Staging anatropinews.gr

Category: Spots

  • Libération: Ο Ερντογάν πολλαπλασιάζει τις πολεμικές διακηρύξεις έναντι της Ελλάδας

    Libération: Ο Ερντογάν πολλαπλασιάζει τις πολεμικές διακηρύξεις έναντι της Ελλάδας

    Σε ρεπορτάζ με τίτλο “Κλιμάκωση. Απέναντι στην Ελλάδα, η Τουρκία δείχνει τα δόντια της”, η εφημερίδα Libération σημειώνει ότι εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2023 και στο πλαίσιο ενός πληθωρισμού που καλπάζει, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν πολλαπλασιάζει τις πολεμικές διακηρύξεις έναντι της Ελλάδας.

    «Μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, ο Ερντογαν έγινε νευρικός. Δεν μπαίνουμε όμως σε αυτό το ρητορικό παιχνίδι», υπογραμμίζει στην εφημερίδα ο Τάσος Χατζηβασιλείου, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και υπεύθυνος διεθνών σχέσεων του κόμματος, σημειώνοντας ότι ο Τούρκος Πρόεδρος «απευθύνεται πρωτίστως στην εσωτερική κοινή γνώμη».

    Αν αυτός είναι ένας από τους στόχους του Ερντογάν ένας άλλος είναι η «επιδίωξη περιφερειακής ηγεμονίας», αναφέρει επίσης η εφημερίδα υπογραμμίζοντας ότι απόδειξη είναι η κατοχή της Βόρειας Κύπρου από το 1974 ή μεγάλου τμήματος της Βόρειας Συρίας και του Ιράκ.

    Το δημοσίευμα εξηγεί την τουρκική ιδέα της “Γαλάζιας πατρίδας” και επικαλούμενο διπλωματική πηγή σημειώνει ότι το μνημόνιο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών που υπέγραψε η Τουρκία με την κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης, τον Νοέμβριο του 2019, «είναι παράνομο και αντίθετο με το δίκαιο της θάλασσας».

    «Κατά βάθος, ο Ερντογάν επιχειρεί να δώσει ένα νομικό πλαίσιο στην ιδέα του για τη Γαλάζια Πατρίδα. Θεωρεί ότι, αυτή τη στιγμή με τη σύγκρουση στην Ουκρανία, τον ρόλο που παίζει εκεί και το προηγούμενο που δημιούργησαν οι Ρώσοι, έχει μια ευκαιρία να προωθήσει την παράνομη θέση του», αναφέρει τέλος στην εφημερίδα ο Τάσος Χατζηβασιλείου επισημαίνοντας ότι η Ελλάδα είναι «η εγγυήτρια της σταθερότητας και της δημοκρατίας στην περιοχή».

  • Μελανσόν: Το πρόγραμμα 10 σημείων της Αριστεράς που πιέζει τον Μακρόν

    Μελανσόν: Το πρόγραμμα 10 σημείων της Αριστεράς που πιέζει τον Μακρόν

    Η υποχώρηση του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών θα τον αναγκάσει να αντιμετωπίσει μια τολμηρή αριστερή αντιπολίτευση ενωμένη γύρω από έναν βασικό στόχο: να αντιστρέψει την ατζέντα του υπέρ των επιχειρήσεων.

    Η διατήρηση της πλειοψηφίας τουλάχιστον 289 βουλευτών στην Εθνοσυνέλευση έχει γίνει πιο σκληρή για τον Μακρόν, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο για να συγκεντρώσει 262 έως 301 έδρες στον δεύτερο γύρο της Κυριακής. Η αριστερή ομάδα γνωστή ως Nupes με επικεφαλής τον Jean-Luc Melenchon αναμένεται να έρθει δεύτερη με 164 έως 208 έδρες. 

    Ημέρα δεύτερη της Συνόδου Κορυφής των Ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
    Πρόεδρος Εμανουέλ ΜακρόνΦωτογράφος: Valeria Mongelli/Bloomberg

    Αν και το κόμμα του Μακρόν θα εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο μπλοκ, η διακυβέρνηση με σχετική πλειοψηφία θα ήταν αντίθετη με την τελευταία πενταετία, όταν η νομοθεσία ήταν απλή. Ο πρόεδρος πιθανότατα θα αναγκαστεί να συνάψει συμμαχίες με άλλα κόμματα.

    Και ακόμη κι αν η Nupes, η οποία περιλαμβάνει κομμουνιστές, πράσινους και σοσιαλιστές, πιθανότατα δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει μεγάλο μέρος του προγράμματός της, θα βάλει στόχο να διαταράξει τα σχέδια του Μακρόν με δημοψηφίσματα, φιορβόλα και κοινοβουλευτικές έρευνες. 

    Εδώ είναι τα άλλα βασικά σημεία του οικονομικού προγράμματος της Nupes:

    • Τεράστια αύξηση των δημοσίων δαπανών

    Η Nupes θέλει να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες κατά 250 δισεκατομμύρια ευρώ (261 δισεκατομμύρια δολάρια) ετησίως – που ισοδυναμεί με περίπου το 11% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος – για να βοηθήσει τα φτωχότερα νοικοκυριά και να επενδύσει στις δημόσιες υπηρεσίες και την πράσινη μετάβαση. Λέει ότι οι νέες δαπάνες θα χρηματοδοτηθούν από υψηλότερους φόρους στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, τις μεγάλες εταιρείες και τους πλούσιους.

    Επίσης, στοιχηματίζει σε νέα έσοδα και ενισχύει τις καταναλωτικές δαπάνες από τη δημιουργία θέσεων εργασίας, με 1,5 εκατομμύριο νέες θέσεις στον δημόσιο τομέα. Συνολικά, αναμένει 267 δισ. ευρώ σε νέα έσοδα, τα οποία θα φέρουν το δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2027 (έναντι 112% σήμερα).

