Category: Spots

  • Καθημερινή: Ερωτήματα για περίεργες μετακινήσεις στην ΕΥΠ

    Καθημερινή: Ερωτήματα για περίεργες μετακινήσεις στην ΕΥΠ

    Αναβρασμός επικρατεί τα τελευταία εικοσιτετράωρα στο εσωτερικό της ΕΥΠ, στην Κατεχάκη, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, μετά τις αποκαλύψεις για την παρακολούθηση του κινητού τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη και τις απομακρύνσεις των Γρηγόρη Δημητριάδη και Παναγιώτη Κοντολέοντος, που είχαν ο πρώτος την πολιτική και ο δεύτερος την επιχειρησιακή ευθύνη για τη λειτουργία της Υπηρεσίας.

    Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές που μίλησαν στην «Κ» υπό τον όρο της ανωνυμίας, η μέχρι πρότινος υποδιοικητής της Διεύθυνσης Εσωτερικής Ασφάλειας της Υπηρεσίας μετακινήθηκε χθες από τη θέση της και πηγαίνει στο Τμήμα Αναζητήσεων της Ασφάλειας. Πρόκειται για γυναίκα αστυνομικό με μεγάλες επιχειρησιακές ικανότητες, η οποία υπηρετούσε επί σειρά ετών ως αποσπασμένη στην ΕΥΠ.

    Η χρονική συγκυρία της αποχώρησής της (κάποιες πηγές ανέφεραν ότι αποχώρησε με δική της πρωτοβουλία) δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί τυχαία, με δεδομένες μάλιστα τις πληροφορίες ότι τους τελευταίους μήνες δεν έδινε το «παρών» στο κτίριο της κεντρικής υπηρεσίας στη λεωφόρο Κατεχάκη, αλλά στις εγκαταστάσεις της ΕΥΠ στην Αγία Παρασκευή, όπου στεγάζεται το νεοσύστατο Κέντρο Τεχνολογικής Υποστήριξης, Ανάπτυξης και Καινοτομίας (ΚΕΤΥΑΚ). Το τελευταίο διάστημα, εν μέσω καταγγελιών και δημοσιευμάτων για το ζήτημα των υποκλοπών, έχουν διατυπωθεί ορισμένα ερωτήματα για τον ρόλο του νεοσύστατου Κέντρου, με το επιχείρημα ότι μέσω του ΚΕΤΥΑΚ, που υπάγεται απευθείας στον διοικητή, μπορούν να υπογράφονται απόρρητες συμβάσεις με φορείς και φυσικά πρόσωπα.

    Την ίδια στιγμή, πάντως, δεν είχαν υπάρξει –χθες– πληροφορίες για τυχόν αντικατάσταση της επικεφαλής της Διεύθυνσης Εσωτερικής Ασφάλειας (και ιεραρχικά ανώτερης της υπό μετακίνηση αστυνομικού), ούτε του επιχειρησιακού υποδιοικητή της ΕΥΠ. Ο τελευταίος, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, δεν είχε ενημερωθεί για την άρση απορρήτου στο τηλέφωνο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι άλλες πηγές ενημέρωσης υπογραμμίζουν ότι για την άρση απορρήτου απαιτείται η υπογραφή του επιχειρησιακού υποδιοικητή της Υπηρεσίας.

    Αλλαγές στο εσωτερικό της ΕΥΠ προανήγγειλε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο χθεσινό διάγγελμά του. Στο μεταξύ, συνεχίζεται η έρευνα της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) στο κινητό τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη, με τη συνδρομή του τηλεπικοινωνιακού παρόχου στον οποίο είναι συνδρομητής ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ (Wind ). Η διαδικασία ξεκίνησε την περασμένη Τετάρτη με την επίσκεψη κλιμακίου ελεγκτών της ΑΔΑΕ στις εγκαταστάσεις του τηλεπικοινωνιακού παρόχου. Ως γνωστόν, βρέθηκαν οι διατάξεις που είχαν υπογραφεί από την εισαγγελέα που εποπτεύει την ΕΥΠ Βασιλική Βλάχου και οι οποίες επικαλούνταν λόγους εθνικής ασφάλειας για την άρση του απορρήτου στο κινητό τού επικεφαλής του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος της χώρας.

    Καλά ενημερωμένες πηγές δήλωσαν χθες στην «Κ» ότι ο έλεγχος συνεχίζεται όσον αφορά την καταγγελία για την απόπειρα παγίδευσης του κινητού του με το παράνομο λογισμικό Predator, με τα αποτελέσματα της διαδικασίας να αναμένονται σε διάστημα τουλάχιστον δύο εβδομάδων από σήμερα. Το θέμα μάλιστα θα συζητηθεί σε νέα συνεδρίαση της ολομέλειας της ΑΔΑΕ, που είναι προγραμματισμένη για σήμερα. Παρόμοιο έλεγχο έχει κάνει, ως γνωστόν, και η Υπηρεσία Ασφαλείας (CERT) του Ευρωκοινοβουλίου.

  • Η Κίνα “καταπίνει” Ευρώπη και ΗΠΑ

    Η Κίνα “καταπίνει” Ευρώπη και ΗΠΑ

    Το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας χτύπησε ρεκόρ σε περίπου 101 δισεκατομμύρια δολάρια τον Ιούλιο, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ που είχε σημειωθεί τον Ιούνιο, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν σήμερα, μεταδίδει το Bloomberg.

    Αυτό είναι το υψηλότερο ποσό από το 1987 που άρχισαν να δημοσιοποιούνται δεδομένα. (chart 1)

    Αντίθετα η άλλοτε πλεονασματική Ευρωζώνη κλαίει τη μοίρα της σημειώνοντας σερί ελλειμματικών εμπορικών ισοζυγίων με τον Μάιο στα -26,3 δις ευρώ τον 7ο συνεχόμενο μήνα κατά τον οποίο το μπλοκ παρουσίασε εμπορικό έλλειμμα και σε σύγκριση με πλεόνασμα 12 δισεκατομμυρίων ευρώ ένα χρόνο νωρίτερα.

    Oι συνήθως ελλειμματικές ΗΠΑ στο ίδιο χάλι με -80 δις δολ. τον Ιούνιο. (Chart 3)

    Η Κίνα σας κατάπιε και δεν το ξέρετε. Στο μεταξύ με φθηνότερη Ρώσικη ενέργεια οι διαφορές θα οξυνθούν που σημαίνουν επιπλέον χρέη. Ας προσέχατε..

  • Τσακαλώτος: Για να αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα ως κυβέρνηση, πρέπει να ξέρεις πού θέλεις να πας μεσοπρόθεσμα

    Τσακαλώτος: Για να αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα ως κυβέρνηση, πρέπει να ξέρεις πού θέλεις να πας μεσοπρόθεσμα

    Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αναλύει στην Εποχή τις διεθνείς κρίσεις, τις επιπτώσεις τους στην οικονομία και την ανεπάρκεια της κυβερνητικής πολιτικής στην αντιμετώπισή τους.

    Ακόμα μιλά για τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, τον προγραμματικό του σχεδιασμό και την επίκαιρη και πάλι διαφορά Αριστεράς – Δεξιάς.

    Η Ευρώπη δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει την ενεργειακή και περιβαλλοντική κρίση και τον πόλεμο στην Ουκρανία ούτε με ενιαίο τρόπο, ούτε αποτελεσματικά. Τι φταίει;

    Ένα πράγμα που φταίει, είναι ότι στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις υπερισχύουν οι ιδέες και θεωρίες μιας προηγούμενης φάσης –της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας– που δεν αποτελούν ικανοποιητικά ερμηνευτικά εργαλεία για την κατανόηση της συγκυρίας. Ρίξεις υπάρχουν αν, για παράδειγμα, αναλογιστούμε τις παρεμβάσεις μετά την πανδημία, τόσο όσον αφορά το μέγεθος, όσο και τον τρόπο χρηματοδότησης του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Αλλά η κυρίαρχη σκέψη βλέπει τις πολλαπλές κρίσεις μετά το 2009 και αποσπασματικά και ως συγκυριακά φαινόμενα, που όταν υποχωρήσουν, θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Μόνο που υπάρχει μια μεγάλη αλληλουχία ανάμεσα στις διάφορες κρίσεις, που απορρέουν από την αδυναμία του συστήματος να αντιμετωπίσει τη μακρόχρονη συσσώρευση χρεών όλων των ειδών (ιδιωτικό, χρηματοπιστωτικό, εταιρικό, δημόσιο), την εκτίναξη των ανισοτήτων, την απειλή της κλιματικής κρίσης, και άλλα πολλά. Το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο βασίζεται σε μια σταθερότητα της οικονομίας που αντιμετωπίζει κλυδωνισμούς και το ζήτημα είναι πως γρήγορα θα επιστρέψει στη σταθερότητα. Ενώ, για να πάρουμε ένα μόνο παράδειγμα, βλέπουμε ότι η κλιματική κρίση έχει τη δυνατότητα να πυροδοτεί το σύστημα με συνεχείς κλυδωνισμούς. Και επίσης ξέρουμε ότι αν δεν αντιμετωπιστούν οι ανισότητες, δεν πρόκειται να βρεθούν κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες για να αντιμετωπιστεί η κλιματική κρίση. Αλλά έτσι είναι συνήθως, οι ιδέες αργούν να αλλάξουν. Ο συνδυασμός κεϊνσιανισμού και κοινωνικού κράτους, ενώ υπήρχε στη δημόσια σφαίρα από τη δεκαετία το ’30, εφαρμόστηκε μόνο μετά από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, μετά μάλιστα την κινητοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων που θίγονταν .

    Βλέπουμε αστάθεια στο πολιτικό σύστημα σε πολλές χώρες της Ευρώπης, άνοδο της Ακροδεξιάς και αδυναμία της Αριστεράς. Είναι συγκυριακό το φαινόμενο;

    Πρόσφατα μόνο, o Μακρόν απέτυχε να κερδίσει τις κοινοβουλευτικές εκλογές και οι κυβερνήσεις στην Ιταλία και Βρετανία κατέρρευσαν. Στην Ιταλία κυριαρχεί η άποψη στον δημόσιο λόγο ότι ο λαϊκισμός των κομμάτων έριξε τον Ντράγκι. Από τη μία, μου φαίνεται λογικό οι πολιτικές δυνάμεις εν όψει των εκλογών του 2023, να θέλουν να καταγράψουν το πολιτικό τους στίγμα. Από την άλλη, το Δημοκρατικό Κόμμα και η Αριστερά δεν εκμεταλλεύτηκαν τα δύο τελευταία χρόνια για να προωθήσουν μια ατζέντα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολλών. Αυτό είναι που δίνει χώρο στην Ακροδεξιά. Οι «κεντρώες» –ο όρος είναι σχετικός, όπως καταλαβαίνετε– λύσεις του Ντράγκι, αλλά και του Μακρόν, μπορεί να κυριαρχούν για κάποια περίοδο, αλλά δεν ηγεμονεύουν, δεν μπορούν να ενσωματώσουν μια κριτική μάζα μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων, και αργά ή γρήγορα οδηγούν σε πολιτική αστάθεια. Ο κίνδυνος της Ακροδεξιάς είναι υπαρκτός, αλλά και ο χώρος για την Αριστερά, επίσης, είναι υπαρκτός.

    Επιστρέφουμε σε κρίση δημοσίου χρέους στην Ευρωζώνη, όπως το 2011; Οι πρόσφατες αποφάσεις της ΕΚΤ για αύξηση των επιτοκίων και αυστηρούς όρους για εφαρμογή του εργαλείου ΤΡΙ ανησυχεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την πολιτική που εξαγγέλλει;

    Δύσκολο να συνυπάρξουν σε μια νομισματική ένωση οικονομίες με τόσο μεγάλη διαφορά στο μέγεθος του χρέους. Γι’ αυτό βλέπουμε τον κατακερματισμό των κρατικών ομολόγων στην Ευρωζώνη, που σηματοδοτήθηκε από την άνοδο των σπρεντ στην Ιταλία (ξαναθυμηθήκαμε τη λέξη!). Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη είναι η απόκλιση των οικονομιών, και όχι μόνο λόγω χρέους. Η απάντηση της ΕΚΤ ήταν η δημιουργία ενός νέου εργαλείου παρέμβασης όταν τα επιτόκια σε μια χώρα ανεβαίνουν για λόγους που δεν δικαιολογούνται από τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα. Δύσκολα να υπάρχει συμφωνία πότε συμβαίνει αυτό! Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια προοδευτική κυβέρνηση που θέλει να πάει πέρα από τις «κεντρώες» λύσεις, και που βλέπει τα σπρεντ να ανεβαίνουν, να αντιμετωπιστεί με σκληρότητα, ότι φταίνε τα οικονομικά δεδομένα με δική της ευθύνη – εξάλλου αυτή ήταν και η εμπειρία μας στη διαπραγμάτευση, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια, όπου οι αριστερές πολιτικές απορρίπτονταν ακόμα και όταν θα είχαν θετικό πρόσημο σε κοινωνία και οικονομία. Από την άλλη, αυτό δεν αφορά πολύ μια μελλοντική μας κυβέρνηση, αφού φροντίσαμε να ρυθμίσουμε το χρέος. Συγκεκριμένα, ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους είναι κλειδωμένο σε σταθερά, χαμηλά επιτόκια. Με αυτή την έννοια, είμαστε κάπως προστατευμένοι από τη διεθνή ανοδική τάση των επιτοκίων που προβλέπουν οι οικονομολόγοι.

    Ασκείται κριτική ότι το κόμμα ποντάρει πολύ στο Κέντρο, «ξεχνώντας» τη βαρύτητα ιδρυτικών στοιχείων του.

    Για μια μεγάλη περίοδο συγκεντρώσαμε αρκετά την προσοχή μας στο λεγόμενο πολιτικό κέντρο, μας την υπαγόρευαν εξ άλλου δημοσκόποι και πολιτικοί αναλυτές, οι οποίοι για άλλη μια φορά έκαναν λάθος. Θεωρούσαν ότι μπαίναμε σε μια περίοδο «κανονικότητας», στην οποία η αντίθεση Δεξιάς – Αριστεράς θα ήταν σε ύφεση. Διαψεύστηκαν. Η πανδημία, ο πόλεμος, ο πληθωρισμός και η ακρίβεια ξανατοποθέτησαν τις βασικές διαιρετικές τομές, εκείνες δηλαδή που μας έδωσαν το 31,5% εκλογικό ποσοστό, σε συνθήκες εξαιρετικά δυσμενείς. Θεωρώ ότι τον τελευταίο καιρό πιάσαμε ξανά το νήμα. Πρέπει, όμως, να καταβάλουμε ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια, προκειμένου να μην κερδίσει η απογοήτευση και η αποχή.

    Η ΝΔ φέρνει στο τραπέζι το 2015. Προφανώς αυτό δεν αφορά μόνο τη Δεξιά. Πώς απαντάμε; Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπιστεί το έργο του, ιδίως στα οικονομικά που αποδεικνύεται τώρα σωτήριο;

    Το αφήγημα της ΝΔ για 2015 είναι και ανιστόρητο και τοξικό. Η σωστή σύγκριση είναι ανάμεσα στο 2014 και το 2019: τι μας αφήσανε, τι τους αφήσαμε. Για αυτά τα θέματα έγραψα ένα άρθρο στην προηγούμενη Αυγή της Κυριακής, που νομίζω αποδομεί όλο το αφήγημα, από τα άδεια ταμεία μέχρι το μαξιλάρι, την κατάσταση των μεσαίων στρωμάτων το 2014 και το 2019, πότε ρυθμίστηκε το χρέος, και πολλά άλλα. Θέλω, με ευκαιρία την ερώτησή σας, να δώσω έμφαση στην κοινωνική ατζέντα που υλοποιήσαμε ως κυβέρνηση. Να μιλήσω για τη μείωση των ανισοτήτων, την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η οποία τροποποίησε σε ένα βαθμό τον συσχετισμό εργασίας – κεφαλαίου, την κατάργηση της διατίμησης της εργασίας με τον υποκατώτατο. Την έξοδο των εργολαβικών εταιρειών από τους Οργανισμούς του Δημοσίου. Το ότι στήσαμε στα πόδια του το ΕΣΥ με τη συμπερίληψη των ανασφάλιστων, όπως και την προνοιακή μας πολιτική, τα οποία θεωρώ κορυφαία επιτεύγματα, όταν μάλιστα θυμηθούμε το πολύ στενό δημοσιονομικό πλαίσιο και τη δύσκαμπτη στάση των θεσμών. Από εκεί και πέρα, έχετε δίκιο, θα έπρεπε να είχαμε κάνει περισσότερη δουλειά υπεράσπισης του έργου μας ως κυβέρνηση, τόσο επικοινωνιακά, αλλά και στη δημιουργία των κοινωνικών συμμαχιών που θα το υπερασπιζόταν αν κάποιος προσπαθούσε να το κατεδαφίσει, όπως, σε πολλές περιπτώσεις, έκανε εντέλει η ΝΔ.

    Στις νέες συνθήκες, που μακραίνει ο χρόνος μέχρι τις εκλογές, ποιος ο ρόλος της Ομπρέλας, ποιες οι προτάσεις της για να καλυφθούν προγραμματικά κενά του κόμματος γενικότερα, αλλά και λειτουργικά, που συνδέονται με το τελευταίο συνέδριό του;

    Θα έλεγα ότι, ιδιαίτερα εν όψει των επόμενων εκλογών, όποτε και αν γίνουν, τα ρεύματα ιδεών έχουν την ευθύνη και την υποχρέωση να συμβάλουν στον προγραμματικό λόγο του κόμματος. Με άλλα λόγια πιστεύω ότι η Ομπρέλα οφείλει, στον βαθμό που ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός αποτελεί συστατικό της ταυτότητας της, να εργαστεί προκειμένου τόσο το πρόγραμμα, όσο και η κυβερνητική μας δέσμευση να έχουν μετασχηματιστικό ειρμό και ταυτόχρονα χρονικότητα. Δηλαδή τα άμεσα, τα βραχυπρόθεσμα και τα μεσοπρόθεσμα. Εκείνα που είναι στο «χέρι μας» και τα άλλα που απαιτούν ευρύτερες προϋποθέσεις: γεωπολιτικές και αλλαγές στην αρχιτεκτονική της ΕΕ, για παράδειγμα. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση απαιτούνται συμμαχίες και σχέδιο. Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι μια δουλειά με πολλαπλά συμφραζόμενα: δηλαδή την προγραμματική επάρκεια, αφενός, και την ενίσχυση της αξιοπιστίας απέναντι σε εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες, οι οποίες είναι επιφυλακτικές στις εξαγγελίες σου. Αφετέρου, δημιουργεί γέφυρες με εκείνο το πολιτικό και κοινωνικό δυναμικό της Αριστεράς που αμφισβητεί τις προθέσεις σου.

    Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλει μέτρα που κάποια από αυτά θα μπορούσαν να είχαν υλοποιηθεί κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του. Ποιος είναι ο λόγος;

    Στον Απολογισμό της περιόδου 2012 – 2019, που συνομολογήσαμε καθολικά, μιλάμε για πολλά που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει, για λάθη, για παραλείψεις, για εκείνα που δειλιάσαμε. Δυστυχώς, ο Απολογισμός πήγε «αδιάβαστος». Σε αδρές γραμμές όμως, προκειμένου να βγάλουμε πολιτικά συμπεράσματα, χρειάζεται να συνυπολογίσουμε τον ιστορικό χρόνο, τη συγκυρία τότε και τώρα. Το 2015 εκτός από τον ανύπαρκτο δημοσιονομικό χώρο, το δημόσιο χρέος το οποίο λειτουργούσε ως μηχανισμός καταναγκασμού, πρέπει να προσθέσουμε τις δεσμεύσεις του 1ου και 2ου Μνημονίου. Δεσμεύσεις που είχαν να κάνουν με τις ιδιωτικοποιήσεις, την υποτίμηση της εργασίας και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Πολιτικές δεσμεύσεις και δανειακές συμβάσεις με αστικές υποχρεώσεις που μας υποχρέωνε σε άμυνα, να διασώσουμε ό,τι σώζεται. Καταφέραμε πολλά. Η κυβέρνηση της ΝΔ από την πρώτη μέρα έβαλε στόχο να κατεδαφίσει ό,τι καταφέραμε, με προτεραιότητα τα εργασιακά και τις ιδιωτικοποιήσεις. Ανασυγκροτούσε, βεβαίως, και το αστικό μπλοκ εξουσίας με προνόμια στους «πρωταθλητές» της οικονομίας και με την ανασύσταση των πελατειακών δικτύων της μεσαίας επιχειρηματικότητας. Το 2022 είναι σημαντικά διαφορετικό, καταρχάς το ευρωπαϊκό πλαίσιο δίνει νέες ευκαιρίες, ανύπαρκτες το 2015 που κυριαρχούσε η νομισματική ορθοδοξία και η τιμωρητική πολιτική απέναντι στην Αριστερά. Το Ταμείο Ανάκαμψης βασίζεται στον κοινό δανεισμό των ευρωπαϊκών χωρών, ένα ευρωομόλογο δηλαδή από το παράθυρο, αδιανόητο επί των ημερών μας. Ταυτόχρονα, η «ανυπακοή» του ευρωπαϊκού Νότου στη διαχείριση της ενεργειακής κρίσης, της ακρίβειας και του πληθωρισμού δημιουργεί νέα περιθώρια συμμαχιών και αναθεώρησης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Δεν πρέπει να βγαίνει από τον λογαριασμό ότι ένα κυβερνητικό πρόγραμμα πρέπει να τροφοδοτείται και να ανατροφοδοτείται από τα κάτω. Είτε μιλάμε για το στεγαστικό, τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, τις ανάγκες του κόσμου του πολιτισμού, τις ανεμογεννήτριες, είτε ζητήματα δημοκρατίας και χειραγώγησης της κοινής γνώμης και των πεποιθήσεων της νέας γενιάς.

