«Η Τουρκία παρά την ιδιοσυγκρασία και την εκρηκτική και εμμονική ρητορική του Ερντογάν βαδίζει βάσει σχεδίου» τόνισε ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, Γιάννης Βαληνάκης μιλώντας στον RealFm 97,8 και τον Νίκο Χατζηνικολάου.
Αναφερόμενος στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο κ. Βαληνάκης τόνισε ότι «η Τουρκία κρατάει τις ΗΠΑ για τα F-16 από την τελική κύρωση της συμφωνίας του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα ασκεί και εκβιασμό γενικότερο προς τη Σουηδία και τη Φινλανδία».
«Πρόκειται για αρνητικά γεγονότα και εξελίξεις καθώς σημαίνουν ότι υπάρχει μια τάση των ευρωπαϊκών χωρών να άρουν τα εμπάργκο όπλων που ίσχυαν άτυπα και μη, κατά της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια» υποστήριξε ο κ. Βαληνάκης.
Σχετικά με την πολιτική που ασκεί ο Ερντογάν και αν θα έπρεπε η Ελλάδα να την… ζηλεύει, ο κ. Βαληνάκης δήλωσε ότι «όταν θεωρείσαι δεδομένος δεν έχεις περιθώρια να ζητήσεις αυτά που το άτακτο παιδί μπορεί να ζητήσει. Είναι σαν την παραβολή με τον μόσχο τον σιτευτό: ο άσωτος υιός που είναι όμως επιθυμητός να επιστρέψει, εξασφαλίζει περισσότερα πλεονεκτήματα από εκείνον ο οποίος φέρθηκε πάντα με τους κανόνες του παιχνιδιού».
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε αυτά που κάνει η Τουρκία. Η Τουρκία ασκεί έναν ωμό εκβιασμό, έχει και μια σημασία που στα μάτια πολλών και ιδίως των Αμερικανών φαίνεται ως κορυφαία. Όμως υπάρχουν προφανώς δυνατότητες και για εμάς να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τις εξελίξεις. Το πρόβλημά μας είναι ότι αναλύουμε ευσεβοφοβικά τις εξελίξεις. Στην πραγματικότητα ο Ερντογάν κάνει ευέλικτες κινήσεις και παίρνει ανταλλάγματα και αυτό τού προσδίδει πλεονεκτήματα. Βγήκε κερδισμένος από το παιχνίδι που έπαιξε στο ΝΑΤΟ και είναι εθελοτυφλία να μην βλέπουμε ότι κερδίζει και να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με αμεριμνησία».
Όπως είπε ο κ. Βαληνάκης, «πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τα χειρότερα δυνατά σενάρια, τα οποία έρχονται ολοένα και πιο κοντά. Γι’ αυτά θα πρέπει να προετοιμαστούμε ως χώρα, ως κοινωνία και ως πολιτική ηγεσία, για σενάρια που μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστα».
Ο ίδιος υποστήριξε ακόμη ότι «θεωρώ ότι η Τουρκία προσπαθεί κατά κανόνα να πάρει αυτά που θέλει χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά. Και έχει πάρει πάρα πολλά έτσι με τη μη αντίδραση ή με την υποτονική αντίδραση τη δική μας και όλα αυτά συμποσούμενα δημιουργούν μια υπεροχή. Θα ήθελε αυτές τις νίκες της η Τουρκία να τις μεταφράσει σε συμφωνίες στο χαρτί και ο Ερντογάν βιάζεται καθώς πλησιάζει το τέλος της πρωτοκαθεδρίας του και έχει χάσει την υπομονή του. Έχουν αυξηθεί οι πιθανότητες όχι για ένα απαραίτητα επεισόδιο γιατί αν πέσει η τουφεκιά και η Ελλάδα απαντήσει θα είναι μείζονα εξέλιξη. Και κακά τα ψέματα οι ΗΠΑ ακολουθούν την πολιτική των ίσων αποστάσεων».
Για τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τον Πούτιν
Ο κ. Βαληνάκης αναφερόμενος στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας και τη στάση της Ευρώπης είπε τα εξής:
« Η Ευρώπη είναι διχασμένη ανάμεσα σε δύο σχολές σκέψεις. Υπάρχουν οι Ανατολικοευρωπαίοι και οι Σκανδιναβοί που λόγω γειτνίασης με τη Ρωσία θεωρούν ότι μπορεί να είναι τα επόμενα θύματα και επιμένουν σε αγώνα μέχρι τέλους από τους Ουκρανούς. Αντίθετα η Παλαιά Ευρώπη είναι πιο επιφυλακτική καθώς γνωρίζουν ότι η διαμάχη θα καταλήξει αναγκαστικά σε έναν διπλωματικό συμβιβασμό που πιθανότατα θα περιλαμβάνει την επικράτηση των Ρώσων στα εδάφη που έχουν φτάσει και πιθανόν οι τελευταίοι να δώσουν πίσω και κάποια αν λάβουν κάποια ανταλλάγματα. Άρα οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι η Ουκρανία και η Ευρώπη».
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ευρήματα περιλαμβάνει η έρευνα «Πολιτικές & Ιδεολογικές Στάσεις στην Ελλάδα Σήμερα, Ιούνιος 2022», που έχει πραγματοποιήσει η PRORATA για λογαριασμό του Ινστιτούτου «ΕΝΑ», σε ανάλυση του καθηγητή Κώστα Ελευθερίου.
Εν αναμονή της δημοσιοποίησης της έρευνας, δημοσιεύουμε ορισμένα από τα ενδιαφέροντα ευρήματά του.
Ποιός αντιπαθεί ποιόν;
Σημαντικό, ως ενός σημείου, φαινόμενο, που θα επηρεάσει την προεκλογική συνθήκη, είναι ο βαθμός αντιπάθειας προς τα κόμματα. Στη σύγχρονη εκλογική συμπεριφορά διεθνώς εμφανίζεται το φαινόμενο της «αρνητικής ταύτισης» με κάποιο κόμμα, όπου η αντιπάθεια εμφανίζεται να είναι ισχυρότερο κίνητρο ψήφου απ’ ό,τι η συμπάθεια. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, παρατηρούμε ότι το 86% των ερωτώμενων δήλωσε ότι υπάρχει ένα κόμμα που αντιπαθεί περισσότερο από τα υπόλοιπα. Από αυτούς, το 35% δήλωσε πως αντιπαθεί τον ΣΥΡΙΖΑ, το 33% τη ΝΔ, το 9% τους Έλληνες για την Πατρίδα, το 7% το ΚΚΕ, το 4% την Ελληνική Λύση και το ΜΕΡΑ25 και το 2% το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. Επίσης, το 71% όσων προτίθενται να ψηφίσουν ΝΔ αντιπαθεί τον ΣΥΡΙΖΑ, το 81% όσων προτίθενται να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ αντιπαθεί τη ΝΔ, ενώ το 53% όσων προτίθενται να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. αντιπαθούν τον ΣΥΡΙΖΑ και μόλις το 10% τη ΝΔ.
Στην κατεύθυνση αυτή, διαπιστώνεται η φανερή πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που αντικατοπτρίζει τη θέση τους ως των δύο κυρίαρχων πόλων στο κομματικό σύστημα. Εκείνο που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον είναι η ανθεκτικότητα της αντι-ΣΥΡΙΖΑ στάσης στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., οι οποίοι επιπλέον εμφανίζονται να αντιπαθούν το ΚΚΕ κατά 11% (1% περισσότερο από τη ΝΔ), αντίστοιχα με αυτούς της ΝΔ. Έτσι, ένα 90% αντιπάθειας των ψηφοφόρων της ΝΔ επικεντρώνεται στα κόμματα της Αριστεράς, με το αντίστοιχο των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. να αθροίζει 69%, γεγονός που αποτυπώνει τις μεταβολές από το 2012 και μετά στην εκλογική βάση του κόμματος αυτού και σίγουρα αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό παράγοντα στον υπολογισμό των μετεκλογικών δυνατοτήτων και περιορισμών.
Τελευταίο ερώτημα του δεύτερου μέρους της έρευνας αποτελεί η διερεύνηση της επικαιρότητας ή μη συγκεκριμένων εννοιών που απασχολούν τον δημόσιο διάλογο. Από όλες τις έννοιες που τέθηκαν η μοναδική που θεωρήθηκε οριακά παρωχημένη στον γενικό πληθυσμό ήταν η απεργία (51%), ενώ υψηλό ποσοστό παρωχημένου είχαν και οι ιδιωτικοποιήσεις (37% έναντι 58% επίκαιρου). Οι δύο αυτές έννοιες, απεργία και ιδιωτικοποιήσεις, φαίνεται ότι είναι και εκείνες που διχάζουν περισσότερο τους ερωτωμένους ως προς την πρόσληψή τους σαν επίκαιρες ή παρωχημένες. Οι υπόλοιπες έννοιες θεωρήθηκαν σε υψηλό ποσοστό επίκαιρες, με πρώτη την ψηφιακή οικονομία (81%), δεύτερη το κοινωνικό κράτος και την ασφάλεια (78%), τρίτη τα δημόσια αγαθά (75%) και εν συνεχεία την αλληλεγγύη, την κοινωνική επιχειρηματικότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Αναμενόμενα, η απεργία είχε ισχυρότερη αποδοχή στα αριστερόστροφα ακροατήρια, ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις στα δεξιόστροφα. Σε όλες τις υπόλοιπες έννοιες εμφανίζεται μια αξιοσημείωτη ομοιομορφία, κυρίως γιατί πρόκειται για θεματικές κοινής αποδοχής (valenceissues), για τις οποίες υπάρχουν στρατηγικές επίτευξης θεματικής αρμοδιότητας από τα κόμματα. Για παράδειγμα, η αλληλεγγύη μπορεί να ιδωθεί και ως κοινωνική πολιτική και ως φιλανθρωπία, η ασφάλεια είτε ως κοινωνική παροχή είτε ως αναγκαία κατασταλτική πρακτική κ.ο.κ. Είναι σαφές ότι η συγκυρία των αλλεπάλληλων κρίσεων έχει δημιουργήσει συναίνεση για μέχρι πρότινος διαφιλονικούμενες έννοιες, όπως το κοινωνικό κράτος ή τα δημόσια αγαθά, οι οποίες έχουν αριστερές καταβολές, κάτι που δείχνει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πεδία στα οποία μπορεί να αναπτυχθεί μια αριστερή στρατηγική με ευρεία απεύθυνση.
ΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ
Στο τρίτο μέρος της έρευνας ο φακός μας στρέφεται προς τις αποτιμήσεις συγκεκριμένων θέσεων πολιτικής, οι οποίες μας δείχνουν πώς οι πολιτικοϊδεολογικές κατηγοριοποιήσεις αναφέρονται σε συγκεκριμένες θέσεις. Επελέγησαν αποφάνσεις τα οποία αναφέρονται τόσο στον άξονα της οικονομικής Δεξιάς/Αριστεράς όσο και στον πολιτισμικό άξονα συντηρητισμού/προοδευτισμού.
Σε ό,τι αφορά συγκεκριμένες θέσεις, επαληθεύονται ορισμένες αντιφάσεις στις απόψεις της κοινής γνώμης, οι οποίες απορρέουν και από την –αναμενόμενη προεκλογικά– προγραμματική ασάφεια των κομμάτων. Για παράδειγμα, το 81% των ερωτώμενων συμφωνεί με την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, αλλά μόνο το 16% αποδέχεται την αναγκαία φορολογική επιβάρυνση για την ύπαρξη κοινωνικών δαπανών, την ίδια στιγμή που το 77% επιθυμεί τη φορολόγηση εύπορων και μεγάλων επιχειρήσεων. Οι εν λόγω αντιφάσεις προφανώς πρέπει να αποδοθούν στην αίσθηση υπερφορολόγησης πολλών κοινωνικών στρωμάτων στα χρόνια της μνημονιακής περιόδου, αλλά σίγουρα εδώ υπεισέρχεται και μια ανεπαρκής κατανόηση του τρόπου λειτουργίας ενός συστήματος αναδιανομής στο πλαίσιο μιας κρατικοπρονοιακής διευθέτησης. Η νομιμοποιητική βάση ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι η αναγνώριση της ύπαρξης σημαντικών οικονομικών αδικιών – για παράδειγμα, το 77% των ερωτώμενων διαφωνεί με ότι οι εργαζόμενοι έχουν ικανοποιητικές απολαβές.
Από την άλλη πλευρά, το 52% των ερωτώμενων δυσπιστεί απέναντι στην ιδέα του μεγάλου κράτους, αλλά το 64% διαφωνεί με τη μη παρέμβαση του κράτους στην οικονομία και μόλις το 23% συμφωνεί με το να ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα οι βασικές υποδομές της χώρας.
Πρακτικά, εδώ γίνεται αποδεκτή η ιδέα μιας έλλογης κρατικής παρέμβασης, όπου το κράτος πρέπει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λειτουργία της οικονομίας και τη στήριξη της κεντρικής υποδομής της χώρας, χωρίς όμως να διεκδικεί ταυτόχρονα την καθολική κάλυψη.
Εδώ θα μπορούσε να επισημανθεί και ένα άλλο εύρημα στης έρευνας, σύμφωνα με το οποίο το κράτος (74%) θεωρείται ότι μπορεί να μειώσει τις ανισότητες έναντι της ιδιωτικής οικονομίας (19%). Αυτό δείχνει ότι, πέρα από μια αναγκαία παρέμβαση στην οικονομία, το κράτος φαίνεται να είναι βασικός εκφραστής και της κοινωνικής παρέμβασης, με την πρόσφατη εμπειρία της πανδημίας να θεωρείται ότι έχει επιδράσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι σαφές, βέβαια, ότι αυτά τα πολιτικοϊδεολογικά υβρίδια, που αναπόφευκτα αντανακλούν τόσο την ιδεολογική αμηχανία των πολιτών όσο και τη δυσκολία των κομμάτων, θέτουν εκ των πραγμάτων σημαντικές προκλήσεις στις στρατηγικές των κομμάτων.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ, ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ
Σε ό,τι αφορά το ενδιαφέρον για την πολιτική, είναι δηλωτικό ότι η κοινή γνώμη έχει υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες τόσο από τις πολιτικές διαδικασίες όσο και από την κοινωνία των πολιτών, καθώς το 87% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι η πολιτική μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων και το 85% συμφωνεί ότι η κοινωνική δράση μπορεί να αλλάξει έστω και λίγο τα πράγματα. Αυτά τα χαρακτηριστικά διαπερνούν οριζόντια το ιδεολογικό, μορφωτικό, ηλικιακό και έμφυλο φάσμα, αν και, ειδικά ως προς την πολιτικοϊδεολογική τοποθέτηση, όσοι αρνούνται τη σημασία της διάκρισης Αριστεράς – Δεξιάς υπολείπονται σχετικά ως προς τις γνώμες συμφωνίας (69% και 71% αντίστοιχα) 1. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, διαφαίνεται μια γενική και υπό προϋποθέσεις πίστη στην πολιτική, που ίσως εδράζεται και στην πεποίθηση ότι είναι αναγκαία η ανάκαμψη της πολιτικής στο θεσμικό και στο κοινωνικό πεδίο.
Στις απαντήσεις που δίνονται στο ερώτημα σχετικά με το εάν η πολιτική μοιάζει να είναι μια σύνθετη ή μπερδεμένη διαδικασία υπεισέρχεται ο βαθμός πολιτικής καλλιέργειας (politicalsophistication), που αξιολογεί τα χάσματα μεταξύ πολιτών και πολιτικών ελίτ. Συνήθως θεωρούμε ότι η κρίση της πολιτικής μεταξύ άλλων κρίνεται και από τη δυνατότητα των πολιτών να κατανοούν τις πολιτικέ ςδιαδικασίες. Προφανώς αυτή η ερώτηση από μόνη της δεν αποκαλύπτει την πραγματικότητα, ωστόσο δείχνειορισμένη πολιτική αυτοκατανόηση και το βαθμό φοβικότητας ή μη απέναντι στην πολιτική. Έτσι, μόλις το 34% των ερωτώμενων επιδεικνύει αυτή τη φοβικότητα· λίγο πιο ενισχυμένος αρνητισμός υπάρχει στους μη έχοντες πανεπιστημιακή εκπαίδευση (41%), τους αρνούμενους να τοποθετηθούν στον άξονα Αριστεράς-Δεξιάς (39%), τους κεντρώους (38%), τους νέους 17-34 (38%) και τους κεντροδεξιούς (36%).
Η εξειδίκευση των εν λόγω στάσεων σε ό,τι αφορά τα ελληνικά δρώμενα αποκαλύπτει μια διαμετρικά αντίθετη εικόνα. Το 80% των ερωτώμενων δηλώνει λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο από τη λειτουργία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, ένα εύρημα που προφανώς συνάπτεται με μια μακρόχρονη τάση, ιδίως στην περίοδο των αλλεπάλληλων κρίσεων, απαξίωσης του ελληνικού πολιτικού συστήματος, η οποία αποτελεί επεισόδιο της διεθνούς κρίσης του κομματικού φαινομένου και της πολιτικής. Ως προς την πολιτικοϊδεολογική της κατανομή, η –ούτως ή άλλως χαμηλή στο σύνολο– ικανοποίηση (πολύ/αρκετά) αυξάνεται όσο κινούμαστε από τα αριστερά (4%) προς τα δεξιά (41%), δείγμα προφανώς της δυναμικής κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, που επιδρά στη διαμόρφωση των στάσεων των πολιτών ·την υψηλότερη τιμή της (96%) λαμβάνει η μη ικανοποίηση (καθόλου/λίγο) σε όσους και όσες θεωρούν ότι η διάκριση «Αριστερά–Δεξιά» δεν σημαίνει πια τίποτε. Από εκεί και πέρα, διαφαίνεται μια μικρή ηλικιακή διαφοροποίηση της τάξης του 10% μεταξύ μικρότερων και μεγαλύτερων ηλικιακών κατηγοριών, καθώς προκύπτει μια ελαφρώς μεγαλύτερη δυσαρέσκεια στους νεότερους. Φαίνεται, επομένως, ότι οι πολίτες έχουν υψηλές απαιτήσεις από την πολιτική και τους πολιτικούς, τις οποίες προς το παρόν το ελληνικό πολιτικό σύστημα τις ματαιώνει.
Η πολιτική διαθεσιμότητα και η πολιτική εμπλοκή εμπεριέχουν μια βολονταριστική αντίληψη περί πολιτικής, που διακρίνει τις διαφορετικές ποιότητες της πολιτικής δράσης. Το σε τι διατίθεται να εμπλακεί πολιτικά ένα άτομο δείχνει τι είδους δράση εμφανίζει υψηλή ή χαμηλή αποδοχή στην κοινή γνώμη. Στο γενικό δείγμα η πιο δημοφιλής δράση είναι η τοπική, η δράση στον τόπο κατοικίας (78%) και εν συνεχεία η συμμετοχή σε μια ψηφιακή διαμαρτυρία (62%). Λιγότερο δημοφιλείς είναι η συμμετοχή σε διαδήλωση (41%) και η οικονομική στήριξη μιας ΜΚΟ (20%).
Ως προς την ιδεολογική κατανομή, όσο πάμε από τα αριστερά προς τα δεξιά, μειώνεται η υψηλή πιθανότητα συμμετοχής σε ψηφιακή διαμαρτυρία (από 82% καταλήγει σε 38%), ενώ αξιοσημείωτη είναι η ηλικιακή διάσταση, αφού η υψηλή πιθανότητα του 66% για τους 55+ αντιπαραβάλλεται προς τη χαμηλότερη υψηλή πιθανότητα του 54% για τους 17-34. Ενδεχομένως αυτό το φαινομενικά παράδοξο εύρημα να εξηγείται από την ηλικιακή κατανομή των απαντήσεων στο ερώτημα σχετικά με την πρόθεση συμμετοχής σε διαδήλωση, όπου στους 17-34 καταγράφεται πλειοψηφική θετική πιθανότητα (52%), έναντι της αρνητικής στις άλλες ηλικιακές κατηγορίες. Φαίνεται πως για τις νεότερες ηλικίες οι διάζώσης δια μαρτυρίες είναι σχετικά πιο επιθυμητές από τις ψηφιακές. Αναμενόμενα, οι αριστεροί και κεντροαριστεροί εμφανίζουν τις θετικότερες πιθανότητες συμμετοχής σε διαδηλώσεις (60%-80%), όπως επίσης και το ένα τρίτο των «κεντρώων». Σε γενικές γραμμές, η διαμαρτυρία είναι πρωτευόντως αριστερόστροφη, νεανική στη διά ζώσης εκδοχή της, ενώ αφορά τις μεγαλύτερες ηλικίες στην ψηφιακή εκδοχή της.