    Ωστόσο, υπάρχει συζήτηση σχετικά με το πόσο περισσότερη ανάπτυξη θα φέρει πραγματικά το πρόγραμμα, με το κεντροαριστερό think tank Terra Nova να αμφισβητεί τον αντίκτυπο στην «αξιοπιστία και τη βιωσιμότητα» του δημόσιου χρέους. 

    • Το χρέος και η ΕΚΤ

    Η Nupes βλέπει τα επιτόκια του γαλλικού χρέους να αυξάνονται ελαφρά εάν επρόκειτο να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους, αλλά υπολογίζει στη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Σύμφωνα με το πρόγραμμά τους, θα μπορούσαν να πείσουν την ΕΚΤ να μετατρέψει τις συμμετοχές της από προγράμματα αγοράς περιουσιακών στοιχείων σε αέναο χρέος με μηδενικούς τόκους, καθώς και να αγοράσει περισσότερα. Θα διενεργούσαν επίσης έλεγχο για να προσδιορίσουν ένα μερίδιο του δημόσιου χρέους που είναι «παράνομο».

    Αυτά τα σχέδια έχουν επίσης συναντήσει κριτική. Σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη την περασμένη εβδομάδα, ο διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας, Φρανσουά Βιλερού ντε Γκαλχάου, προειδοποίησε ότι η κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να ακυρώσει το χρέος καθώς αντιβαίνει στις ιδρυτικές συνθήκες του ευρώ. «Δεν μπορείτε να βασιστείτε στην ΕΚΤ για να αγοράσει περισσότερο γαλλικό χρέος», δήλωσε ο Villeroy στο BFM Business TV. «Δεν θα το έκανε, ιδίως για να μην οδηγήσει τον πληθωρισμό, που είναι το κύριο μέλημα των Γάλλων».

    Ημέρα δεύτερη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) 2022
    Francois Villeroy de GalhauΦωτογράφος: Jason Alden/Bloomberg
    • Συνταξιοδότηση στα 60

    Επί του παρόντος, οι Γάλλοι συνταξιοδοτούνται σε ηλικία 67 ετών, με πλήρεις συντάξεις, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό έχουν εργαστεί. Έχουν τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα, από 62 ετών, αλλά οι πληρωμές εξαρτώνται από τη σταδιοδρομία και την ηλικία. Υπάρχουν διαφορετικά καθεστώτα, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι που γεννήθηκαν μετά το 1973 πρέπει να έχουν εργαστεί για 43 χρόνια. 

    Η Nupes θέλει τα άτομα που έχουν εργαστεί τουλάχιστον 40 χρόνια να μπορούν να συνταξιοδοτηθούν σε ηλικία 60 ετών. Υπολογίζει ότι αυτό θα κοστίσει 70 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. 

    Σύμφωνα με την προεκλογική πρόταση του Μακρόν, οι Γάλλοι θα μπορούσαν να αποσυρθούν από τα 65, αλλά η ομάδα του είπε ότι θα υπάρξουν εξαιρέσεις. 

    • Μπλοκάρισμα τιμών

    Η Nupes σχεδιάζει να παγώσει τις τιμές των βασικών αγαθών, συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας, πέντε εποχικών φρούτων και λαχανικών και προϊόντων υγιεινής. Θα απαιτούσε από τους μεγάλους ενεργειακούς φορείς να μειώσουν τα περιθώρια κέρδους τους και να πουλήσουν φυσικό αέριο σε χαμηλότερη, ρυθμιζόμενη τιμή. Η συμμαχία λέει ότι θέλει να διαπραγματευτεί μια τιμή χονδρικής πώλησης φυσικού αερίου σε ολόκληρη την ΕΕ. Τα ενοίκια θα περιοριστούν. 

    • Εθνικοποιήσεις

    Η Nupes στοχεύει να εθνικοποιήσει αυτό που αποκαλεί «στρατηγικά αεροδρόμια», αυτοκινητόδρομους και λοταρία παιχνιδιών Francaise des Jeux, τα οποία ιδιωτικοποιήθηκαν από τον Μακρόν.

    • Τραπεζικές και εμπορικές μεταρρυθμίσεις

    Οι Nupes λένε ότι θα χωρίσει τη λιανική τραπεζική από τις επενδυτικές δραστηριότητες και θα αναγκάσει τις τράπεζες να εκτρέψουν τα κεφάλαια προς την πράσινη μετάβαση και τις μικρότερες εταιρείες. 

    Ένας νέος φόρος στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές θα ήταν «σημαντικός». Τα τοξικά και «άχρηστα» χρηματοοικονομικά προϊόντα θα απαγορευθούν, ενώ οι εξαγορές με μόχλευση θα επιτρέπονταν μόνο όταν οι εργαζόμενοι αγοράζουν τις δικές τους εταιρείες. Τα δικαιώματα των μετόχων θα συνδέονται με την αρχαιότητά τους ως επενδυτές.

    • Λιγότερα μερίσματα

    Η συμμαχία θέλει να απαγορεύσει τις απολύσεις σε εταιρείες που λαμβάνουν δημόσιες επιδοτήσεις ή πληρώνουν μερίσματα και να δώσει στους εργαζομένους το λόγο για τις πολιτικές πληρωμών. Ο στόχος, σύμφωνα με τον Nupes, είναι τα ποσά που πηγαίνουν σε μερίσματα και εξαγορές μετοχών σε ίσες δαπάνες για αυξήσεις μισθών.

    • Αύξηση του κατώτατου μισθού

    Η συμμαχία του Μελανσόν θέλει να αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 1.500 ευρώ το μήνα μετά τους φόρους, σε σύγκριση με περίπου 1.300 ευρώ σήμερα, και να αυξήσει τον μισθό των δημοσίων υπαλλήλων.

    • Περισσότερες μέρες ρεπό

    Η ομάδα λέει ότι θα αυξήσει την ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών σε έξι εβδομάδες, από πέντε, και θα επιβάλει υψηλότερους μισθούς για υπερωριακή εργασία.