    Ποια η στρατηγική ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και πώς εκδηλώνεται ο ιδεολογικός και πολιτικός ανταγωνισμός τους; Πρόσφατα μίλησες για το δημόσιο συμφέρον. Στον ΣΥΡΙΖΑ λείπει πιο πολύ το όραμα ή συγκεκριμένες πολιτικές δεσμεύσεις που θα αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα των πολιτών;

    Η ΝΔ στο επίπεδο της ιδεολογίας προσπαθεί να συνδυάσει τον ατομικισμό, την αξιοκρατία και αριστεία, την επιχειρηματικότητα. Δεν ανέφερα τον φιλελευθερισμό, γιατί έχει φθίνουσα σημασία στο ιδεολογικό της οπλοστάσιο. Ως στρατηγική συνδυάζει τις αγορές και τις ιδιωτικοποιήσεις με το πελατειακό κράτος, που για αυτήν είναι δεύτερη φύση. Όπως είπα και παραπάνω, αυτό το σχήμα δεν μπορεί να είναι ηγεμονικό και γιατί αφήνει τους πολλούς απ’ έξω -κάτι που ήδη φάνηκε στα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις ανισότητες, που από ιστορικά χαμηλά, πήραν την πάνω βόλτα. Αλλά και γιατί οι αντιφάσεις δεν κρύβονται: για παράδειγμα, ανάμεσα στο αφήγημα της αποτελεσματικότητας και αριστείας και τις δουλειές για τους «δικούς» μας. Ή όταν στην ουσία αποκλείεται από πρόσβαση σε χρηματοδότηση, τραπεζική ή δημόσια, μεγάλο μέρος της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας, ενώ το πελατειακό δίκτυο καλά κρατεί. Νομίζω το δημόσιο συμφέρον αποτελεί κλειδί εδώ. Αφενός, γιατί η ΝΔ δεν το έχει καν σαν έννοια, αφετέρου γιατί εμείς το θεωρούμε συνδετικό κρίκο σε πολλά που λέμε: στήριξη του δημοσίου συστήματος υγείας σε εποχή κόβιντ, παρέμβαση στην πηγή της παραγωγής και στα καρτέλ για να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια, χρησιμοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων και για την ανάπτυξη και για την ανθεκτικότητα. Η συζήτηση για το δικαίωμα στη στέγαση, όταν η ΝΔ ζήτησε μόνο 1,3 εκατ. από το Ταμείο Ανάκαμψης (ίσως να φτάνουν για ένα ωραίο σπίτι κάποιου διορισμένου golden boy της ΝΔ σε κάποιο νησί του Αιγαίου) είναι ενδεικτική: χρειαζόμαστε πολιτικές που αντιμετωπίζουν και την καθημερινότητα, αλλά και τις ανισότητες που εμποδίζουν μια άλλη έννοια της ανάπτυξης. Γι’ αυτό οφείλουμε να περιγράψουμε πώς φανταζόμαστε την οικονομία και την κοινωνία μετά από 1 ή 2 θητείες μιας εναλλακτικής κυβέρνησης. Τι θα σημαίνει αυτό σε όρους ασφάλειας των πολιτών στην εργασία, ποιότητας ζωής, πρόσβασης σε δημόσια και πολιτιστικά αγαθά. Τι σημαίνει για τον παραγωγικό ιστό και την επιχειρηματικότητα. Και να το κάνουμε πενηνταράκια. Να δώσουμε όραμα και ελπίδα στον κόσμο. Να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες ότι στόχος μας είναι να αισθάνονται μεγαλύτερη προστασία στις εργασιακές τους σχέσεις. Να έχουν τα ζευγάρια πρόσβαση σε αξιοπρεπή στέγαση και να υπάρχει ένα κοινωνικό κράτος που να τους στηρίζει μέσω, για παράδειγμα, πρόσβασης σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Να βοηθήσουμε τους αγρότες να βελτιώσουν τα προϊόντα τους και την πρόσβασή τους στα δίκτυα διανομής. Να διασφαλίσουμε ότι μια μικρή επιχείρηση πληροφορικής θα έχει ίση πρόσβαση σε χρηματοδότηση και εργαλεία μεταφοράς τεχνογνωσίας. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Κοινός παρονομαστής είναι ότι θα φροντίσουμε η πολιτεία να αφουγκράζεται τα προβλήματα της κοινωνίας –για τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος- αλλά και τις λύσεις που η ίδια η κοινωνία προτείνει. Να νιώθουν όλοι ότι δεν υπάρχει άνωθεν εντολή –όπως την εφαρμόζει η ΝΔ- αλλά ουσιαστική διαβούλευση σε σημαντικά ζητήματα, όπως την ανάσχεση κλιματικής κρίσης, το μέλλον της παιδείας, το δημόσιο σύστημα υγείας κ.λπ. Με λίγα λόγια, για να αρχίσεις να αντιμετωπίζεις την καθημερινότητα, πρέπει να ξέρεις που θέλεις να πας μεσοπρόθεσμα.

    Συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην Εποχή

  • Το «Συγνώμη, δεν ήξερα!» δεν τον έσωσε- Τα πέντε σκάνδαλα που οδήγησαν στην παραίτηση του Μπόρις Τζόνσον

    Το «Συγνώμη, δεν ήξερα!» δεν τον έσωσε- Τα πέντε σκάνδαλα που οδήγησαν στην παραίτηση του Μπόρις Τζόνσον

    Πριν από ένα μήνα, στις 7 Ιουλίου, παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Μπόρις Τζόνσον.

    Μία παραίτηση που δεν ήλθε από το πουθενά. Σειρά σκανδάλων κλόνισαν τη θέση του Μπ. Τζόνσον στον πρωθυπουργικό θώκο και την προθυμία των υπουργών του να τον στηρίξουν. Ανάμεσά τους δεν υπήρξε πάντως σκάνδαλο παρακολουθήσεων.

    Τα πέντε σκάνδαλα που έπληξαν πολιτικά τον Τζόνσον:

    Υπόθεση Πίντσερ

    Οι μαζικές παραιτήσεις από την κυβέρνηση ακολούθησαν τις κατηγορίες που διατύπωσε πρώην ανώτερος γραμματέας, ότι το γραφείο του Τζόνσον έδωσε ψευδείς πληροφορίες σχετικά με καταγγελίες που είχαν γίνει στο παρελθόν για σεξουαλική παρενόχληση από τον βουλευτή Κρίστοφερ Πίντσερ.

    Τον Φεβρουάριο, ο Τζόνσον διόρισε τον Κ. Πίντσερ αναπληρωτή υπεύθυνο για την κομματική πειθαρχία και την περασμένη εβδομάδα τέθηκε εκτός κόμματος, αφού παραδέχτηκε ότι είχε επιτέθηκε σεξουαλικά δύο άνδρες ευρισκόμενος σε κατάσταση μέθης κατά τη διάρκεια νυχτερινής εξόδου.

    Στην πορεία έγινε γνωστό ότι ο Πίντσερ είχε κατηγορηθεί και για άλλες υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης.

    Αρχικά το γραφείο του πρωθυπουργού ανακοίνωσε ότι ο Μπ. Τζόνσον δεν γνώριζε για τις κατηγορίες εις βάρος του Πίντσερ, ωστόσο, τη Δευτέρα ο γενικός γραμματέας του Φόρεϊν Όφις το 2019, ο Σάιμον ΜακΝτόναλντ, συνέταξε επιστολή στην οποία αναφέρει ότι είχε ερευνήσει τις καταγγελίες το 2019 και τις είχε επαληθεύσει.

    «Partygate»

    Ο όρος «Partygate» δημιουργήθηκε αναφορικά με πάρτι που διοργανώθηκαν στο πρωθυπουργικό γραφείο στην Ντάουνινγκ Στριτ, εν μέσω σκληρού lockdown για την αποφυγή της διασποράς του κορωνοϊού.

    Στον ίδιο τον Τζόνσον επιβλήθηκε πρόστιμο από την αστυνομία. Παράλληλα υποχρεώθηκε να ζητήσει συγγνώμη από τη βασίλισσα Ελισάβετ όταν έγινε γνωστό ότι προσωπικό της Ντάουνινγκ Στριτ διοργάνωσε πάρτι στους χώρους της πρωθυπουργικής κατοικίας την παραμονή της κηδείας του πρίγκιπα Φιλίππου, συζύγου της Ελισάβετ, τον Απρίλιο του 2021.

    Η βασίλισσα καθόταν μόνη της στη διάρκεια της τελετής μέσα στην εκκλησία επειδή απαγορεύονταν οι συναθροίσεις.

    Έκθεση ανώτερου γραμματέα για μια σειρά από παράνομα πάρτι εν μέσω lockdown έκανε λόγο για υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και εμετούς από το προσωπικό της Ντάουνινγκ Στριτ.

    Την ίδια ώρα, το κοινοβούλιο συνεχίζει την έρευνα σχετικά με το αν ο Μπ. Τζόνσον παραπλάνησε τους βουλευτές επανειλημμένως, όταν αρνήθηκε ότι γνώριζε ότι έγιναν παράνομα πάρτι. Ο ίδιος υποστήριξε αρχικά ότι οι «συγκεντρώσεις δεν παραβιάζουν τον νόμο», ωστόσο τελικά αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος.

    Άλλα σεξουαλικά σκάνδαλα

    Αρκετά είναι τα σεξουαλικά σκάνδαλα που έχουν πλήξει τους Συντηρητικούς στη Βρετανία, καθώς σε αυτά πρωταγωνιστές είναι βουλευτές των Τόρις οι οποίοι κατηγορούνται για σεξουαλική παρενόχληση. Ανάμεσά στα σκάνδαλα ξεχωρίζουν δύο περιπτώσεις που οδήγησαν σε παραιτήσεις βουλευτών. Και στις δύο περιπτώσεις οι Τόρις έχασαν τις αναπληρωματικές εκλογές τον περασμένο μήνα.

    Ο βουλευτής των Συντηρητικών, Ιμράν Άχμεντ Καν παραιτήθηκε αφού κρίθηκε ένοχος για σεξουαλική κακοποίηση 15χρονου αγοριού. Επίσης, ο Νιλ Πάρις, των Τόρις, παραιτήθηκε αφού παραδέχτηκε ότι παρακολουθούσε πορνογραφικό υλικό στο κινητό του δύο φορές μέσα στην αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων, σε «μια στιγμή παραφροσύνης».

    Επίσης ακόμη ένας συντηρητικός βουλευτής συνελήφθη ως ύποπτος για βιασμό, σεξουαλική επίθεση και άλλα αδικήματα. Ο ίδιος αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση τον Μάιο και η ταυτότητά του δεν δημοσιοποιήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης για να προστατευτεί η ταυτότητα του φερόμενου ως θύματος.

    Υπόθεση Όουεν Πάτερσον

    Τον περασμένο χρόνο, μία επιτροπή του κοινοβουλίου συνέστησε την αναστολή της βουλευτικής ιδιότητας του συντηρητικού βουλευτή και πρώην υπουργού Όουεν Πάτερσον για 30 ημέρες, αφού διαπιστώθηκε ότι είχε εμπλακεί σε μια «απίστευτη υπόθεση λόμπινγκ επ’ αμοιβή» ασκώντας πίεση για λογαριασμό εταιρειών που τον πλήρωναν.

    Οι Συντηρητικοί ψήφισαν αρχικά στο κοινοβούλιο για να σταματήσει η αναστολή του Πάτερσον και να αναθεωρηθεί η διαδικασία έρευνας. Έπειτα από πρωτοσέλιδα του Τύπου, ο Πάτερσον παραιτήθηκε και η κυβέρνηση εγκατέλειψε τις προτεινόμενες αλλαγές για τη συγκάλυψη της υπόθεσης. Οι Συντηρητικοί έχασαν τις τοπικές εκλογές που έγιναν για να αναδειχθεί ο αντικαταστάτης του Πάτερσον στο κοινοβούλιο.

    Η ακριβή ανακαίνιση της Ντάουνινγκ Στριτ

    Έπειτα την ανακαίνιση της Ντάουνινγκ Στριτ όπου κατοικεί ακόμα και τώρα ο Μπόρις Τζόνσον -την οποία ανέλαβε σχεδιαστής διασημοτήτων και η οποία περιέλαβε χρυσή ταπετσαρία αξίας 200.000 λιρών – η εκλογική επιτροπή της Βρετανίας επέβαλε πρόστιμο 17.800 λιρών στους Συντηρητικούς επειδή δεν ανέφεραν με ακρίβεια μια δωρεά για την πληρωμή της συγκεκριμένης ανακαίνισης.

    Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι σύμβουλος του Τζόνσον επέκρινε άσκησε κριτική στον πρωθυπουργό ότι δεν αποκάλυψε ορισμένα μηνύματα που ανταλλάχθηκαν με αυτόν που έκανε τη δωρεά. Ωστόσο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Τζόνσον δεν είχε πει σκόπιμα ψέματα για τα μηνύματα.

  • «Single shaming»:Το στίγμα του να είναι κάποιος μόνος

    «Single shaming»:Το στίγμα του να είναι κάποιος μόνος

    Ο αριθμός των αδέσμευτων αυξάνεται αλλά ταυτόχρονα όλο και κάποιοι θα βρεθούν να τους «παρηγορήσουν» ότι σύντομα θα βρουν κάποιον! Το καλοκαίρι μάλιστα, πολλοί εύχονται στους «μόνους» να ζήσουν μια περιπέτεια που μπορεί όμως να έχει…συνέχεια.

    Το να ρωτάμε κάποιον για ποιον λόγο είναι «ακόμα» ελεύθερος και να τον διαβεβαιώνουμε ότι «σύντομα θα βρει τον άνθρωπό του», ίσως νομίζουμε πως δείχνει νοιάξιμο. Ωστόσο, απλές φράσεις όπως αυτή αποτελούν κριτική προς τους αδέσμευτους, το λεγόμενο «single shaming», και το πιθανότερο είναι να βλάπτουν παρά να βοηθούν.

                    Το στίγμα του να είναι κάποιος μόνος

    Το «single shaming» πηγάζει από αρνητικά στερεότυπα για όσους δεν έχουν σύντροφο: «Θα πρέπει να είναι λυπημένοι και να αισθάνονται μοναξιά»«Θα ψάχνουν και δεν θα βρίσκουν κάποιον να ταιριάζουν»«Κάποιο πρόβλημα θα έχουν για να καταλήγουν μόνοι». Όλα αυτά απορρέουν από την πίεση συμμόρφωσης σε μακραίωνες κοινωνικές συμβάσεις. Βρες ένα σύντροφο, μείνετε μαζί, κάντε 2,4 παιδιά και υιοθετήστε έναν σκύλο: αυτά είναι τα απαραίτητα συστατικά για μια ευτυχισμένη ζωή.

    Την ώρα που αυτές οι κοινωνικές νόρμες επαναξιολογούνται δεκαετίες τώρα, πρόσφατες έρευνες καταδεικνύουν πως η κριτική εξακολουθεί να υφίσταται.

    Έρευνα της υπηρεσίας γνωριμιών Match, καταδεικνύει πως 52% από 1.000 αδέσμευτους ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο αναφέρει ότι δέχεται κριτική «από το ξεκίνημα της πανδημίας», πιθανόν εξαιτίας της αυξανόμενης επικέντρωσης στους ανθρώπους στους οποίους θα στηριζόμασταν κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων. Και παρόλο που το 59% είπε πως «ήταν ικανοποιημένο από την προσωπική του κατάσταση», εξακολουθούσε να αποτελεί στόχο αδιάκριτων ερωτήσεων.

    Η ανθεκτικότητα αυτών των προκαταλήψεων δεν είναι μόνο υποτιμητική, αλλά σε πολλές χώρες είναι και αναχρονιστική.

    «Το να είσαι ελεύθερος κάποτε θεωρούνταν μεταβατική περίοδος, όταν οι άνθρωποι μέτραγαν αντίστροφα τον χρόνο μέχρι να παντρευτούν ή να ξαναπαντρευτούν», λέει η Μπέλα ντε Πάουλο, συγγραφέας του Singled Out: How Singles are Stereotyped, Stigmatized, and Ignored, and Still Live Happily Ever After.

    Πλέον, όπως σημειώνει, οι Αμερικανοί περνούν περισσότερα χρόνια της ενήλικης ζωής τους ελεύθεροι απ’ ό,τι παντρεμένοι. Το 1970, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της καταγραφής, το 40% των νοικοκυριών των ΗΠΑ αποτελούνταν από παντρεμένα ζευγάρια και τα παιδιά τους, ενώ το 17% από αδέσμευτους.

    Το 2012, 27% των αμερικανικών νοικοκυριών αποτελούνταν από άτομα χωρίς σύντροφο, και μόλις 20% ήταν γονείς με παιδιά, επισημαίνει η ίδια.

    Παρά τις αλλαγές στα στατιστικά δεδομένα, είναι ξεκάθαρο -τόσο ανεπίσημα όσο και από τις έρευνες- πως τα άτομα που είναι αδέσμευτα εξακολουθούν να έρχονται σε δύσκολη θέση από την οικογένειά τους και φιλικά ζευγάρια – ακόμα και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Την ώρα που, σταδιακά, φαίνεται να αποδέχονται και να επιλέγουν αυτόν τον τρόπο ζωής, η πίεση να κάνουν γνωριμίες εξακολουθεί να υφίσταται. Ωστόσο, η αυξανόμενη εκπροσώπηση των αδέσμευτων ίσως υπερσκελίσει τον στίγμα τού να είναι κάποιος μόνος.

                       Οι συνέπειες του single shaming

    Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια Άλισον Άμπραμς, που εργάζεται στην πόλη της Νέας Υόρκης, «single shaming» σημαίνει «να ασκείς κριτική σε κάποιον επειδή δεν έχει σύντροφο και δεν συμμορφώνεται με τις προσδοκίες της κοινωνίας να έχει παντρευτεί έως κάποια ηλικία».

    Έτσι, εκείνοι που ασκούν κριτική συμπεριφέρονται στους αδέσμευτους «διαφορετικά», λέει η Άμπραμς. «Οι άνθρωποι θεωρούν πως, αν είσαι ελεύθερος, βαριέσαι και νιώθεις μοναξιά», προσθέτει η Ιπέκ Κουτσούκ, η οποία εργάζεται για την εφαρμογή γνωριμιών Happn.

    Στη μελέτη της υπηρεσίας γνωριμιών Match, οι ερευνητές ρώτησαν για τις συνηθισμένες φράσεις που ακούν οι αδέσμευτοι.

    • Το 35% απάντησε «σύντομα θα βρεις κάποιον»,
    • το 29% «θα πρέπει να αισθάνεσαι μεγάλη μοναξιά»,
    • ενώ το 38% είπε πως γενικά το λυπούνται επειδή δεν έχει σύντροφο.

    Σύμφωνα με την ντε Πάουλο, οι μύθοι γύρω από τους αδέσμευτους περιλαμβάνουν την ιδέα ότι τα παντρεμένα ζευγάρια ζουν τη ζωή τους όπως πρέπει, ότι η ζωή των ελεύθερων είναι «τραγική», και πως το να μην έχει κάποιος σύντροφο υπονοεί ότι είναι εγωιστής.

    Έρευνες εκτιμούν πως όντως πρόκειται για μύθους. Μεταξύ αυτών μια γερμανική έρευνα του 2018, που υποστηρίζει πως τα στερεότυπα σχετικά με «δυστυχείς αδέσμευτους» και «ευτυχισμένα ζευγάρια» δεν είναι καθόλου ακριβής.

    Τα στερεότυπα δεν είναι μόνο λανθασμένα – μπορεί να έχουν και βλαβερές συνέπειες. Όπως σημειώνει η ψυχοθεραπεύτρια Άμπραμς, η εσωτερικευμένη ντροπή εξαιτίας κοινωνικών συμπεριφορών μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεικόνα των αδέσμευτων. Ακόμα και εάν φίλοι και οικογένεια δεν μιλούν γι’ αυτό το θέμα, το να μην βιώνει κάποιος ορόσημα στη ζωή του, όπως γάμος και γέννηση παιδιών, μπορεί να έχει επιπτώσεις -ειδικά σε κάποιον που αναζητά σύντροφο- επειδή αυτό είναι που αναμένει από εκείνον η κοινωνία.

    «Πολλές φορές, έχω δει να συμβάλει στην κατάθλιψη», λέει η Άμπραμς. Το συγκεκριμένο «σενάριο» για μια επιτυχημένη ζωή μπορεί να αναγκάσει ακόμα κι εκείνους που είναι ευτυχισμένοι με το να είναι μόνοι να επανεξετάσουν τη στάση τους, και να αναζητήσουν κάτι που ξέρουν πως δεν επιθυμούν, απλώς για να συμπλεύσουν με τις κοινωνικές νόρμες.

    Το «single shaming» δεν προέρχεται μόνο από αδιάκριτους γονείς και φίλους. Ρόλο παίζουν και οι κυβερνήσεις, που προσφέρουν κάποιες παροχές μόνο στα παντρεμένα ζευγάρια. Κάποιοι θεωρούν πως αυτό στέλνει μήνυμα για τον «σωστό τρόπο» με τον οποίο κάποιος πρέπει να πορευθεί στη ζωή, υποστηρίζοντας τα ζευγάρια και ωθώντας τους αδέσμευτους να εσωτερικεύσουν την ιδέα πως ζουν με λανθασμένο τρόπο την ενήλικη ζωή τους.

    Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, ένας εργαζόμενος μπορεί να ασφαλίσει τον/την σύζυγό του ως προστατευόμενο μέλος. Όμως όσοι δεν έχουν σύντροφοδεν μπορούν να κάνουν το ίδιο για αδέλφια ή στενούς φίλους τους, υπογραμμίζει η ντε Πάουλο. Επιπλέον, τα ζευγάρια και οι οικογένειες έχουν προνόμια που δεν έχουν οι ελεύθεροι και σε άλλους τομείς: από εκπτώσεις για διακοπές μέχρι ειδικά επιδόματα σε χώρους εργασίας για εκείνους με πυρηνική οικογένεια.

                        Γεροντοκόρη εναντίον εργένη

    Όπως κάθε άλλο πολιτιστικό στίγμα, το «single shaming» διακρίνεται από ανισότητες. Οι γυναίκες συνήθως υφίστανται μεγαλύτερες συνέπειες, ενώ κάποιες κουλτούρες δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στον γάμο και στην τεκνοποίηση από άλλες.

    Ενδιαφέρον έχουν οι όροι που χρησιμοποιούνται για ελεύθερες γυναίκες σε σύγκριση με τους άντρες. Στα αγγλικά, ενώ οι άντρες είναι γνωστοί ως bachelors («εργένηδες»)οι γυναίκες αποκαλούνται spinsters («γεροντοκόρες»). Στα ελληνικά, πάντως έχουμε τη λέξη γεροντοπαλίκαρα.

    Στα τέλη του Μεσαίωνα, με τη λέξη spinsters χαρακτήριζαν τις γυναίκες που έγνεθαν («spin») μαλλί επαγγελματικά, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν ανύπαντρες. Ήταν πιο εύκολο να βρουν αυτή τη θέση εργασίας χαμηλότερου κύρους, καθώς οι πιο επιθυμητές θέσεις προορίζονταν για παντρεμένες γυναίκες. Εκείνες, μέσω των συζύγων τους, μπορούσαν να αγοράσουν τα υλικά που απαιτούνταν για εργασία υψηλότερου κύρους.

