη δημόσια παρουσία του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου  στην επίσημη παρουσίαση ενός βιβλίου-καταπέλτη για τις γερμανικές αποζημιώσεις.

    Σύμφωνα με πληροφορίες οι δύο παλαιοί γνώριμοι της πολιτικής ζωής θα παρίστανται , ο Κώστας Καραμανλής  ως προλογίσας την έκδοση και ο Προκόπης Παυλόπουλος ως κεντρικός ομιλητής το βράδυ της 20ης Μαρτίου στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου, στην μεγάλη εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια» που έγραψε ο γνωστός δημοσιογράφος, Γιώργος Χαρβαλιάς και κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΠΕΔΙΟ.

    Η πολιτική αυτή «συνύπαρξη» ερμηνεύεται από πολλούς και ως ηχηρό μήνυμα προς την κατεύθυνση διεκδίκησης των πολεμικών αποζημιώσεων και του Κατοχικού Δανείου.

    Το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων

    Στην πρώτη βιβλιοπαρουσίαση του «Γιαβόλ» θα παρευρεθούν επίσης πολλοί εκπρόσωποι του πολιτικού, επιστημονικού και επιχειρηματικού κόσμου, ξένοι πρέσβεις, καθώς και ο εκπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών, δίνοντας το έναυσμα σε μία σειρά εκδηλώσεων που ξεκινούν με αφετηρία την Αθήνα. Στόχος είναι να κρατηθεί «ζωντανό», ακόμη και στην προεκλογική περίοδο, το ζήτημα των «νόμιμων και απαραγράπτων»-όπως συνηθίζει να λέει ο Π. Παυλόπουλος-αξιώσεων προς την Γερμανία για την περίοδο της Κατοχής.

    Το βιβλίο του Γιώργου Χαρβαλιά που κυκλοφόρησε μόλις πριν ένα μήνα από τις εκδόσεις Πεδίο και ήδη καταγράφεται στα best seller της χρονιάς, φέρνει στο φως την άγνωστη ελληνογερμανική ιστορία προτάσσοντας της ζήτημα της εκκρεμούς γερμανικής οφειλής. Για τον λόγο αυτό ο Κ. Καραμανλής από την πλευρά του έχει χαρακτηρίσει στον πρόλογο του «ανεκτίμητη» την συνεισφορά του βιβλίου στην «περιγραφή, λεπτομερή εξιστόρηση και θεμελίωση των ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας που απορρέουν από τη δράση της κατοχικής διοίκησης και των δυνάμεων κατοχής στα μαύρα χρόνια 1941-44».

    Ο ίδιος ο συγγραφέας μιλώντας για το βιβλίο του σε πρόσφατες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εμφανίσεις διευκρινίζει ότι αναψηλαφεί την ιστορική μνήμη με στόχο την αποκατάσταση της αλήθειας και την δικαίωση των ελληνικών απαιτήσεων. Το «Γιαβόλ» είναι μία σκληρόδετη πολυτελής έκδοση 350 σελίδων που συνοδεύεται από πέντε ανεξάρτητα φωτογραφικά παραρτήματα με ντοκουμέντα εποχής τα οποία καθηλώνουν τον αναγνώστη.

    «Πρόκειται για ένα βιβλίο εξόχως αποκαλυπτικό. Όχι μόνο αναφορικά με γεγονότα που έλαβαν χώρα πίσω από το φως των προβολέων. Αλλά πρωτίστως για τον ρόλο προσώπων ή μηχανισμών που συνέβαλαν στην διαμόρφωση εξελίξεων, κάποτε καθοριστικών…», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Κώστας Καραμανλής.

    Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως αναμένεται και η τοποθέτηση του Προκόπη Παυλόπουλου σχετικά με το Κατοχικό Δάνειο και τις Επανορθώσεις δεδομένου μάλιστα ότι ουδέποτε έπαψε να ανακινεί το ζήτημα και όπως υποστηρίζει στο βιβλίο του ο Γιώργος Χαρβαλιάς, πιθανότατα, αυτή του η συνήθεια, του στέρησε την υποψηφιότητα για μια δεύτερη προεδρική θητεία εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.

    Άλλοι ομιλητές

    Στην παρουσίαση της 20ης Μαρτίου θα μιλήσουν ακόμη ο καθηγητής του Παντείου, πρώην πρέσβης και μόνιμος αντιπρόσωπος στο Συμβούλιο της Ευρώπης, Στέλιος Περράκης που είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Χάγη για το θέμα των αποζημιώσεων της σφαγής του Διστόμου, ο Ομότιμος Καθηγητής Γεωπολιτικής ΕΚΠΑ, Ιωάννης Μάζης, γνωστός για τις καίριες παρεμβάσεις του στα εθνικά θέματα,  ο διπλωμάτης και συγγραφέας του βιβλίου «Η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα», Αρης Ραδιόπουλος και η δικηγόρος Χριστίνα Σταμούλη, κόρη του αείμνηστου ευρωβουλευτή και νομάρχη, που διαχειρίζεται το αρχείο Ιωάννη Ε. Σταμούλη με σκοπό την διαρκή παρακολούθηση της  Υπόθεσης του Διστόμου και γενικότερα του θέματος των πολεμικών επανορθώσεων. Στο πάνελ θα βρίσκεται  φυσικά και ο συγγραφέας, Γιώργος Χαρβαλιάς, ενώ την εκδήλωση θα συντονίσει ο διευθυντής της Εστίας και γνωστός δημοσιογράφος, Μανώλης Κοττάκης.

  • Πόσοι είναι επίσημα οι νεκροί στα Τέμπη

    Πόσοι είναι επίσημα οι νεκροί στα Τέμπη

    Στους 57 ανέρχονται επισήμως οι νεκροί από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, μετά την φονική σύγκρουση των δύο τρένων.

    Από τις 57 σορούς, έχουν ταυτοποιθεί οι 56, ενώ μια παραμένει αταυτοποίητη. Ακόμη, υπάρχει μια αγνοούμενη κοπέλα.

    «Συνολικά ταυτοποιήθηκαν 56 νεκροί, οι οποίοι προέκυψαν μέσω της συγκριτικής ανάλυσης 58 βιολογικών υλικών που ελήφθησαν από συγγενείς θυμάτων ή προσωπικά αντικείμενα αυτών, καθώς και 108 δειγμάτων που ελήφθησαν από σορούς ή σωματικά μέλη», σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ.