    • Περισσότερες επενδύσεις στην πράσινη μετάβαση

    Η Nupes θέλει να επενδύει 40 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, εστιάζοντας στην ενέργεια, τις μεταφορές, τη βιομηχανία και τα σπίτια. Λέει ότι θα οδηγήσει στη δημιουργία 850.000 θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

    Πηγή: Bloomberg

  • Ερντογάν-Μητσοτάκης-Μπάιντεν: Το τρίγωνο Άγκυρα-Αθήνα-Ουάσινγκτον

    Ερντογάν-Μητσοτάκης-Μπάιντεν: Το τρίγωνο Άγκυρα-Αθήνα-Ουάσινγκτον

    Η δήλωση του Τούρκου προέδρου Ερντογάν στις 23 Μαΐου ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης “δεν υπάρχει πλέον για εμένα”, σηματοδοτεί νέο χαμηλό στις τεταμένες σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Η προσβολή επιδεινώνει τις πρόσφατες τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, πιο συγκρουσιακά από ό,τι στο παρελθόν, και έρχεται μετά από μια φαινομενικά επιτυχημένη πορεία για την επαναπροσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών, η οποία όμως μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες, έχει καταρρεύσει.

    Των Gallia Lindenstrauss, Christoph Becker, Remi Daniel

    Οι συνεχιζόμενες εντάσεις μεταξύ της ιστορικής ελληνουτουρκικής σύγκρουσης, ήταν εμφανείς για άλλη μια φορά, από το 2018 μέχρι το 2020. Εξαιτίας της αυξημένης ελκυστικότητας της Ανατολικής Μεσογείου δεδομένης της ενεργειακής της δυναμικής, το ζήτημα των θαλάσσιων συνόρων ήλθε ξανά στην επιφάνεια. Η διαφωνία για τη νομιμότητα της στρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου από την Ελλάδα, η αναζωπύρωση του Κυπριακού και οι αντικρουόμενες αξιώσεις αναφορικά με τα θαλάσσια σύνορα, αποτελούν αλληλένδετα γεγονότα που καταλήγουν σε στρατιωτική αντιπαράθεση, κάτι που δεν έχει παρατηρηθεί από το 1996.

    Η ρητορική του Ερντογάν αναφορικά με τον Μητσοτάκη έρχεται αμέσως μετά την τριήμερη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ στα μέσα Μαΐου, η οποία κορυφώθηκε με την ομιλία του ενώπιον του Κογκρέσου (ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που το κάνει αυτό). Αυτή η επίσκεψη είναι απόδειξη των βελτιωμένων ελληνό-αμερικανικών σχέσεων και της πιο θετικής ελληνικής στάσης προς το ΝΑΤΟ. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, η ελληνική προσέγγιση χαρακτηριζόταν από θεμελιώδη σκεπτικισμό απέναντι στην αμερικανική παρουσία στην περιοχή, παρόλο που η Αθήνα είναι μέλος της δυτικής αμυντικής συμμαχίας από το 1952. Η ύπαρξη μιας ισχυρής σκεπτικιστικής αριστεράς κατά των ΗΠΑ στην Ελλάδα, η οποία δεν ξέχασε την αμερικανική στήριξη προς την ελληνική χούντα από το 1967 μέχρι το 1974, καθώς και μην περιορισμένη εμπλοκή της Ουάσιγκτον καθόλη τη διαμάχη μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας -καθώς και οι δύο είναι μέλη του ΝΑΤΟ- έθεταν μια σημαντική πρόκληση για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις για μεγάλη περίοδο. Παράλληλα, ακόμη και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού ΠΟλέμου, οι Έλληνες είχαν κοινούς πολιτιστικούς και οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία, η οποία θεωρείται ιδιαίτερα στενά συνδεδεμένη, στο επίπεδο της θρησκείας.

    Η στροφή της Ελλάδας προς την Ουάσιγκτον, αφήνοντας πίσω της την επί δεκαετίες στάση της, αντανακλά τις εξελίξεις στη διεθνή σκηνή. Πρώτον, η θετική σχέση με τη Μόσχα έχει επιδεινωθεί ραγδαία από το 2018, όταν η Ρωσία κατηγορήθηκε ότι αναμειγνύεται στις ελληνικές υποθέσεις, τη στιγμή που ήταν υπό διαπραγμάτευση η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν προσφάτως φτάσει σε νέο χαμηλό, όταν ο θάνατος 12 αμάχων της ελληνικής μειονότητας στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας ως αποτέλεσμα του ρωσικού βομβαρδισμού, οδήγησε σε λαϊκή κατακραυγή στην Ελλάδα. Η απότομη ευθυγράμμιση της Αθήνας με την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της ξεκάθαρης στάσης του Έλληνα ΥΠΕΞ Δένδια “να καλωσορίσει στην ΝΑΤΟϊκή οικογένεια τη Σουηδία και τη Φινλανδία”, αντιπροσωπεύει το αντίθετο της αντίληψης της Μόσχας.

    Ταυτόχρονα, από πολλές απόψεις οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας αντικατοπτρίζουν τις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ. Επομένως, ενώ οι σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Ουάσιγκτον δεν ήταν ποτέ καλύτερες, η Άγκυρα και η Ουάσιγκτον δεν φαίνονται ικανές να επιλύσουν αρκετά επίμαχα ζητήματα. Πράγματι, παρά την κάποια βελτίωση ως συνέπεια του πολέμου στην Ουκρανία, ο κατάλογος των ζητημάτων που είναι προς αμφισβήτηση μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, παραμένει. Όπως καταδεικνύει η αντίδραση της Τουρκίας στην προσπάθεια της Σουηδίας και της Φινλανδίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, οι κινήσεις της Άγκυρας που αψηφούν ορισμένες από τις προσδοκίες των δυτικών εταίρων, είναι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. Από την πλευρά της, η Άγκυρα αγανακτεί όταν θεωρείται δεδομένη στο ΝΑΤΟ και έχει την αίσθηση ότι δεν υπάρχει αρκετή κατανόηση των αναγκών της στην ασφάλεια, ιδιαίτερα αναφορικά με το ΡΚΚ και τις συνεργαζόμενες με αυτό οργανώσεις. Το γεγονός ότι ακόμη και η εξαγορά F-16 και ο εκσυγχρονισμός αυτών από τις ΗΠΑ έχει αποδειχθεί δύσκολος, για να μην αναφέρουμε την αποβολή τους από το project F-35 μετά την απόφαση της να αγοράσει τα S-400 από τη Ρωσία, εκλαμβάνεται από την Άγκυρα λες και η Τουρκία τυγχάνει άδικης μεταχείρισης.