Η στάση απέναντι στις ΜΚΟ παρουσιάζει ενδιαφέρον στη συγκυρία, κυρίως εξαιτίας της αρνητικής δημοσιότητας των εν λόγω θεσμών λόγω συνωμοσιολογικών αφηγήσεων, που έχουν ενταθεί μετά την προσφυγική κρίση του 2015, αλλά και λόγω υπαρκτών ζητημάτων ελλιπούς διαφάνειας και ελέγχου στη λειτουργία τους. Πρακτικά, κι εδώ παρατηρείται μια σχετικά εμφανής διαφοροποίηση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς και μια λιγότερο ευρεία, αλλά υπαρκτή, ηλικιακή διαφοροποίηση. Σε καμία περίπτωση όμως η οικονομική ενίσχυση μιας ΜΚΟ δεν λογίζεται ως επιθυμητή μορφή δράσης. Αντίθετα, η τοπικότητα και οι συνδηλώσεις οικειότητας που τη συνοδεύουν διαμορφώνουν μια γενική αποδοχή μιας δράσης «στη γειτονιά» ή στην εγγύς κοινότητα, χωρίς αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις (κάποια σχετική διαφοροποίηση φαίνεται στην ηλικιακή κατηγορία 17-34).
Συναφής με τον προηγούμενο προβληματισμό είναι και η καταγραφή των συνδέσεων της πολιτικής στις οποίες προέβησαν οι ερωτώμενοι, σκεπτόμενοι για αυτή, με συγκεκριμένες λέξεις. Η πρώτη λέξη που απαντήθηκε, με διαφορά από τις επόμενες, είναι η «διαφθορά» (38%). Ακολουθούν η «δημοκρατία» (15%), η «ιδεολογία» (12%), η «διαχείριση» (12%) και το «κατεστημένο» (11%). Ενδιαφέρον είναι ότι στις πέντε πρώτες λέξεις επιλέχθηκαν μόνο δύο αρνητικές («διαφθορά» και «κατεστημένο»).
Ως προς την πολιτικοϊδεολογική κατανομή, οι αριστεροί θέτουν ως πρώτη τη διαφθορά (28%), δεύτερη την ιδεολογία (25%), τρίτη τη δημοκρατία (15%), τέταρτο το κατεστημένο (10%) και πέμπτη την ιδιοτέλεια (6%). Για τους κεντροαριστερούς η σειρά είναι: διαφθορά – δημοκρατία – ιδεολογία – διαχείριση–κατεστημένο/ιδιοτέλεια, για τους κεντρώους: διαφθορά – διαχείριση – δημοκρατία/κατεστημένο-ιδεολογία, για τους κεντροδεξιούς: διαχείριση – διαφθορά/δημοκρατία – κατεστημένο – ιδιοτέλεια και για τους δεξιούς: διαφθορά – δημοκρατία – ιδεολογία – κατεστημένο – διαχείριση. Σε όσους και όσες αρνούνται τη σημασία της διάκρισης «Αριστερά – Δεξιά», πρώτη με συντριπτικό ποσοστό είναι η διαφθορά (71%). Η διαφθορά, επίσης, φαίνεται πως επηρεάζει ιδιαίτερα κεντροαριστερούς και κεντρώους, η ιδεολογία τούς κινούμενους στο αριστερό άκρο του άξονα, η διαχείριση είναι κεντρώο και κεντροδεξιό επίδικο, ενώ δημοκρατία και κατεστημένο εμφανίζουν μια ομοιόμορφη αναγνώριση ανά πολιτικοϊδεολογική κατηγορία. Σε ηλικιακή βάση, περίπου οι μισοί της κατηγορίας 17-34, το 41% της κατηγορίας 35-54 και λιγότερο από το ένα τρίτο των 55+προτάσσουν τη «διαφθορά».
Τα εν λόγω ευρήματα θα πρέπει να ιδωθούν σε συνάφειαμε τις παρατηρήσεις στην αρχή του πρώτου μέρους. Η πολιτική, σε ένα πλαίσιο έντονης αμφισβήτησης, τουλάχιστον με τον τρόπο που ασκείται, συνδέεται με την πολύ αρνητική έννοια της διαφθοράς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προσδοκίες· η διάψευσή τους όμως δημιουργεί στάσεις κυνισμού και απάθειας. Βέβαια, αυτού του είδους η ηθικοποίηση της πολιτικής υποδηλώνει ότι κανένα περιεχόμενο πολιτικής δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση εάν δεν δώσει απάντηση στο ερώτημα της διαφθοράς από μια αξιακή σκοπιά.
Τέλος, η εμπιστοσύνη προς συγκεκριμένους θεσμούς αποτυπώνει και αυτή με τη σειρά της τη γενικευμένη δυσπιστία των πολιτών απέναντι στην τρέχουσα πολιτική λειτουργία. Ενδεικτικό είναι ότι στο γενικό δείγμα μόνο τρεις θεσμοί ξεπερνούν το όριο της θετικής εμπιστοσύνης: ο στρατός (6,6), το πανεπιστήμιο (6,2) και το ΕΣΥ (5,9). Και αυτό γιατί οι δύο πρώτοι συνιστούν θεσμούς με παράδοση δεκαετιών, ενώ το τρίτο προέκυψε προφανώς από την εμπειρία της διαχείρισης της πανδημίας. Και οι τρεις δε θεσμοί είναι «σταθεροί», δεν μεταβάλλονται έντονα στο χρόνο, έχουν ιεραρχική διάρθρωση και δεν επηρεάζονται άμεσα από τον εκλογικό κύκλο – τουλάχιστον όχι ως προς τη συνολική διάρθρωσή τους. Κυβέρνηση και κόμματα είναι στο φάσμα της χαμηλής εμπιστοσύνης (3,5 και 3), με την τοπική αυτοδιοίκηση ωστόσο να κινείται κάπως καλύτερα.
Κοντά στην ενδιάμεση θέση βρίσκονται αστυνομία, επιχειρήσεις και δικαιοσύνη, ενώ πλέον καταγράφεται χαμηλή αξιολόγηση για την Εκκλησία, ενδεχομένως υπό την επιρροή της στάσης της στην πανδημία, όπως και για τα ΜΜΕ, καθώς επαληθεύεται μια μακρόχρονη κρίση εμπιστοσύνης προς τα τελευταία. Ίσως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η χαμηλή επίδοση της αστυνομίας και της δικαιοσύνης, δύο θεσμών που μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά σταθερότητας, ιστορικότητας και διάρθρωσης με τον στρατό και το πανεπιστήμιο, αλλά φαίνεται ότι στη συνείδηση των πολιτών στιγματίζονται από αναποτελεσματικότητα. ΗΕΕ και το ΝΑΤΟ παρουσιάζουν, επίσης, χαμηλή εμπιστοσύνη (3,8 και 2,9), όπως και δύο θεσμοί κοινωνικής εκπροσώπησης, οι ΜΚΟ και τα συνδικάτα (2,3 και 2,2). Με όρους ηλικιακούς, η κατηγορία 17-34 εμπιστεύεται το πανεπιστήμιο (6,5), το ΕΣΥ (6,0), το στρατό (5,5) και τη δικαιοσύνη (5.0), ενώ η χαμηλότερη εμπιστοσύνη εμφανίζεται στα ΜΜΕ (2,1), τα κόμματα (2,7) και τα συνδικάτα (2,7). Η κατηγορία 35-54 εμπιστεύεται περισσότερο το στρατό (6,6), το πανεπιστήμιο (6,2) και το ΕΣΥ (5,8) και λιγότερο τα συνδικάτα (2,1), τις ΜΚΟ και τα ΜΜΕ (2,2), καθώς και τα κόμματα (2,7). Τέλος, η κατηγορία 55+ εμπιστεύεται το στρατό (6,9), το πανεπιστήμιο (6,2) και το ΕΣΥ (6,1) και λιγότερο τις ΜΚΟ (2,0), τα συνδικάτα (2,1) και τα ΜΜΕ (2,4).
Η ΕΡΕΥΝΑ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ «ΕΝΑ».
1)Ορίζουμε ως «Αριστερά» τις αυτοτοποθετήσεις στις θέσεις 0-2, «Κεντροαριστερά» τις θέσεις 3-4, «Κέντρο» τη θέση 5, «Κεντροδεξιά» τις θέσεις 6-7 και «Δεξιά» τις θέσεις 8-10. Βλ. και το μέρος ΙΙ του παρόντος κειμένου.
Πληθαίνουν οι καταγγελίες από καταναλωτές που έκαναν μια πρώτη έρευνα αγοράς και διαπίστωσαν διαφορές στις τιμές κλιματιστικών, ψυγείων και καταψυκτών πριν και μετά τις ανακοινώσεις για τις ενισχύσεις στο πλαίσιο του προγράμματος «Ανακυκλώνω – Αλλάζω Συσκευή».
Το Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝ.ΚΑ) έχει ήδη δεχτεί τις πρώτες καταγγελίες και διαμαρτυρίες, τις οποίες σταχυολογεί.
Σύμφωνα με αυτές, επιχείρηση αύξησε την τιμή του κλιματιστικού κατά 150 ευρώ, ενώ άλλο κατάστημα με ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη «άλλαξε» την τιμή ψυγείου, ανεβάζοντας τοκόστος του από τα 850 στα 1.160 ευρώ.
Μιλώντας στο enikonomia.gr, ο πρόεδρος του ΙΝΚΑ, Γιώργος Λεχουρίτης είπε ότι «κάποιες επιχειρήσεις ανέβασαν ευκαιριακά την τιμή προϊόντων τους – αυτά που συμπεριλαμβάνονται στα επιδοτούμενα- άρα ο καταναλωτής δεν κερδίζει τίποτα. Και όλα αυτά στον… βωμό του επιχειρηματικού κέρδους».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «δεν φρόντισαν τα αρμόδια υπουργεία και οι υπηρεσίες να «σφραγίσουν» τις τιμές. Να στείλουν δηλ. κρατικούς υπαλλήλους να καταγράψουν τις τιμές ή να το κάνουν μέσω μιας ηλεκτρονικής φόρμας, πριν προχωρήσουν στις εξαγγελίες για την επιδότηση. Έτσι θα μπορούσαν να υπάρξουν στάνταρ τιμές και όχι να γίνεται από ορισμένους εκμετάλλευση των καταναλωτών. Γιατί αν κάποιος δικαιούται να λάβει επιδότηση 30%, με την άνοδο της τιμής, δεν έχει κανένα όφελος».
Αυτό που συστήνει ο κ. Λεχουρίτης στους καταναλωτές είναι να κάνουν πρώτα μια έρευνα αγοράς προτού λάβουν και αξιοποιήσουν την επιδότησή τους καθώς υπάρχουν διαφοροποιήσεις από κατάστημα σε κατάστημα. Και το ζητούμενο είναι να μπορέσουν να επωφεληθούν όσο γίνεται περισσότερο μέσα σε αυτή τη συγκυρία».
Ο πρόεδρος του ΙΝΚΑ πρόσθεσε ότι «με επιστολή μας είχαμε ζητήσει να επιδοτηθούν και οι ηλιακοί θερμοσίφωνες καθώς κάτι τέτοιο θα συνέβαλε καθοριστικά και στην εξοικονόμηση ενέργειας και θα υπήρχε όφελος στην εγχώρια βιοτεχνία και βιομηχανία θερμοσιφώνων. Τώρα επί της ουσίας επιδοτούμε τις εισαγωγές και όχι την εγχώρια αγορά».
«Ανακυκλώνω – Αλλάζω Συσκευή»: Παράταση έως τις 8 Ιουλίου για τις αιτήσεις
Παράταση της τελευταίας στιγμής για το πρόγραμμα «Ανακυκλώνω- Αλλάζω Συσκευή» δόθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ενώ με τη λήξη της νέας παράτασης θα δοθεί η δυνατότητα καταχώρησης εντός διαστήματος τριών ημερών των αιτήσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα.
Όπως προβλέπει η σχετική απόφαση που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ:
«Αιτήσεις χρηματοδότησης από δυνητικούς ωφελούμενους μπορούν να υποβάλλονται από την Τρίτη 21/06/2022 και έως την Παρασκευή 08/07/2022. Μετά την παρέλευση της καταληκτικής προθεσμίας και για τρεις (3) ακόμα ημέρες, θα παρέχεται η δυνατότητα υποβολής καταχωρημένων αιτήσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα. Στο διάστημα αυτό δεν θα δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας ή ακύρωσης αίτησης. Ακολουθεί η αξιολόγηση, κατάταξη των αιτήσεων και η ανακοίνωση των προσωρινών αποτελεσμάτων.».
Οι αιτήσεις από τους ενδιαφερόμενους για την αντικατάσταση ηλεκτρικών συσκευών υποβάλλονται στην ιστοσελίδα allazosyskevi.gov.gr.
Το ποσό της επιδότησης από το πρόγραμμα «Ανακυκλώνω – Αλλάζω συσκευή» για την αγορά κλιματιστικών, ψυγείων, καταψυκτών κυμαίνεται από 135 έως 710 ευρώ. Κάθε νοικοκυριό που εντάσσεται στο πρόγραμμα έχει τη δυνατότητα να αντικαταστήσει έως και τρεις ηλεκτρικές συσκευές (μέχρι δύο κλιματιστικά, ένα ψυγείο ή έναν καταψύκτη) για την κύρια ή τη δευτερεύουσα κατοικία, ιδιόκτητη ή μισθωμένη.
Δικαιούχοι του προγράμματος είναι όλα τα νοικοκυριά ανεξαρτήτως εισοδήματος, το ποσοστό επιδότησης ωστόσο δίνεται βάσει εισοδηματικής κατηγοριοποίησης, ενώ ευάλωτες, πολύτεκνες, μονογονεϊκές, όπως και με ΑμεΑ, οικογένειες, λαμβάνουν επιπλέον μοριοδότηση.
Υπάρχουν τέσσερις εισοδηματικές κατηγορίες δικαιούχων και το ποσοστό επιδότησης θα βασίζεται σε αυτές:
Από 5.000 ευρώ και κάτω, ο ωφελούμενος δικαιούται επιδότηση 50% (1η εισοδηματική κατηγορία).
Πάνω από 5.000 ευρώ και μέχρι 10.000 ευρώ, ο ωφελούμενος δικαιούται επιδότηση 45% (2η εισοδηματική κατηγορία). Πάνω από 10.000 ευρώ και μέχρι 20.000 ευρώ, ο ωφελούμενος δικαιούται επιδότηση 35% (3η εισοδηματική κατηγορία).
Πάνω από 20.000 ευρώ, ο ωφελούμενος δικαιούται επιδότηση 30% (4η εισοδηματική κατηγορία).
Όσοι λάβουν την επιδότηση θα πρέπει έως τις 16 Σεπτεμβρίου να αγοράσουν τις νέες συσκευές, ενώ έως τις 30 Σεπτεμβρίου θα πρέπει να γίνει η απόσυρση των παλαιών.
Μια τεράστια τρύπα του όζοντος, επτά φορές μεγαλύτερη από εκείνη πάνω από την Ανταρκτική και “παντός καιρού”, αποκαλύφθηκε πάνω από τις τροπικές περιοχές της Γης. Εκτιμάται ότι η τρύπα υπάρχει από τη δεκαετία του 1980, αλλά τώρα έγινε αντιληπτό το μεγάλο μέγεθος της.
Οι ερευνητές του καναδικού Πανεπιστημίου του Ουότερλου στο Οντάριο, με επικεφαλής τον καθηγητή Τσινγκ-Μπιν Λου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “AIP Advances” του Αμερικανικού Ινστιτούτου Φυσικής, ανέφεραν ότι η “νέα” τρύπα διατηρείται όλες τις εποχές και βρίσκεται στο χαμηλότερο τμήμα της στρατόσφαιρας.
“Οι τροπικοί αποτελούν τη μισή επιφάνεια του πλανήτη και φιλοξενούν περίπου τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό. Η ύπαρξη μιας τροπικής τρύπας του όζοντος μπορεί να συνιστά αιτία μεγάλης παγκόσμιας ανησυχίας. Η αραίωση του στρώματος του όζοντος μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη υπεριώδη ακτινοβολία στην επιφάνεια της Γης, κάτι που με τη σειρά του μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για καρκίνο του δέρματος και καταρράκτες στα μάτια των ανθρώπων, καθώς επίσης για πιο εξασθενημένα ανοσοποιητικά συστήματα και μειωμένη γεωργική παραγωγικότητα, ενώ μπορεί ακόμη να επηρεάσει αρνητικά τους ευαίσθητους θαλάσσιους οργανισμούς και τα οικοσυστήματα”, δήλωσε ο Λου. “Η νέα ανακάλυψη εγείρει την ανάγκη για περαιτέρω προσεκτικές μελέτες της καταστροφής του όζοντος, των μεταβολών στην υπεριώδη ακτινοβολία, των αυξημένων κινδύνων για καρκίνο και άλλων αρνητικών επιπτώσεων για την υγεία και τα οικοσυστήματα στις τροπικές περιοχές”, πρόσθεσε.
Η παρατήρηση της μεγάλης τροπικής τρύπας του όζοντος αποτελεί μάλλον έκπληξη για την επιστημονική κοινότητα, καθώς δεν είχε προβλεφθεί από τα συμβατικά φωτοχημικά μοντέλα. Όπως και με την παλαιότερη πολική τρύπα που είχε ανακαλυφθεί το 1985, περίπου το 80% της συνήθους συγκέντρωσης όζοντος βρέθηκε ότι λείπει στο κέντρο της τροπικής τρύπας.
Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 οι επιστήμονες είχαν ενδείξεις ότι ορισμένες βιομηχανικές χημικές ουσίες, κυρίως οι χλωροφθοράνθρακες, καταστρέφουν το όζον στην ατμόσφαιρα (το οποίο απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της υπεριώδους ηλιακής ακτινοβολίας), κάτι που επιβεβαιώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 με την ανακάλυψη της τρύπας πάνω από την Ανταρκτική. Παρόλο που με τη διεθνή συμφωνία στο Μόντρεαλ, απαγορεύθηκαν ορισμένα χημικά και έτσι επιβραδύνθηκε η αραίωση του όζοντος, το πρόβλημα δεν έχει εξαφανιστεί, όπως δείχνει και το μέγεθος της τροπικής τρύπας.
Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η Νορβηγία, καθώς προειδοποιεί ότι λόγω της απεργίας των εργατών στις γεωτρήσεις οι εξαγωγές φυσικού αερίου προς τη Βρετανία μπορούν να αποκοπούν τελείως το Σαββατοκύριακο.
Υπολογίζεται ότι λόγω της απεργίας το 60% των προμηθειών φυσικού αερίου της Νορβηγίας βρίσκεται υπό απειλή.
Η κρατική Equinor έχει ήδη κλείσει προσωρινά τρεις υπεράκτιες γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς οι εργάτες σε αυτές απεργούν ζητώντας αυξήσεις μισθών και προστασία από τον πληθωρισμό.
Η άλλη κρατική εταιρεία που διαχειρίζεται τους αγωγούς αερίου, η Gassco, ανέφερε ότι στο χειρότερο σενάριο θα διακοπούν εντελώς οι αποστολές προς το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς οι Νορβηγοί εργάτες σκοπεύουν να επεκτείνουν τις απεργίες τους και σε μια εγκατάσταση που τροφοδοτεί τη Βρετανία. Παράλληλα, η παραγωγή φυσικού αερίου δεν θα επαρκεί για να αποσταλεί με εναλλακτικό αγωγό στη Σκωτία.