    «Και τα 108 ληφθέντα δείγματα σορών ή σωματικών μελών αντιστοιχούν στους 56 νεκρούς, ενώ μόνο για μία περίπτωση βιολογικού υλικού, που ελήφθη από συγγενή αγνοούμενης, δεν προέκυψε αντιστοίχιση καθώς δεν βρέθηκε σχετικό δείγμα», διευκρίνισε η ΕΛ.ΑΣ.

    Σχετικά με το τελευταίο μη ταυτοποιημένο δείγμα που υπήρχε στα εργαστήρια της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, αφορούσε, όπως αναφέρει η ΕΛΑΣ, «στην περίπτωση αγνοούμενου αλλοδαπού (Σύρου), ο αδελφός του οποίου εντοπίστηκε μέσω αστυνομικής συνεργασίας στην Ολλανδία. Ακολούθησε σχετικό αίτημα για την αποστολή στη χώρα μας του γενετικού του τύπου, από την επακόλουθη εξέταση του οποίου, κατέστη δυνατή η διακρίβωση της ταυτότητας του προαναφερόμενου αγνοούμενου».

    Ταυτοποιήθηκε η σορός του 56ου νεκρού – Ήταν Σύρος μετανάστης

    Τελευταία ταυτοποιήθηκε η σορός του 56ου νεκρού από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Η σορός ανήκει σε έναν Σύρο μετανάστη.

    Η ταυτοποίηση έγινε μέσω δείγματος DNA που έστειλε ο αδελφός του από το εξωτερικό.

    Συνέχεια στο θρίλερ με την 23χρονη Εριέττα

    Μία οικογένεια συνεχίζει να αγωνιά για την κόρη της που επέβαινε στο μοιραίο τρένο. Η 23χρονη Εριέττα, φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής, αγνοείται μετά το δυστύχημα στα Τέμπη.

    H άτυχη φοιτήτρια 2 λεπτά πριν την μοιραία μετωπική σύγκρουση των δύο τρένων, μιλούσε στο τηλέφωνο με την μητέρα της.

  • Τρίτη θητεία στην προεδρία της Κίνας εξασφάλισε ο Σι Τζινπίνγκ

    Τρίτη θητεία στην προεδρία της Κίνας εξασφάλισε ο Σι Τζινπίνγκ

    Όπως αναμενόταν, ο Σι Τζινπίνγκ, 69 ετών, επανεξελέγη ομόφωνα στην προεδρία της Κίνας για -άνευ προηγουμένου- τρίτη συναπτή θητεία, διάρκειας πέντε ετών, με ψηφοφορία στο κινεζικό κοινοβούλιο.

    Ο κ. Σι είχε εξασφαλίσει ήδη τον Οκτώβριο την παράταση για πέντε χρόνια της ηγεσίας του στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και στη στρατιωτική επιτροπή, τα δυο σημαντικότερα αξιώματα στον ασιατικό γίγαντα.

    Για αρκετούς παρατηρητές, η εξέλιξη πιστοποιεί πως ο κ. Σι είναι ο ισχυρότερος κινέζος ηγέτης από τα χρόνια του Μάο Τσετούγκ.

    Το κοινοβούλιο ενέκρινε παράλληλα τη μεγαλύτερη αναδιοργάνωση του κυβερνητικού μηχανισμού εδώ και δεκαετίες, που προβλέπει ότι το 5% των θέσεων εργασίας θα καταργηθούν και ότι θα δοθεί έμφαση στην τεχνολογία και στην κινεζική «ηγεσία» στο πεδίο αυτό.

    Πρόκειται για τη σημαντικότερη αναδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού από το 1998.

    Ακόμη, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί νέα επιτροπή οικονομικής εποπτείας, με αρμοδιότητες που ως τώρα ανήκαν στην κεντρική τράπεζα, για τον καλύτερο συντονισμό του ελέγχου των χρηματοπιστωτικών και των ασφαλιστικών θεσμών, καινοτόμων μορφών χρηματοδότησης και της προστασίας των καταναλωτών.

    Από τη σκοπιά της Κίνας, οι ΗΠΑ και η Δύση προσπαθούν να εμποδίσουν την άνοδο της δεύτερης ισχυρότερης οικονομίας παγκοσμίως εφαρμόζοντας πολιτική αποτροπής, περικύκλωσης και «καταστολής», τόνισε στις αρχές της εβδομάδας ο κ. Σι.

    Οι Κινέζοι έχουν ένα ιδίωμα τεσσάρων λέξεων, ren zou, cha liang, που σημαίνει «Το τσάι κρυώνει όταν οι άνθρωποι απομακρύνονται».

    Το καλοκαίρι του 2015,  η ελεγχόμενη από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα People’s Daily δημοσίευσε ένα άκρως συμβολικό άρθρο που ενθάρρυνε το “ren zou, cha liang”, λέγοντας στην πραγματικότητα στους συνταξιούχους πρεσβυτέρους του κόμματος να παραιτηθούν ήσυχα και να μείνουν μακριά από την πολιτική.

    «Κάποιοι συνταξιούχοι αξιωματούχοι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν το “κρύο τσάι” μετά τη συνταξιοδότηση, γι’ αυτό κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να επεκτείνουν τις δυνάμεις τους και προσπαθούν να κρατούν το φλιτζάνι του τσαγιού τους πάντα ζεστό», ανέφερε το άρθρο, επισημαίνοντας: αλλά το “ren zou, cha liang” είναι ο κανόνας.

    Το τσάι του προέδρου δεν κρυώνει

    Και ερχόμαστε έτσι στην ετήσια συνεδρίαση του κινεζικού Εθνικού Λαϊκού Συνεδρίου, που ξεκίνησε την περασμένη Κυριακή, 5 Μαρτίου, με τον Σι Τζινπίνγκ να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να προωθήσει αλλαγές προσώπων στα ηγετικά κλιμάκια της οικονομίας, της τεχνολογίας και των επιστημών, διορίζοντας δικούς του στενούς συνεργάτες σε θέσεις – κλειδιά. Στο εφετινό Συνέδριο – όπως είχε γίνει και το 2021 – μπροστά στον πρόεδρο Σι τοποθετήθηκαν… δύο φλιτζάνια τσαγιού.