    Οι εργένηδες, στο μεταξύ, συχνά παρουσιάζονται ως ευχάριστοι, γοητευτικοί (αν όχι γλοιώδεις), που ζουν απολαμβάνοντας ανέμελοι τη ζωή. Όλοι αυτοί οι θετικοί συνειρμοί ανάγονται αιώνες πίσω, στην εποχή που γράφτηκαν «Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ» του Τζέφρι Τσόσερ.

    Ο όρος «γεροντοκόρη» πήρε ακόμα πιο αρνητικές υποδηλώσεις με το πέρασμα του χρόνου. Χρησιμοποιήθηκε υποτιμητικά για ανύπαντρες (και νέες) γυναίκες στη λαϊκή κουλτούρα, όπως στο βιβλίο «Το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς». Ο βασικός χαρακτήρας είναι μια γυναίκα στα τριάντα της με καλή δουλειά στο Λονδίνο. Ωστόσο, την απασχολεί το ότι θεωρείται «γεροντοκόρη».


    «Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη -που δεν είναι ούτε σοφή ούτε ακριβής- οι γυναίκες ενδιαφέρονται περισσότερο από τους άντρες για τον γάμο», λέει η ντε Πάουλο. «Έτσι, πιστεύω πως οι ελεύθερες γυναίκες υπόκεινται πιο συχνά σε ενοχλητικές ερωτήσεις όπως “βγαίνεις με κάποιον;”». Η Άμπραμς αναφέρει πως είναι περισσότερες οι γυναίκες που της διηγούνται τέτοιου είδους περιστατικά, παρά οι άντρες. Ωστόσο, σημειώνει πως οι πελάτες της είναι κυρίως γυναίκες.

    «Και οι ελεύθεροι άντρες μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με υποτιμητικές συμπεριφορές», προσθέτει η ντε Πάουλο, όπως ότι παιδιαρίζουν, πως δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους ή ότι έχουν «εμμονή με το σεξ».

    Άλλος παράγοντας είναι τα πολιτισμικά στοιχεία. Η Άμπραμς λέει επίσης πως πελάτες της με συγκεκριμένο υπόβαθρο, για παράδειγμα με καταγωγή από Κορέα, Κίνα και Ινδία, τείνουν να βιώνουν πιο έντονο «single shaming» από μέλη της οικογένειάς τους. Το ίδιο και πελάτες της που μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη από την ενδοχώρα των ΗΠΑ. Αυτές οι κουλτούρες έχουν την τάση να επικεντρώνονται στους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων αναφορικά με τον γάμο, και η μη συμμόρφωση με αυτές τις παραδόσεις μπορεί να χαρακτηριστούν ιδιαιτέρως αντισυμβατικές. «Κάποια πελάτισσα μου μου είπε πως η οικογένειά της ντρέπεται για εκείνη, επειδή δεν είχε παιδί στα τριάντα της», λέει η Άμπραμς.

       Δεν υπάρχουν ελεύθεροι, μόνο σύντροφοι του εαυτού τους

     Ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν, και κάποιοι ειδικοί πιστεύουν πως οι μετατοπίσεις τόσο στη συμπεριφορά όσο και στα δημογραφικά στοιχεία, μπορεί να βοηθήσουν στο να είναι κανονικό το να είναι κάποιος χωρίς σχέση – και δυνητικά να περιορίσει την τάση για κριτική.

    Τα τελευταία χρόνια, επιδραστικές προσωπικότητες και διάσημοι μιλούν ανοιχτά για το ότι δεν έχουν σύντροφο. Για παράδειγμα, η ηθοποιός Έμα Γουότσον αποφάσισε να σταματήσει να δηλώνει ελεύθερη και τώρα περιγράφει τον εαυτό της ως «σύντροφο του εαυτού της», καθώς, όπως είπε, βρίσκεται αντιμέτωπη με την κοινωνική πίεση να παντρευτεί και να αποκτήσει οικογένεια. «Όσο πιο πολλοί αποδέχονται την προσωπική τους κατάσταση, τόσο περισσότεροι θα απελευθερωθούν και θα κάνουν το ίδιο», λέει η Άμπραμς.

    Σύμφωνα με έρευνα της εφαρμογής γνωριμιών Bumble, τον Οκτώβριο του 2021, το 53% περισσότερων από 8.500 χρηστών της εφαρμογής σε Καναδά, Γαλλία, Γερμανία, Ινδία, Μεξικό, Φιλιππίνες, Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ, «συνειδητοποιεί πως δεν πειράζει να μείνει μόνο για ένα διάστημα», εξαιτίας της πανδημίας.

    Επιπλέον, από την εμφάνιση της Covid-19 και μετά, πολλοί αδέσμευτοι ανέφεραν θετικά συναισθήματα και οφέλη από την προσωπική τους κατάσταση. Σύμφωνα με την έρευνα της Match, το 42% είπε πως «απολάμβανε» το ότι δεν είχε σύντροφο κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

    Ωστόσο, το υπόλοιπο 58% δεν το απολάμβανε. Στην πραγματικότητα, η απομόνωση που επήλθε εξαιτίας της πανδημίας επηρέασε αρνητικά πολλούς ανθρώπους χωρίς σύντροφο και κάποιοι αναφέρουν πως αυξήθηκε το «single shaming». Σύμφωνα με την έρευνα της Match, το 37% των αδέσμευτων είπε πως εκείνοι που ρωτούσαν περισσότερο για την αισθηματική του ζωή ήταν «φίλοι και συγγενείς που ενδιαφέρονταν». Πράγματι, η Άμπραμς σημειώνει πως το «single shaming» εξακολουθεί «να καλπάζει», παρά τον αυξανόμενο αριθμό ατόμων χωρίς σύντροφο σε χώρες όπως οι ΗΠΑ.

    Ωστόσο, οι ειδικοί ελπίζουν πως η αλλαγή των δημογραφικών στοιχείων θα έχει επίδραση στο «single shaming». Η ντε Πάουλο αποκαλεί αυτή την αύξηση των αδέσμευτων «δύναμη των αριθμών». Όπως λέει, «κάθε φορά που η Στατιστική Υπηρεσία δημοσιεύει τα τελευταία δεδομένα, βλέπουμε πως υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι χωρίς σύντροφο και ότι αυξάνεται το ποσοστό των αδέσμευτων».
    «Όταν τόσο μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού είναι ανύπαντρα –στις ΗΠΑ αυτό ισχύει σχεδόν για τον μισό πληθυσμό- γίνεται πιο δύσκολο να επιμείνει κάποιος πως κάτι τρέχει με αυτούς», υπογραμμίζει η ίδια.

    Ελπίζω να μην ζαλιστήκατε με τόσους αριθμούς και να λάβατε το μήνυμα: Η ντε Πάουλο και η Άμπραμς  είναι γεροντοκόρες!

    ΠΗΓΗ: ΒΒC

  • Παναγιώτη Παπαϊωάννου στο AnatropiNews / Η παιδοφιλία δεν είναι «ιδιαιτερότητα», είναι κακούργημα

    Παναγιώτη Παπαϊωάννου στο AnatropiNews / Η παιδοφιλία δεν είναι «ιδιαιτερότητα», είναι κακούργημα

    Στον απόηχο του metoo για ανηλίκους, είναι χρέος όσων επιστημόνων εργάζονται στο πεδίο της δικαιοσύνης να επισημαίνουν ότι τα εγκλήματα του 19ου κεφαλαίου του Ποινικού Κώδικα (εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας) που υπάγονται στον γενικώτερο εξωνομικό ορισμό της «σεξουαλικής κακοποίησης» είναι εγκλήματα υψηλού σκοτεινού αριθμού. Δηλαδή τελούνται και στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν αποκαλύπτονται ή για μια σειρά από αιτίες αποκαλύπτονται καθυστερημένα. Και να υπογραμμίζουν τους τρόπους και τις έννομες μεθόδους με τις οποίες αυτό πρέπει να αλλάξει.

    Του Παναγιώτη Παπαϊωάννου*

    Το πλέγμα των παραγόντων που συντείνουν σε αυτό μπορεί να αμβλυνθεί υπέρ των θυμάτων, καταρχάς με την υπόμνηση ορισμένων δεδομένων, τα οποία γνωρίζοντάς τα, ο πολίτης έχει την ευχέρεια να τοποθετηθεί απέναντι στο φαινόμενο με υπευθυνότητα και ευαισθησία.

    Η παιδοφιλία ανήκει στις παραφιλίες και αποτελεί ψυχική διαταραχή, η οποία περιγράφεται στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-IV), με σαφή διαγνωστικά κριτήρια. Με άλλα λόγια, ο παιδόφιλος δεν είναι «άρρωστος», ξέρει τί κάνει, απλώς του είναι αδύνατον να καθυποτάξει την διαταραχή του, προς ικανοποίηση της οποίας αδιαφορεί για το ότι σημαδεύει ανθρώπινες ζωές για πάντα.

    Τόσο εμπειρικά, όσο και από διεθνείς έρευνες, ο παιδόφιλος είναι συνήθως άντρας, άνω των 30 ετών, ελεύθερος, με λίγους φίλους της ηλικίας του. Αν είναι παντρεμένος, πιθανότατα έχει περιορισμένη ή και καθόλου ερωτική ζωή με τη σύντροφό του, ενώ όχι σπάνια είναι αξιοσέβαστο μέλος της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας. Καταδικασθέντες για αδικήματα που σχετίζονται με την προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας ανηλίκων, κατά τη διάρκεια των ψυχολογικών / ψυχιατρικών αποτιμήσεων όσο εκτίουν ποινή έχουν ομολογήσει ότι είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά και οι ίδιοι ως παιδιά, ενώ καταγράφεται αρκετά συχνά ότι στις περιπτώσεις αυτές και τα θύματά τους είναι της ίδιας περίπου ηλικίας που είχαν αυτού όταν κακοποιήθηκαν. Παρά τις κοινές περί του αντιθέτου πεποιθήσεις, ο παιδόφιλος ανήκει συνήθως στο περιβάλλον του παιδιού ή και της οικογένειας. Μπορεί να είναι ο δάσκαλος, ο προπονητής, ο γείτονας, ο θείος, ο πατριός ή κάποιο άλλο άτομο «υπεράνω πάσης υποψίας».

    Με βάση διεθνή ερευνητικά δεδομένα, στη συντριπτική πλειονότητα τα παιδιά γνώριζαν τον δράστη (93,0%) – μόνο στο 7% των περιπτώσεων ο δράστης τους ήταν άγνωστος. Στο 38,2% των καταγγελιών ο υπαίτιος της κακοποίησης φαίνεται να είχε σχέση συγγένειας με το παιδί. Ειδικότερα, ως δράστης παρουσιάζεται ο πατέρας του παιδιού (15,1%) και στο 19,6% κάποιος άλλος συγγενής του (θείος, ξάδερφος κ.ά.). Ορισμένες καταγγελίες κακοποίησης αφορούν στη μητέρα του παιδιού ως δράστη (1,5%).

    Οι δράστες είναι άντρες (98%) και στο 14,6% των περιπτώσεων ο δράστης της κακοποίησης είναι ανήλικος. Οι καταγγελίες αφορούν σε δράστες ενήλικες, που είχαν αναπτύξει σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης με το παιδί (41,7%) και μόνο 7,5% των καταγγελιών σχετίζονται με ενήλικα άτομα, τα οποία ήταν άγνωστα στο παιδί.

    Στην πλειονότητά τους τα ανήλικα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης αποκρύπτουν την κακομεταχείριση την οποία έχουν υποστεί. Η διεθνής βιβλιογραφία αποδεικνύει ότι ένα μόνο μικρό ποσοστό όσων βιώνουν την τραυματική αυτή εμπειρία, αποφασίζει να μιλήσει (Berliner & Conte, 1995· Lamb & Edgar-Smith, 1994). Σύμφωνα με ερευνητικά αποτελέσματα το 30 με 80 τοις εκατό των παιδιών αρνείται να αποκαλύψει τη θυματοποίησή του μέχρι την ενηλικίωσή του (Arata, 1998· Paine & Hansen, 2002). Όλα τα ερευνητικά ευρήματα καταμαρτυρούν την υπέρμετρη δυσκολία που απαντούν τα θύματα στην προσπάθειά τους να μιλήσουν για ό,τι τους συνέβη (Cristiansen & Blake, 1990). Πηγή : Ο. Θέμελη, σε Crime In Crisis – Τιμητικό Τόμο Ν.Ε. Κουράκη, εκδ. Σάκκουλα, 2016

    Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) περίπου 1 στα 5 παιδιά πέφτει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής βίας ή κακοποίησης. Στην Ελλάδα 1 στα 6 παιδιά θα δεχθεί κάποια μορφή σεξουαλικής βίας στη ζωή του, 1 στα 13 παιδιά θα έχει και σωματική επαφή με τους δράστες και 1 στα 30 θα έχει μια εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού.

    Έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού στο πλαίσιο του Ερευνητικού Προγράμματος BECAN (Επιδημιολογική Μελέτη για την Κακοποίηση και Παραμέληση του Παιδιού στα Βαλκάνια), απέδειξε ότι τα υψηλά ποσοστά κακοποίησης αφορούν και τη χώρα μας. Φαίνεται δε, ότι υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στα κρούσματα που λαμβάνουν χώρα και σε εκείνα που τελικά καταγγέλλονται (BECAN, 2013):

    · Ένα στα δύο παιδιά υπέστησαν στο ενδοοικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον, εκτός σχολείου, σωματική βία.

    · Ένα στα δέκα παιδιά θυματοποιήθηκαν σεξουαλικά κατά τη διάρκεια μόνο της τελευταίας χρονιάς διεξαγωγής της έρευνας (2012).

    · Τα αντίστοιχα ποσοστά για το σύνολο των εμπειριών τους στη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, ανέρχονται σε 76,8% για σωματική βία και 16,2% για σεξουαλική. 

    Ένα σημαντικό ποσοστό των παιδιών ανέφερε πολλαπλές και διαφορετικών ειδών εμπειρίες, με θύματα τα ίδια.

     · Τα περιστατικά τα οποία αναφέρθηκαν στις αρμόδιες υπηρεσίες ήταν λιγότερο από το 1%. 

    Στον Ποινικό μας Κώδικα, τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας των ανηλίκων τυποποιούνται στο 19ο κεφάλαιο. Στην πλειονότητά τους, συνιστούν κακουργήματα και τιμωρούνται με ποινές κάθειρξης (5-20 ετών), ιδίως όταν τα θύματα είναι κάτω των 14 ή και 12 ετών. Ενδεικτικώς:

    Βιασμός ανηλίκου  (αρ. 336)  παρ. 3 : προβλέπεται η ισόβια κάθειρξη (ισχύει από τον Ν. 4855/2021, μέχρι τότε η ποινή ήταν 10-20 έτη).

    Κατάχρηση ανικάνου προς αντίσταση σε γενετήσια πράξη (αρ. 338 παρ. 1)  παρ. 1 : ποινή 5-10 έτη, παρ. 2 : 5-20 έτη.

    Γενετήσιες πράξεις με ανηλίκους  ή ενώπιόν τους (αρ. 339 παρ. 1) παρ. 1α) : 5-20 έτη, παρ.  1β): ποινή 5-10 έτη

    Κατάχρηση ανηλίκων (αρ. 342 παρ. 1, 2) παρ. 1 : ποινή 10-20 έτη, παρ. 2 : 5-20 έτη, παρ. 3 : ποινή 5-10 έτη, αναλόγως με την ηλικία του θύματος.

    Γενετήσια πράξη μεταξύ συγγενών [το παλαιό Αιμομιξία] (αρ. 345 παρ. 1) όταν ο δράστης είναι ανιών : ποινή 5-10 έτη (Ν. 4855/21)

    Πορνογραφία ανηλίκων(αρ. 348Α)παρ. 3, 4 (όταν τελείται κατ’ επάγγελμα ) : 5-20 & χρηματική ποινή, παρ. 5, εδ. α΄ : ποινή 10-20 έτη, εδ. β΄ έως και ισόβια κάθειρξη, εάν επέλθει θάνατος του ανηλίκου) 

    Πορνογραφικές παραστάσεις ανηλίκων(αρ. 348Γ παρ. 1) παρ. 1 περ. α΄: κάτω των 12 ποινή 5-20 έτη, περ. β΄ (12-14): ποινή 5-10 έτη, παρ. 2 (με βία ή απειλή) περ. α΄ : ποινή 10-20 έτη, περ. β΄ : ποινή 5-20, περ. γ΄: 5-10 έτη.

    Τέλος, για να ανατραπεί ο σκοτεινός αριθμός του εγκληματικού αυτού φαινομένου, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει με βάση το νόμο η σχολική κοινότητα, όπου το παιδί περνά περίπου τη μισή του ημέρα.

    Στο αρθρο 23 του Ν. 3500/2006 (ΦΕΚ 232/Α΄/24-10-2006) προβλέπεται ρητή υποχρέωση των εκπαιδευτικών να αναφέρονται συντεταγμένα στις αρχές όταν διαπιστώνουν ίχνη σεξουαλικής κακοποίησης ή και ενδοοικογενειακής βίας. Ειδικώτερα, εκεί ορίζεται ότι : «Παρ. 1: Εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ο οποίος, κατά την εκτέλεση του εκπαιδευτικού του έργου, με οποιονδήποτε τρόπο πληροφορείται ή διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος μαθητή έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, ενημερώνει, χωρίς καθυστέρηση, τον διευθυντή της σχολικής μονάδας. Ο διευθυντής της σχολικής μονάδας ανακοινώνει, αμέσως, την αξιόποινη πράξη στον αρμόδιο εισαγγελέα, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1 το άρθρου 37 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ή στην πλησιέστερη αστυνομική αρχή. Την ίδια υποχρέωση έχουν οι εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές των ιδιωτικών σχολείων, καθώς και οι υπεύθυνοι των πάσης φύσεως Μονάδων Προσχολικής Αγωγής. Παρ. 2: Κατά την προδικασία και τη διαδικασία στο ακροατήριο, ο διευθυντής της σχο-λικής μονάδας, ο οποίος ανακοίνωσε την αξιόποινη πράξη στις παραπάνω αρμόδιες αρχές, και ο εκπαιδευτικός, ο οποίος την πληροφορήθηκε ή τη διαπίστωσε, καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες, μόνον αν η πληροφορία δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο».

    Πλέον, με την τελευταία νομοθετική τροποποίηση (Ν. 4855/2021, κατ’ επιταγήν των προβλεπομένων σε ολόκληρη την Ευρώπη), σύμφωνα με το αρ. 113 παρ. 4 του Π.Κ. «Η προθεσμία της παραγραφής των κακουργημάτων (σ.σ.: η οποία κατά νακόνα είναι πενταετής) που στρέφονται κατά ανηλίκου αρχίζει από την ενηλικίωση του θύματος. Η προθεσμία της παραγραφής των εγκλημάτων που προβλέπονται (…) στο 19ο Κεφάλαιο του Ειδικού Μέρους του παρόντος Κώδικα, όταν αυτά στρέφονται κατά ανηλίκου, αρχίζει ένα (1) έτος μετά από την ενηλικίωση του θύματος, εφόσον πρόκειται για πλημμέλημα, και τρία (3) έτη μετά την ενηλικίωση, εφόσον πρόκειται για κακούργημα».

    Το ελάχιστο που οφείλουμε στα θύματα ως συντεταγμένη πολιτεία και ως σύστημα ποινικής δικαιοσύνης είναι να τα βοηθήσουμε να μιλήσουν και να αναδείξουν με δικονομικά υποστατό τρόπο τις εγκληματικές πράξεις μέχρι την επίτευξη της δίκαιης αποτίμησής τους από την δικαιοσύνη.

    Η παιδοφιλία δεν είναι «ιδιαιτερότητα», είναι νοσηρή συμπεριφορά και τιμωρητέα ως κακούργημα.

    ………………………………

    * Ο Παναγιώτης Γ. Παπαϊωάννου είναι μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, διδάκτωρ Εγκληματολογίας. συγγραφέας των βιβλίων «Ανθρωποκτόνοι Κατά Συρροή και κατ’ Εξακολούθηση (Serial Killers & Mass Murderers) – το Ελληνικό Παράδειγμα», Εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη 2013 και «Εγκλήματα Ζηλοτυπίας – Εγκληματολογική Θεώρηση και Νομολογία», εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη 2001.

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Κώστας Γιαννόπουλος στο AnatropiNews: Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών…Μένει μυστικό;

  • Predator: Από τους Αιγύπτιους αντιφρονούντες στον Ανδρουλάκη

    Predator: Από τους Αιγύπτιους αντιφρονούντες στον Ανδρουλάκη

    Την ώρα που πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, φωνές με κριτική διάθεση απέναντι σε φορείς εξουσίας προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τα δίχτυα του Pegasus της NSO, ένα άλλο λογισμικό κατασκοπείας ψάρευε πληροφορίες από τα κινητά τηλέφωνά τους. Το Predator (αρπακτικό) της Cytrox, που προκαλεί κλυδωνισμούς στην ελληνική πολιτική σκηνή, απασχολεί έντονα ήδη από το 2021.

    Η πρώτη αποκάλυψη

    Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους το Citizen Lab αποκάλυψε ότι θύματα του λογισμικού είχαν πέσει δύο Αιγύπτιοι – ο εξόριστος πολιτικός Άιμαν Νουρ και ένας παρουσιαστής δημοφιλούς ειδησεογραφικής εκπομπής, σφοδρός επικριτής του Αλ Σίσι (που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του). Και οι δύο δέχθηκαν την επίθεση του Predator τον Ιούνιο του 2021. Μάλιστα το κινητό του Νουρ είχε μολυνθεί ταυτόχρονα από το Predator και το Pegasus με δύο διαφορετικούς κυβερνητικούς πελάτες να τον κατασκοπεύουν. Σε εκείνη την έρευνα το Citizen Lab προειδοποιούσε πως ν το λογισμικό κατασκοπείας πιθανόν να χρησιμοποιείται από κυβερνητικούς πελάτες σε Αρμενία, Ελλάδα, Σερβία, Ινδονησία, Μαδαγασκάρη και Ομάν, όπως επίσης από την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία. Η Meta (Facebook) την ίδια περίοδο αποκάλυπτε με ξεχωριστή έρευνα πως το Predator είχε πελάτες σε Βιτενάμ, Φιλιππίνες και Γερμανία.