Η Νορβηγία είναι από πέρσι ο μεγαλύτερος πάροχος φυσικού αερίου της Βρετανίας. Τότε, η σκανδιναβική χώρα είχε ξεπεράσει την εγχώρια βρετανική παροχή και ανταπεξήλθε στο 42% της ζήτησης. Παράλληλα, η Νορβηγία ικανοποιεί περίπου το 25% της συνολικής ευρωπαϊκής ζήτησης.
Αναλυτής της ICIS εκτίμησε ότι η Βρετανία μπορεί να ανταπεξέλθει βραχυπρόθεσμα χωρίς το νορβηγικό αέριο, χάρη στις σημαντικές εισαγωγές LNG και τη χαμηλή καλοκαιρινή ζήτηση.
Η απεργία αυτή έχει προκαλέσει πανικό στις ευρωπαϊκές αγορές, φέρνοντας το φυσικό αέριο στην υψηλότερη τιμή του από την αρχή του πολέμου. Το ολλανδικό προθεσμιακό συμβόλαιο ενός μήνα, το οποίο καθορίζει την τιμή της χονδρικής στη Γηραιά Ήπειρο, σκαρφάλωσε κατά 6% σήμερα και διαμορφώθηκε στα 167 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Πρόκειται για τιμή πέντε φορές αυξημένη σε σχέση με πέρσι.
Η αύξηση αυτή λειτούργησε ως «τσουνάμι» στις αγορές συναλλάγματος, φέρνοντας το ευρώ στο χαμηλότερο επίπεδό του εδώ και δύο δεκαετίες, ενώ εκφράζονται φόβοι για το πώς θα επηρεάσει η ενεργειακή κρίση την οικονομία της ευρωζώνης.
Oι απεργίες στη Νορβηγία
Λόγω των απεργιών, αναμένεται να επηρεαστεί η παραγωγή πετρελαίου της Νορβηγίας κατά 89.000 ισοδύναμα βαρέλια πετρελαίου ημερησίως (boepd). Από την Τρίτη, η απεργία θα επεκταθεί σε άλλες τρεις εγκαταστάσεις, κάτι που σημαίνει ότι η αναταραχή αυτή θα επηρεάσει το 13% των εξαγωγών φυσικού αερίου της σκανδιναβικής χώρας.
Μάλιστα, αν πραγματοποιήσει το συνδικάτο των εργατών τις «απειλές του», από το Σάββατο ενδέχεται να μειωθεί ή να διακοπεί εντελώς η παραγωγή σε 14 εγκαταστάσεις, κάτι που ισοδυναμεί με μείωση κατά 56% των νορβηγικών εξαγωγών φυσικού αερίου.
Εκνευρισμένος και επιθετικός ο πρωθυπουργός μετά το ευρωπαϊκό Βατερλώ στο Στρασβούργο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια άτυπης ενημέρωσης προς τους δημοσιογράφους, απευθύνθηκε οργισμένος και με σκληρά λόγια κατά Έλληνα δημοσιογράφου της ιστοσελίδας Euractiv.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κ. Μητσοτάκης ρώτησε τον δημοσιογράφο «θυμίστε μου από πού είστε εσείς;» και αφότου πληροφορήθηκε πως εργάζεται στο Euractiv, του επιτέθηκε κατηγορώντας τον ότι γράφει ψέματα.
«Γράψατε ψέματα, η Βεστάγκερ δε μου είπε τίποτα τέτοιο, όταν κάνετε ρεπορτάζ να μας ρωτάτε κι εμάς» είπε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος σε αποκλειστικό ρεπορτάζ της ιστοσελίδας σύμφωνα με το οποίο η Μαργκρέτε Βεστάγκερ, εκτελεστική αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα έθεσε στον πρωθυπουργό ζήτημα αναποτελεσματικότητας του δικαστικού συστήματος, ενώ έκανε λόγο και για σοβαρές καθυστερήσεις.
Από την πλευρά του ο συντάκτης ρώτησε εάν τα λόγια του πρωθυπουργού αποτελούν επίσημη διάψευση του ρεπορτάζ, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να απαντά καταφατικά και πως είναι «on the record» και να συνεχίζει λέγοντας «γράφετε σαχλαμάρες».
Ο δημοσιογράφος απάντησε «με προσβάλλετε», με τον πρωθυπουργό να σημειώνει «θα το αντέξετε».
Η επίθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον δημοσιογράφο έρχεται σε μια ημέρα κατά την οποία ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε αν απολογηθεί εντός Ευρωκοινοβουλίου για την σοβαρή κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας με την Ελευθερία του Τύπου. Ο Μαλίκ Ασμάνι, ο εκπρόσωπος της Ευρωομάδας RenewEurope, η οποία αντιπροσωπεύει τα φιλελεύθερα κόμματα στην Ε.Ε. και το LREM του Εμανουέλ Μακρόν, εξέφρασε τις σοβαρές ανησυχίες του για την κατρακύλα της χώρας μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο πρωθυπουργός ενοχλήθηκε, μάλιστα, από την παρέμβασή του και για να στηρίξει το έωλο επιχείρημά του περί Ελευθερίας του Τύπου στη χώρα έδειξε δύο σημερινά πρωτοσέλιδα από τις εφημερίδες «Αυγή» και «Δημοκρατία» τα οποία… έτυχε να είχε εκτυπώσει. «Μπορώ να σας διαβεβαιώσω οτι η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου ο καθένας μπορεί να γράφει και να δημοσιεύει, ό,τι θέλει για όποιον θέλει χωρίς καμία λογοκρισία και κανέναν έλεγχο από την κυβέρνηση. Απλά δείτε τα πρωτοσέλιδα που έχω τυπώσει, από δυο ενδεικτικές σημερινές εφημερίδες (σ.σ.: δείχνει τα σημερινά πρωτοσέλιδα της Δημοκρατίας και της Αυγής), που με κατηγορούν ως ψεύτη και συκοφάντη. Αυτές είναι καθημερινές εφημερίδες, από τουλάχιστον τέσσερις καθημερινές εφημερίδες που υπάρχουν», είπε χαρακτηριστικά για να συνεχίσει «Η ίδια ελευθερία ισχύει και για την τηλεόραση και για το ραδιόφωνο και φυσικά για το διαδίκτυο όπου ο καθένας γράφει ό,τι θέλει. Θα σας πρότεινα να βλέπετε με μεγάλη προσοχή μερικές από αυτές τις κατατάξεις που δημοσιεύουν κάποιες ΜΚΟ. Μπορεί κανείς να πιστεύει εδώ μέσα ότι χώρες όπως το Τσαντ στην Αφρική έχει περισσότερη ελευθεροτυπία από την Ελλάδα; Γιατί αυτό ακριβώς αναφέρεται στις κατατάξεις που επικαλείστε».
Στον πρωθυπουργό απάντησε μέσω Twitter σε ειρωνικό ύφος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας.
Μετά την επίθεση του Malik Azmani, αντιπρόεδρου της Ομάδας Μακρόν στην Ευρωβουλή,για την κατάντια της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα, ο ΠΘ απαντά κραδαίνοντας Αυγή & Δημοκρατία. Σας ευχαριστούμε που είστε τόσο μεγαλόκαρδος & αφήνετε τις εφημερίδες να κυκλοφορούν στα περίπτερα. pic.twitter.com/IPSvOfC1mI
— Αλέξης Τσίπρας – Alexis Tsipras (@atsipras) July 5, 2022
Με πρωτοσέλιδα της «Αυγής» και της «Δημοκρατίας» η απάντηση Μητσοτάκη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας «Αυγή» και «Δημοκρατία» για να δείξει στο Ευρωκοινοβούλιο ότι υπάρχει ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα.
«Άκουσα τα όσα είπατε για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που ο καθένας μπορεί να γράψει και να δημοσιεύσει οτιδήποτε για οποιονδήποτε χωρίς καμία λογοκρισία ή παρέμβαση από την κυβέρνηση», είπε και συνέχισε: «Δείτε εδώ, τα έχω τυπώσει, δύο σημερινά πρωτοσέλιδα, τα οποία με κατηγορούν ως ψεύτη και συκοφάντη. Κι αυτό γίνεται καθημερινά από τουλάχιστον 4 εφημερίδες. Κι αυτή η ελευθερία υπάρχει στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στα sites».
Επίθεση κι από τον Νταμιέν Καρέμ: Ο Μητσοτάκης είναι αναίσχυντος κι αξιολύπητος
Ο Μαλίκ Αζμανί δεν ήταν ο μοναδικός που έβαλε στο «στόχαστρό» του τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ίδιο έκανε και ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων, Νταμιέν Καρέμ και μάλιστα χρησιμοποιώντας σκληρούς χαρακτηρισμούς.
«Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αρνείται όλες τις κατηγορίες από τον διεθνή Τύπο, όλες τις ΜΚΟ και τους βουλευτές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σεβασμό του κράτους δικαίου, όπως η ελευθερία του Τύπου. Αναίσχυντος. Αξιολύπητος κυβερνήτης», έγραψε ο Γάλλος ευρωβουλευτής.
Δεν ξέρω αν μας επιβληθεί προσεχώς ο γύψος των μνημονίων σε κάποια διαφοροποιημένη μορφή, καθότι οι χώρες δεν μπορούν ούτε είναι πρόθυμες μέσω του ESM να δανείσουν η μια την άλλη, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε τούτο:
Η κυβέρνηση Σαμαρά έπεσε υπό το βάρος των μέτρων που επωμίστηκε αλλά δεν μπορούσε να περάσει.
Ο δανεισμός από τα μνημονιακά πακέτα είχε κοπεί 6 μήνες πριν ακριβώς, γιατί δεν μπορούσε να περάσει νέα μέτρα. Παρουσίασε ως success story την έκδοση δύο υψηλότοκων ομολόγων εξ ανάγκης, που απορρόφησαν οι ελληνικές τράπεζες.
Αυτοί οι στόχοι (Β μνημόνιο) ΔΕΝ μπορούσαν να επιτευχθούν για να χαρακτηρίζουν ως βιώσιμο ενα χρέος που δεν ήταν οι Γερμανοί, προφανώς με άλλες προθέσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους.
Μόνο στάχτες θα είχαν απομείνει από εμάς. Οπότε η νέα κυβέρνηση δεν ήταν ηλίθια να ξαναπέσει στην παγίδα Σόιμπλε. Και για να μη λέμε λόγια του αέρα, να ξαναθυμίσουμε τους πασοστιαίους ετήσιους στόχους του Β & Γ μνημονίου με βάση το ΑΕΠ. Για τα οποία έγινε το Δημοψήφισμα.
Και τι μετρα (αξίας 22,4 δις) γλιτώσαμε στην τετραετία 2015-18, συν την αναδιάρθρωση χρέους.
Αναρωτιέμαι πραγματικά αν ακόμη και τώρα κάποιοι διάβασαν τους μνημονιακούς όρους, αν ξέρουν για τι μιλάνε, αν τελικά γνωρίζουν τι ψήφισαν, η “ενημερώνονται” από από την ραδιο αρβύλα των καναλιών.
Ιδού ο απλός πίνακας που κατάρτησα τότε με βάση τους επίσημους στόχους των δύο μνημονίων και κάντε τις συγκρίσεις σας:
Σύμφωνα με τη δήλωση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 9 Ιουνίου 2022, στην οποία ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τις επόμενες Προεδρικές εκλογές: «κρατάει από τη Δύση τα εργαλεία και τα οφέλη που πήρε και παίρνει διαχρονικά, στρέφοντας όμως πλέον (πανηγυρικά) προς την Ευρασία», την οποία εκτός από φυσικό της χώρο θεωρεί και πλήρως επικρατέστερο στο άμεσο μέλλον, αφού υπερτερεί δημογραφικά της Δύσης, έχει επάρκεια/ αυτονομία ενέργειας και τροφίμων – σε αντίθεση με τη Δύση – ενώ η Ευρασία κατέχει και το αθροιστικό σύνολο πυρηνικών όπλων.
Του Δημήτρη Σταθακόπουλου
Πιθανολογεί πως το 2053 (600 χρόνια από την άλωση) η Τουρκία θα είναι στους G7, ενώ το 2071 (1000 χρόνια από το Μάντζικερτ) θα είναι στις 3-4 ισχυρότερες χώρες της γης. Αυτά θέλει να αφήσει ως κληρονομιά/ παρακαταθήκη στις μελλοντικές γενιές, ενώ τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του και η αντικατάσταση του πορτραίτου του Κεμάλ, από το δικό του.
Αναφορικά με τα εκλογικά, μείωσε το μέτρο εισόδου στην Τουρκική Βουλή στο 7% (από το 10%) για να βοηθήσει τον συνέταιρό του ΜΗΡ, έναντι της ενωμένης πλέον αντιπολίτευσης. Εξήγησε γιατί θαυμάζει τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ (των γενοκτονιών). Διότι ήταν κυρίως Χαλίφης, που ένωσε το Ισλάμ και η αποικιοκρατική Δύση τον χρησιμοποίησε ως «Πάπα» του Ισλάμ, προκειμένου με παρεμβάσεις του να αδρανοποιήσει την αντίσταση των μουσουλμάνων, παγκοσμίως, στα μέρη όπου είχαν γεωπολιτικά/ οικονομικά συμφέροντα οι Δυτικοί.
Για τα Ελληνοτουρκικά, αφενός επιδιώκει την «προβολή σημαίας» ισχύος στην περιοχή, κυρίως για να βλέπει το ΝΑΤΟ (ΗΠΑ) τη χρησιμότητα της Τουρκίας ως άμεσου συμμάχου (έλεγχος Στενών βάσει Συνθήκης του Μοντρέ) στην περιοχή και αφετέρου, ως proxy (πληρεξουσίου) σε περιοχές που δεν εμπλέκεται φανερά το ΝΑΤΟ. Επίσης, «εξισώνει» την Ελλάδα ως παρανομούσα σε θέματα διεθνούς δικαίου και Συμβάσεων, με σκοπό να απολογηθεί και αυτή ενώπιον διεθνών οργάνων όταν έρθει η στιγμή.
Με γνώμονα τα παραπάνωπιθανολογώ ως εναρκτήρια ημέρα των θερμών επεισοδίων, την έξοδο του νέου drill-ship Abdülhamid στις 15 Ιουλίου, που θα συνοδεύεται από πολεμικά πλοία, μάλλον στην Κυπριακή ΑΟΖ (αρχικά). Όλο αυτό θα ενταθεί στις 20 Ιουλίου ( μνήμη Κυπριακού/Αττίλα Ι και ΙΙ ) μέχρι 9 Σεπτεμβρίου (Dokuz Eylül 1922), ημέρα ολικής κατάληψης της Σμύρνης, ενώ μέχρι 10 Νοεμβρίου 2022 (ημέρα θανάτου του Κεμάλ, το 1938) θα έχουν εκδηλωθεί όλες οι μεθοδεύσεις. Στις 10 Φεβρουαρίου 2023 (ημέρα μνήμης θανάτου του Abdülhamid ) και εφόσον δεν έχουν γίνει πρόωρες εκλογές ή κοσμογονικές αλλαγές θα κάνει την «μητέρα όλων των μαχών» του στην εσωτερική σκηνή (κινδυνεύει ποινικά από την ενωμένη αντιπολίτευση), αλλά και στη διεθνή σκηνή με αιχμή τα Ελληνοτουρκικά (πλήρη διεκδικητική αναθεώρηση). Έχει γενέθλια στις 26 Φεβρουαρίου 2023 , όπου θα κλείνει τα 69.
Οι παγκόσμιες συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, με την ενεργειακή και επισιτιστική κρίση το χειμώνα 2022-2023 θα επισπεύσουν και δρομολογήσουν συμβιβαστική επίλυση διαφορών (mediationinAegeandisputes) μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας, που θα παρουσιαστεί στην κοινή γνώμη ως επιτυχία (πόλεμο θέλετε ή Ειρήνη;), προκειμένου η ΝΑΤΟϊκή συμμαχία να δείχνει αρραγής. Πρόθυμοι που θα χρυσώσουν το χάπι, ήδη υπάρχουν στον ακαδημαϊκό χώρο, ενώ εύκολα θα βρεθούν και οι κατάλληλοι πολιτικοί (εκλεγμένοι ή υπηρεσιακοί). Εξάλλου με παρόμοιες καταστάσεις η Ελλάδα υποχώρησε ιστορικά στο θέμα της Σμύρνης ( 1922-1923) και Κύπρου (1974).
Ο όρος Turkaegean που πέτυχε να αναγνωριστεί ως εμπορικό τουριστικό σήμα στην αρμόδια Επιτροπή της Ε.Ε, αποτελεί ισχυρό θεμέλιο σε όσα δρομολογούνται ( συγκυριαρχία ). Άλλο είναι το ” Τουρκικές ακτές του Αιγαίου ” ( ρεαλιστικό μεν αλλά όχι κτητικό/ κυριαρχικό) και άλλο το “Turkaegean” που δηλώνει κτήση / κυριότητα ή συγκυριότητα στο Αιγαίο και ουσιαστικά συνδράμει στις Τουρκικές αξιώσεις και μάλιστα με την ανοχή ή συναίνεση μεγάλου μέρους της Ελληνικής κοινής γνώμης και πολιτικών.
Του Δημήτρη Σταθακόπουλου – Δρα Παντείου Πανεπιστημίου – Οθωμανολόγου/ Τουρκολόγου Συνεργάτη του Εργαστηρίου Τουρκικών και Ευρασιατικών Μελετών ( ΕΤΕΜ) του Πα.Πει. Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω
Aυτό είναι το καλοκαίρι της δυσφορίας μας γιατί έτσι ακριβώς διαμορφώνεται τουλάχιστον για τους ταξιδιώτες αεροπορικών εταιρειών στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Πολλές προγραμματισμένες πτήσεις ακυρώνονται την τελευταία στιγμή καθώς οι αεροπορικές εταιρείες δεν είναι σε θέση να προσφέρουν τις υπηρεσίες για τις οποίες οι ταξιδιώτες έχουν ξοδέψει σημαντικά ποσά, με την ελπίδα να απολαύσουν την πρώτη τους απόδραση μετά από τρία χρόνια πανδημίας.
Περισσότερες από 1.500 πτήσεις ακυρώθηκαν μόνο στις ΗΠΑ το περασμένο Σάββατο και την Κυριακή και οι ΗΠΑ οδεύουν προς το πολυσύχναστο τριήμερο των διακοπών της 4ης Ιουλίου.
Η Delta Air Lines έχει περικόψει περίπου 100 πτήσεις την ημέρα από το πρόγραμμά της τον Ιούλιο για να “ελαχιστοποιήσει τις αρρυθμίες” και έχει εκδώσει απαλλαγή τελών για τους ταξιδιώτες της 4ης Ιουλίου, καθώς προετοιμάζεται για μεγάλο όγκο επιβατών “που δεν είχε παρατηρηθεί πριν από την πανδημία”. Η Air Canada ανακοίνωσε ακυρώσεις πτήσεων έως και 10% τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, περίπου 150 την ημέρα.
Στα αεροδρόμια, οι σκηνές με επιβάτες να παρατάσσονται έξω από τις πόρτες του τερματικού σταθμού ή να κατασκηνώνουν στις αίθουσες αναχωρήσεων γίνονται όλο και πιο συνηθισμένες , καθώς οι καθυστερήσεις με τους έλεγχους ασφάλειας, τα check-in και τις υπηρεσίες μετανάστευσης προκαλούν μεγαλύτερο χάος.
Από τους επιβάτες έχει ζητηθεί να εμφανίζονται ακόμη νωρίτερα στο αεροδρόμιο αλλά στη συνέχεια για να μην επιδεινωθεί η σύγχυση, ζητήθηκε και πάλι να μην εμφανίζονται πολύ νωρίς πριν το ταξίδι.
“Σκεφτείτε ότι είστε ευπρόσδεκτοι στην αίθουσα αναχωρήσεων μόνο 4 ώρες πριν από την πτήση σας”, συμβουλεύει το αεροδρόμιο Σχίπχολ του Άμστερνταμ αυτήν την εβδομάδα.