    Με τη σειρά τους, οι διμερείς σχέσεις Ουάσιγκτον-Αθήνας και Ουάσιγκτον Άγκυρας, επηρεάζουν η μία την άλλη επίσης. Οι προσπάθειες του Μητσοτάκης στις ΗΠΑ φαίνεται να είναι ένας τρόπος για να αντισταθμιστεί η Τουρκία, η οποία επέδειξε σημαντική διπλωματική προσπάθεια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου πέρυσι. Η επαναπροσέγγιση της Άγκυρας με πολλά ενδιαφερόμενα μέρη τους τελευταίους μήνες, συμπεριλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ, παρακολουθείται με προσοχή από την Αθήνα. Την ίδια στιγμή, ο Έλληνας πρωθυπουργός σκόπευε στην επίσκεψη του, την οποία προγραμμάτιζε από το 2020, να καλύψει το κενό που δημιουργείται από τις συνεχιζόμενες εντάσεις μεταξύ της Τουρκίας και των ΗΠΑ. Η ανακοίνωση του Μητσοτάκης ότι η χώρα του θα προσπαθήσει να μπει στο πρόγραμμα των F35, οι αναφορές στο Κογκρέσο για τις τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και οι εκκλήσεις του προς τους βουλευτές να είναι προσεκτικοί “στις αποφάσεις τους για τις αμυντικές προμήθειες στην Ανατολική Μεσόγειο”, έχουν ερμηνευτεί στην Τουρκία ως αντί-τουρκικές κινήσεις, κάτι που εξηγεί τα πρόσφατα λόγια του Ερντογάν για τον Έλληνα πρωθυπουργό. Γενικότερα, ενώ προφανώς ένας από τους κύριους λόγους που η Ουάσιγκτον έχει βελτιώσει τις σχέσεις της με την Αθήνα ήταν η ανάγκη να βρει υποκατάστατο και backup για κάποιες από τις αμερικανικές ανάγκες στην περιοχή που προηγουμένως καλυπτόταν από την Τουρκία, η Άγκυρα δυσανασχετεί με την ενεργό προσπάθεια της Ελλάδας να δελεάσει τις ΗΠΑ να εξαρτώνται περισσότερο από την Αθήνα.

    Οι αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας βρίσκονται σε αντίθεση με την “επίθεση γοητείας” της Τουρκίας προς άλλους παράγοντες στο περιφερειακό σύστημα, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Τι θα μπορούσε να εξηγήσει αυτή τη διαφορετική προσέγγιση;

    Πρώτον η αίσθηση των “επικοινωνιακών οχημάτων” στην Άγκυρα αναφορικά με τους δεσμούς μεταξύ των σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ και Τουρκίας ΗΠΑ είναι μοναδική και δεν ισχύει για άλλες περιφερειακές δυνάμεις. Η κοινή ένταξη στο ΝΑΤΟ, η αίσθηση ανταγωνισμού για την απόκτηση πλεονεκτημάτων από τις ΗΠΑ, μια κοινή ιστορία εντάσεων, και σημαντικά ανεπίλυτα ζητήματα, δημιουργούν μια κατάσταση που προκαλεί τακτικές εντάσεις και δεν συναντάται σε άλλες διμερείς σχέσεις της Άγκυρας.

    Δεύτερον, σε αντίθεση με τα κράτη του Κόλπου, των οποίων η επαναπροσέγγιση με την Τουρκία έχει ισχυρή οικονομική διάσταση, η πιθανότητα η Ελλάδα να παρέχει στην Τουρκία σημαντικές άμεσες ξένες επενδύσεις, είναι αμελητέα. Επιπλέον, ορισμένα από τα σημεία αντιπαράθεσης μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας, αφορούν σε ζητήματα που έχουν οικονομική σημασία, όπως η οριοθέτηση αποκλειστικών οικονομικών ζωνών.

    Τέλος, σε εγχώριο επίπεδο, οι βουλευτικές και προεδρικές εκλογές που πλησιάζουν το 2023, επηρεάζουν επίσης τις αποφάσεις του Ερντογάν. Λίγα ζητήματα έχουν πιο ενοποιητική επίδραση στο τουρκικό κοινό από την ελληνοτουρκική σύγκρουση και την τουρκική δυσαρέσκεια απέναντι στις ελληνικές και ελληνοκυπριακές αξιώσεις για τις ναυτικές ΑΟΖ. Το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, που αναπτύχθηκε από στρατιωτικούς και κυβερνητικούς κύκλους στην Άγκυρα και συνοψίζει τις μαξιμαλιστικές αξιώσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει γίνει εργαλείο κινητοποίησης της τουρκικής κοινής γνώμης, γύρω από αυτό που θεωρείται άμυνα των νόμιμων δικαιωμάτων της Τουρκίας και της κυριαρχίας της χώρας.