    Τα άλλα έξι μέλη της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Λι Κετσιάνγκ, είχαν μόνο ένα φλιτζάνι τσαγιού μπροστά τους.

    Ήταν σαν να λέμε, όχι μόνο δεν κρυώνει το τσάι του Σι, που είναι πάνω από 10 χρόνια στην εξουσία, αλλά και άλλο ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι τον περιμένει να πιει. Οι περίπου 3.000 βουλευτές που παρευρέθηκαν στη συνεδρίαση, αναγκασμένοι να κάθονται για ώρες ομιλιών, δεν μπορεί παρά το να παρατήρησαν και να έλαβαν το μήνυμα. Υπάρχει κάτι περισσότερο από μία αριθμητική διαφορά. Οι κούπες του Σι φαίνεται να έχουν σχεδιαστεί ειδικά για αυτόν, είναι αρκετά διαφορετικές από αυτές που σερβίρονται στα άλλα μέλη της ηγεσίας.

    Στην πραγματικότητα έχουμε απλώς δύο φλιτζάνια τσάι. Αλλά στην κινεζική πολιτική, τα σύμβολα και το πρωτόκολλο έχουν για το καθεστώς μεγάλη σημασία.

    10 χρόνια ακόμη στην εξουσία;

    Ο Σι ανήλθε στην εξουσία ως γενικός γραμματέας του κόμματος το φθινόπωρο του 2012. Ανέλαβε τη θέση του Κινέζου προέδρου λίγο πριν την άνοιξη του 2013.

    Εάν το πρώτο από τα δύο φλιτζάνια τσαγιού συνεπάγεται τις δύο πρώτες πενταετείς θητείες του, από το 2012 έως το 2022, το δεύτερο φλιτζάνι τσαγιού θα μπορούσε να σημαίνει την παραμονή του στον προεδρικό θώκο για επιπλέον 5 ή και 10 χρόνια. Ο ίδιος άλλωστε έχει φροντίσει να μπορεί να μείνει στη θέση ισόβια.

    Η εθνική στρατηγική της Κίνας είναι να πιάσει και να ξεπεράσει τις ΗΠΑ έως το 2035 όσον αφορά στην οικονομική δύναμη, την επιστημονική και τεχνολογική ικανότητα και την ολοκληρωμένη εθνική ισχύ. Είναι σαφές πως ο Σι θέλει να είναι ο ηγέτης που θα οδηγήσει τη χώρα του προς αυτόν τον στόχο. Και για να το πετύχει δεν μπορεί να αφήσει το τσάι να κρυώσει.

  • 7 νεκροί, πιθανόν και ο δράστης, από επίθεση ενόπλου σε κέντρο Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία

    7 νεκροί, πιθανόν και ο δράστης, από επίθεση ενόπλου σε κέντρο Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία

    Η αστυνομία του Αμβούργου ανακοίνωσε ότι ο δράστης της επίθεσης στο κτίριο της εκδήλωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκεται πιθανότατα μεταξύ των νεκρών.

    «Βρήκαμε νεκρό άτομο σε κοινοτικό κέντρο στο Γκρος Μπόρστελ που υποθέτουμε ότι θα μπορούσε να είναι ο δράστης», αναφέρεται στην ανάρτηση της αστυνομίας στο Twitter και επισημαίνεται ότι οι έρευνες συνεχίζονται «προκειμένου να αποκλειστεί η πιθανότητα να εμπλέκονται άλλοι δράστες».

    Η πρώτη ειδοποίηση έφθασε στην αστυνομία λίγο μετά τις 21:15 (τοπική ώρα· στις 22:15 ώρα Ελλάδας) και αφορούσε πληροφορίες για πυροβολισμούς σε κτίριο όπου βρισκόταν σε εξέλιξη εκδήλωση Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αστυνομικοί που βρίσκονταν ήδη στην περιοχή έσπευσαν επιτόπου κι άκουσαν άλλον έναν πυροβολισμό καθώς προσέγγιζαν το κτίριο. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί δεν πυροβόλησαν, διευκρινίστηκε.

    Σύμφωνα με την Bild, αρχικά εντοπίστηκαν έξι νεκροί· ο έβδομος βρέθηκε από τους αστυνομικούς στον δεύτερο όροφο, σε απόσταση από τα υπόλοιπα θύματα. «Δεν είναι ακόμη σαφές εάν πρόκειται για τον δράστη, ωστόσο δεν υπάρχουν στοιχεία για διαφυγή του δράστη ή των δραστών της επίθεσης», δήλωσε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας.

  • Ηλιόπουλος για δημοσκόπηση Marc: “Ντρέπεται και η ντροπή…”

    Ηλιόπουλος για δημοσκόπηση Marc: “Ντρέπεται και η ντροπή…”

    Την επιλογή της δημοσκοπικής εταιρείας Marc να δημοσιεύσει τη δημοσκόπηση της, λίγες μέρες μετά την τραγωδία στα Τέμπη, σχολιάζει ο υπεύθυνος στρατηγικής επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Ηλιόπουλος.

    Ο ίδιος με ανάρτησή του στον προσωπικό λογαριασμό του στο Twitter επισημαίνει ότι «πριν ακόμη προλάβουν οι οικογένειες να αποχαιρετήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, η γνωστή δημοσκοπική εταιρεία με τα εικονικά τιμολόγια χωματουργικών εργασιών, σπεύδει να κάνει damage control για τον Μητσοτάκη. Ντρέπεται και η ντροπή…».

  • Δημοσκόπηση MARC: Απώλειες για τη ΝΔ – Στις 4,6 μονάδες η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

    Δημοσκόπηση MARC: Απώλειες για τη ΝΔ – Στις 4,6 μονάδες η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

    Απώλειες, όχι όμως ιδιαίτερα μεγάλες για το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, τις οποίες όμως δεν φαίνεται να καρπώνεται η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία) αποτυπώνει η δημοσκόπηση της MARC, η οποία παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο του τηλεοπτικού σταθμού ANT1.

    Πιο ειδικά, σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου, η δημοσκόπηση κατέγραψε:

    Νέα Δημοκρατία: 29,6%

    ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.: 25%

    ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής: 9,7%

    ΚΚΕ: 5,6%

    Ελληνική Λύση: 3,9%

    ΜέΡΑ25: 3,5%

    Κόμμα Κασιδιάρη (“Εθνικό Κόμμα Έλληνες”): 3%

    Στις μεγαλύτερες ανησυχίες των πολιτών, πρώτη φιγουράρει η τραγωδία στα Τέμπη, με 86%, ακολουθεί η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις, με 69%, ενώ τρίτη έρχεται η διαφθορά (με έμφαση στα πολιτικά πρόσωπα) με 23%.