Υπάρχει και το πρόβλημα με τις αποσκευές. Στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου, φωτογραφίες που δείχνουν τεράστιους σωρούς αποσκευών χωρισμένους από τους ιδιοκτήτες τους έχουν γίνει εμβληματικές για τις εμπειρίες πολλών επιβατών που απογοητευμένοι προσπαθούν να διεκδικήσουν χαμένα υπάρχοντα ή να περιμένουν μέρες για να παραλάβουν τα πράγματά τους.
Συνολικά, τα αεροπορικά ταξίδια έχουν γίνει ένας μικρός εφιάλτης, που γίνεται και θέμα τύχης καμμιά φορά για τους επιβάτες αυτό το διάστημα. Και το χειρότερο, η υψηλή σεζόν μόλις αρχίζει.
Προφανώς δεν υπάρχουν γρήγορες λύσεις. Αυτή την εβδομάδα, η γερμανική Lufthansa προειδοποίησε τους επιβάτες σε ένα email ότι η κατάσταση είναι «απίθανο να βελτιωθεί βραχυπρόθεσμα», επιμένοντας ότι η σταθερότητα θα επιτευχθεί μόνο το χειμώνα.
«Επαρκής αριθμός εργαζομένων και πόροι εξακολουθούν να μην είναι διαθέσιμοι, όχι μόνο στους εταίρους μας στις υποδομές μας, αλλά και σε ορισμένες από τις δικές μας υπηρεσίες», ανέφερε η εταιρία. «Σχεδόν κάθε εταιρεία στον κλάδο μας προσλαμβάνει νέο προσωπικό, με αρκετές χιλιάδες προσλήψεις προγραμματισμένες μόνο στην Ευρώπη» πρόσθεσε.
Ακόμη και όταν το πρόβλημα σχετίζεται κυρίως με τα αεροδρόμιο, αυτό μπορεί επίσης να σημαίνει καθυστερήσεις και ακυρώσεις πτήσεων. Ο ολλανδικός αερομεταφορέας KLM αναγκάστηκε πρόσφατα να ακυρώσει όλες τις ευρωπαϊκές πτήσεις προς το Αμστερνταμ, προφανώς λόγω συνωστισμού στο αεροδρόμιο.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Μεγάλο μέρος της εμπορικής αεροπορίας είναι σχεδόν ένας πραγματικά άλυτος γρίφος αλλά το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα οι αεροπορικές εταιρείες και τα αεροδρόμια δεν είναι αυτό. Αντίθετα, πρόκειται για ένα πολύ πιο φυσιολογικό επιχειρηματικό πρόβλημα: το προσωπικό.
Και η αεροπορική βιομηχανία έπρεπε να το έχει δει να έρχεται.
«Με βάση τη δική τους έρευνα, της έρευνας που διεξήγαγε η εταιρεία μου καθώς και άλλες εταιρίες και των συστημάτων κρατήσεών τους, τα στελέχη των αεροπορικών εταιρειών θα έπρεπε να είχαν προσέξει και επομένως θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι θα υπήρχε μεγάλη ζήτηση γιατί οι άνθρωποι ένοιωθαν μεγάλη την ανάγκη να ταξιδέψουν ξανά», λέει ο Χένρι Χάρτεφελτ, διευθυντής στην εταιρεία έρευνας αγοράς και παροχής συμβουλών Atmosphere Research.
«Είτε δεν εξέτασαν τα δικά τους δεδομένα, είτε τα παρερμήνευσαν , αλλά τίποτα από αυτά δεν θα έπρεπε να ήταν έκπληξη για τις αεροπορικές εταιρείες».
Σχεδόν σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα είναι ότι πάρα πολλοί έμπειροι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της πανδημίας άφησαν τη δουλειά τους είτε απολύθηκαν είτε αποχώρησαν οικειοθελώς και ότι οι αεροπορικές εταιρείες, τα αεροδρόμια και άλλα βασικά μέρη του αεροπορικού συστήματος δεν έχουν προσλάβει και δεν έχουν εκπαιδεύσει αρκετά άτομα για να τους αντικαταστήσουν.
Τα προσόντα που απαιτούνται για αυτές τις θέσεις είναι σημαντικά. Όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι αεροπορικές εταιρείες και τα αεροδρόμια, απαιτείται μια ολόκληρη διαδικασία για να αποκτήσει τις προϋποθέσεις ασφαλείας που του επιτρέπουν να εργάζεται σε αεροπλάνο ή σε πύλη αεροδρομίου.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχει επίσης το γεγονός ότι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τη δεξαμενή των εργαζομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά το Brexit.
Υπάρχει επίσης συχνά κάποια αρκετά περίπλοκη εκπαίδευση που εμπλέκεται στην πραγματοποίηση της εργασίας, κυρίως επειδή η εμφάνιση και η αίσθηση πολλών συστημάτων υπολογιστών αεροπορικών ταξιδιών φαίνεται πιο οικεία στη δεκαετία του 1980 παρά στον σύγχρονο κόσμο του iPhone ή του Android.
Ο Aντισον Σόνλαντ, συνεργάτης στην εταιρεία αεροπορικών αναλύσεων και αναφορών AirInsight, συνοψίζει τους τομείς που πιθανώς επηρεάζονται σε “οποιοδήποτε κλάδο του συστήματος αεροπορικών ταξιδιών απαιτείται παρουσία υπαλλήλου”.
«Οι απολύσεις είναι εύκολες, το δύσκολο είναι να φέρεις ανθρώπους πίσω με την κατάλληλη άδεια ασφαλείας», λέει ο Σόνλαντ. “Επίσης, ειδικότερα οι αεροπορικές εταιρείες των ΗΠΑ έχουν τη φήμη ότι είναι αναξιόπιστοι εργοδότες Οι κύκλοι της άνθησης και της κατάρρευσης σημαίνουν ασταθή σταδιοδρομία, επιπρόσθετα η εργασία απαιτεί ειδικευμένους ανθρώπους και αυτή η δουλειά είναι δύσκολη. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πιθανώς πιο ελκυστικές επιλογές τώρα.”
Μερικά από τα προβλήματα οφείλονται και στις υπερβολικές εξωτερικές ανάθεσεις.
Σε πολλά αεροδρόμια, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, βασικές εργασίες όπως το check-in, η ασφάλεια, οι αποσκευές, η πύλες και οι λειτουργίες αεροδρομίου εκτελούνται από προσωπικό που εργάζεται σε τρίτες εταιρείες με συμβάσεις αεροπορικών εταιρειών και αεροδρομίων. Θα τους αναγνωρίσετε συχνά από τις διακριτικές στολές τους που διαφέρουν από τις στολές της αεροπορικής σας εταιρείας.
Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν δουλειά που είναι πραγματικά πολύ δύσκολη σε ορισμένες περιπτώσεις – όπως το να σηκώνουν τσάντες έξω στο χιόνι και τον ήλιο, να εργάζονται στα άγρια χαράματα και πολύ αργά το βράδυ και να αντιμετωπίζουν ολοένα και πιο απογοητευμένους επιβάτες.
Κάποια από αυτά είναι επίσης ένα πραγματικό ζήτημα των εργασιακών σχέσεων.
Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η British Airways ζήτησε από ορισμένους βρετανούς υπαλλήλους περικοπή μισθών 10%. Από τότε ορισμένοι εργαζόμενοι έχουν αυξήσει τους μισθούς τους, όχι όμως το προσωπικό check-in στο Χίθροου, το οποίο τώρα είναι έτοιμο να απεργήσει για να πάρει την αύξηση.
Η British Airways δήλωσε απογοητευμένη με την κίνηση και ελπίζει να βρει έναν τρόπο να το αποφύγει.
Ανεξάρτητα από την πλευρά του Ατλαντικού στην οποία βρίσκεστε, η συνταγή της ταλαιπωρίας είναι κοινή.
Στις ΗΠΑ, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (FAA) αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω έλλειψης ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, λέει ο Χάρτεφελτ της Atmosphere Research.
«Οι περιορισμοί υγείας που σχετίζονται με τον Covid περιόρισαν και την ικανότητα της FAA να προσλαμβάνει και να εκπαιδεύει νέους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας το 2020 και το 2021», λέει. «Επιπλέον, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας υποχρεούνται να συνταξιοδοτηθούν σε ηλικία 56 ετών και το ημερολόγιο δεν σταμάτησε κατά τη διάρκεια αυτών των δύο ετών.
“Η FAA προσλαμβάνει άτομα για να γίνουν ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, αλλά η διαδικασία εκπαίδευσης απαιτεί χρόνο. Εν τω μεταξύ, οι αεροπορικές εταιρείες προγραμματίζουν περισσότερες πτήσεις προς ορισμένους προορισμούς, από όσες μπορεί να αντέξει η FAA, ειδικά τη Φλόριντα.
“Έτσι, ακόμη και όταν ο καιρός είναι καλός, η FAA πρέπει κατά περίπτωση να δώσει σε ορισμένες εταιρίες μεγαλύτερης διάρκειας πτήσεις και λιγότερες απευθείας γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε καθυστερήσεις, προκειμένου να κατανεμηθεί το βάρος στα κέντρα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.”
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουν όσοι πετάνε;
Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να σας δώσω ως δημοσιογράφος της αεροπορίας που δεν έχει ξαναδεί τόση αναστάτωση είναι να κάνετε τις κρατήσεις σας “αμυντικά”.
– Εξετάστε εναλλακτικές λύσεις αντί για πτήση, εάν το ταξίδι σας είναι δυνατό να γίνει σε λιγότερο από οκτώ ώρες με τρένο, πλοίο, λεωφορείο ή αυτοκίνητο. Εάν δεν ταξιδεύετε με άτομα που πρέπει να επιστρέψουν στο σχολείο το φθινόπωρο, σκεφτείτε ένα ταξίδι τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο αντί για τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο.
– Εάν πρέπει να πετάξετε, επιλέξτε απευθείας πτήσεις από τις πτήσεις ανταπόκρισης, εάν είναι διαθέσιμες και προσιτές. Οι ανταποκρίσεις προσθέτουν πολυπλοκότητα και αυξάνουν την πιθανότητα σε ακύρωση ή καθυστέρηση, ιδιαίτερα σε προορισμπούς που μπορεί να αντιμετωπίσουν σοβαρά καιρικά προβλήματα το καλοκαίρι.
– Στην Ευρώπη, επιλέξτε τους μικρότερους κόμβους που είναι γνωστοί για την αξιοπιστία τους καθώς δεν αναφέρθηκαν πρόσφατες σημαντικές ανωμαλίες: το Μόναχο, η Ζυρίχη και η Βιέννη είναι τα ασφαλέστερα στοιχήματα.
– Επιλέξτε πτήσεις νωρίτερα μέσα στην ημέρα και όχι αργότερα ,αυτό θα σημαίνει περισσότερες επιλογές για ταξίδι την ίδια μέρα σε περίπτωση που η πτήση σας ακυρωθεί ή καθυστερήσει σημαντικά. Οι σφιχτές συνδέσεις — οτιδήποτε λιγότερο από δύο, θα πρέπει να αποφεύγονται αν είναι δυνατόν.
– Επιλέξτε αεροπορικές εταιρείες που προσφέρουν πολλές πτήσεις την ημέρα σε ένα δρομολόγιο και όχι αυτές με μόνο μία ή δύο.
– Ερευνήστε ποιες άλλες επιλογές υπάρχουν σε μια διαδρομή . Αν προκύψει ημέρα που υπάρχουν καταιγίδες στο Ντάλας ή στο Χιούστον, μπορείτε να ζητήσετε από τον πράκτορα της αεροπορικής εταιρείας να σας δρομολογήσει μέσω του Σικάγο, της Φιλαδέλφειας ή του Ντάλες.
Ορισμένες αεροπορικές εταιρείες προσφέρουν γρήγορο check-in και ασφάλεια, πρόσβαση στο lounge και προτεραιότητα επιβίβασης ως επιπλέον αγορά, και αυτό είναι μια καλύτερη συμφωνία από ποτέ. Αν είστε στις ΗΠΑ, σκεφτείτε το TSAPreCheck . Συνδέεστε με την κράτησή σας κάθε λίγες εβδομάδες για να δείτε αν υπάρχουν επιλογές αναβάθμισης με έκπτωση: Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να χαρείτε επιπλέον άνεση και γρήγορα οφέλη.
– Εγγραφείτε στο πρόγραμμα συχνών επιβατών της αεροπορικής σας εταιρείας . Όχι μόνο θα μαζεύετε μερικά μίλια , αλλά τα περισσότερα συστήματα επανακράτησης δίνουν προτεραιότητα σε συχνούς επιβάτες με κάποιο τρόπο – ακόμα και σε αυτούς των οποίων τα μίλια είναι λίγα. Χρησιμοποιήστε επίσης την εφαρμογή της αεροπορικής εταιρείας, η οποία θα διευκολύνει κάθε επανακράτηση.
– Σε περίπτωση που οι επιλογές επανακράτησης στην εφαρμογή δεν λειτουργούν, οι τηλεφωνικές κλήσεις ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να λειτουργήσουν. Οι αεροπορικές εταιρείες απαντούν συχνά σε απευθείας μηνύματα μέσω Twitter. Η πλατφόρμα είναι επίσης καλή για ενημερώσεις αεροπορικών εταιρειών, αεροδρομίων ή ακόμα και για τον καιρό.
– Συσκευάστε ελαφρά και επιλέξτε μόνο χειραποσκευή, αν μπορείτε.Εάν πρέπει να ελέγξετε τις αποσκευές σας, κρατήστε ρούχα λίγων ημερών και όλα τα απαραίτητα στη χειραποσκευή σας. Πάρτε σνακ, φορτιστές και φορτώστε τις συσκευές σας με τηλεόραση και ταινίες. Και μην ξεχνάτε το πιο σημαντικό πράγμα αυτό το καλοκαίρι και κάθε φορά που ταξιδεύετε: την υπομονή.
Βίντεο που δόθηκαν στη δημοσιότητα δείχνουν ότι οκτώ αστυνομικοί εμπλέκονται στο θάνατο ενός νεαρού Αφροαμερικανού, το πτώμα του οποίου έφερε συνολικά 60 τραύματα από σφαίρες. Αυτό που δεν έχει ξεκαθαριστεί είναι αν ο ύποπτος ήταν άοπλος ή ένοπλος όταν τον πυροβόλησαν οι αστυνομικοί. Ο Τζέιλαντ Γουόκερ, 25 ετών, καταδιώχθηκε από τους αστυνομικούς όταν επιχείρησε να διαφύγει από τροχονομικό έλεγχο, την περασμένη εβδομάδα.
Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η αστυνομία του Άκρον, στο Οχάιο, έδειξε πολλά βίντεο, ένα εκ των οποίων λέει ότι δείχνει έναν πυροβολισμό προερχόμενο από το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο 25χρονος.https://uw-media.usatoday.com/embed/video/7800244001?placement=snow-embed
Έπειτα από καταδίωξη αρκετών λεπτών, ο Γουόκερ πήδηξε έξω από το αυτοκίνητό του και έτρεξε να φύγει πεζός. Οι αστυνομικοί λένε ότι φαίνεται σαν να στρέφεται προς αυτούς που εκείνη τη στιγμή τον καταδίωκαν. Αργότερα στο αυτοκίνητό του βρέθηκε ένα όπλο.
Ο δικηγόρος της οικογένειας Γουόκερ, ο Μπόμπι Ντιτσέλο, είπε στους δημοσιογράφους ότι «τον ανησυχεί πολύ» ο ισχυρισμός των αστυνομικών ότι ο Γουόκερ πυροβόλησε εναντίον τους από το αυτοκίνητό του. Τόνισε επίσης ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τον βίαιο θάνατο του 25χρονου. «Θέλουν να τον μετατρέψουν σε μασκοφόρο, οπλισμένο τέρας. Και σας ρωτώ, ενώ τρέχει να φύγει, ποιο είναι το λογικό; Να τον πυροβολήσεις και να τον σκοτώσεις; Όχι, αυτό δεν είναι λογικό».
Ο Ντιτσέλο κάλεσε τους πολίτες να διαδηλώσουν ειρηνικά για τον θάνατο του Γουόκερ, τονίζοντας ότι η επιθυμία της οικογένειας είναι να μην υπάρξουν βίαια επεισόδια.
Το απόγευμα του Σαββάτου, εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το δημαρχείο του Άκρον κρατώντας σημαίες του κινήματος Black Lives Matter και φωνάζοντας «Δικαιοσύνη για τον Τζέιλαντ».
Δεν είναι σαφές πόσες σφαίρες χτύπησαν τον Γουόκερ, όμως τα βίντεο από τις κάμερες που έφεραν επάνω τους οι αστυνομικοί τους δείχνουν να τον πυροβολούν δεκάδες φορές. Σύμφωνα με τον αστυνομικό διευθυντή Στίβεν Μάιλετ, ο ιατροδικαστής ακόμη προσπαθεί να καθορίσει πόσα από τα 60 τραύματα ήταν «εισόδου» των σφαιρών και πόσα «εξόδου». Σύμφωνα με τον Μάιλετ, οι αστυνομικοί προσπάθησαν να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες στον Γουόκερ, αφού τον πυροβόλησαν, όμως ήταν ήδη νεκρός.
Οι οκτώ αστυνομικοί έχουν τεθεί σε διοικητική άδεια μετ’ αποδοχών. Υποστηρίζουν ότι νόμιζαν πως θα τους πυροβολούσε όταν βγήκε από το αυτοκίνητό του και αντέδρασαν θεωρώντας τον πιθανή απειλή.
Προς άρση των κυρώσεων; Μετά το εμπάργκο ρωσικής ενέργειας οι ΗΠΑ “ανακάλυψαν” το πετρέλαιο της χώρας του Μαδούρο. Η Ελλάδα καλείται να κάνει ασκήσεις πολιτικού ρεαλισμού.
Εορταστική ατμόσφαιρα στο παλάτι Μιραφλόρες. Ο πρόεδρος Μαδούρο υποδέχεται τέλη Μαΐου τον νέο πρέσβη της Πορτογαλίας στη Βενεζουέλα Ζοάο Πέδρο ντε Βασκονσέλος Φινς ντο Λάγκο, ο οποίος έρχεται για να επιδώσει τα διαπιστευτήριά του στον εκλεγμένο Πρόεδρο της χώρας, και όχι στον αυτοανακυρηχθέντα Χουάν Γκουαϊδό. Ανάκρουση εθνικών ύμνων, χειραψία με τον Μαδούρο και τη σύζυγό του, βουλευτή Σίλια Φλόρες, και ανταλλαγή απόψεων για τις μακρές, φιλικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών από την εποχή του Τσάβες, “βασιζόμενες στη συνεργασία και την κοινή δουλειά και των δύο λαών”, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση τύπου. Οι διμερείς σχέσεις δεν ήταν ανέφελες. Δοκιμάστηκαν όταν το Φεβρουάριο του 2019 η Πορτογαλία αναγνώρισε τον τότε επικεφαλής της αντιπολίτευσης Γκουαϊδό ως μεταβατικό πρόεδρο, όπως άλλες 60 χώρες μαζί με την ΕΕ.Οι σχέσεις επιδεινώθηκαν τον Φεβρουάριο του 2020. Η Βενεζουέλα ανέστειλε τις πτήσεις του αερομεταφορέα ΤΑΡ Air Portugal από και προς το Καράκας για 90 ημέρες κατηγορώντας την εταιρεία ότι επέτρεψε στον θείο τον Γκουαϊδό να μεταφέρει εκρηκτικά. Στο ίδιο αεροσκάφος επέβαινε και ο Γκουαϊδό προερχόμενος από διεθνή περιοδεία 3 εβδομάδων για να αποσπάσει διεθνή υποστήριξη στην εκστρατεία του για την ανατροπή του εκλεγμένου σοσιαλιστή προέδρου. Η συνέχεια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι αυτό το μελανό ιντερμέτζο στις διμερείς σχέσεις δεν επηρέασε τη Λισαβόνα να κρατήσει σε πρεσβευτικό επίπεδο την εκπροσώπησή της στη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο.