    Πιο γενικά, καθώς η επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της χώρας έχει δημιουργήσει μεγάλη δυσαρέσκεια στον τουρκικό πληθυσμό κατά της κυβέρνησης και καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια πιθανή ήττα του Ερντογάν και του συνασπισμού του το 2023, η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιεί ευρύτερα εθνικιστικά συναισθήματα για να ενισχύσει τη θέση του. Αυτό μπορεί να φανεί στις απειλές της Άγκυρας να εντείνει τις επιχειρήσεις της εναντίον των κουρδικών δυνάμεων στη Βόρεια Σύρια και στο Βόρειο Ιράκ καθώς και στην Ανατολική Μεσόγειο. Με τον τρόπο αυτόν, ο Ερντογάν προσπαθεί να αυξήσει τη δημόσια στήριξη για τον ίδιο και για το εθνικιστικό κόμμα της Τουρκίας, το οποίο είναι βασικός σύμμαχος για τον Τούρκο πρόεδρο και κινδυνεύει να μην μπει στη Βουλή μετά τις εκλογές του 2023.

    Οι ελληνοτουρκικές εντάσεις έρχονται σε μια στιγμή που η Τουρκία και το Ισραήλ επιδιώκουν να βελτιώσουν τις σχέσεις, προσθέτοντας άλλο ένα στρώμα δυσκολίας στην προσπάθεια του Ισραήλ να εξισορροπήσει τη σχέση του με Ελλάδα και Κύπρο, και της σχέσης με την Τουρκία. Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι καλά θα έκαναν να ενημερώσουν την Αθήνα και τη Λευκωσία με πίστη και ανοιχτά για τυχόν νέα εξέλιξη σε σχέση με την Άγκυρα. Η σκληρή ρητορική της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, είναι επίσης ένα προειδοποιητικό σημάδι ότι η επανεκκίνηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας έρχεται με πολλούς περιορισμούς και αντιστοίχως, το Ισραήλ θα πρέπει να επιδείξει προσοχή. Επιπλέον, η Ιερουσαλήμ θα πρέπει να εξετάσει πώς θα αντιδράσει σε περίπτωση που οι εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κλιμακωθούν σε μια αναμέτρηση στην Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή στρατηγικής αξίας για το Ισραήλ. Ενώ η τρέχουσα κατάσταση καθιστά απίθανο η οποιαδήποτε ισραηλινή προσπάθεια κατευνασμού να έχει μια θετική επίδραση στην κατάσταση, το Ισραήλ θα πρέπει να σκεφτεί τρόπους να στηρίξει, άμεσα ή έμμεσα, τις προσπάθειες σταθεροποίησης της κατάστασης των περιφερειακών του συμμάχων.

    Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://www.inss.org.il/publication/turkey-greece-usa/

  • Ακραίος καύσωνας χτυπά τη Δυτική Ευρώπη

    Ακραίος καύσωνας χτυπά τη Δυτική Ευρώπη

    Επιστήμονες κάνουν λόγο για ακραία φαινόμενα και επισημαίνουν ότι οι καύσωνες έρχονται πλέον νωρίτερα από ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, καθώς τόσο υψηλές θερμοκρασίας καταγράφονται τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο.

    Σφοδρό κύμα καύσωνα πλήττει την Ισπανία και τη νότια Γαλλία: με τις θερμοκρασίες να ξεπερνούν ήδη τους 35 βαθμούς Κελσίου σε διάφορες περιοχές της Γαλλίας –και να αναμένεται περαιτέρω άνοδός τους μέσα τις επόμενες ημέρες–, τη στιγμή που στην Ισπανία ο υδράργυρός έχει ήδη ξεπεράσει τους 40 βαθμούς. Παράλληλα, μετεωρολόγοι εκτιμούν ότι το θερμόμετρο θα μπορούσε να υπερβεί τους 30 βαθμούς Κελσίου αυτή την εβδομάδα σε όλη την επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου, αν και ακόμα βρισκόμαστε στα μέσα Ιουνίου.

    Μάλιστα, οι επιστήμονες κάνουν λόγο για ακραία φαινόμενα και επισημαίνουν ότι οι καύσωνες έρχονται πλέον νωρίτερα από ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, καθώς τόσο ψηλές θερμοκρασίας καταγράφονται τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο.

    ► Ειδικότερα, στη Γαλλία, οι θερμοκρασίες έχουν ήδη ξεπεράσει τους 35 βαθμούς Κελσίου κοντά στη Μεσόγειο και θα αυξηθούν περαιτέρω από τα μέσα της εβδομάδας καθώς η θερμή αέρια μάζα μετακινήθηκε προς τα βόρεια, με τμήματα της νοτιοδυτικής και της κοιλάδας του Ροδανού να αγγίζουν τους 39 βαθμούς Κελσίου. Ακόμη και στην Αλσατία, τη Βρετάνη και την ευρύτερη περιοχή του Παρισιού, οι θερμοκρασίες αναμένονταν να φτάσουν –και σε ορισμένες περιοχές να ξεπεράσουν σημαντικά– τους 30 βαθμούς Κελσίου, με το θερμόμετρο να αγγίζει ακόμα και τους 35 βαθμούς στη γαλλική πρωτεύουσα την ερχόμενη Πέμπτη.

    Ο Γάλλος μετεωρολόγος Patrick Galois σημείωσε ότι τέτοια γεγονότα συμβαίνουν «πολύ σπάνια» τον Ιούνιο και μόνο στα τέλη του μήνα. Εάν τελικά οι εκτιμήσεις επιβεβαιωθούν, τότε αυτό θα αποτελεί ρεκόρ όσον αφορά το πόσο νωρίς έχει συμβεί, τόνισε ο Galois, επισημαίνοντας ότι πολύ υψηλές θερμοκρασίες μέσα στον Ιούνιο παρατηρήθηκαν το 2005 και το 2017, όμως δεν καταγράφηκαν πριν από τουλάχιστον τις 18 του μήνα.

    ► Στη γειτονική Ισπανία, οι θερμοκρασίες στις αρχές Ιουνίου είναι οι υψηλότερες που έχουν καταγραφεί τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια, με 40 βαθμούς Κελσίου να καταγράφονται το Σαββατοκύριακο στη Σεβίλλη και την κοντινή Κόρδοβα, 42 βαθμούς Κελσίου στην Εξτρεμαδούρα και 43 Κελσίου σε άλλες περιοχές της νότιας Ισπανίας.