    Μόλις το 12,1% ρίχνει την κύρια ευθύνη για το δυστύχημα στα Τέμπη στον σταθμάρχη, ενώ το 87% θεωρεί ότι θα πρέπει να αναζητηθούν ευρύτερες ευθύνες.

    Το 45,2% των πολιτών θα επιθυμούσε άμεσα τη διεξαγωγή εκλογών (στις 9 Απριλίου), ενώ το 46,4% προτιμά να διεξαχθούν αργότερα (τον Μάιο).

    Αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ προτιμά το 28,1%, αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμούσε το 14,3%, κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη ΝΔ θα επιθυμούσε το 15,8%, ενώ κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ το 23,2%. 

    Στο ερώτημα «πού οφείλεται το δυστύχημα των Τεμπών;» οι πολίτες απάντησαν:

    • Λάθος του σταθμάρχη, κακιά στιγμή 12,1%
    • Υπάρχουν και άλλες ευθύνες που πρέπει να αναζητηθούν 87%
    • Άλλο 0,9%


    Στο πότε πρέπει να γίνουν οι εκλογές, οι άποψη των Ελλήνων είναι:

    • Στις 9 Απριλίου, δηλαδή 40 ημέρες μετά την τραγωδία των Τεμπών, 45,2%
    • Αργότερα τον Μάιο 46,4%
    • Δ.Α. 8,4%



    Οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν ποιον από τους πολιτικούς αρχηγούς εμπιστεύονται περισσότερο, με τα ποσοστά να είναι τα εξής:

    • Κυριάκο Μητσοτάκη 34,5%
    • Αλέξη Τσίπρα 22,1%
    • Νίκο Ανδρουλάκη 6,6%
    • Κυριάκο Βελόπουλο 5,5%
    • Δημήτρη Κουτσούμπα 5,1%
    • Γιάνη Βαρουφάκη 4,2%

    Στην αξιολόγηση της κυβέρνησης οι πολίτες απαντούν πως είναι θετική ή μάλλον θετική σε ποσοστό 42%, ενώ 56,7% απάντησαν ότι είναι αρνητική ή μάλλον αρνητική.

    Για το τι κυβέρνηση θα ήθελαν μετά τις εκλογές το 28,1% θέλει αυτοδύναμη ΝΔ, το 14,3% αυτοδύναμο ΣΥΡΙΖΑ, το 15,8% συνεργασίας με κεντρικό κορμό της ΝΔ, το 23,2% συνεργασίας με κεντρικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το 18,6% δεν απάντησε.

  • Επιστρέφουν οι κανόνες λιτότητας στην Ευρώπη

    Επιστρέφουν οι κανόνες λιτότητας στην Ευρώπη

    Το τέλος της περιόδου αναστολής των δημοσιονομικών κανόνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση («ρήτρα διαφυγής») ανήγγειλε η Κομισιόν, χωρίς όμως να επανέρχονται σε πλήρη εφαρμογή οι δρακόντειοι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας.

    Για το 2024, που είναι ένα μεταβατικό έτος μέχρι να συμφωνηθούν οι αλλαγές στους δημοσιονομικούς κανόνες, τα κράτη μέλη καλούνται να καταρτίσουν τους προϋπολογισμούς με βάση εθνικούς στόχους που θα συμφωνηθούν με τις Βρυξέλλες, οι οποίοι θα είναι περισσότερο αυστηροί για τα κράτη με μεγάλο χρέος, όπως η Ελλάδα.

    Η Επιτροπή κατέληξε σε αυτή τη συμβιβαστική λύση μερικής επαναφοράς των δημοσιονομικών κανόνων, καθώς σημειώνεται πολύ αργή πρόοδος στις διαπραγματεύσεις στο Ecofin για το νέο πλαίσιο και επειδή αναγνωρίζεται από όλους η ανάγκη να μην εφαρμοσθούν παλαιοί κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, που θα ήταν εντελώς παράλογο να εφαρμοσθούν στις σημερινές συνθήκες, μετά τη μεγάλη αύξηση χρέους σε όλες τις χώρες στη διάρκεια της πανδημίας.

    Για παράδειγμα, ένας κανόνας που θεωρείται εντελώς αδύνατο να εφαρμοσθεί είναι ο γερμανικής εμπνεύσεως κανόνας, που ορίζει ότι τα κράτη με χρέος που υπερβαίνει το όριο του 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να το μειώνουν κάθε χρόνο κατά το 5% της υπέρβασης. Μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με χρέος στο 180% του ΑΕΠ, θα όφειλε, με βάση αυτόν τον κανόνα, να μειώσει το χρέος το 2024 κατά 6% του ΑΕΠ, ενώ μεγάλες μειώσεις θα ήταν υποχρεωμένες να πετύχουν τα περισσότερα κράτη, αφού έχουν πλέον απομακρυνθεί πολύ από το όριο του 60%.

    Έτσι, η Κομισιόν κρατά τους βασικούς κανόνες για τα όρια ελλείμματος και χρέους (3% και 60%, αντίστοιχα), αλλά κάνει δύο προσωρινού χαρακτήρα αλλαγές, με βάση το κείμενο καθοδήγησης προς τα κράτη μέλη που παρουσίασε σήμερα, ενόψει της κατάρτισης, τον Μάιο, των νέων μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων οικονομικής πολιτικής. Δύο αλλαγές που ενσωματώνουν ιδέες οι οποίες ήδη συζητούνται για την κατάρτιση του νέου δημοσιονομικού πλαισίου:

    • Κάθε χώρα θα ακολουθεί τη δική της δημοσιονομική πολιτική, με δικούς της στόχους για το έλλειμμα και το χρέος, οι οποίοι θα διαμορφώνονται με βάση και τις υποδείξεις που θα κάνει σε κάθε χώρα ξεχωριστά η Κομισιόν. Με άλλα λόγια, δεν θα υπάρχει η ομοιόμορφη υποχρέωση μείωσης του χρέους κατά 5% της υπέρβασης από τον στόχο του 60%, αλλά θα υπάρχει ευελιξία για να ασκεί κάθε εθνική κυβέρνηση την πολιτική της, υπό τον όρο ότι θα κρίνεται και από την Κομισιόν ότι είναι δημοσιονομικά συνετή και δεν οδηγεί σε μονοπάτια διόγκωσης του χρέους. Ειδικά για τις χώρες με μεγάλο χρέος, όπως η Ελλάδα, η Κομισιόν θα επιμένει σε μια πολιτική που θα διασφαλίζει τη μείωσή του. Έτσι, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο ο παλαιός στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ, που είχε θεωρηθεί ότι θα διασφάλιζε τη βιωσιμότητα του χρέους, αν και η κυβέρνηση περιμένει ότι, στη διαβούλευση που θα γίνει με την Κομισιόν, ο στόχος που θα τεθεί θα είναι αρκετά χαμηλότερος.
    • Το νέο δημοσιονομικό μέγεθος, που θα παρακολουθεί πλέον η Κομισιόν και θα αποτελεί την ακρογωνιαία λίθο των δημοσιονομικών προγραμμάτων θα είναι οι καθαρές πρωτογενείς δαπάνες, από τις οποίες θα εξαιρούνται οι δαπάνες τόκων και οι δαπάνες για την αντιμετώπιση της κυκλικής ανεργίας. Οι συστάσεις που θα δώσει σε κάθε κράτος η Κομισιόν θα διαμορφώνουν, ουσιαστικά, ένα πλαφόν στις καθαρές πρωτογενείς δαπάνες και το οποίο θα αποτελεί την «άγκυρα» ολόκληρης της δημοσιονομικής πολιτικής.

    Αξίζει να σημειωθεί ότι η Κομισιόν θα διατυπώσει συστάσεις στις κυβερνήσεις ειδικά για τις δαπάνες για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, οι οποίες ήταν εξαιρετικά αυξημένες το 2022 και συνολικά ανήλθαν στο 1,2% του ΑΕΠ. Επίσης, η Κομισιόν τονίζει ότι δεν θα πρέπει να κριθεί φέτος αν κάποιες χώρες θα πρέπει να υπαχθούν στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, αλλά σημειώνει ότι αυτό θα γίνει το 2024, με βάση τα αποτελέσματα εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2023.

    Η ανακοίνωση της Κομισιόν

    Ειδικότερα, η Κομισιόν ανακοίνωσε σήμερα ότι παρέχει σήμερα καθοδήγηση στα κράτη μέλη σχετικά με την άσκηση και τον συντονισμό της δημοσιονομικής πολιτικής για το επόμενο έτος. Όπως τονίζει, οι παρούσες κατευθυντήριες γραμμές πραγματοποιούνται καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις σχετικά με το μελλοντικό πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης. Συνολικά, οι δημοσιονομικές πολιτικές το 2024 θα πρέπει να διασφαλίζουν τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους και να προωθούν τη βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη σε όλα τα κράτη μέλη.

    Ειδικότερα, η Κομισιόν σημειώνει μεταξύ άλλων, ότι:

    Η γενική ρήτρα διαφυγής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, η οποία προβλέπει προσωρινή απόκλιση από τις δημοσιονομικές απαιτήσεις που ισχύουν συνήθως σε περίπτωση σοβαρής οικονομικής ύφεσης, θα απενεργοποιηθεί στο τέλος του 2023. Μετά την έξοδο από την περίοδο κατά την οποία ίσχυε η γενική ρήτρα διαφυγής θα επαναληφθούν οι ποσοτικοποιημένες και διαφοροποιημένες ειδικές ανά χώρα συστάσεις για τη δημοσιονομική πολιτική.

    Οι συζητήσεις για ένα αναθεωρημένο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης, με βάση τους προσανατολισμούς της Επιτροπής που παρουσιάστηκαν τον Νοέμβριο του 2022, βρίσκονται σε εξέλιξη. Έως ότου τεθεί σε εφαρμογή ένα νέο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης και ενόψει της νέας πραγματικότητας μετά την πανδημία, δεν είναι σκόπιμο να επιστρέψουμε στην αποκλειστική εφαρμογή των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που ίσχυαν πριν από την ενεργοποίηση της γενικής ρήτρας διαφυγής το 2020.

    Δεδομένου ότι δεν έχει ακόμη θεσπιστεί νέο θεσμικό πλαίσιο, με βάση το αποτέλεσμα της εν εξελίξει επανεξέτασης της οικονομικής διακυβέρνησης, το ισχύον νομικό πλαίσιο εξακολουθεί να ισχύει. Ταυτόχρονα, προκειμένου να καταστεί δυνατή μια αποτελεσματική γέφυρα προς τους μελλοντικούς δημοσιονομικούς κανόνες και να ληφθούν υπόψη οι τρέχουσες προκλήσεις, ορισμένα στοιχεία των μεταρρυθμιστικών προσανατολισμών της Επιτροπής που συνάδουν με την ισχύουσα νομοθεσία θα μπορούσαν ήδη να ενσωματωθούν στον κύκλο δημοσιονομικής εποπτείας.

    Ως εκ τούτου, η Επιτροπή είναι έτοιμη να προτείνει ειδικές ανά χώρα συστάσεις σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική για το 2024, οι οποίες θα περιλαμβάνουν ποσοτική απαίτηση, καθώς και ποιοτική καθοδήγηση σχετικά με τα επενδυτικά και ενεργειακά μέτρα. Οι συστάσεις αυτές θα συνάδουν με τα κριτήρια που προτείνονται στους προσανατολισμούς της Επιτροπής, ενώ παράλληλα θα παραμένουν συνεπείς με την ισχύουσα νομοθεσία στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

    Κατευθυντήριες γραμμές για την κατάρτιση σχεδίων σταθερότητας και σύγκλισης: Τα κράτη μέλη καλούνται να καθορίσουν δημοσιονομικούς στόχους στα προγράμματα σταθερότητας και σύγκλισης που συμμορφώνονται με τα κριτήρια δημοσιονομικής προσαρμογής που καθορίζονται στους μεταρρυθμιστικούς προσανατολισμούς της Επιτροπής. Καλούνται επίσης να συζητήσουν τον τρόπο με τον οποίο τα μεταρρυθμιστικά και επενδυτικά τους σχέδια αναμένεται να συμβάλουν στη δημοσιονομική βιωσιμότητα και τη βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένων των στόχων της πράσινης και της ψηφιακής μετάβασης και ανθεκτικότητας, σύμφωνα με τα κριτήρια που καθορίζονται στους προσανατολισμούς των μεταρρυθμίσεων.