Και στο βάθος το βενεζουελανό πετρέλαιο
Ο ρωσικός επιθετικός πόλεμος στην Ουκρανία και το συνεπαγόμενο εμπάργκο ρωσικού πετρελαίου φαίνεται να κάνουν τον τσαβίστα Μαδούρο λιγότερο “αποκρουστικό” στα μάτια της Δύσης. Ο “πάγος” έσπασε στις 5 Μαρτίου, λίγο μετά τη ρωσική εισβολή, με επίσκεψη αμερικανικής αντιπροσωπείας στο Καράκας. Ήταν στο υψηλότερο επίπεδο εδώ και χρόνια.Τη Δευτέρα, 27 Ιουνίου ακολούθησε δεύτερη, καταρχήν μυστική, αντιπροσωπεία των ΗΠΑ χωρίς να υπάρξει ενημέρωση επί της ουσίας. Όμως ο ίδιος ο Μαδούρο επιβεβαίωσε μια ημέρα αργότερα ότι ο Χόρχε Ροντρίγκες, πρόεδρος του Κοινοβουλίου, δέχθηκε “σημαντική αντιπροσωπεία” από την κυβέρνηση Μπάϊντεν, σε συνέχεια των επαφών στις 5 Μαρτίου, για να προωθηθεί η διμερής ατζέντα. Από το 2010 οι ΗΠΑ έχει διπλωματική εκπροσώπηση σε επίπεδο επιτετραμμένου. Αλλά και η αντιπολιτευόμενη Ενιαία Πλατφόρμα διαβεβαίωσε λίγο αργότερα ότι συναντήθηκε με τους Αμερικανούς για τον συντονισμό των προσπαθειών αποκατάστασης του διαλόγου κυβέρνησης – αντιπολίτευσης που γίνεται στο Μεξικό. Μετά την κυβέρνηση Τραμπ και η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει αναγνωρίσει τον πρόεδρο Μαδούρο, και τον Γκουαϊδό, αυτοανακηρυχθέντα μεταβατικό πρόεδρο, τον κρατά σε διακριτική απόσταση, ενώ κανέναν εκ των δύο δεν προσκάλεσε στη Σύνοδο Κορυφής της Αμερικής αρχές Μαΐου στο Λος Άντζελες. Αλλά η ενεργειακή ανασφάλεια έχει εμφανώς “μαλακώσει” την αμερικανική εξωτερική πολιτική, η οποία υπό τον μανδύα των προσπαθειών για εθνική συνεννόηση στο Καράκας, εποφθαλμιά τον βενεζουελανό ορυκτό πλούτο.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Μέσα Μαΐου δύο Αμερικανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι ανέφεραν στο CNN ότι οι ΗΠΑ φαίνονται διατεθειμένες να χαλαρώσουν τις κυρώσεις σε βάρος της Βενεζουέλας, που θα σήμαινε ότι η Chevron, η μόνη αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία, η οποία παραμένει παρούσα στη χώρα του “μισητού” Μαδούρο, θα μπορούσε θεωρητικά να διαπραγματευτεί μια νέα άδεια παραγωγής πετρελαίου με την κρατική PDVSA. Αν αυτό γίνει, εξαρτάται από το εάν και σε ποιο βαθμό χαλαρώσουν οι κυρώσεις. Την ευκαιρία πάντως άδραξε η αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας Ντέλσυ Ροντρίγκες για να ζητήσει την άμεση και ολοκληρωτική άρση των κυρώσεων. Μια τέτοια προοπτική βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τo σταδιακό κλείσιμο της στρόφιγγας ρωσικής ενέργειας. Αρχές Ιουνίου, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών έδωσε το πράσινο φως στους ενεργειακούς πετρελαϊκούς κολοσσούς ΕΝΙ, (Ιταλία) και Respol, (Ισπανία), να ξαναρχίσουν τις προμήθειες πετρελαίου από τη Βενεζουέλα υπό τον όρο ότι θα μεταφέρεται προς πώληση στην Ευρώπη και σε καμιά άλλη ήπειρο. Το αμερικανικό επιχείρημα, εκτός βέβαια από τον προφανή λόγο ενεργειακής απεξάρτησης της γηραιάς ηπείρου από τη Ρωσία και σε δεύτερο βαθμό από την Κίνα, ήταν η επανέναρξη του πολιτικού διαλόγου με την αντιπολίτευση.
Κι ενώ οι ΕΝΙ και Rapsol τυλίχτηκαν στην σιωπή, ο λαλίστατος Μαδούρο, που κάθε βράδυ βρίσκεται για τους πιο σχετικούς και άσχετους λόγους ζωντανά στην κρατική τηλεόραση, επιβεβαίωσε ότι υπάρχει κινητικότητα στον τομέα των κυρώσεων κάνοντας λόγο για “μικρά αλλά σημαντικά βήματα” των ΗΠΑ. Πριν λίγες ημέρες, στην πολύβουη Σύνοδο Κορυφής των 7 βιομηχανικών χωρών στο βαυαρικό Έλμαου, λίγοι κατέγραψαν ότι η Γαλλία του Εμμανουέλ Μακρόν ζήτησε διαφοροποίηση του ενεργειακού μείγματος και συνομιλίες με πετρελαιοπαραγωγές χώρες, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα. “Υπάρχει ένας κόμπος που πρέπει να λυθεί … υπάρχει βενεζουελανό πετρέλαιο που πρέπει να επιστρέψει στην αγορά” είπε πηγή της γαλλικής προεδρίας που θέλησε να παραμείνει ανώνυμη.
Και η Ελλάδα;
Με αυτόν τον “κόμπο” στο λαιμό από το 2015, που έχει γονατίσει τον λαό και έχει επιδεινώσει τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση και την εγκληματικότητα, πορεύεται η Βενεζουέλα. Όπως και οι κυρώσεις, η μη αναγνώριση του Μαδούρο ως προέδρου στις εκλογές του 2018 ουδόλως τον αποδυνάμωσαν. Τελευταία μάλιστα έκανε μια από τις σπάνιες περιοδείες στο εξωτερικό. Επισκέφθηκε την Τουρκία, την Αλγερία, το Ιράν, το Κατάρ, το Κουβέιτ και το Αζερμπαϊτζάν. Ένα “κοκτέιλ” χωρών που έχει αδήριτη ανάγκη ο ευρωατλαντικός χώρος για να επιβιώσει το χειμώνα ενεργειακά. Ο Μαδούρο υπέγραψε σειρά διμερών συμφωνιών σε πολλούς οικονομικούς τομείς, αλλά κυρίως ζήτησε βοήθεια για τον εκσυγχρονισμό των άθλιων, λόγω του εμπάργκο, υποδομών εξόρυξης και εκμετάλλευσης πετρελαίου. Η προεκλογική Ελλάδα δεν θα έπαιρνε είδηση την επίσκεψη Μαδούρο στον φίλο του, τον Ερντογάν, εάν ο τελευταίος δεν έκανε τις γνωστές δηλώσεις για την παρουσία Μητσοτάκη στο αμερικανικό Κογκρέσο. Αλλά η Βενεζουέλα πέφτει μακριά και η ελληνική εκπροσώπηση στο Καράκας έχει συρρικνωθεί στο απολύτως απαραίτητο. Με την μετακίνηση του τελευταίου Έλληνα πρέσβη τον Οκτώβριο του 2019 σε άλλο πόστο, η θέση χηρεύει. Χρέη πρέσβη ασκεί από τότε υποτυπωδώς διοικητικός υπάλληλος. Μια υποβάθμιση που οπωσδήποτε επισκιάζει τις διμερείς σχέσεις σε μια περίοδο που η Ελλάδα αναζητά φίλους και συμμάχους. Μια τέτοια χώρα ήταν η Βενεζουέλα. Στις προτεραιότητες του υπουργείου Εξωτερικών δεν φαίνεται να βρίσκεται η πλήρωση της θέσης σε επίπεδο πρέσβη ή έστω και επιτετραμμένου. Χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, προτίμησαν να μην μετακινήσουν τους ήδη διαπιστευμένους πρέσβεις στον Μαδούρο, προκειμένου να έχουν εκπροσώπηση σε πρεσβευτικό επίπεδο.
Πώς προδιαγράφεται το μέλλον των ελληνικών σχέσεων με τη Βενεζουέλα;
Πρώτη πράξη της νεοεκλεγμένης το 2019 ελληνικής κυβέρνησης ήταν η αναγνώριση του Χουάν Γκουαϊδο ως μεταβατικού προέδρου. Φαίνεται ότι οι αμερικανικές πιέσεις ήταν μεγάλες. Ο δε τότε σύμβουλος της κυβέρνησης επί θεμάτων Λατινικής Αμερικής, ο οποίος διεκδικεί τώρα έδρα στη Βουλή στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, έχει και το δικό του μερίδιο ευθύνης. Στο μεσοδιάστημα η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία. Η ΕΕ, η οποία στο μεταξύ υποβάθμισε τον Γκουαντό σε αρχηγό της αντιπολίτευσης, κάνει αγώνα δρόμου για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες, οι Ευρωπαίοι στενάζουν κάτω από το αυξημένο κόστος ζωής και οι Αμερικανοί “ανακάλυψαν” ξαφνικά τον μαύρο χρυσό της Βενεζουέλας. Τα γεωπολιτικά δεδομένα άλλαξαν άρδην. Παλιές έχθρες ξαφνικά αμβλύνθηκαν. Η Αθήνα συνεχίζει να μην θέλει “φωτογραφικό ενσταντανέ” χειραψίας ενός Έλληνα διπλωμάτη σε βαθμό πρέσβη με τον Μαδούρο. Αλλά ο Μαδούρο είναι πάντα εκεί, στην εξουσία, και όπως φαίνεται, για κάμποσο ακόμη. Βρίσκεται στο μέγαρο Μιραφλόρες και σφίγγει χέρια άλλων δυτικών πρέσβεων, όπως του Πορτογάλου. Είπαμε, έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας.
Το παράδειγμα του Μπιλμπάο, της μεγαλύτερης πόλης στη Χώρα των Βάσκων, που χάρη στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ μετατράπηκε το 1997 από μια περιοχή με πολλή τρομοκρατία και υψηλή ανεργία σε υπόδειγμα, χάρη στην αποδοχή και σεβασμό της κάθε κουλτούρας, θα ήθελε να δει ο Νοάμ Λατάρ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο IDC Herzliya στο Ισραήλ, να ακολουθείται στην Ιερουσαλήμ, αλλά και σε άλλα σημεία του κόσμου με εντάσεις.
«Όταν ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ στο Μπιλμπάο, όλος ο Τύπος γελούσε με αυτή, σαν να ήταν ένα κακό αστείο», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Λατάρ, στο περιθώριο του συνεδρίου «H Tέχνη ως μέσο επικοινωνίας στην επίλυση συγκρούσεων: Ένας διαπολιτισμικός διάλογος», που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Τότε, η τοπική αυτοδιοίκηση του Μπιλμπάο είχε καλέσει τον επί 25 χρόνια διευθυντή του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη Τόμας Κρεντς να φτιάξει ένα αντίστοιχο μουσείο εκεί. Εκείνος τους είπε ότι αν έχουν να διαθέσουν 400 εκατομμύρια δολάρια μπορεί να το υλοποιήσει, κάτι που αποδέχτηκε ο τοπικός δήμος και για τον σχεδιασμό του μουσείου προσέλαβαν τον αρχιτέκτονα Φρανκ Γκέρι.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με αυτό το Μουσείο και το οποίο είναι η ουσία όλου του πρότζεκτ, είναι ότι είναι διαχωρισμένο σε τρία μέρη. Ένα τρίτο είναι αφιερωμένο στη βασκική κουλτούρα, ένα τρίτο στην ισπανική κι ένα τρίτο στη διεθνή.
«Ήταν η πρώτη φορά που οι Βάσκοι ένιωσαν σεβασμό και αποδοχή όσον αφορά την κουλτούρα και τη γλώσσα τους», εξηγεί ο καθηγητής, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι, όταν άνοιξε το Μουσείο, σταμάτησε η τρομοκρατία και από τότε χρησιμοποιείται διεθνώς ο όρος «φαινόμενο Μπιλμπάο».
Υπογραμμίζοντας την ανάγκη για σεβασμό και αποδοχή της κάθε κουλτούρας, ο Νόαμ Λατάρ πρότεινε στον Τόμας Κρεντς να δημιουργήσουν ένα Μουσείο Γκούγκενχαϊμ στην Ιερουσαλήμ και όπως το παράδειγμα του Μπιλμπάο, να αφιερωθεί ένα τρίτο στους Παλαιστίνιους, ένα τρίτο στους Ισραηλινούς και ένα τρίτο σε όλο τον κόσμο.
«Δεν είμαι όμως αισιόδοξος για την ιδέα μου, ότι μπορεί δηλαδή να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο, όχι επειδή δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά επειδή δεν νομίζω ότι θα δοθεί τόσος χώρος στην αραβική τέχνη. Ωστόσο, μπορούμε να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε», λέει.
Εντυπωσιακά είναι και τα οικονομικά αποτελέσματα στο Μπιλμπάο, καθώς μόλις δύο χρόνια μετά το άνοιγμα του Μουσείου και χάρη σε αυτό, στην πόλη μπήκαν περισσότερα χρήματα από όσα είχαν επενδυθεί.
Η Τέχνη δημιουργεί ενσυναίσθηση
Από το «φαινόμενο Μπιλμπάο», ο Νοάμ Λατάρ, συνειδητοποιώντας ότι η Τέχνη μπορεί να σταματήσει συγκρούσεις, συνεργάστηκε με τον Τζέρι Γουίντ, καθηγητή στο Wharton School του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και φίλου του αρχιτέκτονα Φρανκ Γκέρι, και αποφάσισαν να βγάλουν το βιβλίο «Can Art Aid in Resolving Conflicts» (Frame Publishers, 2018). Για τη δημιουργία του βιβλίου επικοινώνησαν με 100 διεθνείς καλλιτέχνες, θέτοντάς τους το ερώτημα αν πιστεύουν ότι η Τέχνη μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση συγκρούσεων.
Εκτός από τα κείμενα και τα έργα τέχνης που έλαβαν από τους καλλιτέχνες, ανέλυσαν επιστημονικά τα δεδομένα για να δουν τι πιστεύουν αυτοί οι 100 άνθρωποι. «Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών θεωρούν ότι η Τέχνη μπορεί να έχει αυτό το ρόλο, επειδή δημιουργεί ενσυναίσθηση», σημειώνει ο κ. Λατάρ.
Το βιβλίο αυτό συμβάλλει στην παγκόσμια συζήτηση για το πώς μπορεί η τέχνη να βοηθήσει στην επίλυση συγκρούσεων. «Το πιο βασικό είναι να υπάρχει συζήτηση γύρω από το θέμα, γιατί η Τέχνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για προπαγάνδα και με πολλούς λάθος τρόπους. Η όλη ιδέα είναι να συνειδητοποιήσουν οι καλλιτέχνες ότι έχουν στα χέρια τους ένα πολύ δυνατό εργαλείο, με το οποίο μπορούν να φέρουν πιο κοντά τους ανθρώπους», εξηγεί ο καθηγητής, υπογραμμίζοντας τον κρίσιμο ρόλο της πρόθεσης του κάθε καλλιτέχνη.
Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε παράλληλα με την έκθεση «Η Tέχνη ως Μέσο Επικοινωνίας στην Επίλυσης Συγκρούσεων» -που φιλοξενείται στην Casa Bianca μέχρι τις 31 Ιουλίου 2022- στο πλαίσιο του «Conflict and Art», μιας διεθνούς πρωτοβουλίας με επικεφαλής τη Θεσσαλονικιά Βάσια Δεληγιάννη, επιμελήτρια Τέχνης – μουσειολόγο, καθηγήτρια και καλλιτέχνιδα που ζει και εργάζεται στην Ουάσιγκτον DC, στις ΗΠΑ.
«Έχουμε συνέχεια συγκρούσεις, σε διάφορα μέρη του κόσμου, πολιτικές, οικονομικές, περιβαλλοντικές. Η τέχνη πάντα υπήρξε η κοινή γλώσσα μεταξύ λαών και εθνών, ο ειρηνικός τρόπος έκφρασης ανησυχιών και προβλημάτων κι έτσι βοηθήσει στην επίλυση των συγκρούσεων», επισημαίνει η κ. Δεληγιάννη.
Η πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ το είπε με σκληρό και στεγνό τρόπο: «Ο πόλεμος της Ρωσίας είναι σημείο καμπής για την Ευρώπη». Υπήρξε ένα status quo πριν και ένα μετά που είναι ασυμβίβαστα, οικονομικά και πολιτικά. Και όχι μόνο επειδή ο πόλεμος που ήθελε ο Βλαντιμίρ Πούτιν για να καταλάβει την Ουκρανία με οποιοδήποτε κόστος, σκοτώνει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και αναχαιτίζει την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας που φιλοδοξεί να εισέλθει στην Ευρώπη.
Αλλά γιατί κατέστρεψε τη διεθνή πολιτική τάξη που ήταν η βάση για την επιτυχία της παγκοσμιοποίησης για τριάντα χρόνια;
Στα ερείπια αυτού του πολέμου τώρα, συσσωρεύονται τωρινές και μελλοντικές δαπάνες, μιας ευρωπαϊκής οικονομίας που μόλις είχε αρχίσει να ανακάμπτει από την κρίση του Covid-19 και η οποία, σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η ιταλική, εξακολουθεί να υποφέρει από τον απόηχο της Μεγάλης κρίσης του 2011.
«Δεν είναι δυνατό να γίνει μια εξαντλητική εκτίμηση όλων των δαπανών που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη», λέει ο Guntram Wollf του think-tank ”Bruegel”.
Η ενεργειακή κρίση
Την ημέρα που η Δύση – πολιτικά ενωμένη μετά από τόσα χρόνια από την Ουάσιγκτον έως τις Βρυξέλλες και από την Οτάβα μέχρι το Λονδίνο – επέβαλε τις πρώτες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι τιμές της ενέργειας άρχισαν να διογκώνονται αμείλικτα, σε σημείο να ξεπερνούν το όριο των δύο ευρώ στην αντλία και να τριπλασιάζουν τους λογαριασμούς θέρμανσης.
Εκείνη τη στιγμή, η Ευρώπη διαισθάνθηκε ότι η στρατηγική της Μέρκελ να αγκαλιάσει τον εχθρό για να τον εξουδετερώσει δεν είχε λειτουργήσει ούτε στο οικονομικό πεδίο και ήρθε η ώρα να πληρωθούν -κυριολεκτικά- τα πολιτικά λάθη του παρελθόντος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Eurostat, οι εισαγωγές της ΕΕ από τη Ρωσία, τον δεύτερο μεγαλύτερο εξαγωγέα στον κόσμο, ήταν περίπου 99 δισεκατομμύρια το 2021 και αντιπροσώπευαν το 62 τοις εκατό του συνόλου.
Με τον πόλεμο, η τιμή της ενέργειας υπερδιπλασιάστηκε και σήμερα η ΕΕ πληρώνει 640 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα για το πετρέλαιο και 360 εκατομμύρια ευρώ για το φυσικό αέριο. Εάν με το έκτο πακέτο κυρώσεων, με εξαίρεση την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία, η ΕΕ έχει δεσμευτεί να μην εισάγει ρωσικό πετρέλαιο από το επόμενο έτος, σήμερα χρηματοδοτεί τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Πούτιν (περίπου 650 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα) ενώ στέλνει όπλα και στρατιωτική βοήθεια στους Ουκρανούς. Διπλή λοιπόν η δαπάνη προς την αντίθετη κατεύθυνση, με μοναδικό απτό αποτέλεσμα να βαραίνει στα πορτοφόλια των Ευρωπαίων.