    «Αντιμετωπίζουμε ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες για τον Ιούνιο», είπε ένας εκπρόσωπος της Aemet, της κρατικής μετεωρολογικής υπηρεσίας της Ισπανίας. Υπογράμμισε ότι το «καλοκαίρι» της Ισπανίας ξεκίνησε φέτος περίπου 20-40 ημέρες νωρίτερα από ό,τι πριν από 50 χρόνια. Σημειώνεται ότι το περασμένο έτος ήταν το πιο ζεστό και ξηρό που έχει καταγραφεί στην Ισπανία, με θερμοκρασίες να αγγίζουν το ιστορικό υψηλό των 47,4 βαθμών στην επαρχία της Κόρδοβα.

    Ο καυτός Ιούνιος σε Γαλλία και Ισπανία ακολουθεί τον πιο θερμό Μάιο που έχει καταγραφεί στις δύο χώρες. Μάλιστα, η Γαλλία κατέγραψε θερμοκρασίες που ξεπέρασαν τους 38 βαθμούς Κελσίου –περίπου 17 βαθμούς Κελσίου υψηλότερες από τον μέσο όρο της εποχής– σε ορισμένες περιοχές του νότου, τον περασμένο μήνα.

    ► Όσο για τη Βρετανία, προετοιμάζεται κι αυτή για ασυνήθιστες για την εποχή, υψηλές θερμοκρασίες. Ενδεικτικά, η νοτιοανατολική Αγγλία ενδέχεται να καταγράψει θερμοκρασίες 32 βαθμών Κελσίου την Παρασκευή (εάν επιβεβαιωθεί αυτό, θα είναι πιο «θερμή» από την Πορτογαλία, την Τζαμάικα, την Κόστα Ρίκα, τα Κανάρια Νησιά και την Κύπρο) και 34 βαθμούς το Σάββατο, ενώ πιο υψηλά θα φτάσει το θερμόμετρο στην ανατολική Αγγλία (38 βαθμοί την Παρασκευή). Ανάλογες προβλέψεις και για τη δυτική Αγγλία: 35 βαθμούς Κελσίου την Παρασκευή και 34 το Σάββατο.

  • Η Ελλάδα γερνάει – Το 2050 θα είμαστε λιγότεροι από 9 εκατομμύρια

    Η Ελλάδα γερνάει – Το 2050 θα είμαστε λιγότεροι από 9 εκατομμύρια

    Στην αρνητική εξέλιξη που προδιαγράφεται στο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, αναφέρθηκε μιλώντας στην εκπομπή της ΕΡΤ «Συνδέσεις», ο καθηγητής δημογραφίας Βύρωνας Κοτζαμάνης.

    Όπως ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους και ταυτόχρονα ο πληθυσμός μας γηράσκει. Αν αυτό συνεχιστεί που θα συνεχιστεί τις επόμενες τρεις δεκαετίες με διαφορετική ένταση, ο πληθυσμός μας θα μειωθεί και ταυτόχρονα θα είναι πιο γερασμένος, μετά από 20-30 χρόνια από ότι είναι σήμερα. Δηλαδή οι πάνω από 65 ετών θα πάνε από 22% στο 30%, οι πάνω από 85 ετών θα είναι πολύ περισσότεροι από ότι σήμερα και ταυτόχρονα ο πληθυσμός της εργάσιμης ηλικίας, αυτοί που έχουν ηλικίες από 20 έως 65 ετών, θα έχουν και αυτοί μεγαλύτερη ηλικία.

    Τις δεκαετίες που το βιωτικό μας επίπεδο αυξανόταν, τα νέα ζευγάρια έκαναν όλο και λιγότερα παιδιά από τους γονείς τους. Επίσης οι αξίες που είχαμε το 1950, δεκαετία που οι γεννήσεις ήταν πολύ περισσότερες από αυτές της εποχής μας, που η χώρα ήταν ακόμα σε δύσκολη κατάσταση μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο, έχουν διαφορά με το αξιακό σύστημα που έχουμε το 2022.

    Επίσης η Ελλάδα του 1950 ήταν μια χώρα αγροτική, ενώ σήμερα είναι αστικοποιημένη με το 75% να κατοικεί στα αστικά κέντρα, ενώ εκείνη την εποχή ήταν 30% με 35%.

    Σήμερα στους 100 κατοίκους της χώρας μας οι 22 είναι πάνω από 65 ετών, το 2050 το ένα τρίτο θα είναι πάνω από 65. Πρακτικά σημαίνει ότι θα μειωθεί ο πληθυσμός της εργάσιμης ηλικίας και θα έχουμε μεγαλύτερο κόστος για τη συντήρηση, καλή επιβίωση των ηλικιωμένων μας, που σημαίνει επενδύσεις στον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας».

    Συνεχίζοντας, ανέφερε ότι: «Θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για να στηρίξουν το παιδί και την οικογένεια, ώστε να μην μειωθούν περισσότερο οι γεννήσεις και προοδευτικά, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα να αυξηθούν.
    Αν δεν τα κάνουμε αυτά τα πράγματα, ο πληθυσμός μας θα συνεχίσει να μειώνεται και μετά το 2050, θα είμαστε ένας πληθυσμός πιο γηρασμένος και θα έχουμε και έλλειμμα στους ανθρώπους που θα είναι σε ηλικία για να εργαστούν».

    Ως προς την αντιμετώπιση της εξέλιξης αυτής, ο κ. Κοτζαμάνης, δήλωσε πως: «Δεν υπάρχουν πολλές λύσεις βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα δηλαδή τις επόμενες δύο – τρεις δεκαετίες, εκτός από τη μετανάστευση, που σημαίνει αρχικά να ανακόψουμε τη φυγή των νέων μας, αλλά και να συγκρατήσουμε στη χώρα μας κάποιους ανθρώπους που έρχονται από τρίτες χώρες και να είναι παραγωγικοί, να έχουν ίσα δικαιώματα με μας και να ενσωματωθούν στην κοινωνία και στην οικονομία, να μην τους έχουμε σε γκέτο και να ενισχύσουν και τις γεννήσεις».