    Ως εκ τούτου, η Επιτροπή είναι έτοιμη να προτείνει ειδικές ανά χώρα συστάσεις σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική για το 2024, οι οποίες θα είναι σύμφωνες με τους δημοσιονομικούς στόχους που θέτουν τα κράτη μέλη στα προγράμματα σταθερότητας και σύγκλισης, εφόσον οι στόχοι αυτοί συνάδουν με τη διασφάλιση ότι ο δείκτης δημόσιου χρέους βαδίζει προς τα κάτω ή παραμένει σε συνετό επίπεδο και ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι χαμηλότερο από την τιμή αναφοράς του 3% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα. Επίσης, οι συστάσεις θα ποσοτικοποιούνται και διαφοροποιούνται με βάση τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα κράτη μέλη όσον αφορά το δημόσιο χρέος. Οι συστάσεις θα διαμορφώνονται με βάση τις καθαρές πρωτογενείς δαπάνες, όπως προτείνεται στους μεταρρυθμιστικούς προσανατολισμούς της Επιτροπής.

    Επιπλέον, η Επιτροπή θα συνεχίσει να δίνει έμφαση στις δημόσιες επενδύσεις στις ειδικές ανά χώρα συστάσεις της σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική. Όλα τα κράτη μέλη θα πρέπει να συνεχίσουν να προστατεύουν τις εθνικά χρηματοδοτούμενες επενδύσεις και να διασφαλίζουν την αποτελεσματική χρήση των κονδυλίων στο πλαίσιο του Μηχανισμού Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και άλλων ταμείων της ΕΕ, ιδίως για την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση και τους στόχους ανθεκτικότητας.

    Οι ειδικές ανά χώρα συστάσεις θα παρέχουν επίσης καθοδήγηση σχετικά με το δημοσιονομικό κόστος των ενεργειακών μέτρων.

    Εφαρμογή της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος: Δεδομένης της επίμονα υψηλής αβεβαιότητας για τις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές προοπτικές στην παρούσα συγκυρία, η Επιτροπή θεωρεί ότι δεν θα πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με το αν θα υπαχθούν τα κράτη μέλη στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος την άνοιξη. Η Επιτροπή θα προτείνει στο Συμβούλιο να κινήσει διαδικασίες υπερβολικού ελλείμματος με βάση το έλλειμμα την άνοιξη του 2024 με βάση τα στοιχεία για το αποτέλεσμα της εκτέλεσης προϋπολογισμού για το 2023, σύμφωνα με τις ισχύουσες νομικές διατάξεις.

    Τα κράτη μέλη θα πρέπει να το λάβουν αυτό υπόψη κατά την εκτέλεση των προϋπολογισμών τους για το 2023 και κατά την κατάρτιση των προγραμμάτων σταθερότητας και σύγκλισης την άνοιξη και των σχεδίων δημοσιονομικών προγραμμάτων για το 2024 το φθινόπωρο.

    Επικείμενες προτάσεις για την οικονομική διακυβέρνηση: Οι συζητήσεις σχετικά με τη μεταρρύθμιση του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης σημειώνουν πρόοδο, σε συνέχεια των προσανατολισμών της Επιτροπής που παρουσιάστηκαν τον Νοέμβριο του 2022, με την εμφάνιση σύγκλισης απόψεων σε διάφορα βασικά ζητήματα. Άλλα ζητήματα πρέπει να αποσαφηνιστούν. Η Επιτροπή προτίθεται να υποβάλει νομοθετικές προτάσεις μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Μαρτίου 2023.

  • Λευτέρης Κουσούλης: Τα Τέμπη “τέμνουν” την πραγματικότητα – Το θέμα θα κυριαρχήσει προς την εκλογική αναμέτρηση

    Λευτέρης Κουσούλης: Τα Τέμπη “τέμνουν” την πραγματικότητα – Το θέμα θα κυριαρχήσει προς την εκλογική αναμέτρηση

    «Το σώμα της κυβέρνησης έχει πλέον υποστεί ένα βαθύ τραύμα και η εικόνα της έχει υποστεί ένα κλονισμό. Ακόμη και η εικόνα του επιτελικού κράτους που τόσο πολύ είχε αυτοδιαφημιστεί, δέχθηκε έναν κλονισμό» ήταν η άποψη που εξέφρασε μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Ναι μεν Αλλά» με την Ευαγγελία Μπαλτατζή, ο πολιτικός επιστήμονας Λευτέρης Κουσούλης.

    «Η κριτική που θα ασκηθεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση κυρίως θα στρέφεται εναντίον της εξουσίας και όχι της κυβέρνησης που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη διακυβέρνηση. Αυτό θα συνέβαινε με οποιαδήποτε κυβέρνηση» συνέχισε ο κ. Κουσούλης. «Το γεγονός είναι τόσο μεγάλο» προσέθεσε, «ο κραδασμός και ο κλονισμός που προκαλεί είναι τόσο ισχυρός που στην πραγματικότητα ανακεφαλαιώνει την εικόνα της εξουσίας στη χώρα και θα στραφεί φυσικά εναντίον της παρούσας κυβέρνησης, αφού αυτή είναι σήμερα η κυβέρνηση».

    Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, τόνισε, είναι ότι σε παρόμοιες στιγμές είναι ότι κινείται ένας μηχανισμός απόρριψης, που παρατηρείται πάρα πολύ έντονα στους νέους και ένας μηχανισμός άρνησης συνολικά των πραγμάτων που κυρίως εντοπίζεται και πάλι στους νέους. «Αυτό οπωσδήποτε θα έχει αποτέλεσμα στην κάλπη, δηλαδή θα καταγραφεί στις εκλογές. Το πώς θα διαμορφωθεί ο συσχετισμός των δυνάμεων και αν ο τελικός στόχος της κυβερνητικής παράταξης, όπως μέχρι τώρα είχε διακηρυχθεί, δηλαδή η επιδίωξη της αυτοδυναμίας στον δεύτερο γύρο των εκλογών, στις επαναληπτικές εκλογές, γι’ αυτό είναι πάρα πολύ πρόωρο να μιλήσουμε και πάντως καθίσταται όλο και περισσότερο δύσκολο» εκτίμησε ο κ. Κουσούλης.