Μέχρι σήμερα, παρά τη μείωση των εξαγωγών, η Ρωσία έχει δει τα κέρδη της να αυξάνονται λόγω της ακραίας αστάθειας των τιμών και της έλλειψης εναλλακτικών προμηθευτών. Τον Μάιο, μεταξύ της μείωσης των εισαγόμενων ποσοτήτων πετρελαίου (λιγότερο από 15 τοις εκατό σε σύγκριση με προπολεμικά) και των εκπτώσεων που ζητούσαν φιλικές χώρες όπως η Κίνα, έχασε περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα, αλλά στη συνέχεια τα ανέκτησε με τα 60% ποσοστό αύξησης των τιμών της ενέργειας. Η Μόσχα, έχοντας επίγνωση της δύναμής της, άρχισε να το χρησιμοποιεί, διακόπτοντας κυνικά τις προμήθειες φυσικού αερίου για να βάλει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σε μπελάδες με τους ψηφοφόρους τους.
Το είχε ήδη κάνει πριν από μερικές εβδομάδες με το πετρέλαιο για να τιμωρήσει όσους δεν ήθελαν να πληρώσουν σε ρούβλια όπως η Πολωνία και η Βουλγαρία. Και δεν θα σταματήσει σύντομα.
Το αποτέλεσμα είναι εκεί για όλους μας:
ο πληθωρισμός που οφείλεται κυρίως στο ενεργειακό κόστος είναι στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 40 ετών τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, αφού έχει σπάσει το όριο του 8%.
Το επισιτιστικό πρόβλημα
Η Ρωσία και η Ουκρανία (με ρυθμό ετήσιας παραγωγής 45-50 τόνων) είναι επίσης οι κορυφαίοι εξαγωγείς σιτηρών στον κόσμο και, με το κλείδωμα εννέα ουκρανικών λιμανιών στη Μαύρη Θάλασσα, η Ρωσία έχει ήδη αποτρέψει την πώληση 20 εκατομμυρίων τόνων δημητριακών από την περσινή συγκομιδή της Ουκρανίας που παραμένουν αποθηκευμένα σε σιλό τα οποία δεν θα έχουν χώρο να φιλοξενήσουν τη φετεινή σοδειά, όπου αυτή δεν καταστράφηκε από τανκς και βόμβες.
Οι χαμένοι δεν θα είναι μόνο η Ουκρανία, της οποίας η Ρωσία αφαιρεί τους δύο κύριους οικονομικούς πόρους, δηλαδή τα δημητριακά και τα ορυκτά του Donbass, αλλά και όλες οι χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής που εξαρτώνται από το ουκρανικό σιτάρι και καλαμπόκι.
Κατά συνέπεια, απειλούνται με πείνα εκατομμύρια άνθρωποι που θα μπορούσαν να ξεχυθούν στα νερά της Μεσογείου προς μια Δύση ικανή να τους ταΐσει.
Το ουκρανικό προσφυγικό πρόβλημα
Μέχρι σήμερα, πάνω από έξι εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν καταφύγει σε μια Ευρώπη που τους έχει ανοίξει τις πόρτες της: χωρίς να χρειάζονται βίζα μπορούν να ζήσουν, να εργαστούν και να πάνε σχολείο στις 27 χώρες της Ένωσης.
Ουκρανοί πρόσφυγες του πολέμου
Χιλιάδες οικογένειες τους φιλοξενούν ήδη. Όμως, τέσσερις μήνες μετά τη σύγκρουση, ο ενθουσιασμός έχει μειωθεί.
Σύμφωνα με το Κέντρο Παγκόσμιας Ανάπτυξης, οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να κοστίσουν στην Ευρώπη μεταξύ 25 και 30 δισεκατομύρια ευρώ ετησίως κι αυτή είναι μια πρόσθετη δαπάνη πέρα από τον αφανή πληθωρισμό, τη βοήθεια προς την χώρα τους, αλλά και τις έκτακτες επενδύσεις στην ευρωπαϊκή άμυνα, που σε αυτή την άνευ προηγουμένου ιστορική φάση, γίνονται απαραίτητες.
Το ανθρωπιστικό κόστος για την υποστήριξη της Ουκρανίας
Από την έναρξη της ρωσικής επίθεσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συνεισφέρει 4 δισεκατομμύρια ευρώ σε οικονομική και κοινωνική βοήθεια με τη μορφή ανθρωπιστικής και έκτακτης βοήθειας και με 2 δισεκατομμύρια ευρώ (500 εκατομμύρια πρόκειται να προστεθούν)
Η Ένωση, με τη βοήθεια άλλων διεθνών εταίρων, υποσχέθηκε στη συνέχεια 9 δισ. ευρώ σε δάνεια για το 2022 σε μια χώρα που, ωστόσο, χρειάζεται 3 ή και 5 δισ. ευρώ το μήνα για να προχωρήσει χωρίς τους πόρους που τους αφαίρεσε η Μόσχα.
Και στη συνέχεια οι Βρυξέλλες συγχρονίζουν το ουκρανικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας με το δικό τους για να εξασφαλίσουν συνεχή παροχή φυσικού αερίου, ανέστειλαν τους δασμούς στις εξαγωγές της Ουκρανίας. Παρόλα αυτά, φοβάμαι ότι δεν αρκούν οι προσπάθειες που κάνουμε ως Ε.Ε.
Με την προέλαση του Κόκκινου Στρατού και την καταστροφή που προκαλεί, η Ουκρανία χάνει καθημερινά εδάφη, πόρους και ανθρώπους. Φέτος, οι Βρυξέλλες έχουν αντλήσει 34 φορές από διάφορα κονδύλια του προϋπολογισμού τους για να καλύψουν τις ανάγκες της Ουκρανίας και άλλες 11 φορές για τις ανάγκες της Μολδαβίας, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια για άλλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Ίσως όμως, πριν συντάξει έναν νέο προϋπολογισμό, η ΕΕ θα πρέπει να αναρωτηθεί ποιες είναι οι προτεραιότητές της. Διότι 140 ημέρες μετά την έναρξη της σύγκρουσης, είναι σαφές ότι τα μισά μέτρα έχουν αποδειχθεί άχρηστα καθώς και αφόρητα ακριβά. Είναι καιρός να κάνουμε μια τελική επιλογή.
Η πανδημία του COVID-19 προκάλεσε σχεδόν άνευ προηγουμένου ανατροπή στην αγορά εργασίας των ΗΠΑ. Οι εκτεταμένες απώλειες θέσεων εργασίας τους πρώτους μήνες της πανδημίας έδωσαν τη θέση τους στις σφιχτές αγορές εργασίας το 2021, εν μέρει λόγω αυτού που έγινε γνωστό ως η Μεγάλη Παραίτηση . Το «ποσοστό διακοπής» της χώρας έφτασε σε υψηλό 20 ετών τον περασμένο Νοέμβριο.
Μια νέα έρευνα του Pew Research Center διαπιστώνει ότι οι χαμηλές αμοιβές, η έλλειψη ευκαιριών για εξέλιξη και το αίσθημα έλλειψης σεβασμού στην εργασία είναι οι κύριοι λόγοι για τους οποίους οι Αμερικανοί εγκατέλειψαν τη δουλειά τους πέρυσι. Η έρευνα διαπιστώνει επίσης ότι όσοι τα παράτησαν και τώρα εργάζονται αλλού έχουν περισσότερες πιθανότητες να πουν ότι η τρέχουσα εργασία τους έχει καλύτερες αμοιβές, περισσότερες ευκαιρίες για ανέλιξη και περισσότερη ισορροπία και ευελιξία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Η πλειονότητα των εργαζομένων που εγκατέλειψαν τη δουλειά το 2021 λένε ότι οι χαμηλές αμοιβές (63%), οι ευκαιρίες για ανέλιξη (63%) και το αίσθημα έλλειψης σεβασμού στην εργασία (57%) ήταν οι λόγοι για τους οποίους παραιτήθηκαν, σύμφωνα με την έρευνα 7-13 Φεβρουαρίου. Τουλάχιστον το ένα τρίτο λέει ότι καθένα από αυτά ήταν οι κύριοι λόγοι για τους οποίους έφυγαν.
Περίπου οι μισοί λένε ότι τα προβλήματα παιδικής μέριμνας ήταν ο λόγος που εγκατέλειψαν τη δουλειά τους (48% μεταξύ εκείνων με παιδί μικρότερο των 18 ετών στο νοικοκυριό). Ένα παρόμοιο μερίδιο δείχνει έλλειψη ευελιξίας να επιλέξουν πότε θα αφιερώσουν τις ώρες τους (45%) ή ότι δεν έχουν καλές παροχές όπως ασφάλιση υγείας και άδεια μετ’ αποδοχών (43%). Περίπου το ένα τέταρτο λέει ότι καθένα από αυτά ήταν ένας σημαντικός λόγος.Πώς το κάναμε αυτό
Περίπου τέσσερις στους δέκα ενήλικες που παράτησαν τη δουλειά τους πέρυσι (39%) λένε ότι ο λόγος ήταν ότι εργάζονταν πάρα πολλές ώρες, ενώ τρεις στους δέκα αναφέρουν ότι δούλευαν πολύ λίγες ώρες. Περίπου το ένα τρίτο (35%) αναφέρει ότι θέλει να μετεγκατασταθεί σε διαφορετική περιοχή, ενώ σχετικά λίγοι (18%) αναφέρουν ότι ο εργοδότης τους απαιτεί εμβόλιο για τον COVID-19 ως λόγο.
Όταν ρωτήθηκαν ξεχωριστά εάν οι λόγοι για τους οποίους εγκατέλειψαν μια δουλειά σχετίζονται με την επιδημία του κορωνοϊού, το 31% απαντά. Όσοι δεν έχουν τετραετές πτυχίο πανεπιστημίου (34%) είναι πιο πιθανό από εκείνους με πτυχίο ή μεγαλύτερη εκπαίδευση (21%) να πουν ότι η πανδημία έπαιξε ρόλο στην απόφασή τους.
Ως επί το πλείστον, οι άνδρες και οι γυναίκες προσφέρουν παρόμοιους λόγους για να εγκαταλείψουν τη δουλειά κατά το παρελθόν έτος. Υπάρχουν όμως σημαντικές διαφορές ως προς το μορφωτικό επίπεδο.
Μεταξύ των ενηλίκων που εγκατέλειψαν μια εργασία το 2021, αυτοί που δεν έχουν τετραετές πτυχίο πανεπιστημίου είναι πιο πιθανό από εκείνους με τουλάχιστον πτυχίο πανεπιστημίου να αναφέρουν διάφορους λόγους. Αυτά περιλαμβάνουν το να μην έχουν αρκετή ευελιξία για να αποφασίσουν πότε θα αφιερώσουν τις ώρες τους (49% των μη αποφοίτων κολεγίου έναντι 34% των αποφοίτων κολεγίου), το να πρέπει να εργάζονται πολύ λίγες ώρες (35% έναντι 17%) και ο εργοδότης τους να απαιτεί Εμβόλιο COVID-19 (21% έναντι 8%).
Υπάρχουν επίσης αξιοσημείωτες διαφορές ανά φυλή και εθνικότητα. Οι μη λευκοί ενήλικες που εγκατέλειψαν τη δουλειά τους πέρυσι είναι πιο πιθανό από τους λευκούς ομολόγους τους να πουν ότι οι λόγοι είναι ότι δεν έχουν αρκετή ευελιξία (52% έναντι 38%), θέλουν να μετεγκατασταθούν σε διαφορετική περιοχή (41% έναντι 30%) , που εργάζονται πολύ λίγες ώρες (37% έναντι 24%) ή ο εργοδότης τους απαιτεί να κάνουν εμβόλιο κατά του COVID-19 (27% έναντι 10%). Η κατηγορία των μη λευκών περιλαμβάνει όσους ταυτίζονται ως Μαύροι, Ασιάτες, Ισπανόφωνοι, κάποια άλλη φυλή ή πολλαπλές φυλές. Αυτές οι ομάδες δεν μπορούσαν να αναλυθούν χωριστά λόγω περιορισμών στο μέγεθος του δείγματος.
Πολλοί από αυτούς που άλλαξαν δουλειά βλέπουν βελτιώσεις
Η πλειονότητα όσων εγκατέλειψαν μια εργασία το 2021 και δεν συνταξιοδοτήθηκαν δηλώνουν ότι πλέον απασχολούνται, είτε με πλήρη απασχόληση (55%) είτε με μερική απασχόληση (23%). Από αυτούς, το 61% λέει ότι ήταν τουλάχιστον κάπως εύκολο για αυτούς να βρουν την τρέχουσα δουλειά τους, με το 33% να λέει ότι ήταν πολύ εύκολο. Ένας στους πέντε λέει ότι ήταν πολύ ή κάπως δύσκολο και το 19% λέει ότι δεν ήταν ούτε εύκολο ούτε δύσκολο.
Ως επί το πλείστον, οι εργαζόμενοι που εγκατέλειψαν τη δουλειά τους πέρυσι και τώρα εργάζονται κάπου αλλού βλέπουν την τρέχουσα εργασιακή τους κατάσταση ως βελτίωση σε σχέση με την πιο πρόσφατη δουλειά τους. Τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς τους εργαζομένους λένε ότι σε σύγκριση με την τελευταία τους δουλειά, τώρα κερδίζουν περισσότερα χρήματα (56%), έχουν περισσότερες ευκαιρίες για ανέλιξη (53%), έχουν ευκολότερο χρόνο εξισορρόπησης εργασιακών και οικογενειακών ευθυνών (53%) και έχουν μεγαλύτερη ευελιξία να επιλέξουν πότε βάλουν τις ώρες εργασίας τους (50%).
Ωστόσο, οι μεγάλες μετοχές λένε ότι τα πράγματα είναι είτε χειρότερα είτε αμετάβλητα σε αυτούς τους τομείς σε σύγκριση με την τελευταία τους εργασία. Λιγότεροι από τους μισούς εργαζομένους που εγκατέλειψαν τη δουλειά πέρυσι (42%) δηλώνουν ότι έχουν πλέον καλύτερα οφέλη, όπως ασφάλιση υγείας και άδεια μετ’ αποδοχών, ενώ ένα παρόμοιο ποσοστό (36%) λέει ότι είναι περίπου το ίδιο. Περίπου ένας στους πέντε (22%) λέει τώρα ότι τα τρέχοντα οφέλη του είναι χειρότερα από ό ,τι στην τελευταία τους δουλειά.
Οι απόφοιτοι πανεπιστημίου είναι πιο πιθανό από εκείνους με λιγότερη εκπαίδευση να πουν ότι σε σύγκριση με την τελευταία τους εργασία, τώρα κερδίζουν περισσότερα (66% έναντι 51%) και έχουν περισσότερες ευκαιρίες για ανέλιξη (63% έναντι 49%). Με τη σειρά τους, όσοι έχουν λιγότερη εκπαίδευση είναι πιο πιθανό από τους πτυχιούχους κολεγίου να πουν ότι κερδίζουν λιγότερα στην τρέχουσα εργασία τους (27% έναντι 16%) και ότι έχουν λιγότερες ευκαιρίες για πρόοδο (18% έναντι 9%).
Οι εργαζόμενοι άνδρες και γυναίκες που εγκατέλειψαν μια εργασία το 2021 προσφέρουν παρόμοιες εκτιμήσεις για το πώς η τρέχουσα εργασία τους συγκρίνεται με την τελευταία τους. Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση είναι όταν πρόκειται για την εξισορρόπηση εργασιακών και οικογενειακών ευθυνών: Έξι στους δέκα άνδρες λένε ότι η τρέχουσα εργασία τους διευκολύνει την ισορροπία μεταξύ εργασίας και οικογένειας – υψηλότερο από το ποσοστό των γυναικών που λένε το ίδιο (48%).
Περίπου το 53% των εργαζομένων ενηλίκων που εγκατέλειψαν τη δουλειά τους το 2021 δηλώνουν ότι άλλαξαν τομέα εργασίας ή επάγγελμα κάποια στιγμή το περασμένο έτος. Οι εργαζόμενοι κάτω των 30 ετών και όσοι δεν έχουν μεταπτυχιακό είναι ιδιαίτερα πιθανό να πουν ότι έχουν κάνει αυτού του είδους την αλλαγή.
Οι νεότεροι ενήλικες και εκείνοι με χαμηλότερα εισοδήματα είχαν περισσότερες πιθανότητες να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους το 2021
Συνολικά, περίπου ένας στους πέντε μη συνταξιούχους ενήλικες στις ΗΠΑ (19%) – συμπεριλαμβανομένων παρόμοιων ποσοστών ανδρών (18%) και γυναικών (20%) – δηλώνουν ότι παράτησαν τη δουλειά τους κάποια στιγμή το 2021, που σημαίνει ότι έφυγαν από επιλογή και όχι επειδή απολύθηκαν, απολύθηκαν ή επειδή είχε λήξει μια προσωρινή δουλειά.
Οι ενήλικες κάτω των 30 ετών έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες από τους ηλικιωμένους να έχουν εγκαταλείψει οικειοθελώς τη δουλειά τους πέρυσι: το 37% των νεαρών ενηλίκων λένε ότι το έκαναν αυτό, σε σύγκριση με το 17% των ηλικιών 30 έως 49, το 9% των ηλικιών 50 έως 64 και Το 5% αυτών των ηλικιών 65 ετών και άνω.
Οι εμπειρίες ποικίλλουν επίσης ανάλογα με το εισόδημα, την εκπαίδευση, τη φυλή και την εθνικότητα. Περίπου το ένα τέταρτο των ενηλίκων με χαμηλότερα εισοδήματα (24%) δηλώνουν ότι εγκατέλειψαν τη δουλειά τους το 2021, σε σύγκριση με το 18% των ενηλίκων μεσαίου εισοδήματος και το 11% των ενηλίκων με υψηλότερα εισοδήματα.
Σε ό,τι αφορά το μορφωτικό επίπεδο, όσοι έχουν μεταπτυχιακό έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να πουν ότι παράτησαν τη δουλειά τους κάποια στιγμή το 2021: το 13% το λέει αυτό, σε σύγκριση με το 17% όσων έχουν πτυχίο, το 20% εκείνων με κάποιο κολέγιο και 22 % των ατόμων με απολυτήριο γυμνασίου ή μικρότερης εκπαίδευσης.
Περίπου το ένα τέταρτο των μη συνταξιούχων Ισπανόφωνων και Ασιατών ενηλίκων (24% ο καθένας) αναφέρουν ότι εγκατέλειψαν τη δουλειά πέρυσι. Το 18% των μαύρων ενηλίκων και το 17% των λευκών ενηλίκων λένε το ίδιο.
Ένας αυξανόμενος αριθμός επενδυτών έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ύφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται πιθανώς προ των πυλών με αποτέλεσμα να τροφοδοτείται κλίμα αμυντικής αντίδρασης που οδηγεί σε ξεπούλημα μετοχών και ομολόγων με τη Wall Street να προετοιμάζετα για την πιθανά επερχόμενη καταιγίδα.
Τι συμβαίνει ακριβώς;
Μια χαμηλή ύφεση που στα τέλη του τρέχοντος έτους ή στις αρχές του επόμενου έτους “επικρατεί ως άποψη με γενική παραδοχή” “, δήλωσε στους δημοσιογράφους αυτή την εβδομάδα ο Ντέϊβιντ Μπιάνκο επικεφαλής επενδύσεων της DWS (Γερμανικής εταιρίας διαχείρησης περιουσιακών στοιχείων) για την Αμερική.
Ενώ υπάρχει συμφωνία ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα πρέπει με τρόπο επιθετικό να συνεχίσει να αποσύρει τη στήριξη της οικονομίας για να μειώσει τον υψηλό πληθωρισμό δεκαετιών, οι επενδυτές ανησυχούν όλο και περισσότερο ότι η κεντρική τράπεζα θα μπορούσε κατά λάθος να πάει πολύ μακριά, προκαλώντας ένα νέο κύμα απωλειών θέσεων εργασίας και ανάπτυξη σε αντίστροφη κατεύθυνση.
Αλλά οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της Fed δεν βλέπουν αυτό το αποτέλεσμα ως αναπόφευκτο. Ακόμη και όταν η αγορά συνταράσσεται, υποστηρίζουν ότι η λεγόμενη «ήπια προσγείωση» – κατά την οποία η κεντρική τράπεζα καταφέρνει να μειώσει τον πληθωρισμό χωρίς να οδηγήσει την οικονομία σε ύφεση – παραμένει δυνατή.