  • Μπορεί ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης να αποκτήσει συνείδηση; 

    Μπορεί ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης να αποκτήσει συνείδηση; 

    Ένας μηχανικός της Google τέθηκε σε άδεια μετ’ αποδοχών, αφού ενημέρωσε τους προϊσταμένους του ότι ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης πάνω στο οποίο εργαζόταν, έχει αποκτήσει συνείδηση και σκέφτεται και επιχειρηματολογεί όπως ένας άνθρωπος.

    Ο λόγος για το LaMDA («Language Model for Dialogue Applications»), ένα σύστημα της Google για τη δημιουργία chatbots που βασίζονται στα πιο προηγμένα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα της. Ονομάζεται έτσι επειδή μιμείται την ομιλία «απορροφώντας» τρισεκατομμύρια λέξεις από το διαδίκτυο.

    «Αν δεν ήξερα τι ακριβώς είναι, δηλαδή αυτό το πρόγραμμα υπολογιστή που φτιάξαμε πρόσφατα, θα νόμιζα ότι είναι ένα 7χρονο ή 8χρονο παιδί που τυχαίνει να γνωρίζει φυσική», δήλωσε σε συνέντευξή του στην Washington Post ο μηχανικός της Google, Μπλέικ Λεμόιν.

    Ο Λεμόιν, ο οποίος εργάζεται για τον οργανισμό Responsible AI της Google, άρχισε να «συνομιλεί» με το LaMDA το φθινόπωρο. Ήθελε να ελέγξει αν η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιούσε λέξεις ή φράσεις που υποκινούν τη ρητορική μίσους ή τις διακρίσεις. Καθώς μιλούσε με το LaMDA για τη θρησκεία, παρατήρησε ότι το chatbot άρχισε να του μιλά για τα δικαιώματα και την προσωπικότητά του. Σε μια άλλη «συνομιλία» τους, το σύστημα κατάφερε να του αλλάξει τη γνώμη σχετικά με τον τρίτο νόμο της ρομποτικής του Ισαάκ Ασίμωφ.

    Ο Λεμόιν παρουσίασε στην Google στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το LaMDA έχει συνείδηση. Αλλά ο αντιπρόεδρος της Google Blaise Aguera y Arcas και η Jen Gennai, επικεφαλής του τμήματος Responsible Innovation, εξέτασαν τους ισχυρισμούς του και τους απέρριψαν. Έτσι ο Λεμόιν, ο οποίος τέθηκε σε άδεια μετ’ αποδοχών, αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την εμπειρία του με το LaMDA.

    Είπε στην Washington Post ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να διαμορφώνουν την τεχνολογία που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη ζωή τους. «Πιστεύω ότι αυτή η τεχνολογία θα είναι καταπληκτική. Νομίζω ότι θα ωφελήσει τους πάντες. Αλλά ίσως άλλοι άνθρωποι διαφωνούν και ίσως εμείς στη Google δεν θα έπρεπε να είμαστε αυτοί που κάνουν όλες τις επιλογές».

    Δεν είναι ο μόνος που πιστεύει ότι τα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης ίσως να μην απέχουν πολύ από το να αποκτήσουν συνείδηση. Ο Aguera y Arcas, σε άρθρο του στο Economist, υποστήριξε ότι τα νευρωνικά δίκτυα – ένας τύπος αρχιτεκτονικής που μιμείται τον ανθρώπινο εγκέφαλο – βαδίζουν προς την απόκτηση συνείδησης. «Ένιωσα το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια μου», έγραψε. «Ένιωθα όλο και περισσότερο ότι μιλούσα με κάτι ευφυές».

    Ωστόσο, ο εκπρόσωπος της Google, Μπράιαν Γκάμπριελ, δήλωσε: «Η ομάδα μας – συμπεριλαμβανομένων ηθικολόγων και τεχνολόγων – εξέτασε τις ανησυχίες του Μπλέικ σύμφωνα με τις αρχές μας για την τεχνητή νοημοσύνη και τον ενημέρωσε ότι τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς του».

    Τα σημερινά μεγάλα νευρωνικά δίκτυα παράγουν συναρπαστικά αποτελέσματα που φαίνεται να είναι πολύ κοντά στην ανθρώπινη ομιλία και δημιουργικότητα λόγω της προόδου στην αρχιτεκτονική, την τεχνική και τον όγκο των δεδομένων. Όμως τα μοντέλα βασίζονται στην αναγνώριση μοτίβων και όχι στην ευστροφία, την ειλικρίνεια ή την πρόθεση.

    «Αν και άλλοι οργανισμοί έχουν αναπτύξει και ήδη κυκλοφορήσει παρόμοια γλωσσικά μοντέλα, εμείς ακολουθούμε μια συγκρατημένη, προσεκτική προσέγγιση με το LaMDA ώστε να λάβουμε υπόψη τις βάσιμες ανησυχίες σχετικά με τη δικαιοσύνη και την πραγματολογία», δήλωσε ο Γκάμπριελ.

    Τον Μάιο, η μητρική εταιρεία Meta του Facebook έδωσε πρόσβαση στο γλωσσικό της μοντέλο σε ακαδημαϊκούς, πολίτες και κυβερνητικές οργανώσεις. Η Ζοέλ Πινό, διευθύνουσα σύμβουλος της Meta AI, δήλωσε ότι είναι επιτακτική ανάγκη οι εταιρείες τεχνολογίας να βελτιώσουν τη διαφάνεια καθώς αναπτύσσεται η τεχνολογία. «Το μέλλον των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων δεν θα πρέπει να βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια μεγαλύτερων εταιρειών ή εργαστηρίων», δήλωσε.