    Τα Τέμπη τέμνουν το χρόνο, στην πραγματικότητα, σημείωσε, «πρέπει να μιλάμε “πριν από τα Τέμπη” και “μετά τα Τέμπη”. Eξωτερικά η κατάσταση θα παραμένει περίπου όπως τη γνωρίζαμε. Κάτω όμως από την επιφάνεια και την πρόσοψη συντελείται μια αναμόχλευση της ατομικής και κοινωνικής εμπειρίας όλων των τελευταίων ετών. Και με την έννοια αυτή η πραγματικότητα και η ανάγνωση της πραγματικότητας έχει ήδη αλλάξει. Είμαστε δηλαδή σε έναν νέο πολιτικό κύκλο, με την ευρύτερη έννοια, στον οποίο και οι πολιτικές δυνάμεις και οι πολίτες υποχρεωτικά καλούνται να σταθούν με νέο τρόπο. Με την έννοια αυτή, μια μεταβολή συντελείται» ανέφερε ο κ. Κουσούλης.

    Το θέμα αυτό θα κυριαρχήσει καθώς θα πάμε προς την εκλογική αναμέτρηση που υποχρεωτικά θα γίνει σε λίγο καιρό, καθώς λήγει η θητεία της παρούσας κυβέρνησης, σύμφωνα με την εκτίμηση του κ. Κουσούλη και αυτό που θα παρατηρήσουμε, υποστήριξε, είναι ότι η τραγωδία στα Τέμπη θα επικαλύψει όλη την αναμέτρηση.

    «Όλη την σύγκρουση θα την επικαλύψει με αρνητικό τρόπο, με τραγικό τρόπο, το γεγονός στα Τέμπη. Βέβαια, στο υπόστρωμα θα υπάρχουν όλα τα θέματα της καθημερινής ζωής, οικονομία, λειτουργία του κράτους, καθημερινή ζωή των Ελλήνων, αλλά πάνω από όλα αυτά, θα είναι το τραγικό γεγονός στα Τέμπη και σε αυτό που το γεγονός θα παραπέμπει. Δηλαδή σε ένα κράτος το οποίο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις θεμελιώδεις υποχρεώσεις του. Συνεπώς, μας καλεί να τα δούμε όλα από την αρχή ως προς την κρατική λειτουργία» ανέφερε καταλήγοντας ο κ. Κουσούλης.

  • Κρίσιμες προειδοποιήσεις εργαζομένων και για τα αεροδρόμια – «Απαξιωμένη η ασφάλεια»

    Κρίσιμες προειδοποιήσεις εργαζομένων και για τα αεροδρόμια – «Απαξιωμένη η ασφάλεια»

    Για εικόνα απαξίωσης και πλημμελούς εφαρμογής πολιτικών ασφαλείας στα αεροδρόμια και στις αερομεταφορές κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αερολιμενικών.

    Σε ανακοίνωσή του ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αερολιμενικών τοποθετήθηκε για την απαξιωτική εικόνα που υπάρχει στον χώρο των αερομεταφορών εδώ και πολλά χρόνια ρίχνοντας τα βέλη του προς τον πρώην υπουργό Μεταφορών Κώστα Αχ. Καραμανλή.

    Όπως εξηγεί σε ανακοίνωσή του ο Σύλλος, μετά τις ιδιωτικοποιήσεις των μεγαλύτερων αεροδρομίων της χώρας, «το ελληνικό κράτος αποφάσισε ότι ουσιαστικά δεν χρειάζεται κανενός είδος in situ εποπτείας για τα πλείστα ζητήματα ασφαλείας που ανακύπτουν σε όλα τα αεροδρόμια. Ο πρώην υπουργός κύριος Καραμανλής κατάργησε όλες τις αεροπορικές Αρχές σε όλα τα ελληνικά αεροδρόμια, τα όργανα του κράτους δηλαδή που θα ήλεγχαν την εφαρμογή κανόνων ασφαλείας στα αεροδρόμια και της εθνικής και ευρωπαϊκής αεροπορικής νομοθεσίας. Η απουσία κρατικού ελεγκτικού μηχανισμού στα αεροδρόμια είναι αντίθετη με την ασφάλεια του πολίτη, των αερομεταφορών και γενικότερα του δημοσίου συμφέροντος και ασφαλώς είναι σίγουρο ότι δεν εξυπηρετεί τους επιβάτες και τους εργαζόμενους, ούτε και το καλό της χώρας μας. Αυτό έγινε, όμως, παρά την εντονότατη αντίδραση σύσσωμης όλης της αντιπολίτευσης και του συλλόγου μας και μάλιστα με τόσο απόλυτο και ατεκμηρίωτο τρόπο που δημιουργεί απορία τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετούνται».

    Έτσι, σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Αερολιμενικών, η επίβλεψη της ασφάλειας και της νομιμότητας στα αεροδρόμια «από πραγματική και επιτόπου μετάπεσε σε οιωνοί εκ του μακρόθεν και ανατέθηκε σε ένα γραφείο στην Αθήνα που ονομάστηκε Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας (ΑΠΑ).

    Έκτοτε έχουν συμβεί πλείστα συμβάντα στα αεροδρόμια, τα οποία έχουν αναδειχθεί. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε» σημειώνει.

    Ο σύλλογος υπογραμμίζει πως «έκανε ό,τι μπορούσε για να ενημερώσει και να σταματήσει τον κατήφορο της ασφάλειας του πολίτη και της επικίνδυνης και καταστροφικής πολιτικής του υπουργού κου Καραμανλή:

    1. Προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας (21/10/2022)

    2. Τουλάχιστον 15 επιστολές-έγγραφα-μελέτες που έχουν αποσταλεί τόσο στο υπουργείο, στη διοίκηση της ΥΠΑ, σε όλους τους βουλευτές του Κοινοβουλίου, στον πρωθυπουργό, στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και στον σημερινό υπουργό Μεταφορών με την ιδιότητα του ως υπουργού Επικρατείας.

    3. Πάνω από 50 Δελτία Τύπου – άρθρα – δημοσιεύματα στον Τύπο.