«Θα έχουμε πιο αργή ανάπτυξη που θα μπορούσε να πέσει κάτω από αυτό που έχουμε συνηθίσει», δήλωσε την Τρίτη η πρόεδρος της Fed του Σαν Φρανσίσκο, Μέρι Νταλί, σε διαδικτυακή εκδήλωση που διοργανώθηκε από το LinkedIn. “Δεν θα εκπλαγώ, και είναι στην πραγματικότητα στις προβλέψεις μου ότι η ανάπτυξη θα πέσει κάτω από το 2%, αλλά στην πραγματικότητα δεν θα περιστραφεί σε αρνητικό έδαφος.”
Η Νταλί είπε ότι η ανεργία είναι πιθανό να αυξηθεί, αν και « με τίποτα στις αναλογίες που έχουμε δει η στο τι θα περίμενε ο κόσμος σε μια ύφεση». Σημείωσε ότι το τρέχον ποσοστό ανεργίας του 3,6% είναι κοντά σε ιστορικά χαμηλά, επομένως μια ελαφρά αύξηση δεν θα οδηγούσε σε εκτεταμένες δυσκολίες.
Εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος της Fed της Νέας Υόρκης, Τζον Γουίλιαμς σε συνέντευξή του στο CNBC δήλωσε ότι η ύφεση δεν είναι η «βασική του περίπτωση» αυτή τη στιγμή, σημειώνοντας ότι η οικονομία είναι «ισχυρή».
Είπε ότι η οικονομία των ΗΠΑ ενδέχεται να αναπτυχθεί κατά περίπου 1% έως 1,5% για ένα χρόνο, σημαντικά χαμηλότερη από την ανάπτυξη 5,7% που είχε καταγραφεί το 2021.
«Αλλά αυτό δεν είναι ύφεση», συνέχισε ο Ουίλιαμς. «Είναι μια επιβράδυνση που πρέπει να δούμε στην οικονομία για να μειώσουμε πραγματικά τις πληθωριστικές πιέσεις που έχουμε και να μειώσουμε τον πληθωρισμό».
Η φούσκα της σκέψης μου: Οι επόμενοι 12 μήνες θα δημιουργήσουν πολλή συζήτηση σχετικά με το τι συνιστά τεχνικά ύφεση (η επίσημη ονομασία θα προέρχεται από το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών). Είναι μια φορτωμένη θητεία, ειδικά ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου.
Αλλά αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία αυτή τη στιγμή είναι το μέγεθος οποιασδήποτε ύφεσης. Γνωρίζουμε ότι η οικονομία είναι πιθανό να επιβραδυνθεί απότομα καθώς η Fed προσπαθεί να βάλει ένα ταβάνι στις αυξήσεις των τιμών. Αλλά θα δούμε πράγματι την οικονομία των ΗΠΑ να συρρικνώνεται; Και αν ναι, κατά πόσο; Το μέγεθος και η διάρκεια οποιασδήποτε συρρίκνωσης —και εάν αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις, όπως αδυναμία πληρωμής δανείων— θα είναι σημαντικά.
Προς το παρόν, οι επενδυτές εμφανίζονται πιο απαισιόδοξοι από τους υπεύθυνους χάραξης οικονομικής πολιτικής. Ο S&P 500 υποχώρησε την Τρίτη αφού νέα στοιχεία έδειξαν ότι η εμπιστοσύνη των καταναλωτών στις ΗΠΑ παραπαίει. Οι βραχυπρόθεσμες προσδοκίες για το εισόδημα, τις συνθήκες των επιχειρήσεων και της αγοράς εργασίας έπεσαν στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Μάρτιο του 2013.
Ωστόσο, τα νεύρα μπορεί να μην είναι κάτι κακό. Εάν μια ύφεση αποτιμάται κυρίως σε περιουσιακά στοιχεία όπως μετοχές, θα μπορούσαν να σταθεροποιηθούν στο δεύτερο εξάμηνο του έτους.
Ως τους τελευταίους σπασμούς του συστήματος εξουσίας που βρέθηκε απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και αντίστροφα την τελευταία δεκαετία ερμηνεύουν ήδη πολλοί στην αξιωματική αντιπολίτευση τα όσα συμβαίνουν σε επίπεδο ανώτατης Δικαιοσύνης και υποθέσεων μείζονος θεσμικού ενδιαφέροντος. Μέσα στη γενικότερη εργαλειοποίηση των θεσμών το μόνο βέβαιο είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι ο εκλογικός διάδρομος άνοιξε.
Του Σωτήρη Μπολάκη για το Libre.gr
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα πορευτούν με τη δική τους αλήθεια αλλά η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει καθαρά τι απέγινε η «συμμορία», που πήγε η «εγκληματική οργάνωση» κι αν τελικά η «σκευωρία μέσα στη σκευωρία» της υπόθεσης Novartis ήταν αυτή που έφερε και την κατάρρευση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα «εμείς θα σας πάμε μέχρι τέλους, κ. Μητσοτάκη», όπως και να το δει κανείς ήταν αυτό που συνηθίζεται να λέγεται ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει γίνει κατ’ επανάληψη στόχος προσωπικών επιθέσεων με πιο σκληρές εκείνες του Άδωνη Γεωργιάδη σε τηλεοπτικά πάνελ, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μπει στο κάδρο του οργανωτή της σκευωρίας και οι δημοσιογράφοι – «συμμορία» που αποκάλυπταν κορυφαίες πτυχές του σκανδάλου της Novartis και των εμπλεκόμενων προσώπων που μετατράπηκαν σε κατήγοροι τελικά απαλλάχθηκαν αφού όμως πρώτα η χώρα διασύρθηκε πανευρωπαϊκά για το επίπεδο της ελευθεροτυπίας.
Το πλέον αποκαλυπτικό όμως παρατηρούν τώρα από την αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι το βούλευμα και το φιάσκο της ΝΔ στην υπόθεση της προανακριτικής επιτροπής που παρέπεμψε τον κ. Παπαγγελόπουλο στο Ειδικό Δικαστήριο.
Το πιο αποκαλυπτικό του μεγέθους της εργαλειοποίησης των θεσμών και της ίδιας της Δικαιοσύνης είναι η εκκωφαντική σιωπή των ίδιων των πολιτικών προσώπων που στοχοποιήθηκαν και για τους οποίους στήθηκαν κάποτε 10 κάλπες στην ολομέλεια.
Ούτε ο Αντώνης Σαμαράς, ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος κι ενώ το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου απορρίπτει τον πυρήνα του κατηγορητηρίου, αναγνωρίζοντας μάλιστα και ορθή την διατήρηση του καθεστώτος της ανωνυμίας στους προστατευόμενους μάρτυρες, έχουν μέχρι αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν τοποθετηθεί.
Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι το μέχρι τέλους που είχε πει σε όλους τους τόνους ο κ. Σαμαράς το ξέχασε ουσιαστικά στο συνέδριο της ΝΔ τον περασμένο Μάιο. Το θέμα είχε ήδη κακοφορμίσει στους κόλπους της κυβερνητικής παράταξης ενώ ήδη από τον περασμένο Ιανουάριο, έξι μήνες πριν το αμετάκλητο βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου το λεγόμενο και κόμμα της Novartis είχε το πρώτο διαζύγιό του με ευθύνη Μητσοτάκη.
Διάσπαση στο «κόμμα της Novartis»
Τα πρόδρομα συμπτώματα της κατάρρευσης του κόμματος της Novartis όπως είχε επικρατήσει να αποκαλείται το τελευταίο διάστημα η ομάδα των πολιτικών προσώπων και των κομμάτων που συσπειρώνονταν πέριξ αυτών, άρχισαν να εμφανίζονται όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης για πρώτη φορά επέλεξε να εξαιρέσει από το κάδρο της υπερασπιστικής γραμμής ή καλύτερα της γραμμής των κατηγόρων μέχρι εκείνη την ώρα όσους δεν προέρχονταν από τη ΝΔ.
Η αντίδραση του Ευάγγελου Βενιζέλου τότε ήταν κάτι περισσότερο από ηχηρή και όπως ο κ. Σαμαράς φρόντισε στο συνέδριο λίγους μήνες μετά να τραβήξει στον κ. Μητσοτάκη τις δικές του κόκκινες γραμμές με βασικότερη από τις πολιτικές αιχμές τον κίνδυνο της «ποταμοποίησης» της ΝΔ εξαιτίας της κεντρώας παρέκκλισης από τις κεντροδεξιές παραδόσεις της παράταξης έτσι και ο κ. Βενιζέλος τότε φρόντισε να υπενθυμίσει στον κ. Μητσοτάκη ποιος ήταν πρωτεργάτης, ο ενορχηστρωτής και τελικά μεγάλος στρατηγός της νίκης της ΝΔ στις εκλογές του 19.
Ήταν ουσιαστικά η πρώτη ηχηρή υπόμνηση της ανάγκης ανασύστασης του περίφημου αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που έπρεπε να στήσει και πάλι η ΝΔ και οι λοιπές δυνάμεις ενόψει των εκλογών που ήδη είχε ζητήσει ο Αλέξης Τσίπρας στην ολομέλεια πραγματοποιώντας τον πρώτο τακτικό αιφνιδιασμό του στον Κυριάκο Μητσοτάκη σηματοδοτώντας και την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για τις κάλπες.
Στην συζήτηση της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης ουσιαστικά σφραγίστηκε και η κατάρρευση του μετώπου που κάποιοι επιχειρούν να ανασυγκροτήσουν με καθαρά ιδιοτελή κριτήρια πολιτικής επιβίωσης, τόσο στην κυβέρνηση όσο όμως και στο ΠΑΣΟΚ.
Βενιζέλος και Ανδρουλάκης έξι μήνες πριν δεν είχαν βρει ακόμη σημείο επαφής και συνεργασίας και η επιλογή της αφωνίας ή της μη εμπλοκής του στη εσωτερική διαμάχη του άλλοτε συμπαγούς μετώπου των οπαδών της «σκευωρίας» αποδείχτηκε σοφή παρά το γεγονός ότι για κάποιες ημέρες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο εγκαλούμενος για το γεγονός ότι δεν τοποθετείται στο θέμα για να στηρίξει τα στελέχη της δικής του παράταξης.
Κύκνειο άσμα
Ο κ. Ανδρουλάκης και η Χαριλάου Τρικούπη δεν εξέδωσαν ούτε μια ανακοίνωση για την κορυφαία δικαστική ανατροπή ούτε καν για τις δικαστικές διαρροές που εξέθεσαν την ίδια την κορυφή της Δικαιοσύνης σύμφωνα μετά τις καταγγελίες των δημοσιογράφων που έκαναν λόγο για σκόπιμη και οργανωμένη παραπληροφόρηση την παραμονή της έκδοσης του βουλεύματος.
Σε κάθε περίπτωση από την Κουμουνδούρου δεν έχουν τώρα παρά να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εξέλιξη. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα όσοι χειρίστηκαν την υπόθεση Παπαγγελόπουλου στη Βουλή δηλώνουν αποφασισμένοι να ανεβάσουν κατακόρυφα τους τόνους και να αναδείξουν την πραγματική εικόνα όπως σημειώνουν.
Πλέον το επιχείρημα του πάλαι ποτε αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου για τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας που επικαλέστηκε και ο κ. Οικονόμου οποίος έγινε μέρος της αρχικής παραπληροφόρησης στο ζήτημα της παραπομπής Παπαγγελόπουλου, δεν είναι πλέον πειστικό αφήγημα.
Πριν την υπόθεση της σκευωρίας ήταν η υπόθεση του Νίκου Παππά για το ΣΥΡΙΖΑ channel όπως επικράτησε στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, οπου και σε αυτή την περίπτωση ο κορμός του βασικού κατηγορητηρίου κατέρρευσε εκκωφαντικά.
Το κακό τρίτωσε για το πάλαι ποτέ κραταιό αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και στην περίπτωση της Ρένας Δούρου η οποία αθωώθηκε τελεσίδικα για την τραγωδία στη Μάνδρα ενώ και για το Μάτι η κατηγορία που έχει απομείνει σε βάρος της είναι σε βαθμό πλημμελήματος.
Η δικαστική λοιπόν βόμβα στην υπόθεση της Novartis δεν είναι παρα το κύκνειο άσμα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που πλέον πνέει τα λοίσθια.
Κι αυτό γιατί όπως παρατηρούν πολλοί από όλο το πολιτικό φάσμα ακόμη και η προσπάθεια επικοινωνιακής αξιοποίησης της επετείου του δημοψηφίσματος του 2015 έπεσε στο κενό καθώς δεν φαίνεται να έπιασε το στόχο της αναβίωσης του αντίστοιχου κλίματος.
Κι όπως εξάλλου θύμισε και ο Νίκος Παππάς σε συνέντευξή του, επιλέγουν να θυμούνται τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και να ξεχνούν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 αμέσως μετά τον συμβιβασμό.
Πρακτικά ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θέτει το βάση εκκίνησης για τη σύγκριση των δυο στρατοπέδων που αντιπαρατίθενται θυμίζοντας ουσιαστικά ποια ήταν τα πολιτικά κριτήρια της ψήφου των πολιτών που έφεραν τη δεύτερη νίκη το 15 και στα οποία στην κορυφή τους είχαν το κακό παρελθόν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που οδήγησαν τη χώρα μέσα από τη σπατάλη και την κακοδιαχείριση στη χρεωκοπία.
Τοξικότητα
Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι μετά από αυτές τις εξελίξεις η όποια ανακίνηση της υπόθεσης θα πρέπει να αφορά τώρα τις ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης για τη διερεύνηση του πραγματικού σκανδάλου Novartis το οποίο έχει και τη βούλα της δικαιοσύνης.
Οι εξελίξεις αυτές τους τελευταίους μήνες έχουν κάνει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αναθαρρούν για το χαμένο ηθικό πλεονέκτημα στο οποίο πόνταρε ό,τι είχε και δεν είχε το αντίπαλο στρατόπεδο της δεξιάς και του ακραίου Κέντρου.
Στη στρατηγική πλέον του κ. Τσίπρα βασικό στοιχείο θα αποτελέσει η ανάκτηση της αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ και το στοιχείο της σύγκρισης της μιας κυβέρνησης με την άλλη είναι το πιο πρόσφορο πεδίο που έχει μπροστά του τώρα ο πρώην πρωθυπουργός για να αναστρέψει το κλίμα στην κοινωνία.
Οι επιλογές Μητσοτάκη στην ενέργεια με τους υπέρογκους λογαριασμούς ρεύματος να γονατίζουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις θα αποτελέσουν το βασικό στοιχείο της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ για τα έργα τις ημέρες της κυβέρνησης στο θέμα της εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Το θέμα έχει καταγγελθεί ήδη από τον κ. Τσίπρα και εκεί θα εστιάσουν όσο θα πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών.
Και το δεύτερο βασικό στοιχείο της αντιπολιτευτικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η κορωνίδα της σπατάλης του δημοσίου χρήματος αυτό των απευθείας αναθέσεων που έχουν φτάσει στο δυσθεώρητο ποσό των 7,5δισ.€ που κατέληξαν σε τσέπες ημετέρων.
«Το πάρτι τελειώνει» επαναλαμβάνει ο κ. Τσίπρας και από κοντά του ήδη τα στελέχη επαναλαμβάνουν συντονισμένα ότι «τίποτα και κανείς δεν θα ξεχαστεί».
Ξύπνησα σήμερα και το πρωινό μου δεν ήταν μπουγάτσα. Είναι πιο οικονομικό να βοσκήσω λίγη βρώμη με γάλα αμυγδάλου και σιρόπι σφενδάμου. Κάνει καλό, λέει, στην υγεία και τη χοληστερίνη. Άσε που το σύνολο έχει και χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Σε κατατρόπωσα διαβήτη!
Ακριβά όμως τα υγιεινά. Γενικά δηλαδή, αν το σκεφτείς, εφόσον επιθυμείς να κάνεις μια σωστή διατροφή πρέπει να βάλεις πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη. Καλά λιπαρά από τίποτα ψάρια και σολομούς τα ξεχνάς. Καλά είναι και τα κατεψυγμένα φασολάκια και τα μπρόκολα. Ακόμα και η ντομάτα “εποχής” έχει φτάσει το 1,5 ευρώ μέσο όρο. Όχι η βιολογική, η κοινή ταπεινή που κάνει καλό και κακό μαζί.
Όταν δουλεύεις 14 ώρες την ημέρα, δεν είναι αποστροφή στην “παράδοση” και τη υγιεινή διατροφή το γεγονός ότι δεν έχεις χρόνο να μαγειρέψεις, αλλά ανάγκη. Και οι 14 ώρες εργασίας είναι για να καλύψεις τα απαραίτητα έξοδα ώστε στο ρημάδι το ρεπό σου να κάνεις όσες δουλειές δεν είχες το κουράγιο να ολοκληρώσεις όταν κάθιδρος και κατάκοπος έφτανες στο σπίτι σου για να τεντωθείς ως αστερίας πάνω στο κρεβάτι.
Εκείνο το ρεπό πια, πόσα να χωρέσει; Τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ; Τη βενζίνη στο αυτοκίνητο; Μία τράπεζα για διακανονισμό; Ένα κατάστημα γιατί οι πετσέτες στο σπίτι έχουν γαριάσει από την πολλή χρήση; Κι ο καφές που θα πιεις στο πόδι με έναν φίλο, για να νομίσεις ότι ζεις ελεύθερος, πάλι στα γρήγορα. Ένα το ρεπό και έξι οι μέρες εργασίας. Μετατρέπεται κι αυτό από “ανάσα” σε λαχάνιασμα. Να τα προλάβεις όλα για να πας και το παιδί μια βόλτα. Αν έχεις την οικονομική άνεση να κάνεις παιδί.
Εικοσιτέσσερις οι ώρες της ημέρας. Μια σταγόνα νερό σε εσένα, να ξεπλυθείς και μια στο βασιλικό που έχεις φυτέψει στη γλάστρα του μπαλκονιού. Προνόμιο το μπαλκόνι με τα ενοίκια στο “ρετιρέ”. Ίσως αν ήσουν σε ισόγειο; Να μπορούσες να ξαναβάλεις βενζίνη για να πας μια βόλτα στην παραλία.
Ώρες και φορές ξεχνάς ότι δουλεύεις. Όχι, η κόπωση δεν σε αφήνει να το ξεχάσεις. Αλλά ξεχνάς ότι δουλεύεις και δικαιωματικά θα έπρεπε να μπορείς να κάνεις ένα με δύο πράγματα για τον εαυτό σου μέσα στην εβδομάδα. Χωρίς να σκεφτείς τα έξοδα της βενζίνης, τα έξοδα του εισιτηρίου στο θέατρο, τα έξοδα για 2 ώρες κλιματισμό την ημέρα.
Υγιεινή διατροφή και τρόπος ζωής, λέει. Εφτά αμύγδαλα την ημέρα κάνουν καλό. Ωμά. Διότι και για να τα ψήσεις, πληρώνεις ρεύμα. Και λίγη άσκηση. “Γιατί κύριέ μου δεν ασκείστε δύο με τρεις φορές την εβδομάδα;” Στις 14 ώρες εργασίας την ημέρα, για να εξασφαλίσεις την απλή, ταπεινή αξιοπρέπεια να “μη χρωστάς”, πού θα χωρέσει η άσκηση; Με ποιο κουράγιο και αντοχή;
Η καλή και κακοπληρωμένη εργασία στη χώρα της “καταπληκτικής ποιότητας ζωής” μετουσιώνεται σε απλό αγώνα για το πιο βασικό πανανθρώπινο δικαίωμα. Την αξιοπρέπεια.
Και οι εκλογές έρχονται. Και τα ψέματα γιγαντώνονται αφειδώς. Και το δίλημμα θα είναι ένα. Με τον άνθρωπο ή τα συμφέροντα; Σκέψου τι αξίζεις.