    H Cytrox και οι διασυνδέσεις της

    Το Predator είναι προϊόν της εταιρείας Cytrox, που ιδρύθηκε το 2017 ως start -up της Βόρειας Μακεδονίας. Έχει σημαντική παρουσία τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Ουγγαρία. Οι ισραηλινές θυγατρικές της Cytrox ιδρύθηκαν επίσης το 2017 ως Cytrox EMEA και Cytrox Ltd. Και οι δύο μετονομάστηκαν το 2019 σε Balinese Ltd και Peterbald Ltd αντίστοιχα. Η ουγγρική θυγατρική ονομάζεται Holdings Zrt. Σε άρθρο του Forbes το 2019 αναφέρεται ότι η Cytrox “διεσώθη” από τον Ταλ Ντίλιαν, πρώην διοικητή των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, του οποίου η εταιρεία WiSpear (φαίνεται να έχει πλέον μετονομαστεί σε Passitora) έχει έδρα την Κύπρο. Ο Ντίλιαν, σύμφωνα με την έρευνα του Citizen Lab, είναι επίσης ιδρυτής της εταιρείας δικτύων παρακολούθησης Circles και επικεφαλής της Intellexa. H τελευταία, όπως αναφέρεται στην έρευνα, είχε αρχικά έδρα της την Κύπρο, αλλά τώρα έχει παρουσία στην Ελλάδα και την Ιρλανδία. H ίδια η εταιρεία αναφέρει στην ιστοσελίδα της ότι εδρεύει στην ΕΕ και υπόκειται σε ρυθμιστικό πλαίσιο, ενώ διατηρεί εργαστήρια ανά την Ευρώπη.

    Πώς λειτουργεί το λογισμικό

    Ο Νουρ, που ζει στην Τουρκία, άρχισε να υποπτεύεται ότι κάτι δεν πάει καλά όταν η συσκευή του (iPhone) άρχισε να θερμαίνεται υπερβολικά. Το  Citizen Lab βρήκε αρχικά ότι το κινητό είχε προσβληθεί από το Pegasus της NSO και στη συνέχεια ανακάλυψε ότι ήταν θύμα ακόμη ενός λογισμικόυ κατασκοπείας, του Predator. Το κινητό τόσο του Νουρ όσο και του Αιγύπτιου δημοσιογράφου «έτρεχαν» σε iOS 14.6.

    To Predator μοιράζεται αρκετά κοινά στοιχεία με το Pegasus, αλλά απαιτεί διάδραση με τον στόχο του. Ο χρήστης του κινητού πρέπει να πατήσει σε έναν σύνδεσμο (link), που τoυ έρχεται ως μήνυμα στο email ή σε εφαρμογές. Στον Νουρ εστάλη μέσω του WhatsApp. Όταν το άνοιξε, αυτό απέκτησε πρόσβαση στην κάμερα, το μικρόφωνο και κωδικούς του κινητού, ενώ είχε τη δυνατότητα να εξάγει δεδομένα από αυτό. Σύμφωνα με το Citizen Lab το «αρπακτικό» είναι αρκετά «ανθεκτικό» αφού επιβιώνει ακόμη και σε περίπτωση ενός reboot στο iPhone. Κάτι ανάλογο επιχειρήθηκε να γίνει και στηνπ περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη. Ωστόσο ο σύνδεσμος δεν πατήθηκε και έτσι το κινητό τελικά δεν παγιδεύτηκε με το συγκεκριμένο λογισμικό (η παρακολούθηση από την ΕΥΠ έγινε με άλλα μέσα). 

    Το Predator και η Ελλάδα

    Στις 11 Απριλίου 2022 το inside story αποκάλυψε ότι επί τουλάχιστον δέκα εβδομάδες το κινητό του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη ήταν παγιδευμένο με το Predator. Ο δημοσιογράφος κατέθεσε τον Ιούνιο μήνυση για να μάθει ποιος τον παρακολουθούσε. Είχε προηγηθεί τον Μάιο η δημοσιοποίηση επίσημου εγγράφου της Google, στο οποίο η εταιρεία επικαλούμενη την έρευνα του Citizen Lab ανέφερε ότι η Ελλάδα ήταν μεταξύ των χωρών που πιθανότατα προμηθεύτηκαν το λογισμικό. Όπως εξηγούσε το λογισμικό εκμεταλλεύτηκε πέντε προηγουμένως άγνωστα τρωτά σημεία του Android, καθώς και γνωστά ελαττώματα που είχαν διαθέσιμες επιδιορθώσεις, αλλά τα θύματα δεν τις είχαν αξιοποιήσει. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου διέψευσε κατηγορηματικά την όποια σύνδεση της ελληνικής κυβέρνησης με το λογισμικό, τονίζοντας ότι ελληνικές κρατικές υπηρεσίες ουδέποτε το αγόρασαν ή χρησιμοποίησαν. Η παρακολούθηση Κουκάκη έγινε από ιδιώτη, είναι η θέση της κυβέρνησης.

    Στις 28 Ιουνίου η υπηρεσία CERT της Ευρωβουλής ενημερώθηκε πως υπήρξε «κρίσιμο εύρημα» στη συσκευή κινητής τηλεφωνίας του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη. Η όλη υπόθεση ήρθε στο φως στις 3 Αυγούστου όταν ο κ. Ανδρουλάκης κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στον Άρειο Πάγο για προσπάθεια παγίδευσης του κινητού τηλεφώνου του με το Predator.

    Η μηνυτήρια αναφορά έφερε τη σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, στην οποία κατέθεσε και  ο διοικητής της ΕΥΠ, Παναγιώτης Κοντολέων. Ο τελευταίος υπέβαλε την παραίτησή του στις 5 Αυγούστου για «λανθασμένες ενέργειες που διαπιστώθηκαν στη διαδικασία των νόμιμων επισυνδέσεων». Όπως έγινε γνωστό η ΕΥΠ επί τρεις μήνες παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη. Η παρακολούθηση έληξε δύο ημέρες μετά την εκλογή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

    Αύριο, Δευτέρα, θα γίνει δημόσια δήλωση από τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, για το θέμα των παρακολουθήσεων.

  • Έρεβος: Χυδαίες διαρροές για Ανδρουλάκη στη σκιά των παρακολουθήσεων – Ουκρανός Πρέσβης: Αναληθές ότι η χώρα μου ζήτησε παρακολούθησή του

    Έρεβος: Χυδαίες διαρροές για Ανδρουλάκη στη σκιά των παρακολουθήσεων – Ουκρανός Πρέσβης: Αναληθές ότι η χώρα μου ζήτησε παρακολούθησή του

    Σε νέα αιχμηρή δήλωση προχώρησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης, εν μέσω πολιτικής καταιγίδας, που προκάλεσαν οι καταγγελίες για παρακολουθήσεις και οι παραιτήσεις Δημητριάδη – Κοντολέοντος.

    «Τρεις μέρες μετά την αποκάλυψη ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε το κινητό μου τηλέφωνο, την ίδια περίοδο μάλιστα που έγινε απόπειρα παγίδευσης του και με το λογισμικό Predator, που έχει τη δυνατότητα να σε βιντεοσκοπεί 24 ώρες το 24ωρο, η κυβέρνηση κατακλύζει με χυδαίες διαρροές τον δημόσιο διάλογο» αναφέρει σε γραπτή του δήλωση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης.

    Όπως επισημαίνει στη συνέχεια, «κυκλοφορούν σενάρια εκτός πραγματικότητας εμπλέκοντας τρίτες χώρες ότι τάχα αυτές ζήτησαν την παρακολούθησή μου διασύροντας τη χώρα διεθνώς. Οι πρέσβεις της Ουκρανίας και της Αρμενίας τους διέψευσαν δημόσια. Παράλληλα, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας σε αγαστή συνεργασία με ακροδεξιά σταγονίδια διαδίδουν συκοφαντίες αποδεικνύοντας τον πολιτικό εκτσογλανισμό τους.Έφτασε στο σημείο ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της ΝΔ να αξιολογεί δημοσίως τις συνακροάσεις της ΕΥΠ σε βάρος μου. ‘Αραγε γνωρίζει το περιεχόμενο των παρακολουθήσεων;»

    «Η χώρα μας και οι θεσμοί της δεν αξίζουν αυτή την κατάντια για την οποία αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο κ. Μητσοτάκης. Θα επαναλάβω λοιπόν το αίτημα να έρθουν όλα στο φως με διαφάνεια και σεβασμό στους κανόνες της Δημοκρατίας» υπογραμμίζει ο Ν. Ανδρουλάκης και καταλήγει στη δήλωσή του:

    «Ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος με δική του απόφαση πέρασε η ΕΥΠ στην άμεση και αποκλειστική δικαιοδοσία του, ο οποίος άλλαξε το θεσμικό πλαίσιο ώστε να διορίσει τον εκλεκτό του κ. Κοντολέων, οφείλει να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις:

    • Για ποιο λόγο ήμουν υπό παρακολούθηση;

    -Ποιοι κατέχουν και για λογαριασμό ποιων χρησιμοποιούν το κατασκοπευτικό “υπερόπλο” Predator στην Ελλάδα σε βάρος πολιτικών και δημοσιογράφων για να συλλέξουν υλικό εκβιασμού προσώπων;».

    Ερωτήματα αλλά και προβληματισμό προκαλεί η χθεσινή τοποθέτηση του διευθυντή του Γραφείου Τύπου της ΝΔ, Νίκου Ρωμανού.

    Σχολιάζοντας τις εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της ΝΔ υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι: «Ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να δώσει απαντήσεις για τις αιτιάσεις που αφορούν αυτή τη νόμιμη συνακρόαση μέσω της ΕΥΠ». Με λίγα λόγια ο κ. Ρωμανός υποστήριξε ότι ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις και όχι οι υπηρεσίες που -σύμφωνα με το Μαξίμου- εν αγνοία του Πρωθυπουργού παρακολουθούσαν τον αρχηγό του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος. 

    Πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω, μάλιστα, ο κ. Ρωμανός ανέφερε χαρακτηριστικά: «…να έχει το θάρρος να κοινοποιήσει τα στοιχεία που θα τα μάθει μόνο ο ίδιος, καθώς είναι ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα…».

    Το ερώτημα που προκύπτει, βέβαια, είναι πού ξέρει ο κ. Ρωμανός το περιεχόμενο και τα στοιχεία μιας παρακολούθησης για την οποία -πάντα σύμφωνα με την κυβέρνηση- δεν γνώριζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και την οποία έμαθε μόλις την περασμένο Πέμπτη και δεν έχει ακόμα ενημερωθεί ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης. Παράλληλα, αν όσα λέει ο κ. Ρωμανός ισχύουν σημαίνει ότι η κυβέρνηση διαθέτει ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του κ. Ανδρουλάκη πράγμα που σίγουρα δεν συνάδει με διαδικασίες ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους.

    «Οι στοχευμένες “διαρροές” του προπαγανδιστικού μηχανισμού της ΝΔ για τον Νίκο Ανδρουλάκη, επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους μας: Οι αυτουργοί των παρακολουθήσεων συνδέονται με πρακτικές μαφίας», σημειώνει ο Αλέξης Τσίπρας με ανάρτησή του στον προσωπικό λογαριασμό του στο Twitter.

    «Ο κ. Μητσοτάκης να κλείσει τη βάνα του οχετού, πριν πνιγεί μέσα του ο ίδιος», σχολιάζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.

    «Ο κ. Ρωμανός, διευθυντής Γραφείου Τύπου της ΝΔ, χτες σε δηλώσεις του άφησε σαφείς αιχμές για τους λόγους που οδήγησαν στην παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη. 24 ώρες μετά θα αναμέναμε να τον έχει αποπέμψει ο πρωθυπουργός για την απαράδεκτη προσπάθειά του να σύρει την πολιτική συζήτηση στο βούρκο των σκοτεινών αποκαλύψεων». Αυτό αναφέρει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νάσος Ηλιόπουλος, σε ανάρτησή του στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook, προσθέτοντας ότι «τίποτα τέτοιο φυσικά δεν έχει συμβεί».

    «Προφανώς», αναφέρει ο κ. Ηλιόπουλος, «ο κ. Ρωμανός υλοποιεί το ύστατο σχέδιο του Μεγάρου Μαξίμου». Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει ότι «θα αποτύχει και αυτό. Η αλήθεια θα λάμψει και το μεγαλύτερο σκάνδαλο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας θα οδηγήσει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην κατάρρευση».

    Σε ανάρτησή του ο Πρέσβης της Ουκρανίας στην Ελλάδα, Σέργκιι Σούτενκο αναφέρει για τις διαρροές αιτήματος από την Ουκρανία για παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη ως ισχυρισμούς αποκομμένους από την πραγματικότητα.

    Γράφει στο Tweet του ο Ουκρανός Πρέσβης:

    «Περίεργοι καιροί! Διεθνής οργανισμός κατηγορεί το θύμα του πολέμου ότι παραβιάζει τους νόμους του πολέμου. Οι ξένες μυστικές υπηρεσίες κατηγορούν την Ουκρανία ότι παρακολουθεί τους πολίτες της.

    Επιτρέψτε μου να επισημάνω το εξής: Η Ουκρανία ποτέ δεν ζήτησε κάτι τέτοιο από τον Έλληνα ομόλογό της. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα.

    Είναι μια πολύ βολική στιγμή για να αποσπάσουν την προσοχή από το βασικό θέμα – τον ρωσικό πόλεμο στην Ουκρανία. Οι Ρώσοι κατακτητές σκοτώνουν καθημερινά ειρηνικούς Ουκρανούς και καταστρέφουν ουκρανικές πόλεις και χωριά».

    «Η άθλια συντονισμένη προσπάθεια διαστρέβλωσης όσων είπα με πάνω από 30 ώρες καθυστέρηση είναι ενδεικτική του ποιος θέλει να σύρει τον πολιτικό διάλογο για ένα σημαντικό ζήτημα στον βούρκο», αναφέρει σε δήλωσή του ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Νίκος Ρωμανός.

    Αναλυτικά επισημαίνει: «Αρχικά είπαν ότι έκανα δηλώσεις σε σταθμό που ουδέποτε βγήκα. Μετά έφτιαξαν και fake κείμενο απομαγνητοφώνησης βάζοντας λόγια στο στόμα μου που ποτέ δεν είπα. Βλέπετε στη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε η κοπτοραπτική αρκούσε για να στηθεί το fake αφήγημα.

    Είπα το αυτονόητο που λέμε σε όλους τους τόνους από την Παρασκευή. Ότι η νόμιμη συνακρόαση της ΕΥΠ με εντολή της αρμόδιας εισαγγελίας αφορά (εξ ορισμού) ευαίσθητα στοιχεία (αφού γίνεται μόνο για λόγους εθνικού συμφέροντος) για αυτό και θα ενημερωθεί ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης αναλυτικά. Για αυτό επιχείρησε από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση να επικοινωνήσει μαζί του και για αυτό θα ενημερωθεί και αρμοδίως από τον νέο διοικητή της ΕΥΠ. ‘Αρα τις αντίστοιχες απαντήσεις που δημόσια ζητάει ο κ. Ανδρουλάκης, θα μπορεί να τις δώσει μόνο ο ίδιος! Ουδέποτε μίλησα για “προσωπικά δεδομένα” παρότι στην fake απομαγνητοφώνηση που έστρωσε το έδαφος για τη συντονισμένη επίθεση εναντίον μου υπήρχαν. Ουδέποτε υπονόησα ότι γνωρίζω οτιδήποτε παραπάνω για την υπόθεση. Φυσικά επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου απέναντι σε όλους όσοι διαστρέβλωσαν, ενορχήστρωσαν και αναπαρήγαγαν τα fake news και την άθλια επίθεση εναντίον μου».

  • Γιατί δεν έχουμε κλωνοποιήσει ανθρώπους;

    Γιατί δεν έχουμε κλωνοποιήσει ανθρώπους;

    Το 1996, το πρόβατο Ντόλι έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο καθώς ήταν το πρώτο θηλαστικό που κλωνοποιήθηκε επιτυχώς από ένα ενήλικο κύτταρο. Πολλοί θεώρησαν ότι αυτό θα πυροδοτούσε μια χρυσή εποχή της κλωνοποίησης, με πολλούς να εκτιμούν ότι ο πρώτος ανθρώπινος κλώνος θα γινόταν πραγματικότητα μέσα σε λίγα χρόνια.

    Ορισμένοι υποστήριξαν ότι οι ανθρώπινοι κλώνοι θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ρόλο στην εξάλειψη των γενετικών ασθενειών, ενώ άλλοι θεώρησαν ότι η διαδικασία κλωνοποίησης θα μπορούσε, τελικά, να εξαλείψει τις γενετικές ανωμαλίες. Ωστόσο μια μελέτη ομάδας Γάλλων επιστημόνων το 1999, διαπίστωσε ότι η κλωνοποίηση μπορεί στην πραγματικότητα να αυξήσει τον κίνδυνο γενετικών ανωμαλιών.

    Έχουν υπάρξει διάφοροι ισχυρισμοί – όλοι αβάσιμοι – για επιτυχή προγράμματα κλωνοποίησης ανθρώπων μετά την επιτυχία της Ντόλι. Το 2002, η Μπριγκίτε Μπουασελιέ, μια Γαλλίδα χημικός και υποστηρίκτρια της αίρεσης των Ραελιανών (Raëlism) -η οποία  βασίζεται στην ιδέα ότι οι εξωγήινοι δημιούργησαν την ανθρωπότητα – ισχυρίστηκε ότι η ίδια και μια ομάδα επιστημόνων είχαν φέρει επιτυχώς στον κόσμο το πρώτο κλωνοποιημένο μωρό, το οποίο ονόμασε Εύα. Ωστόσο, δεν ήταν πρόθυμη ή δεν ήταν σε θέση να παράσχει αποδείξεις, και έτσι πιστεύεται ευρέως ότι πρόκειται για ψέμα.

    Γιατί, λοιπόν, σχεδόν 30 χρόνια μετά την Ντόλι, δεν έχουμε κλωνοποιήσει ανθρώπους; Είναι κυρίως για ηθικούς λόγους, υπάρχουν τεχνολογικά εμπόδια ή απλώς δεν αξίζει να γίνει;

    Ο όρος «κλωνοποίηση» αναφέρεται σε μια σειρά διαδικασιών και προσεγγίσεων, αλλά ο στόχος είναι πάντα η παραγωγή «γενετικά πανομοιότυπων αντιγράφων μιας βιολογικής οντότητας», σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Έρευνας Ανθρώπινου Γονιδιώματος (NHGRI).

    Οποιαδήποτε απόπειρα κλωνοποίησης ανθρώπου θα χρησιμοποιούσε πιθανότατα τεχνικές «αναπαραγωγικής κλωνοποίησης» – μια προσέγγιση στην οποία θα χρησιμοποιούνταν ένα ώριμο σωματικό κύτταρο, πιθανότατα ένα κύτταρο του δέρματος, σύμφωνα με το NHGRI. Το DNA που εξάγεται από αυτό το κύτταρο θα τοποθετηθεί στο ωάριο μιας δότριας, από την οποία έχει αφαιρεθεί ο δικός της πυρήνας που περιέχει DNA. Το ωάριο θα άρχιζε στη συνέχεια να αναπτύσσεται σε δοκιμαστικό σωλήνα προτού «εμφυτευτεί στη μήτρα μιας ενήλικης γυναίκας», σύμφωνα με το NHGRI.

    «Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος για την δημιουργία ανθρώπινων κλώνων», δήλωσε στο Live Science ο Χανκ Γκρίλι, καθηγητής δικαίου και γενετικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ο οποίος ειδικεύεται σε ηθικά, νομικά και κοινωνικά ζητήματα που προκύπτουν από τις εξελίξεις στις βιοεπιστήμες.

    Τα ηθικά ζητήματα γύρω από την ανθρώπινη κλωνοποίηση είναι πολλά και ποικίλα. Σύμφωνα με την Britannica, τα πιθανά ζητήματα περιλαμβάνουν «ψυχολογικούς, κοινωνικούς και φυσιολογικούς κινδύνους». Σε αυτούς περιλαμβάνεται η ιδέα ότι η κλωνοποίηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε «πολύ μεγάλη πιθανότητα» απώλειας ζωής. Επιπλέον, η κλωνοποίηση θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι «παραβιάζει τις αρχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της ισότητας». Η κλωνοποίηση θηλαστικών έχει ιστορικά οδηγήσει σε εξαιρετικά υψηλά ποσοστά θανάτου και αναπτυξιακών ανωμαλιών στους κλώνους, αναφέρει το Live Science.

    Ένα άλλο βασικό ζήτημα με την ανθρώπινη κλωνοποίηση είναι ότι, αντί να δημιουργηθεί ένα αντίγραφο του αρχικού ατόμου, θα παραχθεί ένα άτομο με τις δικές του σκέψεις και απόψεις.

    «Όλοι έχουμε γνωρίσει κλώνους – οι πανομοιότυποι δίδυμοι είναι κλώνοι ο ένας του άλλου – και έτσι όλοι γνωρίζουμε ότι οι κλώνοι δεν είναι το ίδιο άτομο», εξήγησε ο Γκρίλι.

    Ένας ανθρώπινος κλώνος, συνέχισε, θα είχε μόνο την ίδια γενετική σύσταση με κάποιον άλλον και δεν θα μοιράζονταν άλλα πράγματα όπως η προσωπικότητα, η ηθική ή η αίσθηση του χιούμορ. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο το DNA του. Ενώ είναι δυνατόν να αναπαραχθεί το γενετικό υλικό, το περιβάλλον διαβίωσης, η ανατροφή ή οι εμπειρίες είναι δύσκολο να αναπαραχθούν.

     Η κλωνοποίηση των ανθρώπων θα είχε οφέλη;

    Αν λοιπόν οι επιστήμονες κλωνοποιούσαν έναν άνθρωπο, θα υπήρχαν οφέλη, επιστημονικά ή άλλα;

    «Δεν υπάρχει κανένα όφελος που θα έπρεπε να είμαστε πρόθυμοι να εξετάσουμε», είπε ο Γκρίλι, τονίζοντας ότι οι ηθικές ανησυχίες θα ήταν αδύνατο να παραβλεφθούν.

    Ωστόσο, αν οι ηθικοί προβληματισμοί αφαιρεθούν εντελώς από την εξίσωση, τότε «ένα θεωρητικό όφελος θα ήταν να δημιουργηθούν γενετικά πανομοιότυποι άνθρωποι για ερευνητικούς σκοπούς», αν και επανέλαβε ότι αυτό θα πρέπει να θεωρείται «ηθικά μη εφικτό».