    4. Έχουν γίνει συναντήσεις για ενημέρωση όλων των κομμάτων της Βουλής, αποτέλεσμα των οποίων είναι 18 ερωτήσεις κατατιθέμενες στη Βουλή από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πολλές απαντήσεις δεν δόθηκαν και όποια απαντήθηκε, ήταν κυρίως στο πνεύμα που ταιριάζει σε μια ανύπαρκτη, απομακρυσμένη εποπτεία στα αεροδρόμια του τύπου “…ρωτήσαμε τον ιδιώτη διαχειριστή του αερολιμένα και μας ανέφερε ότι τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες αλλά…». Λες και θα παραδεχόταν ποτέ ο ιδιώτης τις ευθύνες του… Εποπτεία, όχι αστεία…

    5. Δύο παρεμβάσεις επί νομοθετημάτων στη Βουλή.

    6. Συνεντεύξεις σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς.

    Αυτό που δεν έχει γίνει βέβαια τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι συνάντηση με τον υπουργό κο Καραμανλή. Δεν δέχτηκε ποτέ να συζητήσουμε, παρόλο που είμαστε το εξειδικευμένο προσωπικό για την ασφάλεια αεροδρομίων και πτήσεων. Δεν τον απασχολούσαν καθόλου τα ζητήματα ασφάλειας των αερολιμένων; Ήταν όλα έτοιμα και προσχεδιασμένα και τόσο καλά φτιαγμένα που δεν επιδέχονταν βελτίωση. Ο ιδιώτης πρέπει να δρα ανεξέλεγκτα, χωρίς υποχρεώσεις. Θυμίζει κάτι αυτή η τακτική;» διερωτάται ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αερολιμενικών, ου συμπληρώνει:

    «Πέρα λοιπόν από συντετριμμένοι, είμαστε και εξοργισμένοι με όσα ακούγονται και γράφονται. Διαπιστώνουμε ομοιότητες σε όλα τα επίπεδα. Έχει γίνει κατανοητό πόσο επικίνδυνα μπορεί να γίνουν τα πράγματα, αν όλα αφεθούν στην τύχη τους ή ακόμα;

    Το μοντέλο Καραμανλή, μιας πολύ περιορισμένης “αθηνοκεντρικής δομής” της Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας (ΑΠΑ), αντί για το μοντέλο ενός αποκεντρωμένου πραγματικού συστήματος ελέγχου, είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένο. Στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, οι οποίες σημειωτέον δεν έχουν τον νησιωτικό χαρακτήρα της Ελλάδας, έχουν θεσπιστεί οι απαραίτητες περιφερειακές εποπτικές μονάδες εντός των αερολιμένων. Ξέρουμε κάτι που δεν ξέρουν;».

    Για τους αερολιμενικούς, «είναι κατεπείγουσας σημασίας το έργο της ΑΠΑ να γίνει ουσιαστικό με την επέκταση της εποπτείας της εντός των αεροδρομίων και όχι εξ αποστάσεως. Οι κρατικές αεροπορικές Αρχές των αεροδρομίων είναι ουσιώδες τμήμα της, χωρίς αυτό δεν νοείται πραγματική εποπτεία. Αν θέλουμε επιτέλους να μιλάμε σοβαρά για πολιτική ασφάλειας στις μεταφορές, πρέπει να αναθεωρηθεί άμεσα η δομή της ΑΠΑ. Η πραγματικότητα δεν περιμένει.

    Η χαλαρή απομακρυσμένη και ανεπαρκώς στελεχωμένη εποπτεία δεν είναι υπεύθυνος τρόπος σκέψης και σε καμία περίπτωση δεν θα ωφελήσει κράτος-πολίτες-εταιρίες. Αν έχουμε συμβάντα ασφαλείας στα αεροδρόμια, η ζημιά θα είναι ανυπολόγιστη, όχι μόνο για τις αερομεταφορές της χώρας μας, αλλά και για την ήδη εύθραυστη οικονομία μας και δεν αποσβένεται εύκολα. Πόσο μάλλον, εάν τα συμβάντα είναι και θανατηφόρα…» τονίζει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αερολιμενικών.

  • ”Ήταν σαν κι εμάς, ήταν φοιτητές και δολοφονήθηκαν στου τρένου τις γραμμές”

    ”Ήταν σαν κι εμάς, ήταν φοιτητές και δολοφονήθηκαν στου τρένου τις γραμμές”

    Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και σήμερα (9/3) στο κέντρο της Αθήνας από εκατοντάδες φοιτητές για τις εγκληματικές ευθύνες του δυστυχήματος στα Τέμπη.

    Για 9η μέρα και με λίγες ώρες απόσταση από τις χτεσινές μεγάλες διαδηλώσεις, νέοι άνθρωποι κατέβηκαν ξανά στον δρόμο πίσω από πανό που γράφουν «είστε δολοφόνοι».

    Ορισμένα από τα συνθήματα που ακούγονται και τείνουν ν’ αποκτήσουν εμβληματικό χαρακτήρα είναι: «Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ», «Ήταν σαν κι εμάς, ήταν φοιτητές και δολοφονήθηκαν στου τρένου τις γραμμές».

  • Μητσοτάκης: Εκλογές μετά το Πάσχα – «Έχουμε νομοσχέδια να περάσουμε ακόμα»

    Μητσοτάκης: Εκλογές μετά το Πάσχα – «Έχουμε νομοσχέδια να περάσουμε ακόμα»

    Τέλος στα σενάρια για πρόωρες εκλογές πριν το Πάσχα έβαλε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του Υπουργικού Συμβουλίου.

    Συγκεκριμένα, ο κ. Μητσοτάκης, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ουσιαστικά έδωσε τέλος στη σχετική σεναριολογία περί εκλογών πριν το Πάσχα, καθώς ανέφερε ότι «έχουμε πλούσιο νομοθετικό έργο στις επόμενες εβδομάδες» κάνοντας λόγο για περίπου 10 νομοσχέδια που θα περάσουν από τη Βουλή.

    Γεγονός που σημαίνει πως η Βουλή θα πρέπει να παραμείνει ανοικτή για τουλάχιστον κάποιες εβδομάδες ακόμη, άρα το σενάριο των εκλογών της 9ης Απριλίου θα πρέπει να θεωρείται ότι «κάηκε» οριστικά. Αυτή τη στιγμή επικρατέστερη ημερομηνία για την πραγματοποίηση των πρώτων εκλογών είναι η 21η Μάϊου.