Υπάρχει ένας ακόμη λόγος που η κλιματική αλλαγή ενέχει κινδύνους. Μπορεί να οδηγήσει σε τήξη πανάρχαιων πάγων μέσα στους οποίους είναι “κλειδωμένα” μικρόβια, που εδώ και εκατομμύρια χρόνια δεν έχουν δει το φως της Γης και τα οποία, αν απελευθερωθούν, ίσως προκαλέσουν νέες πανδημίες απειλητικές για την ανθρωπότητα, προειδοποιεί μια νέα κινεζική επιστημονική έρευνα.
Ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιοτεχνολογίας “Nature Biotechnology”, σύμφωνα με το Live Science, μελέτησαν δείγματα πάγων από 21 παγετώνες του Οροπεδίου του Θιβέτ, μιας περιοχής μεγάλου υψομέτρου ανάμεσα στην οροσειρά των Ιμαλαΐων στα νότια και στην έρημο Τακλαμακάν στα βόρεια. Η έρευνα αποκάλυψε 968 άγνωστα μέχρι σήμερα είδη μικροβίων και η ανάλυση των γονιδιωμάτων τους έδειξε ότι μερικά τουλάχιστον από αυτά έχουν τη δυνατότητα να πυροδοτήσουν νέες πανδημίες, σε περίπτωση που ένα γρήγορο λιώσιμο των πάγων, λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, τα απελευθερώσει από την παγωμένη “φυλακή” τους.
Είναι η πρώτη φορά που αναλύεται πλήρως (γενετική αλληλούχιση) το γονιδίωμα μικροβιακών κοινοτήτων κρυμμένων μέσα σε αρχαίους παγετώνες. Τα μικρόβια που βρέθηκαν, είναι κυρίως βακτήρια, αλλά επίσης αρχαιοβακτήρια, μύκητες κ.α. Το 98% είναι τελείως άγνωστα για τους επιστήμονες, ενώ η μεγάλη μικροβιακή βιοποικιλότητα μέσα στους πάγους εξέπληξε τους ερευνητές.
Οι Κινέζοι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι ακριβώς πόσο παλαιά είναι μερικά από αυτά τα μικρόβια των παγετώνων. Προηγούμενες μελέτες πάντως έχουν δείξει πάντως ότι είναι δυνατό να αναζωογονηθούν μικρόβια παγιδευμένα προ τουλάχιστον 10.000 ετών. Μια προηγούμενη έρευνα του 2020 είχε αναλύσει πυρήνες πάγου από έναν μόνο θιβετανικό παγετώνα και είχε ανακαλύψει 33 διαφορετικές ομάδες ιών μέσα στους πάγους, εκ των οποίων 28 δεν είχαν ποτέ παρατηρηθεί έως τότε.
Η ποικιλία των “παγωμένων” μικροοργανισμών, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη τήξη των παγετώνων λόγω κλιματικής αλλαγής, αυξάνει τις πιθανότητες δυνητικά επικίνδυνα μικρόβια – κυρίως βακτήρια – να δραπετεύσουν και να σπείρουν άγνωστες αρρώστιες στη Γη, “οδηγώντας σε τοπικές επιδημίες ή ακόμη και πανδημίες’, σύμφωνα με τους ερευνητές. Υπάρχουν ήδη ενδείξεις πως μερικά από αυτά τα άγνωστα βακτήρια μπορεί να αποδειχθούν άκρως επικίνδυνα για τους ανθρώπους και όχι μόνο.
Ακόμη κι αν τελικά αυτά τα παθογόνα βακτήρια δεν επιβιώσουν για πολύ χρόνο μετά την απελευθέρωση τους από τους παγετώνες τους, μπορεί παρόλα αυτά να προκαλέσουν προβλήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, επειδή τα βακτήρια έχουν τη μοναδική ικανότητα να ανταλλάσσουν μεγάλα τμήματα του DNA τους με άλλα βακτήρια. Έτσι, ακόμη κι αν τα βακτήρια των πάγων πεθάνουν λίγο μετά τη δραπέτευση τους, μπορεί να έχουν προλάβει να περάσουν σε άλλα βακτήρια μερικούς παθογόνους παράγοντες που κρύβονται στο γενετικό υλικό τους. Αυτή η γονιδιακή αλληλεπίδραση μεταξύ των παγετωνικών αρχαίων μικροβίων και των σύγχρονων μικροβίων “μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη”, επεσήμαναν οι ερευνητές.
Το Θιβετανικό Οροπέδιο πιθανώς μελλοντικά αποδειχθεί εστία μελλοντικών επιδημιών ή πανδημιών, καθώς οι παγετώνες του – μετά την τήξη τους – τροφοδοτούν με φρέσκο νερό διάφορα μεγάλα και μικρά ποτάμια, όπως τον Γιανγκτσέ, τον Κίτρινο Ποταμό, τον Γάγγη κ.α., που παρέχουν νερό στις δύο πολυπληθέστερες χώρες του κόσμου, την Κίνα και την Ινδία. Όπως έδειξε και η Covid-19, οι πανδημίες τείνουν να ξεπηδάνε από περιοχές με μεγάλο πληθυσμό.
Όμως το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Ασία, καθώς περισσότεροι από 20.000 παγετώνες υπάρχουν στη Γη, καλύπτοντας πάνω από το 10% της επιφάνειας της ξηράς. Κάθε παγετώνας εκτιμάται ότι έχει τις δικές του μοναδικές μικροβιακές κοινότητες. Οι δορυφορικές εικόνες δείχνουν ότι από το 2000 έως σήμερα έχει επιταχυνθεί η απώλεια πάγων από τους περισσότερους παγετώνες του πλανήτη, πράγμα που αυξάνει τον κίνδυνο για τη διαρροή μικροβίων και την πρόκληση νέων πανδημιών κάπου στη Γη.
Σε παντοδύναμο εργαλείο που οδηγεί τις εξελίξεις σε κάθε τομέα τής οικονομικής και κοινωνικής ζωής έχει εξελιχθεί το έξυπνο κινητό τηλέφωνο (smartphone) όχι μόνον λόγω των απεριόριστων τεχνολογικών του δυνατοτήτων στις οποίες σε καθημερινή σχεδόν βάση προστίθεται νέες, αλλά κυρίως της ταχύτατης διείσδυσης που έχει στον πληθυσμό.
Σε κάθε γωνιά του κόσμου, σε όλες τις κοινωνικές και εισοδηματικές ομάδες, από τις πιο εύπορες έως τις πιο φτωχές το έξυπνο κινητό έχει πλέον διεισδύσει σε ποσοστά που αγγίζουν και το 100%.
Τα επίσημα νούμερα από το GSMA, που εκπροσωπεί το παγκόσμιο οικοσύστημα κινητών επικοινωνιών, είναι εντυπωσιακά και επιβεβαιώνουν την δύναμη των κινητών επικοινωνιών και συγκεκριμένα του έξυπνου κινητού τηλεφώνου. Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία, το 2021 υπήρχαν διεθνώς 5,3 δισεκατομμύρια συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας, ενώ το 2025 οι εκτιμήσεις ανεβάζουν τους συνδρομητές στα 5,7 δισεκατομμύρια. Η πλειονότητα των συνδρομητών αυτών, σε ποσοστό που ξεπερνά το 75% με συνεχώς ισχυρές ανοδικές τάσεις, διαθέτει έξυπνο κινητό τηλέφωνο (smartphone) και πρόσβαση στο ίντερνετ μέσω του κινητού τηλεφώνου. Εάν στους συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας προστεθούν και όσοι έχουν πρόσβαση σε έξυπνο κινητό μέσω κάρτας SIM η διείσδυση του κινητού τηλεφώνου στον παγκόσμιο πληθυσμό φθάνει σχεδόν το 100%.
Η λειτουργία του smartphone ξεπερνά την επικοινωνία – Ο ρόλος στη δημιουργία του «έξυπνου» κόσμου
Η κυριαρχία του κινητού τηλεφώνου δεν αφορά όμως μόνον τον τομέα της επικοινωνίας. Οι τεχνολογικές εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας, όπως η εμφάνιση του 5G και του Διαδικτύου των Πραγμάτων (Internet of Things), έδωσε νέες τεράστιες δυνατότητες και κυρίως εκείνης της διασύνδεσης μεγάλου αριθμού συσκευών μεταξύ τους και όλων μαζί με το κινητό έξυπνο κινητό τηλέφωνο. Σύμφωνα με στοιχεία του GSMA σήμερα περισσότερες από 15,1 δισεκατομμύρια συσκευές συνδέονται με το διαδίκτυο και όλα μαζί με κινητά τηλέφωνα, ενώ το 2025 ο αριθμός αυτός θα έχει ξεπεράσει τα 25 δισεκατομμύρια συσκευές.
Με απλά λόγια, από το έξυπνο κινητό τηλέφωνο ο κάθε χρήστης, εκτός από άμεση τηλεφωνική επικοινωνία, μπορεί να έχει πρόσβαση και έλεγχο σε χιλιάδες αντικείμενα και συσκευές. Εντελώς ενδεικτικά αναφέρονται συσκευές από το σπίτι, όπως κλιματιστικά, πλυντήρια, φούρνοι, φωτιστικά, πόρτες, παράθυρα, τέντες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνο που είναι συνδεμένα μέσω εφαρμογών με το κινητό τηλέφωνο του χρήστη και μπορούν να ελέγχονται και να λειτουργούν από απόσταση. Ο λόγος για τη δημιουργία του «έξυπνου» σπιτιού που γίνεται ήδη πραγματικότητα, διασυνδέοντας τα πάντα με το ίντερνετ και όλα μαζί με το smartphone.
Όπως, όμως, δημιουργείται το «έξυπνο» σπίτι, έτσι όλα μετατρέπονται σε «έξυπνα» και διασυνδεμένα με τη βοήθεια χιλιάδων αισθητήρων που δίνουν την απαραίτητη ενημέρωση και πληροφορία: «Έξυπνη» βιομηχανία, «έξυπνη» γεωργία, που για παράδειγμα διευκολύνει το έργο των αγροτών να ποτίζουν τα χωράφια τους με εντολές από το κινητό τους. «Έξυπνες» πόλεις που δημιουργούνται από την αρχή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα σε διεθνές επίπεδο την περίπτωση του δικού μας Ελληνικού, μια νέα έξυπνη πόλη που δημιουργείται από την αρχή στο πλαίσιο της αστικής ανάπλασης που είναι σε εξέλιξη.
Επίσης «έξυπνες» πληρωμές, «έξυπνα» αυτοκίνητα και πολλά άλλα που δημιουργούν τον περίφημο «έξυπνο» κόσμο που δεν είναι κάτι μελλοντικό αλλά συμβαίνει ήδη. Στο τομέα των συναλλαγών και πληρωμών αξίζει να σημειωθούν ότι σε διεθνές επίπεδο υπάρχουν 1,35 δισεκατομμύρια τραπεζικοί λογαριασμοί σε κινητά τηλέφωνα μέσω των οποίων διακινούνται ένα τρισ. δολάρια.
Ελλάδα- Ραγδαία ανάπτυξη χρήσης κινητών τηλεφώνων
Ραγδαία είναι η ανάπτυξη χρήσεων κινητού τηλεφώνου και στη χώρα μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη συνεχή αύξηση της χρήσης τους για συναλλαγές και αγορές. Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις από τις τράπεζες στον τομέα του mobile banking, από τους μόλις 1.500 περίπου ενεργούς χρήστες του το 2005, φθάσαμε στους 360.000 στο τέλος του 2015 και σε πάνω από 4 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες σήμερα. Μεγάλη άνοδο γνωρίζει, όμως, στη διάρκεια της ίδιας χρονικής περιόδου, τόσο ο αριθμός όσο και η αξία των εγχρήματων συναλλαγών μέσω του mobile banking, με τον αριθμό συναλλαγών από το κινητό τηλέφωνο να ξεπερνά πλέον τα 80 εκατ. με αξία άνω των 25 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
Την ίδια στιγμή το ηλεκτρονικό εμπόριο βρίσκεται σε πλήρη άνθιση, με το 50% των online αγοραστών να προέβη έστω σε μια (1) αγορά μέσω διαδικτύου το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Μάλιστα, επιβεβαιώνεται πως τα smartphones ανέρχονται στην 1η θέση της προτίμησης ως μέσο για την ολοκλήρωση των αγορών τους, αφού σύμφωνα με δεδομένα της ελληνικής πολυεθνικής εταιρίας Generation Y – International eBusiness Hub, η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα ολοκληρωμένων λύσεων ψηφιακού μετασχηματισμού και ηλεκτρονικού επιχειρείν, διαφαίνεται πως 6 στους 10 διαδικτυακούς χρήστες χαρακτηρίζονται πλέον ως online αγοραστές, με το 98% εξ αυτών να χρησιμοποιεί το κινητό ως βασική συσκευή για τις εμπορικές ψηφιακές συναλλαγές του. Στην παραπάνω σπουδαία πρόκληση και πρόσκληση, όπως αναφέρει η Generation Y, καλούνται να απαντήσουν οι επιχειρηματικοί σύμβουλοι της αγοράς με εξειδίκευση στο e-commerce, με στόχο να καλύψουν κάθε λειτουργική και εμπορική ανάγκη των επιχειρήσεων αναφορικά με το εργαλείο πώλησης, τις τεχνικές του προδιαγραφές, στον σχεδιασμό καθώς και το loading time του εκάστοτε ηλεκτρονικού καταστήματος (e-shop).
Σε πραγματικό χρόνο διαχειριζόμαστε τα πάντα από το κινητό
Από το κινητό μας τηλέφωνο μπορούμε πλέον να επικοινωνούμε από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη με οποιοδήποτε. Μπορούμε σε πραγματικό χρόνο να ελέγχουμε και να διαχειριζόμαστε τα πάντα: την κινητή και ακίνητη περιουσία μας, να κάνουμε τις αγορές μας και να αφιερώνουμε μεγάλος μέρος στην ψυχαγωγία μας. Και όλα αυτά λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων των τελευταίων ετών και την ανάπτυξη εκατοντάδων εφαρμογών για κινητά.
Κάτι που είχαν προβλέψει και σε κάποιο βαθμό επιτύχει και διάσημοι εφευρέτες σχεδόν ένα αιώνα πριν. Απλά δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι όλα αυτά θα ήταν κάποτε στην «τσέπη» κάθε ανθρώπου στον πλανήτη.
Έλεγε ο Ιταλός εφευρέτης του ασύρματου Γουλιέλμος Μαρκόνι στον δημοσιογράφο Αλέκο Λιδωρίκη, το 1932 στη διάρκεια επίσκεψης του στην Αθήνα, συνοδευόμενος από την σύζυγό του: «Δεν είμαστε πολύ μακριά από τον καιρό μίας απολύτου ραδιοτηλεγραφικής επικρατήσεως. Πολύ σύντομα δεν θα έχομε ανάγκη να δεχόμεθα τη μεσολάβηση του σταθμού του ασυρμάτου. Ο καθένας από το σπίτι του θα μπορεί να συνεννοείται με πρόσωπα που είναι πολύ μακράν, εις την άλλην άκρη του κόσμου, και αυτό ασφαλώς θα είναι ένας παράδεισος και ευκολίας και οικονομίας». Αναφέρθηκε και στο καταπληκτικό πείραμα του Μαρτίου του 1932, όπου από την θαλαμηγό του «Ηλέκτρα» που ήταν αγκυροβολημένη στην Γένοβα, ο Μαρκόνι άναψε τα φώτα του Σίδνεϊ, της πρωτεύουσας της αυστραλιανής Νέας Ουαλίας. Γεγονός που μας θυμίζει τον έλεγχο των αντικειμένων και της ενέργειας από τα κινητά τηλέφωνα που έχουμε σήμερα.
Τον είχε ρωτήσει τότε ο Αλέκος Λιδωρίκης. «Δεν θα επαναλάβετε το πείραμα του Μαρτίου του 1930 μαιτρ; Τι θα σας έλεγε η ιδέα να ανάψετε τα φώτα των Αθηνών από την Ρώμη;» «Δεν αρνούμαι ότι θα ήτο κάτι το μεγαλειώδες… Ρώμη-Αθήνα, το ιδεώδες της ιστορίας να γίνει και το ιδεώδες της επιστήμης… Μα έχει όμως ανάγκη ο Παρθενών να πάρει φως από αλλού; Δεν λάμπει μόνος του, δεν έχει τόσο φως δικό του, ομορφιάς και μεγαλείου;» είχε απαντήσει ο Μαρκόνι στον Λιδωρίκη, θέλοντας ίσως να επισημάνει ότι και οι εφαρμογές των τεχνολογικών εξελίξεων, θα πρέπει να σταματούν εκεί που παύουν να είναι χρήσιμες.
Προχθές το κόμμα της Μαρίν Λε Πεν εξέλεξε για πρώτη φορά στελέχη του στη θέση του αντιπροέδρου της γαλλικής Βουλής. Οι δυο αντιπρόεδροι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, εξελέγησαν με 290 και 284 ψήφους αντίστοιχα. Το κόμμα είχε 89 έδρες στη Βουλή και οι υπόλοιπες ήρθαν από τον Μακρόν και τη Δεξιά.
Η πρώτη ψυχρολουσία ήρθε στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών, όταν η παράταξη του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν δεν έδωσε ξεκάθαρη εντολή στους ψηφοφόρους της να αποφύγουν τους υποψηφίους της Ακροδεξιάς, όταν αυτοί μονομαχούσαν με υποψηφίους του συνασπισμού NUPES (Αριστερά, Σοσιαλιστές, Πράσινοι). Η δεύτερη ψυχρολουσία ήρθε χθες, όταν οι βουλευτές του Μακρόν συνασπίσθηκαν με τη Δεξιά και την Ακροδεξιά, εκλέγοντας δύο βουλευτές από την παράταξη Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν σε θέσεις αντιπροέδρων της Εθνοσυνέλευσης.
Ως αντάλλαγμα, ο Μακρόν έλαβε στήριξη στην εκλογή κεστόρων, αξιωματούχων που φροντίζουν για την ομαλή διοικητική διαχείριση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Η NUPES του Ζαν-Λικ Μελανσόν αποκλείστηκε από αυτό το αξίωμα, παρότι η κοινοβουλευτική δύναμή της αριθμεί 151 βουλευτές, είναι δηλαδή η δεύτερη ισχυρότερη μετά τους 250 βουλευτές του Μακρόν.
Με αντάλλαγμα στήριξη στην εκλογή κεστόρων, αξιωματούχων που φροντίζουν για την ομαλή κοινοβουλευτική διαδικασία.
Από την άλλη δεν εξέλεξε αντιπρόεδρο η συμμαχία της Αριστεράς, η οποία λανθασμένα δεν συγκροτεί ενιαία κοινοβουλευτική ομάδα. Επειδή τα τέσσερα κόμματα που συναπαρτίζουν τη NUPES δεν έχουν σχηματίσει κοινή ομάδα, οι 89 βουλευτές της Μαρίν Λεπέν είναι αξιωματική αντιπολίτευση – ενώ η χθεσινή εκλογή δύο αντιπροέδρων από αυτό το κόμμα προωθεί τη στρατηγική της ενσωμάτωσής του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Οι μελετητές του κόμματος προειδοποιούν ότι ο πυρήνας των ιδεών του παραμένει ακροδεξιός και οι ενέργειες «κανονικοποίησης» αποτελούν απλώς τη στρατηγική της Λεπέν για να προσεγγίσει την εξουσία.
Από την άλλη πλευρά, η NUPES εξέλεξε τον πρόεδρό της επικεφαλής οικονομικών της Βουλής, αξίωμα που επιτρέπει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο του προϋπολογισμού και άλλων σημαντικών οικονομικών νομοσχεδίων.
Ο Μακρόν συνεχίζει να διευκολύνει τη συμβολική ένταξη της ακροδεξιάς στο κέντρο του γαλλικού πολιτικού συστήματος και με διάφορες τακτικές, από την αμφισημία στο δεύτερο γύρο των εκλογών έως την κοινοβουλευτική στήριξη σε μυστικές ψηφοφορίες, συνεχίζει να επιλέγει την ακροδεξιά απέναντι στην Αριστερά.