    Πρόσθεσε ότι ανεξάρτητα από την προσωπική του άποψη, ορισμένα από τα πιθανά οφέλη που συνδέονται με την κλωνοποίηση ανθρώπων έχουν, σε κάποιο βαθμό, καταστεί περιττά από άλλες επιστημονικές εξελίξεις.

    «Για παράδειγμα, η παραγωγή ανθρώπινων εμβρυϊκών βλαστοκυττάρων πανομοιότυπων με τα κύτταρα ενός δότη, συζητήθηκε ευρέως στις αρχές της δεκαετίας του 2000». Ωστόσο, αυτή η ερευνητική προσέγγιση εγκαταλείφθηκε το 2006 όταν ανακαλύφθηκαν τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPSC). Την ανακάλυψη έκανε ο Σίνια Γιαμανάκα (Shinya Υamanaka), ο οποίος βραβεύθηκε με το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 2012. Ο Ιάπωνας ερευνητής ανέπτυσσε τη μέθοδο μετατροπής διαφοροποιημένων κυττάρων ενηλίκων σε πολυδύναμα βλαστοκύτταρα.

    Όταν τα iPSC «επαναπρογραμματίζονται σε μια εμβρυϊκή πολυδύναμη κατάσταση», επιτρέπουν την «ανάπτυξη μιας απεριόριστης πηγής οποιουδήποτε τύπου ανθρώπινου κυττάρου που απαιτείται για θεραπευτικούς σκοπούς», σύμφωνα με το Κέντρο Αναγεννητικής Ιατρικής και Έρευνας Βλαστοκυττάρων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.

    Ως εκ τούτου, αντί να χρησιμοποιούμε έμβρυα, μπορούμε να κάνουμε αποτελεσματικά το ίδιο πράγμα με κύτταρα του δέρματος, εξήγησε ο Γκρίλι. Αυτή η εξέλιξη στην τεχνολογία iPSC κατέστησε ουσιαστικά την ιδέα της χρήσης κλωνοποιημένων εμβρύων τόσο περιττή όσο και επιστημονικά κατώτερη. Σήμερα, τα iPSC μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την έρευνα στη μοντελοποίηση ασθενειών, την ανακάλυψη φαρμακευτικών φαρμάκων και την αναγεννητική ιατρική, σύμφωνα με έγγραφο του 2015 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Frontiers in Cell and Developmental Biology».

    Ο Γκρίλι επεσήμανε ότι η επεξεργασία του ανθρώπινου γονιδιώματος έχει κινήσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων. Η γεννητική μηχανική είναι μια διαδικασία ή μια σειρά διαδικασιών που δημιουργούν μόνιμες αλλαγές στο γονιδίωμα ενός ατόμου. Αυτές οι αλλαγές, όταν εισαχθούν αποτελεσματικά, γίνονται κληρονομικές, δηλαδή θα μεταβιβαστούν από γονέα σε παιδί.

    Ωστόσο, η εν λόγω επεξεργασία είναι αμφιλεγόμενη και δεν έχει ακόμη κατανοηθεί πλήρως. Το 2018, η Επιτροπή Βιοηθικής του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία εκπροσωπεί 47 ευρωπαϊκά κράτη, εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι «η ηθική και τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να καθοδηγούν κάθε χρήση τεχνολογιών επεξεργασίας γονιδιώματος στον άνθρωπο», προσθέτοντας ότι «η εφαρμογή τεχνολογιών επεξεργασίας γονιδιώματος σε ανθρώπινα έμβρυα εγείρει πολλά ηθικά και κοινωνικά ζητήματα, καθώς και θέματα ασφάλειας, κυρίως όσον αφορά στην τροποποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος που θα μπορούσε να μεταβιβαστεί στις μελλοντικές γενιές».

    Ωστόσο, το Συμβούλιο σημείωσε ότι υπάρχει «ισχυρή υποστήριξη» για τη χρήση τέτοιων τεχνολογιών μηχανικής και επεξεργασίας για την καλύτερη κατανόηση «των αιτιών των ασθενειών και της μελλοντικής αντιμετώπισής τους», τονίζοντας ότι προσφέρουν «σημαντικές δυνατότητες για την έρευνα στον τομέα αυτό και για τη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας».

    Ο Τζορτζ Τσερτς, γενετιστής και μοριακός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, συμφωνεί με τον Γκρίλι ότι η επεξεργασία της ανθρώπινης γενετικής γραμμής είναι πιθανό να συγκεντρώσει μεγαλύτερο επιστημονικό ενδιαφέρον στο μέλλον, ιδίως σε σύγκριση με τη «συμβατική» κλωνοποίηση.

    «Η επεξεργασία της γενετικής γραμμής με βάση την κλωνοποίηση είναι συνήθως πιο ακριβής, μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερα γονίδια και είναι πιο αποτελεσματική από ό,τι η επεξεργασία του σωματικού γονιδιώματος», δήλωσε στο Live Science.

    Τόνισε όμως, ότι η εν λόγω επεξεργασία δεν έχει ακόμη τελειοποιηθεί.

    «Τα πιθανά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν αφορούν στην ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα και την ισότιμη πρόσβαση για όλους», κατέληξε.

    ΠΗΓΗ: Live Science

  • Γερμανία: Η πυρηνική ενέργεια κλονίζει τον κυβερνητικό συνασπισμό

    Γερμανία: Η πυρηνική ενέργεια κλονίζει τον κυβερνητικό συνασπισμό

    Τις επόμενες εβδομάδες το Βερολίνο θα γνωρίζει εάν -με τη συνδρομή και των γειτόνων της- η Γερμανία θα έχει επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας για τον ερχόμενο χειμώνα.

    Από το αποτέλεσμα του δεύτερου «στρες τεστ» των εταιριών παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος θα κριθεί εν πολλοίς και αν τα τρία εναπομείναντα πυρηνικά εργοστάσια της χώρας θα κλείσουν, όπως προβλέπεται, στο τέλος του έτους ή θα παραμείνουν σε λειτουργία ενόψει των αυξημένων αναγκών και της επαπειλούμενης έλλειψης φυσικού αερίου. Για πολλούς, όπως οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU), η απάντηση είναι περίπου αυτονόητη. Για τον κυβερνητικό συνασπισμό ωστόσο, συνδέεται με προβληματική ιστορικής και σχεδόν υπαρξιακής σημασίας.

    Στην τελευταία δημοσκόπηση DeutschlandTrend για λογαριασμό του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD, το 82% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ της παραμονής των τριών πυρηνικών εργοστασίων της Γερμανίας σε λειτουργία. Οι μισοί από αυτούς θα συμφωνούσαν η παράταση να περιοριστεί σε μερικούς μήνες, ενώ οι άλλοι μισοί θεωρούν ότι η πυρηνική ενέργεια δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί. Θα έλεγε κανείς ότι η δημοσκόπηση -με τη «βοήθεια» του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν- λύνει ένα μεγάλο πρόβλημα για την κυβέρνηση. Οι τιμές της ενέργειας έχουν ήδη εκτοξευθεί, ο κίνδυνος για κρύα διαμερίσματα και ακόμη πιο κρύα ντους είναι πια ρεαλιστικός και η ρωσική πλευρά είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να προσφέρει αξιόπιστη απάντηση. Οι συνθήκες που οδήγησαν το 2011 την τότε καγκελάριο ‘Αγγελα Μέρκελ στην απόφαση να κλείσει τα έξι πυρηνικά εργοστάσια της Γερμανίας -μετά το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα- σήμερα δεν υπάρχουν.

    Υπάρχουν όμως οι Πράσινοι και μάλιστα εδώ και εννέα μήνες συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Εννέα μήνες, στη διάρκεια των οποίων η «πράσινη» ατζέντα ηττάται σχεδόν καθημερινά, λόγω κυρίως του πολέμου στην Ουκρανία: Σε αυτούς τους μήνες, οι Πράσινοι και την παράδοση όπλων υποστήριξαν και τον υπερ-εξοπλισμό των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων χειροκρότησαν και υπέρ της ενίσχυσης του ΝΑΤΟ τάχθηκαν όταν τους ζητήθηκε. Η πυρηνική ενέργεια ωστόσο αποτελεί για το συλλογικό «εγώ» του ισχυρότερου οικολογικού κόμματος της Ευρώπης κάτι σαν την επιλογή της Δύσης για τους Χριστιανοδημοκράτες του Κόνραντ Αντενάουερ. Στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχουν οι «ρεαλιστές» (Realos) και οι «φονταμενταλιστές» (Fundi) και δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι στη σημερινή κυβέρνηση εκπροσωπούνται βασικά οι πρώτοι. Με βαριά καρδιά, με μπόλικο αυτομαστίγωμα και άλλες τόσες μετάνοιες και υποσχέσεις για το μέλλον, το πιθανότερο είναι ότι θα επικρατήσει τελικά η λογική της ανάγκης, κυρίως ενόψει του κινδύνου για σοβαρό κοινωνικό διχασμό.

    Ο καγκελάριος προλειαίνει το έδαφος

    Την προηγούμενη Τρίτη, στεκόμενος μπροστά στη διάσημη πλέον τουρμπίνα του αγωγού Nord Stream 1, εξαιτίας της οποίας η Gazprom ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να προμηθεύσει τις συμφωνηθείσες ποσότητες φυσικού αερίου, ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς (SPD) άφησε για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο παράτασης της λειτουργίας των τριών πυρηνικών σταθμών. «Ίσως και να έχει νόημα» κάτι τέτοιο, δήλωσε, χρησιμοποιώντας μια φράση πολύ προσεκτικά επιλεγμένη.

    Ούτε για τους Σοσιαλδημοκράτες βέβαια θα είναι εύκολη η απόφαση. Επιπλέον, θα πρόκειται, όπως επισήμανε η WELT, για την τρίτη ριζική «διόρθωση» κεντρικής πολιτικής της κυβέρνησης, μετά τις αποφάσεις για τη δημιουργία ειδικού υπερ-ταμείου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων και τη διάθεση του 2% του ΑΕΠ ετησίως στην Άμυνα και για την εκ νέου λειτουργία των εργοστασίων λιγνίτη. «Καμία κυβέρνηση στη Γερμανία δεν είχε πιο γρήγορα εγκαταλείψει βασικές της πολιτικές θέσεις», σχολιάζει η εφημερίδα, μάλλον κάπως άδικα, αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος της κρίσης που αντιμετωπίζει σήμερα το Βερολίνο.

    «Κάθε κιλοβατώρα μετράει», είχε δηλώσει πριν από λίγες εβδομάδες ο πράσινος υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ και με αυτό το σύνθημα η πυρηνική ενέργεια φαίνεται ότι θα διατηρήσει τον ρόλο της στη Γερμανία, ακόμη και με μια κυβέρνηση SPD – Πρασίνων. Οι Φιλελεύθεροι (FDP) δεν είχαν ούτως ή άλλως ποτέ ιδιαίτερες ενστάσεις και το τελευταίο διάστημα υποστηρίζουν σθεναρά την πυρηνική επιλογή. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU), με τους βαυαρούς χριστιανοκοινωνιστές μάλιστα να επιδιώκουν τη μακροπρόθεσμη παράταση της λειτουργίας των πυρηνικών σταθμών.

    Ποιος λοιπόν θα φέρει τις αντιρρήσεις σε μια τέτοια απόφαση; Κυρίως οι πιο «ορθόδοξοι» των Πρασίνων και του SPD, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι οι φωνές τους μπορούν να ακουστούν μέσα στον κρύο γερμανικό χειμώνα. Η πληγή ωστόσο που ανοίγει στο εσωτερικό της κυβέρνησης είναι βαθιά και είναι αμφίβολο αν μπορεί να κλείσει – και με ποιο κόστος. Τα ενδοκυβερνητικά «παζάρια» που έχουν το τελευταίο διάστημα διαρρεύσει είναι απογοητευτικά. Το FDP π.χ. διατηρεί το «όχι» στην εισαγωγή ορίου ταχύτητας στους αυτοκινητοδρόμους, με αντάλλαγμα τη μείωση του φόρου στα καύσιμα κοκ. Το SPD του καγκελάριου φαίνεται να σύρεται τελικά πίσω από τους δύο μικρούς εταίρους του σε αποφάσεις που λαμβάνονται καθυστερημένα και με σημαντικό κόστος, κυρίως για τον Όλαφ Σολτς.

    Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, τα πυρηνικά εργοστάσια δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να παραμείνουν σε λειτουργία, ανεξαρτήτως του όποιου αποτελέσματος των «στρες τεστ». Και είναι το άλλο «στρες τεστ», εκείνο της κυβέρνησης, που θα είναι το πιο επίπονο και το πιο μακράς διαρκείας…

  • Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων απαιτεί πλήρη αποκάλυψη της παράνομης παρακολούθησης δημοσιογράφων

    Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων απαιτεί πλήρη αποκάλυψη της παράνομης παρακολούθησης δημοσιογράφων

    Η EFJ καταδικάζει τις καταχρηστικές νομικές διαδικασίες που κινήθηκαν την Παρασκευή 5 Αυγούστου από τον Γρηγόρη Δημητριάδη κατά των δημοσιογράφων Θανάση Κουκάκη, Νικόλα Λεοντόπουλου και Θοδωρή Χονδρογιάννου, καθώς και κατά της ιστοσελίδας Reporters United και της εφημερίδας EfSyn.

    Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (EFJ) καταδικάζει τις νομικές ενέργειες που αποσκοπούν στη φίμωση και τον εκφοβισμό του Τύπου στο πλαίσιο του σκανδάλου των παράνομων κυβερνητικών πρακτικών στην Ελλάδα, και ιδίως τις παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών.

    Η EFJ καταδικάζει τις καταχρηστικές νομικές διαδικασίες που κινήθηκαν την Παρασκευή 5 Αυγούστου από τον Γρηγόρη Δημητριάδη, παραιτηθέντα σύμβουλο και ανιψιό του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά των δημοσιογράφων Θανάση Κουκάκη, Νικόλα Λεοντόπουλου και Θοδωρή Χονδρογιάννου, καθώς και κατά της ιστοσελίδας Reporters United και της εφημερίδας EfSyn.

    «Απαιτούμε την άμεση απόσυρση αυτών των καταγγελιών, οι οποίες έχουν ως μόνο στόχο να εκφοβίσουν τον Τύπο και να αποτρέψουν την αποκάλυψη των παράνομων και αντιδημοκρατικών πρακτικών των κυβερνώντων στην Ελλάδα», δήλωσε η πρόεδρος της EJF, Μάγια Σέβερ.

    Στις 29 Ιουλίου, ο διευθυντής της Ελληνικής Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), Παναγιώτης Κοντολέων, ο οποίος επίσης παραιτήθηκε μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, παραδέχθηκε σε κοινοβουλευτική επιτροπή ότι οι υπηρεσίες του παρακολουθούσαν τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη από τις 15 Μαΐου έως τις 12 Αυγούστου 2020. Όπως έγινε γνωστό, ο δημοσιογράφος είχε επίσης παρακολουθηθεί από το κατασκοπευτικό πρόγραμμα Predator από τις 12 Ιουλίου έως τις 24 Σεπτεμβρίου 2021.

    «Καλούμε τις ελληνικές δικαστικές αρχές να ενεργοποιήσουν δικαστικές έρευνες για ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται κοντά στον πρωθυπουργό, οι οποίοι χρησιμοποιούν το λογισμικό Predator για την κατασκοπεία δημοσιογράφων», δήλωσε ο γενικός γραμματέας της EFJ Ρικάρντο Γκουτιέρεθ. «Τους καλούμε να ρίξουν φως στις παράνομες παρακολουθήσεις δημοσιογράφων από τις μυστικές υπηρεσίες και να εντοπίσουν και να καταδικάσουν τους υπεύθυνους. Η δημοσιογραφία δεν είναι έγκλημα, αλλά η παρεμπόδιση του έργου των δημοσιογράφων είναι έγκλημα κατά της δημοκρατίας».

  • Σταύρος Ψυχάρης: «H δική σου η γενιά είναι πολύ τυχερή»

    Σταύρος Ψυχάρης: «H δική σου η γενιά είναι πολύ τυχερή»

    Θυμάμαι όταν πριν αρκετά χρόνια, περίπου στην ηλικία του γιου μου σήμερα, και θέλοντας ίσως να σε πειράξω σου είπα ότι ήταν λάθος του Καραμανλή το χτίσιμο της Αθηνάς με αντιπαροχή. Στην αρχή μου αγρίεψες- στην συνεχεία όμως μου εξήγησες:

    “H δική σου η γενιά είναι πολύ τυχερή. Έχετε τα πάντα.  Εγώ μεγάλωσα στου Γκυζη σε χωματόδρομους και όταν έβρεχε η λεωφόρος Αλεξάνδρας πλημμύριζε στις λάσπες. Στις αυλές που αναπολείς, ζούσαν είκοσι οικογένειες και μοιραζόντουσαν ένα μπάνιο μονό.  Να μάθεις, λοιπόν, να βλέπεις τα γεγονότα σφαιρικά- δηλαδή πως τα αντιλαμβάνονται όλες οι πλευρές και μετά να καταλήγεις σε συμπέρασμα. Έτσι θα είσαι χρήσιμος στον εαυτό σου και ενδεχομένως στην κοινωνία.”

    Μα αυτό τον τρόπο αντιμετώπιζες την ζωή. Με ένα πνεύμα ερευνητικό το οποίο σε μετέτρεψε  από δόκιμο δημοσιογράφο, σε έκδοτη του πιο επιβλητικού συγκροτήματος στα Βαλκάνια και με χαρακτηριστικά που αρκετοί άλλοι έκδοτες στον δυτικό κόσμο θα ήθελαν να έχουν- πολίτικα και πολιτισμικά.

    Με αυτό το πνεύμα λειτουργούσες και καθοδηγούσες τους συνεργάτες σου: δυνατό και ολοκληρωμένο ρεπορτάζ με σωστά ελληνικά. Και οπού το ρεπορτάζ, η έρευνα και η άποψη έδιναν το πραγματικό στίγμα της κοινωνίας και, όπως  χαρακτηριστικά έλεγες, οι αναγνώστες ψηφίζαν Το Βήμα κάθε ήμερα.

    Αναφέρω Το Βήμα διότι, η μεγαλύτερη σου αγάπη μετά την οικογένεια σου, ήταν η στήλη σου. Η άμεση επικοινωνία με τους αναγνώστες σου τους οποίους έβαζες πάντα πρώτους.  Ήσουν δάσκαλος και διαμορφωτής του τύπου και πολλών νέων δημοσιογράφων. Σκληρός άλλα δίκαιος, και γνωρίζαν ότι όταν έγραφαν σωστό ρεπορτάζ δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα. Ουδέποτε δε, υπαγόρεψες σε κάποιον τι να γράψει.

    Πάντα πρωτοπόρος και καινοτόμος  στις ιδέες και στην λειτουργία στα μέντια.

    Από την  Εβδομάδα του Βήματος στο Βημαγκαζινο, στο πρωτοποριακό in.gr και το kiosk,ο ΔΟΛ ήταν σχολείο. Όσοι γνωρίζουν από τον παγκόσμιο Τύπο, αντιλαμβάνονται την ιδιαίτερη καινοτομία του αγαπημένου σου Βήματος.

    Είχες και μια άλλη αγάπη, την Εκκλησία. Μάλιστα, ως διοικητής του Άγιου Όρους προσέφερες πάρα πολλά και η αγάπη της Ιεράς Κοινότητας και των Ιερών Μονών, που ακόμα και σήμερα μετά από χρόνια σε μνημονεύει, αποτελεί μια ιερή κληρονομία.

    Διαδραμάτισες καθοριστικό ρόλο στην πολίτικη ροή της χωράς.  Προνομιακός συνομιλητής πολίτικων που διαμόρφωσαν την νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Υπάρχει ένας μύθος γύρω από το όνομα σου. Όμως οι συνομιλητές σου μιλούν για έναν άνθρωπο επαγγελματία,  έντιμο, με σεβασμό στους θεσμούς και που πάντα κρατούσε τον λόγο του. Και όταν συγκρούστηκες,ουδεποτε ήταν κάτι το προσωπικό άλλα λόγω διαφορετικής πολίτικης άποψης. Και πάντα καθαρά.

    Ένα βράδυ του 2013, στην βεράντα του σπιτιού σου, όταν σε ρώτησα γιατί δεν αποδέχθηκες  μια πρόταση που σου έγινε να πουλήσεις τον ΔΟΛ και να απαλλαγείς από τα δάνεια, μου απάντησες ότι αυτόν τον τόπο τον πονάς. “Μεγάλωσα στην δεκαετία του 50 σε συνθήκες που η γένια σου δεν μπορεί να αντιληφθεί και θα βοηθήσω όσο μπορώ”

    Ήταν η δεύτερη φορά που μου είπες μια τέτοια κουβέντα. Αυτή ήταν και η προσήλωση σου. Δεν ήταν θέμα πολίτικης, – δεξιάς ή αριστερής- ήταν να παραμείνουμε στην Ευρώπη, κοινό όραμα, άλλωστε, όλων των ηγετών της χωράς που υπηρετήσαν τον ελληνικό λαό. Ο ΔΟΛ και το Μέγκα και εσύ προσωπικά, ειδικά την περίοδο εκείνη, και πάρα το τεράστιο κόστος, συνέβαλες στην προσπάθεια να μείνουμε στην Ευρώπη.

    Τα μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης που λάβαμε σαν οικογένεια τιμούν εσένα Σταυρό Ψυχάρη- μηνύματα από φίλους άλλα και από ανθρώπους με διαφορετικές πολίτικες απόψεις.

    Οι περισσότεροι φίλοι σου- ή μάλλον όλοι οι φίλοι σου, μου έλεγαν ότι έχω πολύ δύσκολο έργο να καταφέρω σε φτάσω. Με τίμησες με την αγάπη σου, με τους καβγάδες μας άλλα κυρίως με τις συμβουλές σου και την εμπειρία σου, και μου μετέφερες το αρχείο σου για να μάθω.

    Αγαπημένε μας Σταύρο, σύζυγε, πάτερα και πάππου- να γνωρίζεις ότι είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για εσένα όχι μόνο για την αγάπη σου και την φροντίδα σου άλλα κυρίως διότι προσπάθησες να βελτιώσεις, με τον τρόπο σου τα κοινά της χωράς μας. Όμως η ύπουλη και κυρίως χωρίς γιατρειά αρρώστια σε έφεραν αντιμέτωπο με έναν άδικο Γολγοθά που πραγματικά δεν σου άξιζε. Πόσο άδικο για τον ΔΟΛ και για εσένα.

    Θα μας λείψει η παρουσία σου, το χιούμορ σου άλλα και η πένα σου. Σταματώ εδώ διότι πάντα μου μου έλεγες ότι τα άρθρα και οι ομιλίες πρέπει να είναι σύντομες, μονόστηλο, ειδάλλως χάνεις τον ακροατή σου.

    Τώρα λοιπόν ανταμώνεις τους παλιούς σου καλούς φίλους και συνομιλητές και μπορείς να αναπαυθείς και να μας κρίνετε όλοι μαζί στο πως εμείς θα συνεχίσουμε.

    Μέχρι να ανταμώσουμε και πάλι,

    Καλό σου ταξίδι

  • Όλα όσα θα ήθελες να ξέρεις για το Βιετνάμ και ντρέπεσαι να το ρωτήσεις

    Όλα όσα θα ήθελες να ξέρεις για το Βιετνάμ και ντρέπεσαι να το ρωτήσεις

    Από την υιοθέτηση από το Βιετναμ της πολιτική του Doi Moi το 1986, με μία σειρά από συνεπείς εγχώριες μεταρρυθμίσεις και διεθνή ολοκλήρωση, το Βιετνάμ έχει σημειώσει αξιοσημείωτες επιτυχίες στην κοινωνικοοικονομική του ανάπτυξη.

    Το Βιετνάμ εντάχθηκε στην τάξη των χωρών μεσαίου εισοδήματος το 2010 ( η Κίνα αυτό το πέτυχε το 2020) και ήταν από τις πιο επιτυχημένες χώρες στην εφαρμογή των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Το εμπνευσμένο ταξίδι του Βιετνάμ από το χαμηλό έως το μεσαίο εισόδημα που βοήθησε να βγουν περισσότεροι από 40 εκατομμύρια Βιετναμέζοι από τη φτώχεια μεταξύ 1993 και 2014 ήταν υποδειγματικό. Από την ένταξη του στον ΠΟΕ το 2007, το Βιετνάμ διπλασίασε την αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, μείωσε εντυπωσιακά τη φτώχεια από 14 τοις εκατό σε 2 τοις εκατό και έγινε μία από τις είκοσι μεγαλύτερες εξαγωγικές χώρες στον κόσμο. Αυτό είναι «ένα θαύμα» και ένα πρότυπο προς μίμηση για πολλές αναπτυσσόμενες χώρες.

    Η κατοχή ενός σχετικά φθηνού εργατικού δυναμικού και του τρίτου μεγαλύτερου πληθυσμού στη Νοτιοανατολική Ασία (σχεδόν 100 εκατομμύρια), οι μισοί από τους οποίους είναι σχετικά νέοι, καλά μορφωμένοι και ικανοί είναι το σημαντικότερο πλεονέκτημα του Βιετνάμ.

    Η δραστική μεταρρύθμιση που πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την προώθηση της καινοτομίας, την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και τη μετάβαση σε μια ψηφιακή οικονομία είναι ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που συνέβαλε στα αξιοσημείωτα οικονομικά αποτελέσματα του Βιετνάμ τα τελευταία χρόνια. Παρά τις πολλές ανατροπές που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία την τελευταία δεκαετία, το Βιετνάμ διατηρεί μέσο ρυθμό ανάπτυξης 5,9 τοις εκατό ετησίως κατά την περίοδο 2011-2020, κατατάσσοντάς το μεταξύ των οικονομιών με τις καλύτερες επιδόσεις στον κόσμο.

    Αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις από την πανδημία COVID-19, η Εθνοσυνέλευση και η κυβέρνηση του Βιετνάμ δείξανε αποφασισμένες να εφαρμόσουν τη δεκαετή στρατηγική κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης (2021–2030) που εγκρίθηκε στο XIII Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Βιετνάμ (VCP) στο Ιανουάριος 2021. Στόχος είναι να μετατραπεί το Βιετνάμ σε μια αναπτυσσόμενη χώρα με σύγχρονη βιομηχανία και υψηλό μεσαίο εισόδημα έως το 2030 και να επιδιώξουμε την επίτευξη του καθεστώτος υψηλού εισοδήματος έως το 2045 στην 100ή επέτειο από την ίδρυση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ.

    Σημαντική παρατήρηση: το Βιετνάμ κατατάσσεται ανάμεσα στις χώρες με τον χαμηλότερο δείκτη κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων όπως και των αντίστοιχων κοινωνικού αποκλεισμού, πλησιάζοντας πλέον τους αντίστοιχους δείκτες των Σκανδιναβικών χωρών.

    Για να πραγματοποιηθεί αυτή η εθνική φιλοδοξία, αυξανόμενες συζητήσεις για «ένα ισχυρό, ευημερούν Βιετνάμ» έχουν διεγερθεί σε εθνικό επίπεδο τον περασμένο χρόνο. Σε αυτές, που περιλαμβάνονται και πολλές μορφές “λαϊκών συνελεύσεων”, με φυσική ή διαδικτυακή παρουσία, με ποσοστά συμμετοχής των νεωτέρων ηλικιών σε αυτές να παραμένουν εντυπωσιακά υψηλά.

    Όσον αφορά τη διεθνή αξιολόγηση, το Βιετνάμ κατατάσσεται στην «Επόμενους έντεκα», που περιλαμβάνει αναδυόμενες οικονομίες που έχουν τη δυνατότητα να γίνουν μελλοντικές οικονομικές δυνάμεις μετά τη Βραζιλία-Ρωσία-Ινδία-Κίνα-Νότια Αφρική.

    🔹Η χώρα προβλέπεται να είναι μεταξύ των πιο δυναμικών αγορών στον κόσμο έως το 2030.

    🔹Πολλές χώρες και εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και μεταποίησης από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα έχουν μετατοπίσει όλο και περισσότερο τις επενδύσεις τους στο Βιετνάμ στη στρατηγική τους «Κίνα συν ένα», προκειμένου να μειώσουν την εξάρτησή τους από την κινεζική αγορά και να «διαφοροποιήσουν τις συμμετοχές τους. επενδύσεις, πρότυπα εμπορίου στην Ασία» ( Nikkei Asia, 2021).

    🔹Η τελευταία έκθεση του δείκτη ισχύος της Ασίας που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Lowy με έδρα την Αυστραλία (2021) κατέταξε επίσης το Βιετνάμ ως περιφερειακή μεσαία δύναμη (κατατάσσεται δωδέκατη μεταξύ είκοσι έξι ασιατικών χωρών υπό έρευνα) με καλά μέτρα για τους μελλοντικούς πόρους, τη διπλωματική επιρροή και τα αμυντικά δίκτυά του.

    Οι τρέχουσες τάσεις προβλέπουν ότι θα μετακινηθεί στο Νο. 10 στην κατάταξη ισχύος της Ασίας στο εγγύς μέλλον.

    🔹Χάρη στην εξωτερική του πολιτική διαφοροποίησης και πολυμεροποίησης των σχέσεων, το Βιετνάμ έχει επεκτείνει τις διπλωματικές του σχέσεις με 189 χώρες από τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ. έχοντας οικονομικές σχέσεις με περισσότερες από 230 χώρες παγκοσμίως·

    🔹 Από μια οικονομία κεντρικού σχεδιασμού και αυτοδύναμης οικονομίας, το Βιετνάμ είναι πλέον μια από τις πιο εξωστρεφείς χώρες με εκτεταμένους οικονομικούς δεσμούς και εμπορικό άνοιγμα.

    Επιπλέον, το Βιετνάμ είναι μέλος σε σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς και πολυμερή φόρουμ με πολύ πετυχημένη παρουσία

    Ενδεικτικά, το 2019, το Βιετνάμ εξελέγη για δεύτερη φορά ως μη μόνιμο μέλος του Σουμβουλιου Ασφαλειας του ΟΗΕ με ρεκόρ ψήφων υπέρ των κρατών μελών του ΟΗΕ (192 από 193).

    Η προώθηση της ήπιας ισχύος και της εθνικής επωνυμίας (national brand) αποτελεί μέρος του διαλόγου που ηγείται η κυβέρνηση σχετικά με το όραμα του 2045 για εθνική ευημερία. Η Έκθεση Global Soft Power Index για το 2021 της Brand Finance με έδρα το Λονδίνο κατατάσσει επίσης το Βιετνάμ στην θέση 47 από τις 100 υπό έρευνα χώρες για την ήπια ισχύ, σημειώνοντας άνοδο τρεις θέσεις από το 2020

    Για να βελτιώσει την αξία και την κατάταξη των εθνικών εμπορικών σημάτων του Βιετνάμ, η κυβέρνηση ενέκρινε ένα Εθνικό Πρόγραμμα Επωνυμίας για την περίοδο 2020–2030 και ταυτόχρονα έθεσε τον στόχο να μετατρέψει περισσότερα από 1000 προϊόντα σε ισχυρές εθνικές μάρκες.

    Επιπλέον, η έννοια της «ήπιας δύναμης» αναφέρθηκε για πρώτη φορά στα έγγραφα του XIII Συνεδρίου του Κόμματος. Συνεπώς, το VCP υποστηρίζει σθεναρά την «οικοδόμηση μιας προηγμένης βιετναμέζικης κουλτούρας εμποτισμένης με εθνική ταυτότητα, έτσι ώστε ο πολιτισμός να μπορεί πραγματικά να γίνει μια ενδογενής δύναμη, μια κινητήρια δύναμη για την εθνική ανάπτυξη και άμυνα» .

    Όπως και με άλλες μεσαίες δυνάμεις, το Βιετνάμ εκφράζει ολοένα και περισσότερο έντονο ενδιαφέρον για τη «διπλωματία εξειδικευμένων», αν και οι επίσημες αφηγήσεις δεν αναφέρουν τον όρο ως τέτοιο.

    Το Ανόι έχει θέσει ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η πλαστική ρύπανση, η ασφάλεια των υδάτων, η ισότητα των φύλων και οι προσπάθειες οικοδόμησης της ειρήνης σε διάφορα διεθνή φόρουμ. Αν και είναι μια αναπτυσσόμενη χώρα που εισήλθε στη διαδικασία εκβιομηχάνισης μόλις πριν από τρεις δεκαετίες, το Βιετνάμ παίζει ενεργό ρόλο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Το Ανόι συχνά φέρνει το θέμα της κλιματικής αλλαγής στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, υπηρετώντας ως μέρος της βασικής ομάδας στο Συμβούλιο (μαζί με το Μπαγκλαντές και τις Φιλιππίνες) για την προώθηση της σημασίας της κλιματικής αλλαγής σε ζητήματα που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

    Πιο πρόσφατα, στη Σύνοδο Κορυφής COP-26 τον Νοέμβριο του 2021, ο πρωθυπουργός του Βιετνάμ Φαμ Μινχ Τσιν κάλεσε για δικαιοσύνη και δικαιοσύνη στα ζητήματα κλιματικών αλλαγών και περισσότερους οικονομικούς πόρους και μεταφορά τεχνολογίας για να «προωθηθεί ο μετασχηματισμός των αναπτυξιακών μοντέλων προς ένα πράσινο, κυκλικό, βιώσιμο , χωρίς αποκλεισμούς και σε βάρος και ανθρώπινης οικονομίας».

    Επίσης, στη Σύνοδο Κορυφής COP-26, το Βιετνάμ δήλωσε τη δέσμευσή του να επιτύχει καθαρές μηδενικές εκπομπές έως το 2050 (ενώ η Κίνα θέτει έναν τέτοιο στόχο μόνο για το 2060 και η Ινδία το 2070). Προς το σκοπό αυτό, το Βιετνάμ θα συμμετάσχει σε παγκόσμιες πρωτοβουλίες για την προστασία των δασών, την προώθηση της μετάβασης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καθώς και την υποστήριξη των τοπικών κοινοτήτων για προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και τον μετριασμό του μεθανίου.

    Η οικοδόμηση της ειρήνης αναδεικνύεται ως μια άλλη σημαντική «θέση» για τη διπλωματία του Βιετνάμ τα τελευταία χρόνια. Το Ανόι είχε παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια για να βοηθήσει στην εκτόνωση της κατάστασης στην πολιτεία Rakhine και, από την πολιτική αναταραχή στη Μιανμάρ τον Φεβρουάριο του 2021, έπαιξε το ρόλο της οικοδόμησης γεφυρών στο ζήτημα της Μιανμάρ, καθώς το Βιετνάμ ήταν το μόνο κράτος της ASEAN που είχε έδρα στο ΣΑΗΕ κατά τη διάρκεια την περίοδο 2020-2021. Το Ανόι συνέβαλε επίσης στην ειρηνευτική διαδικασία στην κορεατική χερσόνησο ως «έντιμος μεσολαβητής», ιδίως προσφέροντας καλές υπηρεσίες για την ειρηνευτική σύνοδο κορυφής ΗΠΑ-Βόρειας Κορέας τον Φεβρουάριο του 2019.

    Υπό την Προεδρία του ASEAN του Βιετνάμ το 2020, το Ανόι συνεργάζεται με άλλες ασιατικές χώρες για τη σύναψη Περιφερειακής Συνολικής Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης, καθώς και για την προώθηση της περιφερειακής συνεργασίας στην περιοχή του Μεκόνγκ και της σταθερότητας στα ζητήματα της Θάλασσας της Νότιας Κίνας. Όπως σημειώθηκε από την Washington Times Daily ( 2021 ), «η αξιοσημείωτη επανατοποθέτηση του Βιετνάμ ως μεσαίας δύναμης και ο εξελισσόμενος ρόλος ως οικοδόμος της ειρήνης, καταδεικνύει την αυξανόμενη εμπιστοσύνη του έθνους να διαδραματίσει βασικό ρόλο διαμεσολάβησης στην Ένωση Εθνών Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας».

    Το Βιετνάμ υποστηρίζει σταθερά την πολυμέρεια, ειδικά τον κεντρικό ρόλο των Ηνωμένων Εθνών στην παγκόσμια διακυβέρνηση, τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την αποτελεσματική απάντηση στις παγκόσμιες προκλήσεις, ιδιαίτερα στις μη παραδοσιακές προκλήσεις όπως η κλιματική αλλαγή, οι επιδημίες και την ασφάλεια των τροφίμων.

    Τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια από την εισαγωγή του στον ΟΗΕ το 1977, το Βιετνάμ έχει κάνει πολλές προορατικές, υπεύθυνες και ολοκληρωμένες συνεισφορές στις δραστηριότητες του ΟΗΕ και σε άλλες πολυμερείς πλατφόρμες. Έχει καταφέρει να είναι μέρος της διαδικασίας λήψης αποφάσεων του ΟΗΕ μέσω της ένταξής του στο ΣΑΗΕ, στο Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ (ECOSOC), στο Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP), στο Ταμείο Πληθυσμού του ΟΗΕ (UNFPA) και στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. καθώς η ενεργή συμμετοχή της, μεταξύ άλλων, στο Κίνημα των Αδεσμεύτων,

    Το Βιετνάμ δηλώνει ότι επιθυμεί να υποστηρίξει την πολυμερή προσέγγιση στην αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων και να στηρίξει τη μεταρρύθμιση του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών και την αναζωογόνηση του διεθνούς εμπορικού συστήματος για αειφόρο ανάπτυξη και χωρίς αποκλεισμούς και για ανάκαμψη μετά τον COVID-19.

    Το 2020, με πρωτοβουλία του Βιετνάμ, ο ΟΗΕ επέλεξε ομόφωνα την 27η Δεκεμβρίου – τα γενέθλια του Λουί Παστέρ – ως Διεθνή Ημέρα Ετοιμότητας για Επιδημίες. Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2021, ο Πρόεδρος Nguyen Xuan Phuc ανέφερε ότι το πιο επείγον καθήκον του κόσμου είναι ο έλεγχος του COVID-19 και ότι ο κόσμος δεν μπορεί να είναι ασφαλής όταν υπάρχουν άνθρωποι ή χώρες που παραμένουν ανασφαλείς από την πανδημία. Ταυτόχρονα, επιβεβαίωσε ότι προϋπόθεση για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη μετά την COVID-19 είναι να διασφαλιστεί ένα ειρηνικό, ασφαλές και σταθερό περιβάλλον σε κάθε χώρα, περιοχή και στον κόσμο.

    Το Ανόι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση του οράματος APEC 2040 και συμμετέχει ενεργά στην ανάπτυξη ενός σχεδίου δράσης για την αποτελεσματική εφαρμογή αυτού του οράματος. Στο διπλό του ρόλο ως προέδρου της ASEAN και μη μόνιμο μέλος του ΣΑ του ΟΗΕ το 2020, το Βιετνάμ συνέβαλε στην προώθηση του διαλόγου και της συνεργασίας μεταξύ των Ηνωμένων Εθνών και περιφερειακών οργανισμών όπως η ASEAN. Όπως παρατηρεί ο Πρόεδρος του Nguyen Xuan Phuc, η πολυμερής διπλωματία του Βιετνάμ επιδιώκει να εναρμονίσει τα εθνικά του συμφέροντα «με την κοινή φιλοδοξία της διεθνούς κοινότητας για έναν κόσμο βιώσιμης ειρήνης χωρίς πολέμους, συγκρούσεις.

    Η θέση της μεσαίας δύναμης του Βιετνάμ εκτίθεται προφανώς μέσω της ανεξάρτητης και αυτοδύναμης εξωτερικής πολιτικής του εν μέσω αυξημένου στρατηγικού ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων στην Ασία, ιδιαίτερα της γεωπολιτικής ΗΠΑ-Κίνας. Οι αμοιβαίες ανησυχίες για τη διεκδίκηση της Κίνας στα θαλάσσια ζητήματα έχουν φέρει την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της πιο κοντά στο Ανόι τα τελευταία χρόνια. Με τη στρατηγική του θέση απευθείας απέναντι από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και τις ικανές στρατιωτικές του δυνάμεις, το Βιετνάμ φαίνεται μεγάλο σε στρατηγικές πρωτοβουλίες υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, όπως το «Pivot to Asia» και το «Free and Open Indo-Pacific» (FOIP) καθώς και η της Κίνας με την Πρωτοβουλία Δρόμος του Μεταξιού (BRI), η φιλοδοξία της Ιαπωνίας για «κανονικό κράτος» και η ινδική ματιά στην ανατολική πολιτική, που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

    Παρόλο που έχει εδαφικές διαφορές με την Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και είναι σκεπτικιστής για την Κίνα» Με φιλοδοξίες για ιστορικούς λόγους, ενώ φλερτάρεται από διάφορες δυνάμεις (ιδιαίτερα το Quad) με στρατιωτικά, διπλωματικά και οικονομικά μέσα στις προσπάθειές τους να ελέγξουν την άνοδο της Κίνας, το Ανόι δεν έχει ενταχθεί σε κανένα μπλοκ της ισορροπίας δυνάμεων εναντίον της Κίνας. Αντίθετα, έχει εφαρμόσει μια στρατηγική «ήπιας εξισορρόπησης» στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, επιδιώκοντας να εσωτερικοποιήσει το ζήτημα μέσω του ASEAN και να εισαγάγει δυνάμεις που δεν διεκδικούν, ενώ εξακολουθεί να αφήνει ανοιχτή την πόρτα για διμερή διευθέτηση με το Πεκίνο.

    Η ανεξάρτητη και αδέσμευτη στρατηγική του Ανόι αντανακλάται στην πολιτική του με τα Τέσσερα Όχι,

    🔹δηλαδή καμία στρατιωτική συμμαχία με ξένη χώρα,

    🔹καμία ευθυγράμμιση με μια χώρα εναντίον άλλης,

    🔹 καμία ξένη στρατιωτική βάση στο βιετναμέζικο έδαφος και

    🔹καμία χρήση βίας ή απειλών στις εξωτερικές σχέσεις.

    Ως αντιστάθμισμα για την έλλειψη προστάτη σήμερα, το Ανόι έχει σφυρηλατήσει ένα δίκτυο τριάντα στρατηγικών και ολοκληρωμένων συνεργασιών με σημαντικές μεγάλες και μεσαίες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων και των πέντε μόνιμων μελών του ΣΑΗΕ, επτά κορυφαίων βιομηχανικών χωρών (G7) και δεκαεπτά από τις είκοσι μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο (G20). Το Ανόι ελπίζει ότι επεκτείνοντας τα αμοιβαία συμφέροντα με αυτούς τους εταίρους μέσω του εμπορίου, των επενδύσεων και της στρατηγικής συνεργασίας, θα βοηθήσουν όταν το Βιετνάμ βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση.

    Ακόμη δεν είναι ξεκάθαρη η πολιτική και ως προς τον επικείμενο νομισματικό πόλεμο ανάμεσα στις δυο ζώνες της νέας μετα-παγκοσμιοποίησης (το δολάριο ή το αντιδολάριο της Ευρασίας-Κίνας-G8).

    Κρίνοντας όμως από την πιο πάνω εντυπωσιακή πορεία προόδου του Βιετναμ, το πιθανότερο είναι αυτό θα πρρωτοστατήσει ως “ήρεμη μεσαία δύναμη” και στην διαμόρφωση ενός νέου, τρίτου συστήματος, με την συμμετοχή της Ινδίας και της Αυστραλία. Ενδεχομένως να μην κάνουν και τα ίδια μεθοδολογικά και πολιτικά λάθη, όπως αυτά του Κινεζικού αντίστοιχου εγχειρήματος, στην αγωνιώδη προσπάθεια του να φανεί αρκούντως φιλικό προς το αντίπαλο που προσπαθεί να ανατρέψει, απλώς για να πάρει την θέση του χωρίς να μεταβάλλεται, επί της ουσίας, τίποτα.

    Η αναμενόμενη μεταφορά των γεωπολιτικών εντάσεων για την οριοθέτηση των ζωνών της μετα-παγκοσμιοποίησης προς τον Ινδικό -Ειρηνικό, καθιστά τον ρόλο του Βιετνάμ ως της δύναμης με σταθερό brand name υπερ της ειρήνης. Και φύση και θέση ως κρίσιμο για όποιον συμβιβασμό αποφασιστεί μετά το τέλος των σχετικών μπρα ντεφέρ στον νομισματικό πόλεμο σε εξέλιξη.

    Ας δούμε τώρα ένα ένα και τα αντίστοιχα επιτεύγματα του ηττημένου στον πόλεμο της Ινδοκίνας:

    (…)

    Τι δεν καταλαβαίνεις?

  • Ιούλιος 2022: Ο πιο ξηρός μήνας στην ιστορία της Ευρώπης – 3 κύματα καύσωνα και φονικές πυρκαγιές

    Ιούλιος 2022: Ο πιο ξηρός μήνας στην ιστορία της Ευρώπης – 3 κύματα καύσωνα και φονικές πυρκαγιές

    Ο Ιούλιος ήταν ο πιο ξηρός μήνας στην ιστορία της Ευρώπης με τρία κύματα καύσωνα, ενώ έχουν καεί μέχρι στιγμής 6 εκατομμύρια στρέμματα – διπλάσια έκταση από ότι το χειρότερο καλοκαίρι της ιστορίας.

    Ενδεικτικό είναι ότι πάνω από 12 ευρωπαϊκές χώρες αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν καταστροφικές πυρκαγιές.

    Έτσι, σύμφωνα με το Κοινό Κέντρο Ερευνών της ΕΕ μέχρι τώρα οι φωτιές που έχουν ξεσπάσει έχουν καταστρέψει πάνω από 6 εκατομμύρια στρέμματα.

    Είναι ενδεικτικό ότι, το 2017, στο σύνολο της περιόδου οι καταστροφές άγγιξαν τα 10 εκατομμύρια. Έως σήμερα, εκείνη ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή που έχει καταγραφεί από το 2006.

    Το φετινό καλοκαίρι ο πλανήτης αντιμετωπίζει και ξηρασία άνευ προηγουμένου, με τον Ιούλιο να είναι ο πιο ξηρός στα χρονικά με ελάχιστες βροχές σε πολλές χώρες της Ευρώπης.

    Σύμφωνα με την Κομισιόν, το 44% των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και η Βρετανία βρίσκονται σε επίπεδα συναγερμού ξηρασίας.

    Στη Γαλλία τον Ιούλιο έπεσαν μόλις 9,7 χιλιοστά βροχής. Πρόκειται για πτώση στο 84%, συγκριτικά με το μέσο όρο από το 1991 έως και το 2021.

    Αναφορικά με την υπερθέρμανση των θαλασσών, ενώ ο μέσος όρος ανόδου της θερμοκρασίας είναι στο 24% – 26% τους καλοκαιρινούς μήνες, φέτος έχει παρατηρηθεί στην Ευρώπη και κυρίως στα ανοικτά της ιβηρικής αύξηση του μέσου όρου ακόμη και κατά 5%.

    Οι επιστήμονες επισημαίνουν δε, ότι οι θαλάσσιοι καύσωνες θα είναι όλο και πιο συχνοί λόγω της κλιματικής αλλαγής.

  • Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα το μέλλον της αυτοκίνησης — Τοποθετούνται 10.000 ταχυφορτιστές στην επικράτεια

    Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα το μέλλον της αυτοκίνησης — Τοποθετούνται 10.000 ταχυφορτιστές στην επικράτεια

    Ξεκίνησε 2η φάση του προγράμματος “Κινούμαι ηλεκτρικά”, εν μέσω ενεργεικής κρίσης που αφορά μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα με επιδότηση που ξεκινά από 8.000 ευρώ.

    Στο θέμα της ενίσχυσης των υποδομών στην ηλεκτροκίνηση, όπως ενημέρωσε μιλώντας στην εκπομπή “ΕΡΤ Σαββατοκύριακο” ο δημοσιογράφος, ειδικευμένος σε θέματα μηχανοκίνητου αθλητισμού, Άρης Γαλανόπουλος “Σύμφωνα με την γενική γραμματέα Ενέργειας του ΥΠΕΝ Αλεξάνδρα Σδούκου, 10.000 ταχυφορτιστές είναι έτοιμοι να τοποθετηθούν σε όλη την Ελλάδα. Στόχος είναι ένα στα τρία αυτοκίνητα μετά το 2030 να είναι ηλεκτρικό στη χώρα μας”.

    “Στον πρώτο κύκλο του προγράμματος “Κινούμαι ηλεκτρικά”, που διήρκεσε 16 μήνες, είχαν ταξινομηθεί μαζί με υβριδικά αυτοκίνητα 1850 αυτοκίνητα. Μέσα στο 1ο εξάμηνο του 2022 ταξινομήθηκαν 1286 αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Στα φυσικά πρόσωπα αυξήθηκε το ποσοστό της επιδότησης από 20% σε 30% και ξεκινά από τα 8.000 ευρώ. Αν αποσύρει κάποιος και το παλιό αυτοκίνητο προστίθενται άλλα 1000 ευρώ, συν 500 ευρώ ο ταχυφορτιστής για το σπίτι” επισήμανε ο κ. Γαλανόπουλος και εκτίμησε πως “τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι το μέλλον της αυτοκίνησης”, ενώ ενημέρωσε πως, σύμφωνα με την γενική γραμματέα Ενέργειας του ΥΠΕΝ Αλεξάνδρα Σδούκου “η 2η φάση του προγράμματος, «Κινούμαι Ηλεκτρικά», είναι η καλύτερη στην Ευρώπη από πλευράς επιδοτήσεων στο σύνολό της”

    Ωστόσο επισήμανε, μιλώντας στην εκπομπή, πως πρέπει να ενισχυθεί το θέμα των υποδομών στην ηλεκτροκίνηση “για να μην νιώθουμε ανασφάλεια όταν αγοράζουμε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο”.

    Όπως σημείωσε από την πλευρά του ο Νίκος Γιαννουσάς, Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος εισαγωγικής εταιρείας αυτοκινήτου, “Η εταιρεία μου δρομολογεί στην παραγωγή αυτοκινήτου της έως το 2025, το 50% να είναι αμιγώς ηλεκτρικά”. Εξέφρασε την αισιοδοξία του όσον αφορά στις υποδομές για την ηλεκτροκίνηση, γιατί όπως υποστήριξε γνωρίζει τα πλάνα των ιδιωτικών και δημόσιων εταιρειών πως έως το τέλος του 2023 “θα είμαστε σε θέση πανελλαδικά να καλύψουμε όλο το δίκτυο και να μην σκέφτεται κάποιος φεύγοντας από την Αθήνα για να πάει στη Θεσσαλονίκη που θα βρει φορτιστή. Στα πλάνα είναι η τοποθέτηση ταχυφορτιστών των 50 kva, που σημαίνει ότι μέσα σε 20 λεπτά θα μπορείς να φορτίσεις χωρίς να χρειαστεί να κάνεις ενδιάμεσες στάσεις για να φορτίσεις στο ταξίδι σου”

    Πηγή: ΕΡΤ

  • The Italian Connection, ή πώς μια «ανωμαλία» γίνεται μοντέλο διακυβέρνησης

    The Italian Connection, ή πώς μια «ανωμαλία» γίνεται μοντέλο διακυβέρνησης

    Ο Μάριο Ντράγκι αναμένεται να παραμείνει ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός, έως ότου σχηματιστεί νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, κάτι που μπορεί να πάρει μέχρι και μήνες. Με την έννοια ότι, ούτως ή άλλως, ο Σούπερ Μάριο κάτι σαν υπηρεσιακός πρωθυπουργός ήταν εξ αρχής, ίσως είναι ακόμα κάπως νωρίς να τον αποχαιρετίσουμε.

    Του Γιάννη Γούναρη, Δικηγόρου, LLM London School of Economics, Διδάκτορα Νομικής ΕΚΠΑ – H ανάλυση περιλαμβάνεται στο 7ο Δελτίο Διεθνών & Ευρωπαϊκών Εξελίξεων του ΕΝΑ →

    Η δήλωση ότι η Ιταλία είναι μια πολύ σημαντική χώρα ακούγεται ως αυτονόητη. Καλό είναι, ωστόσο, να υπενθυμίζεται. Ειδικά στα ευρωπαϊκά πράγματα, είθισται να θεωρούνται η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία ως οι Τρεις Μεγάλοι (με τον γαλλογερμανικό άξονα να δεσπόζει εντός της ΕΕ μετά το Brexit), ενώ στην πραγματικότητα οι Μεγάλοι είναι τέσσερις. Τα οικονομικά μεγέθη και η βιομηχανική βάση της Ιταλίας, ικανή να παράγει οτιδήποτε, από αυτοκίνητα υψηλών επιδόσεων και πλοία μέχρι δορυφόρους, τείνουν να υποτιμούνται, ίσως επειδή επισκιάζονται από τον τεράστιο πολιτιστικό και καλλιτεχνικό πλούτο αυτής της χώρας.

    Πράγματι, όταν γίνεται λόγος στις διεθνείς αναλύσεις για την ιταλική οικονομία, αυτό συνήθως γίνεται για να περιγραφούν και να αναλυθούν τα μεγάλα της προβλήματα. Το δημόσιο χρέος που έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, η εξαγορά μεγάλου μέρους της βιομηχανικής της βάσης από τους Γάλλους και Γερμανούς ανταγωνιστές της, η στασιμότητα της ανάπτυξης, είναι μόνιμες πλέον παθογένειες της ιταλικής οικονομίας, η οποία, ασφαλώς, παραμένει μεν η κατεξοχήν περίπτωση χώρας too big to fail στην Ευρωζώνη (σε αντίθεση, λόγου χάρη, με την Ελλάδα), πλην όμως είναι και ο μεγάλος αδύναμος κρίκος της. Οι αιτίες αυτών των παθογενειών είναι, σίγουρα, πολλές και πολύπλοκες. Ωστόσο, η εγκατάλειψη της λιρέτας για το ευρώ, η συναφής απώλεια ανταγωνιστικότητας, σε συνδυασμό με μια επίσης μόνιμη πολιτική αστάθεια πιθανότατα δεν είναι άσχετες με το πρόβλημα.

    Οι διαβόητες θεσμικές αδυναμίες της Ιταλίας, σε συνδυασμό με ένα εκλογικό σύστημα που εμποδίζει τις συμπαγείς κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, λογίζονται ενίοτε ως μέρος μίας ιταλικής «ιδιαιτερότητας». Η λύση που επινοήθηκε πήρε τη μορφή κυβερνήσεων με επικεφαλής τεχνοκράτες υψηλού προφίλ που καλούνται από τα κοινοβουλευτικά κόμματα να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας σε ταραχώδεις καιρούς. Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι ο Μάριο Μόντι που κλήθηκε να εισαγάγει μέτρα σκληρής λιτότητας για να «θεραπεύσει» τα δημόσια οικονομικά της Ιταλίας το 2011 -συγχρόνως με την κυβέρνηση Παπαδήμου στην Ελλάδα (κάτι που δεν αποτελεί σύμπτωση)- και ο Μάριο Ντράγκι, που κλήθηκε τον Φεβρουάριο του 2021 να αναλάβει από τον Ιταλό πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα ως «ένας από τους πιο αξιόπιστους άνδρες εκτός κομματικής πολιτικής» και με τη στήριξη ενός εύθραυστού και αλλοπρόσαλλου ιδεολογικά συνασπισμού στο ιταλικό Κοινοβούλιο.

    Ο διορισμός του Ντράγκι ερμηνεύθηκε ως ένα σαφές μήνυμα προς τα πολιτικά κόμματα και τις παρατάξεις ότι το διακύβευμα ήταν πολύ υψηλό για να αφεθεί στις συνηθισμένες διενέξεις της ιταλικής κομματικής πολιτικής: η Ιταλία έπρεπε να επιταχύνει την εμβολιαστική εκστρατεία για τον Cοvid-19 και (ασφαλώς) να ξεκινήσει ορισμένες «βασικές μεταρρυθμίσεις» για τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας που θα εξασφάλιζε την πρόσβαση στα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης (NextGenerationEU). Το πρόβλημα είναι ότι τίποτε από αυτά δεν είναι νέο, ούτε στην Ιταλία ούτε στην Ευρώπη. Με ακριβώς την ίδια ρητορική ανέλαβε ο Μόντι πριν από δέκα χρόνια. Και τότε το διακύβευμα ήταν πολύ υψηλό για να αφεθεί στα πολιτικά κόμματα και στη συνήθη πολιτική αντιπαράθεση (πόσο μάλλον στην κρίση του λαού), και τότε απαιτούνταν διακομματικές συναινέσεις γύρω από ένα πρόσωπο αναμφισβήτητου κύρους εκτός πολιτικής που θα έπαιρνε τις δύσκολες αποφάσεις, δίχως να λογαριάζει το πολιτικό κόστος, και τότε οι τύχες της Ευρώπης κρέμονταν από την επιτυχία ή την αποτυχία του ιταλικού μοντέλου.

    Τελικά, ούτε ο «Σούπερ Μάριο» κατάφερε να ξεφύγει από την κατάρα των περισσότερων μεταπολεμικών ιταλικών κυβερνήσεων. Και η δική του υπήρξε σχετικά βραχύβια και κατέρρευσε όταν ο ως άνω συνασπισμός απέσυρε, ουσιαστικά, την υποστήριξη του πυροδοτώντας μια νέα πολιτική κρίση στην Ιταλία. Η παραίτηση του Ντράγκι, αφού απέτυχε να κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης των εταίρων του στο κοινοβούλιο, οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες εκλογές στις 25 Σεπτεμβρίου, με τη συμμαχία Δεξιάς-Ακροδεξιάς (Μελόνι-Σαλβίνι-Μπερλουσκόνι) να φαντάζει ως το απόλυτο φαβορί, με τα σημερινά δεδομένα -τα οποία, σημειωτέον, δεν πρέπει να θεωρούνται αμετάβλητα, ιδίως στην Ιταλία. Το ακροδεξιό κόμμα των Αδελφών της Ιταλίας είναι πρώτο, αυτή τη στιγμή, στις δημοσκοπήσεις και η αρχηγός του Τζόρτζια Μελόνι -ομοίως φαβορί για την πρωθυπουργία- έχει επιδοθεί σε μια εκστρατεία λείανσης των σκληρών δεξιών χαρακτηριστικών του κόμματός της και διασκέδασης των φόβων του ιταλικού κατεστημένου ότι επίκειται η άνοδος του «λαϊκισμού». Διότι αυτός είναι ο αληθινός φόβος του εν λόγω κατεστημένου και όχι η ακροδεξιά φυσιογνωμία του κόμματος αυτού.

    Στην αποχαιρετιστήρια (;) ομιλία του ο Ντράγκι δεν παρέλειψε να κατηγορήσει τις πολιτικές παρατάξεις που δεν τον υποστήριξαν για φατριασμό και μικροπολιτική, καλώντας συγχρόνως τον ιταλικό πολιτικό κόσμο να δεσμευτεί εκ νέου ότι θα συνεργαστεί για το ευρύτερο καλό. Ασφαλώς, κανείς δεν θα μπορούσε να βρει το οτιδήποτε μεμπτό σε αυτήν την τελευταία προτροπή. Άλλωστε, και στην Ελλάδα είναι πολύ συχνή η διαπίστωση ότι  οι Έλληνες όταν ομονοούν θριαμβεύουν και όταν διχάζονται καταστρέφονται. Γιατί όχι, θα αναρωτιόταν κανείς, και οι Ιταλοί. Το πρόβλημα αρχίζει στο σημείο που η συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων γίνεται το Ιερό Δισκοπότηρο υπέρ του οποίου η ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση που είναι η ψυχή της δημοκρατίας οφείλει να παραμεριστεί. Και όταν εγγυητές αυτής της συνεννόησης ορίζονται προσωπικότητες που ποτέ δεν εκλέχτηκαν, ποτέ δεν εκτέθηκαν στην κρίση του λαού και ποτέ δεν πρόκειται να εκτεθούν σε αυτή, αλλά εμφανίζονται από ένα υπεράνω πολιτικής Υπερπέραν, στο οποίο θα επιστρέψουν δαφνοστεφείς μετά την ολοκλήρωση της ιερής αποστολής τους. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς πολύ πίσω στην ιστορία για να εντοπίσει περιπτώσεις που παρόμοιοι εγγυητές της εθνικής ενότητας και σωτήρες του έθνους από την κατάρα του διχασμού και της πολιτικής τοξικότητας δεν ήταν τεχνοκράτες, αλλά συνταγματάρχες.

    Ομοίως, δεν χρειάζεται να είναι κανείς οπαδός της Λέγκας για να σημειώσει ότι η στροφή προς τους τεχνοκράτες ως μια εξαιρετική εναλλακτική στα «κακά» της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας υπονομεύει το κοινωνικό συμβόλαιο που οφείλει να δεσμεύει τους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους στις δημοκρατίες, ενώ πυροδοτεί τη λαϊκιστική δυσαρέσκεια που υποτίθεται ότι έρχεται να αντιμετωπίσει. Ούτε έχει μαγευτεί από το τραγούδι των σειρήνων του λαϊκισμού εκείνο το σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος -στην Ιταλία και αλλού- που δεν είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένο με την ιδέα να μπαίνει η δημοκρατία «σε παύση» και να κυβερνάται η Ιταλία από έναν άνθρωπο που αποτελεί την επιτομή της ευγενούς τάξης των ανεύθυνων (με την έννοια της απουσίας λογοδοσίας) διευθυντικών στελεχών, έναν άνθρωπο που νιώθει εξαιρετικά άνετα στις αίθουσες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά λιγότερο άνετα στις αίθουσες της Βουλής, ενώ κινείται με βάση τις «μεταρρυθμιστικές συνταγές» που εγκρίθηκαν από τους ομόσταβλούς του στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη, για τις οποίες όμως δεν ερωτήθηκαν ποτέ οι συμπολίτες του στο Μιλάνο και στο Παλέρμο. Δεν είναι καλό σημάδι όταν ηγέτες αρχίζουν να ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τον λαό -ή τους «πολίτες» για όσους εκφράζουν δυσαρέσκεια στην επίκληση της έννοιας του «λαού»- και ότι γνωρίζουν ποιο είναι το καλό και συμφέρον των πολιτών, χωρίς οι τελευταίοι να θεωρείται απαραίτητο να ερωτηθούν για αυτό.

    Για να είναι κανείς ακριβοδίκαιος οφείλει να αναγνωρίσει ότι ο Ντράγκι-πολιτικός υιοθέτησε σε αρκετές περιπτώσεις διαφορετικές θέσεις από τον Ντράγκι-κεντρικό τραπεζίτη. Η θέση του για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας με στόχο τη χαλάρωσή της αυστηρότητας του είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που εντυπωσιάζει, ιδίως όταν θυμάται κανείς την άκαμπτη στάση του κατά την κορύφωση της ελληνικής κρίσης το 2015. Είναι επίσης αλήθεια ότι το «ανάστημα» του Ντράγκι επέτρεψε στην Ιταλία να αποκτήσει πολιτική επιρροή και αξιοπιστία τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στη διεθνή σκηνή, ενώ ο ίδιος αφήνει πίσω του πολλές ημιτελείς εργασίες, όπως τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, της νομοθεσίας περί ανταγωνισμού και της δικαιοσύνης, καθώς και την καθιέρωση κατώτατου μισθού και ενός μηχανισμού προστασίας για τα νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα. Όλα αυτά είναι ζητήματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η επόμενη -πιθανώς δεξιά/ακροδεξιά- κυβέρνηση.

    Και εδώ εντοπίζεται ένα ακόμα πρόβλημα του εν λόγω μοντέλου διακυβέρνησης. Στην Ιταλία αυτή τη στιγμή, οι δυνάμεις της απαξιωμένης Κεντροαριστεράς συντάσσονται γύρω από το λάβαρο του αντι-λαϊκισμού με την ιαχή «η Ιταλία δεν μπορεί χωρίς τον άνθρωπο που έσωσε το ευρώ». Έτσι, κατά κάποιον τρόπο, η μορφή του (τυπικά απολιτίκ, αλλά ουσιαστικά νεοφιλελεύθερου) τεχνοκράτη Ντράγκι μετατρέπεται σε… σύμβολο της αντιφασιστικής ψήφου. Το γεγονός ότι απέναντι σε ένα μη δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης τοποθετείται ως μόνη εναλλακτική η δεξιά/ακροδεξιά, διότι η κεντροαριστερά  έχει συμβιβαστεί μαζί του και το έχει εγκολπωθεί, ενώ (ειδικά στην Ιταλία) η Αριστερά έχει χάσει την πάλαι ποτέ αίγλη και ισχύ της -εν πολλοίς με δική της ευθύνη- θα έπρεπε να προβληματίζει σφόδρα κάθε δημοκρατικό Ευρωπαίο πολίτη. Διότι δεν είναι μόνο η Ιταλία όπου το μοντέλο Ντράγκι εμφανίζεται ως  η βέλτιστη λύση. Δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ η ρητορική και η φρασεολογία, με την οποία επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί το ίδιο μοντέλο στην Ελλάδα ως η επιτομή της σύγχρονης διακυβέρνησης «πέρα και πάνω από τις παθογένειας της πολιτικής». Ούτε τι είδους αποτελέσματα είχε αυτό.

    Και ο λόγος που δεν πρέπει να ξεχαστεί είναι ότι με τα σύννεφα να πυκνώνουν και πάλι στον ορίζοντα, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο κάποιοι να απεργάζονται μια εφαρμογή του μοντέλου Ντράγκι και σε άλλες «προβληματικές» χώρες, όπως θεωρείται η Ελλάδα. Δηλαδή, μια κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα αναλάβει, υπέρ του κοινού καλού, το δύσκολο έργο της απορρόφησης των πόρων του ταμείου Ανάκαμψης, από κοινού με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, φυσικά, στηριζόμενη από όλες (έμφαση στη λέξη «όλες») τις δυνάμεις του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», οι οποίες θα κληθούν να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους, ενόψει των μεγάλων εθνικών προκλήσεων.

    Πάντως, ο Μάριο Ντράγκι αναμένεται να παραμείνει ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός, έως ότου σχηματιστεί νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, κάτι που μπορεί να πάρει μέχρι και μήνες. Με την έννοια ότι, ούτως ή άλλως, ο Σούπερ Μάριο κάτι σαν υπηρεσιακός πρωθυπουργός ήταν εξ αρχής, ίσως είναι ακόμα κάπως νωρίς να τον αποχαιρετίσουμε.

  • Σκάνδαλο παρακολουθήσεων Predator: Παραιτήθηκαν ο Γρηγόρης Δημητριάδης και ο Διοικητής της ΕΥΠ

    Σκάνδαλο παρακολουθήσεων Predator: Παραιτήθηκαν ο Γρηγόρης Δημητριάδης και ο Διοικητής της ΕΥΠ

    Ο Γενικός Γραμματέας του Πρωθυπουργού, Γρηγόρης Δημητριάδης, υπέβαλε την παραίτησή του την Πέμπτη 5 Αυγούστου. Ακολούθησε η παραίτηση του διοικητή της ΕΥΠ.

    Η παραίτησή του έγινε αποδεκτή από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

    Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές η παραίτηση οφείλεται σε οικογενειακούς λόγους αλλά και στην πρόθεσή του να μην συμβάλει στο κλίμα τοξικότητας που διαμορφώθηκε το τελευταίο διάστημα αναφορικά με δημοσιεύματα που ενέπλεκαν τον κο Δημητριάδη στο θέμα των υποκλοπών και του παράνομου λογισμικού με βάση τα οποία η αντιπολίτευση άσκησε σκληρή κριτική.

    Ο Διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, Παναγιώτης Κοντολέων, υπέβαλε την παραίτησή του στον Πρωθυπουργό, κατόπιν λανθασμένων ενεργειών που διαπιστώθηκαν στη διαδικασία των νόμιμων επισυνδέσεων. Η παραίτηση έγινε αποδεκτή.

    Νέος Διοικητής της ΕΥΠ αναλαμβάνει ο έως σήμερα Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών, Πρέσβης Θεμιστοκλής Δεμίρης.

    Ο κ. Δεμίρης θα ενημερώσει την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας μετά την επανεκκίνηση των εργασιών της Βουλής

    Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Γρηγόρης Δημητριάδης είχε βρεθεί στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης μετά και τις καταγγελίες του κυρίου Ανδρουλάκη για παρακολούθηση του κινητού του τηλεφώνου.

    Πριν από λίγες ημέρες έρευνα της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του Reporters United συνέδεσαν επιχειρηματικά τον κύριο Δημητριάδη με την εταιρεία Intellexa, η οποία συνδέεται έμμεσα με την «υπόθεση των υποκλοπών» και το σύστημα Predator.

    Η ανακοίνωση από το Γραφείο Τύπου Πρωθυπουργού:

    «Ο Γενικός Γραμματέας του Πρωθυπουργού, Γρηγόρης Δημητριάδης, υπέβαλε την παραίτησή του. Η παραίτηση έγινε αποδεκτή από τον Πρωθυπουργό».

    Σύμφωνα με πληροφορίες, η παραίτηση του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού του κ. Γρηγόρη Δημητριάδη, αφορά χειρισμούς της ΕΥΠ, όσον αφορά νόμιμη επισύνδεση (παρακολούθηση κατόπιν αδείας του αρμοδίου εισαγγελέως) του τηλεφώνου του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, κ. Νίκου Ανδρουλάκη, όταν ήταν ακόμη ευρωβουλευτής.

    ΤΗν ίδια ώρα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η παραίτηση του κ. Δημητριάδη έχει ως στόχο την αποσύνδεση της υπόθεσης των υποκλοπών από το Μέγαρο Μαξίμου. Οι ίδιες πηγές ενημέρωσης επισημαίνουν πως τόσο η κυβέρνηση όσο και ο παραιτηθείς ουδεμία σχέση έχουν με την υπόθεση Ανδρουλάκη.

    Ωστόσο, όπως όπως αναφέρουν οι κυβερνητικές πηγές, μέσα σε ένα κλίμα τοξικότητας, τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά δυσλειτουργικά και για την κυβέρνηση και για τον ίδιο τον κ. Δημητριάδη. Σε αυτό το πλαίσιο σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό υπέβαλε την παραίτησή του.

    Ο κ. Δημητριάδης, όπως πληροφορούν αρμόδιες πηγές από την κυβέρνηση, παραιτήθηκε επειδή επί έξι χρόνια δίπλα στον πρωθυπουργό, δέχθηκε πολλές επιθέσεις, που στόχο είχαν τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με την κίνησή του επιλέγει να προστατεύσει τον Πρωθυπουργό, δεν θέλει να δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα, σημειώνουν οι ίδιες πηγές.

    «Η παραίτηση Δημητριάδη δεν θα διασώσει τον Μητσοτάκη» υπογραμμίζει σε ανάρτησή του στο Facebook ο Γιάννης Ραγκούσης.

    «Είναι αναγνώριση ενοχής για τις έκνομες παρακολουθήσεις και το επιτελικό παρακράτος που έχουν στήσει» σημειώνει. «Είναι η απόλυτη απόδειξη ότι όλοι τους – Γεραπετρίτης, Οικονόμου, Δημητριάδης και Μητσοτάκης – ψεύδονταν συστηματικά και οργανωμένα μέχρι σήμερα» καταλήγει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

  • TSMC: Η εταιρεία από την οποία εξαρτάται ο πλανήτης διάλεξε στρατόπεδο

    TSMC: Η εταιρεία από την οποία εξαρτάται ο πλανήτης διάλεξε στρατόπεδο

    Η Taiwan Semiconductor Manufacturing Co. (TSMC), η ταϊβανέζικη εταιρεία με τον κυρίαρχο ρόλο στην παγκόσμια αγορά των μικροτσίπ, έχει κληθεί επανειλημμένα να αντιμετωπίσει τις διαμάχες ΗΠΑ – Κίνας.

    Η πρώτη είναι μεγαλύτερος αγοραστής ημιαγωγών. Αλλά η δεύτερη αναπτύσσεται πολύ ταχύτερα. Καθώς και οι δύο αποτελούν σημαντικότατους πελάτες της εκείνη προσπαθούσε επί χρόνια να κρατήσει ισορροπίες. Ήταν πολύ καλή στο ρόλο της «Ελβετίας», τονίζοντας ότι οι ημιαγωγοί της είναι για όλους, όπως σχολιάζουν αναλυτές στο Bloomberg. 

    Αποφάσισε όμως όπως όλα δείχνουν να αφήσει πίσω της την ουδετερότητα και να επιλέξει ξεκάθαρα στρατόπεδο. Αυτό τουλάχιστον αποκαλύπτει το γεγονός πως όταν η πρόεδρος της Ταϊβάν Τσάι Ινγκ- γουέν υποδέχθηκε την αμερικανίδα πρόεδρο της Βουλής των Αντιροσώπων, Νάνσι Πελόζι, παρόντες στη συνάντηση ήταν τόσο ο ιδρυτής της TSMS, Μόρις Τσανγκ, όσο και ο πρόεδρος του Δ.Σ,, Μαρκ Λιου. Όσο και εάν θέλει η TSMC να ισχυριστεί ότι αυτή ήταν μία απλή χειρονομία ευγενείας, είναι βέβαιο ότι το Πεκίνο δεν την βλέπει έτσι.

    Η TSMC ίσως να αισθάνεται αλώβητη. Και τούτο γιατί το Πεκίνο ενώ επέβαλε απαγόρευση εισαγωγών σε περισσότερα από 2.000 προϊόντα από την Ταϊβάν, θέλοντας να εντείνει την πιέση στην Ταϊπέι, που εξαρτάται εμπορικά από την κινεζική αγορά, άφησε εκτός της μαύρης λίστας τους ημιαγωγούς; Γιατί. Μα επειδή τους έχει απόλυτη ανάγκη. Χρησιμοποιεί στα προϊόντα της μικροτσίπ όχι μόνο της TSMC, αλλά και ακόμη δύο εταιρειών της Ταϊβάν, των United Microelectronics Corp. και MediaTek Inc. Αν και το Πεκίνο έχει «ρίξει» περισσότερα από 100 δισ. δολάρια στον τομέα των ημιαγωγών, εξακολουθεί να υπολείπεται της Ταϊβάν και των ΗΠΑ στο πεδίο. 

    Η Ουάσιγκτον θέλει να φροντίσει ότι τα πράγματα θα παραμείνουν έτσι, ότι η TSMC θα είναι σταθερά στο δικό της στρατόπεδο. Και τούτο γιατί παράγει τους πιο προηγμένους μικροεπεξεργαστές στον κόσμο, που τους συναντάμε στα πάντα, από τα iPhone και τα ψυγεία έως τα αυτοκίνητα και τα οπλικά συστήματα τελευταίας τεχνολογίας. Η ταϊβανέζικη εταιρεία έχει εξάλλου αποφασίσει να ανοίξει ένα νέο εργοστάσιο στην Αριζόνα, που θα μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία από το 2024. 

    Η Κίνα πιθανότατα θα αντιδράσει. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ακόμη εάν θα επιλέξει το καρότο – δηλαδή επιδοτήσεις για τις δραστηριότητες της TSMC στην κυρίως Κίνα και πλούσιες παραγγελίες ή το μαστίγιο – δηλαδή πρόστιμα και διώξεις για υποθέσεις πχ φοροδιαφυγής ή παραβίασης των κανόνων ανταγωνισμού. 

    naftemporiki.gr 

  • Η καραντίνα οδήγησε έναν φοιτητή στη δημιουργία της 1ης πλατφόρμας audiobooks

    Η καραντίνα οδήγησε έναν φοιτητή στη δημιουργία της 1ης πλατφόρμας audiobooks

    Το 2020 ήταν μια δύσκολη χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας ο εγκλεισμός στο σπίτι εξαιτίας της καραντίνας για τον κορονοϊό, στέρησε από πολλούς μοναχικούς ή κατ’ ανάγκη απομονωμένους ανθρώπους ακόμα και τον ήχο μιας άλλης ανθρώπινης φωνής.

    Ήταν η περίοδος που τα ακουστικά βιβλία (audiobooks), βιβλία που τα ακούς αντί να τα διαβάζεις, είδαν τις πωλήσεις τους να αυξάνονται και στην Ελλάδα. Και η περίοδος που ο εικοσάχρονος τότε Αλέξης Tζαμπρής, φοιτητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, έδωσε επιχειρηματική υπόσταση σε μια ιδέα που είχε γεννηθεί λίγο μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, δημιουργώντας την πρώτη πλατφόρμα audiobooks στην ελληνική γλώσσα, την «Auvril», με έδρα τη Θεσσαλονίκη.

    «Με το που τελείωσα το Λύκειο, εργάστηκα για λίγο στην εταιρεία του πατέρα μου, στον χώρο των υπηρεσιών υγιεινής. Τότε ήταν που αποφάσισα ότι θέλω να κάνω κάτι δικό μου. Ο άνθρωπος που σήμερα είναι ο επιχειρηματικός σύμβουλος της Aurvil, μου είπε: “αν θέλεις να κάνεις κάτι δικό σου, διάβασε πρώτα βιβλία για την επιχειρηματικότητα”. Μου πήρε όμως έναν μήνα να ολοκληρώσω ένα βιβλίο 300 σελίδων. Τότε αναζήτησα άλλον τρόπο και ανακάλυψα τα ακουστικά βιβλία στην αγγλική γλώσσα. Έφτασα να ακούω τρία-τέσσερα κάθε εβδομάδα και γρήγορα συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην ελληνική γλώσσα. Ταυτόχρονα, σκέφτηκα ότι θέλω να βάλω το δικό μου λιθαράκι σε έναν άλλο τρόπο εκπαίδευσης. Αυτό έγινε με αφορμή έναν συνομήλικό μου, που επειδή δεν διάβαζε εύκολα με τον παραδοσιακό τρόπο, πολλοί πίστευαν ότι δεν θα έχει δυνατότητα να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Μου φάνηκε άδικο, επειδή δεν βρήκαμε τρόπο να μάθουμε κάτι σε έναν άνθρωπο με έναν διαφορετικό τρόπο, να τον προορίζουμε για μια μέτρια σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητές του ζωή», διηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 22χρονος σήμερα Αλέξης.

    Κι έτσι, στις 22 Ιουλίου 2020 …εγένετο «Αuvril». Αρχικά, ο νεαρός ιδρυτής ήθελε η επωνυμία της πλατφόρμας να παραπέμπει στην Άνοιξη. Έτσι επιχείρησε να αγοράσει το domain «Avril», από τη γαλλική λέξη για τον δεύτερο εαρινό μήνα. Διαπίστωσε όμως ότι κόστιζε χιλιάδες ευρώ. Οπότε πρόσθεσε ένα «u», το οποίο επιπλέον παραπέμπει και στη λέξη «audio» και αγόρασε το domain «Αuvril» προς …0,99 ευρώ. Σήμερα, η πλατφόρμα, που ξεκίνησε από εκπαιδευτικά βιβλία για το Λύκειο, έχει πλέον επεκταθεί σε πολύ ευρύτερη γκάμα, κυρίως non-fiction τίτλων (οικονομίας, μάρκετινγκ, αυτοβελτίωσης, πνευματικότητας κτλ). Προσφέρει περιλήψεις βιβλίων για τις ανάγκες του quick-learning (γρήγορης μάθησης) και συνεργάζεται με συγγραφείς και περισσότερους από 10 εκδότες. Έχει μέχρι στιγμής στο δυναμικό της 200 τίτλους βιβλίων, κυρίως στην ελληνική, αλλά και στην αγγλική γλώσσα. Ποιοι αφηγούνται τα βιβλία; Επαγγελματίες, όπως ηθοποιοί και δημοσιογράφοι, αλλά και περίπου 300 ερασιτέχνες αφηγητές/τριες, που επιλέχθηκαν μετά από ένα κουίζ και ένα πεντάλεπτο demo φωνής. Οι ηχογραφήσεις γίνονται σε δύο στούντιο της πλατφόρμας, σε Θεσσαλονίκη και Κοζάνη και σε εξωτερικό συνεργάτη στην Αθήνα. 

    Οι Ελληνίδες …ακούν περισσότερο

    «Σε σύγκριση με άλλες χώρες, η Ελλάδα έχει πολύ περιορισμένο commuting (απόσταση και χρόνο μετάβασης στον χώρο εργασίας), ενώ στο εξωτερικό τα audiobooks έγιναν δημοφιλή, επειδή πολλοί άνθρωποι τ΄ακούν την ώρα που διανύουν μεγάλες αποστάσεις προς/από τη δουλειά. Οπότε, όταν ξεκινήσαμε, οι περισσότεροι γνώριζαν ελάχιστα πράγματα για τα ακουστικά βιβλία. Από το 2020-2021 όμως, άρχισε να ανεβαίνει η χρήση τους και στην Ελλάδα και πλέον οι άνθρωποι δεν τα ακούν μόνο όταν γυμνάζονται ή οδηγούν, αλλά και όταν μαγειρεύουν ή πίνουν καφέ -έχουν γίνει καθημερινή συνήθεια, δεν αξιοποιούνται απλά για να καλυφθούν χαμένες ώρες. Οι ακροατές των audiobooks είναι κυρίως άτομα ηλικίας 35-55 ετών και εσχάτως, στα χρόνια της πανδημίας, και νεότεροι, 25-35. Στην Ελλάδα είναι κυρίως γυναίκες (60% των ακροατών), ενώ παγκοσμίως η αναλογία είναι 50%-50% για τα δύο φύλα. Οι περισσότερες/οι είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που εργάζονται κι επιθυμούν να μάθουν κάτι παραπάνω για τη δουλειά τους ή για την αυτοβελτίωση. Παράλληλα περίπου δύο στους δέκα χρήστες της πλατφόρμας είναι άτομα με οπτική αναπηρία. «Υπάρχουν φορείς για άτομα με προβλήματα όρασης, που έχουν μεγάλες βιβλιοθήκες ακουστικών βιβλίων, αλλά αυτές δεν ανανεώνονται συχνά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πολλοί καινούργιοι τίτλοι» λέει ο Αλέξης.

    Η πανδημία επέδρασε πολύ θετικά στη ζήτηση για audiobooks στην πρώτη καραντίνα. Οι άνθρωποι, κουρασμένοι από το screentime (χρόνο έκθεσης σε οθόνες συσκευών), αλλά και παίρνοντας απόφαση να επενδύσουν στην εκπαίδευση κι αυτοβελτίωσή τους, στράφηκαν στον ήχο: audiobooks, podcasts, ηχητικές υπηρεσίες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ως αποτέλεσμα, λέει ο Αλέξης, κατεγράφη αύξηση τζίρου κατά 50% στις μεμονωμένες πωλήσεις της «Auvril» μεταξύ Δεκεμβρίου 2020 και Φεβρουαρίου 2021. Στη δεύτερη καραντίνα ωστόσο, η αύξηση δεν ήταν εξίσου μεγάλη, «ίσως γιατί περισσότερα βιβλιοπωλεία ήταν ανοιχτά κι άρχισαν να παρέχουν υπηρεσίες παράδοσης κατ’ οίκον».  Πλέον, η πλατφόρμα προσφέρει και συνδρομές, έχοντας αποκτήσει μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες από την έναρξη της παροχής αυτής της δυνατότητας 250 ενεργούς ετήσιους συνδρομητές και 50 μηνιαίους. 

    Τα μεγέθη στην παγκόσμια αγορά

    Μετά το 2015, σημειώνει ο Αλέξης, ο τζίρος των audiobooks αυξάνεται ταχύτατα παγκοσμίως. Από άποψη τεχνολογίας, ο βασικότερος συντελεστής ανόδου τους στην αγορά είναι τα smartphones, ενώ μελλοντικά δεν αποκλείεται να επιταχύνουν την εξάπλωσή τους και τα έξυπνα σπίτια, μέσα στα οποία τα ηχητικά βιβλία μπορούν να αναπαράγονται δυνατά σε ένα δωμάτιο. Στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι πωλήσεις διπλασιάζονταν κάθε χρόνο μεταξύ 2015 και 2020, δεδομένου ότι τα αγγλόφωνα βιβλία αποτελούν και τη μερίδα του λέοντος. Εσχάτως όμως, ο χώρος των ακουστικών βιβλίων «ανοίγει» και σε άλλες γλώσσες. Η σουηδική εταιρεία «Storytel» πραγματοποιεί τα τελευταία χρόνια εξαγορές των μεγαλύτερων εταιρειών ακουστικών βιβλίων σε διάφορες χώρες και έχει έτσι τη δυνατότητα να λανσάρει audiobooks όχι μόνο στην αγγλική γλώσσα, αλλά και στα ολλανδικά, ρωσικά, σουηδικά, γερμανικά και δανέζικα, αποσβένοντας την επένδυσή της, εντός πενταετίας! Βάσει εκτιμήσεων της Storytel, το μέγεθος της παγκόσμιας αγοράς ακουστικών βιβλίων αναμένεται να φτάσει στα 20 δισ. δολάρια το 2030, έναντι 4,8 δισ. το 2021, με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 15%. Την ανάπτυξη της παγκόσμιας αγοράς τροφοδοτούν κυρίως οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Σουηδία. Στην τελευταία μάλιστα, οι πωλήσεις των audiobooks και των ebooks μαζί ξεπέρασαν το 2020, για πρώτη φορά στην ιστορία, τον τζίρο των τυπωμένων! 

  • Η πραγματική έννοια της κυβερνοασφάλειας

    Η πραγματική έννοια της κυβερνοασφάλειας

    Oταν μιλάμε για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, συνήθως σκεφτόμαστε εμπορικά προγράμματα προστασίας από ιούς, από επιθέσεις ransomware σε μεγάλες εταιρείες ή διαρροές πολιτικώς σκανδαλωδών email.

    Martin Ignacio Diaz Velasquez

    Ωστόσο, ελάχιστα λέγονται για τη δημόσια ασφάλεια στην ψηφιακή σφαίρα, και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα όταν εξαρτόμαστε ολοένα και περισσότερο από τις τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών (ΤΠΕ) και το Διαδίκτυο για την εκτέλεση των συνηθισμένων καθημερινών μας δραστηριοτήτων.

    Επιπλέον, η ταχεία ανάπτυξη αυτών των τεχνολογιών έχει οδηγήσει σε υβριδικό έγκλημα. Πολλές παράνομες δραστηριότητες αφορούν πλέον τον φυσικό και τον εικονικό κόσμο, γεγονός που έχει εισαγάγει νέους συμβιβασμούς και απαιτεί επανεξέταση των μακροχρόνιων στρατηγικών επιβολής του νόμου.

    Παράνομες ουσίες

    Δείτε τις παράνομες ουσίες. Πολλοί άνθρωποι τώρα επιδιώκουν να τα αποκτήσουν μέσω Διαδικτύου, επειδή η αγορά μέσω Διαδικτύου θεωρείται γενικά πιο ασφαλής από τη συνάντηση με έναν ξένο σε ένα σκοτεινό δρομάκι. Αλλά τα διαδικτυακά κανάλια τείνουν να φέρνουν τους ανθρώπους σε άμεση επαφή με τις ομάδες οργανωμένου εγκλήματος που ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της διανομής παράνομων ουσιών. Οταν οι άνθρωποι παραδίδουν χρήματα σε αυτές τις ομάδες, βοηθούν άθελά τους στη χρηματοδότηση των παγκόσμιων δικτύων που χρηματοδοτούν επίσης την τρομοκρατία και το εμπόριο όπλων, ανθρώπων και ανθρώπινων οργάνων.

    Υβριδικό έγκλημα

    Λόγω του υβριδικού χαρακτήρα των μορφών εγκλήματος στον κυβερνοχώρο, η αποτελεσματική εφαρμογή νέων στρατηγικών επιβολής του νόμου θα απαιτήσει διεθνή συντονισμό. Τα Ηνωμένα Έθνη σχημάτισαν μια ad hoc επιτροπή για τη σύνταξη μιας «Ολοκληρωμένης Διεθνούς Σύμβασης για την καταπολέμηση της χρήσης τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνιών για εγκληματικούς σκοπούς». Αλλά για να διασφαλιστεί η δημόσια ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, η σύμβαση θα πρέπει να συνδυάσει βελτιωμένες διαδικασίες επιβολής του νόμου με το είδος του ανθρωπιστικού οράματος που υπάρχει.

    Ασφάλεια, υγεία και ευημερίας

    Όσο τα κράτη επιμένουν να ποινικοποιούν τις ψυχαγωγικές ουσίες, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να τις αναζητούν στη μαύρη αγορά και οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου θα συνεχίσουν να δίνουν μια δύσκολη μάχη. Όμως, με τις σωστές στρατηγικές που εφαρμόζονται, οι ΤΠΕ έχουν τεράστια ικανότητα τόσο να μειώσουν τις βλάβες στους χρήστες ναρκωτικών όσο και να εξουσιοδοτήσουν τις αρχές επιβολής του νόμου να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση της εγκληματικής συμπεριφοράς. Καθώς ο κόσμος κινείται όλο και περισσότερο στο Διαδίκτυο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η κυβερνοασφάλεια είναι κάτι περισσότερο από την πρόληψη των hacks και της απάτης. Αφορά επίσης τη βελτίωση της ασφάλειας, της υγείας και της ευημερίας των ανθρώπων πίσω από τις οθόνες.

    O Martin Ignacio Diaz Velasquez είναι πρεσβευτής της One Young World και συνιδρυτής και CEO του Knowmad Institut

    Project Syndicate