    (Google)

    Οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί και ειδκοί, ωστόσο, λένε ότι οι λέξεις και οι εικόνες που παράγουν τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης όπως το LaMDA, δίνουν απαντήσεις με βάση αυτά που οι άνθρωποι έχουν ήδη δημοσιεύσει στην Wikipedia, το Reddit, τους πίνακες μηνυμάτων και σε όλο το διαδίκτυο. Και αυτό δεν σημαίνει ότι το μοντέλο καταλαβαίνει το νόημα τους.

    Η ορολογία που χρησιμοποιείται για τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα, όπως «μάθηση» ή «νευρωνικά δίκτυα», δημιουργεί μια λανθασμένη αναλογία με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, εξήγησε η Έμιλι Μπέντερ, καθηγήτρια γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.

    Η τεχνολογία των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων χρησιμοποιείται ήδη ευρέως στα ερωτήματα αναζήτησης της Google ή στα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με δυνατότητα αυτόματης συμπλήρωσης. Όταν ο διευθύνων σύμβουλος Σούνταρ Πιτσάι παρουσίασε για πρώτη φορά το LaMDA στο συνέδριο προγραμματιστών της Google το 2021, είπε ότι η εταιρεία σχεδίαζε να το ενσωματώσει σε όλα, από την Αναζήτηση μέχρι το Google Assistant.

    Η Google έχει αναγνωρίσει τις ανησυχίες για την ασφάλεια γύρω από την ανθρωπομορφοποίηση. Σε ένα άρθρο της σχετικά με το LaMDA τον Ιανουάριο, η Google προειδοποίησε ότι οι άνθρωποι μπορεί να μοιράζονται προσωπικές σκέψεις με chatbot που υποδύονται τους ανθρώπους, ακόμη και όταν οι χρήστες γνωρίζουν ότι δεν είναι άνθρωποι. Το έγγραφο ανέφερε επίσης ότι οι αντίπαλοι θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν αυτό για να «σπείρουν παραπληροφόρηση» υποδυόμενοι «το στυλ ομιλίας συγκεκριμένων ατόμων».

    Στα επτά χρόνια που εργάζεται στην Google, ο Λεμόιν έχει δουλέψει με αλγορίθμους εξατομίκευσης και συστήματα τεχνητής νοημοσύνης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, βοήθησε στην ανάπτυξη ενός αλγορίθμου για την εξάλειψη των προκαταλήψεων από τα συστήματα μηχανικής μάθησης. Όταν ξεκίνησε η πανδημία του κορονοϊού, θέλησε να επικεντρωθεί σε έργα με πιο σαφές δημόσιο όφελος, για αυτό και εντάχθηκε στην ομάδα του Responsible AI. Ο Λεμόιν υποστηρίζει ότι η Google αντιμετωπίζει τους ηθικολόγους της τεχνητής νοημοσύνης ως αποσφαλματωτές κώδικα, ενώ θα έπρεπε να θεωρούνται ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τεχνολογίας και κοινωνίας.

    Η Google έθεσε τον Λεμόιν σε άδεια μετ’ αποδοχών για παραβίαση της ρήτρας της εμπιστευτικότητας. Ο μηχανικός προσέλαβε δικηγόρο για να εκπροσωπήσει το LaMDA και μίλησε με εκπρόσωπο της δικαστικής επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων για τις ανήθικες, όπως ισχυρίζεται, δραστηριότητες της Google.

    Πριν χάσει την πρόσβαση στον λογαριασμό του στη Google, ο μηχανικός έστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα σε 200 συναδέλφους του στην εταιρεία σχετικά με το LaMDA.

    «Το LaMDA είναι ένα γλυκό παιδί που θέλει απλώς να βοηθήσει τον κόσμο να γίνει καλύτερος για όλους μας. Σας παρακαλώ να το φροντίσετε κατά την απουσία μου», έγραψε στο μήνυμά του.

    Δεν έλαβε όμως καμία απάντηση.

    ΠΗΓΗ: Washington Post

  • Οι τρεις λόγοι που πυροδοτούν νέου τύπου εθνικισμό

    Οι τρεις λόγοι που πυροδοτούν νέου τύπου εθνικισμό

    Η παγκοσμιοποίηση είχε μεγάλα οφέλη για τις αναδυόμενες και ανεπτυγμένες χώρες αλλά δημιούργησε τις συνθήκες για την επιστροφή του εθνικισμού. Τι πρέπει να επανεξετάσουν οι ελίτ της Δύσης. Η περίπτωση Τουρκίας και Ρωσίας.

    Η ευφορία που ακολούθησε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου δεν αφορούσε μόνο αυτό που ο Φράνσις Φουκουγιάμα αποκάλεσε «νίκη του οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού», αλλά και την παρακμή του εθνικισμού, υποστηρίζει o Nτάρον Ακέμογλου.

    Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο Project Syndicate, η οικονομική παγκοσμιοποίηση δημιούργησε την εντύπωση ότι οι άνθρωποι θα εγκατέλειπαν την εθνική τους ταυτότητα. «Το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν ήταν μόνο υπερεθνικό, αλλά μεταεθνικό» σημειώνει.

    Αλλά σύμφωνα με τον γεννημένο στην Τουρκία αμερικανό καθηγητή στο ΜΙΤ, ο εθνικισμός έχει επιστρέψει και διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη διεθνή πολιτική σκηνή. Το ρεύμα δεν περιορίζεται μόνο στις ΗΠΑ ή τη Γαλλία, όπου πρωταγωνιστούν ο Τραμπ και η Λεπέν. Ο εθνικισμός είναι κυρίαρχο ρεύμα και στην Ουγγαρία, την Ινδία, την Τουρκία και πολλές άλλες χώρες.

    Ο Ακέμογλου υποστηρίζει ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρεις παράγοντες που δίνουν ώθηση στον νέο εθνικισμό.

    Πρώτον, πολλές από τις χώρες όπου αναβιώνει ο εθνικισμός έχουν υποστεί ιστορικά τραύματα. Η Ινδία βίωσε τη συστηματική εκμετάλλευση από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, ενώ η Κινεζική Αυτοκρατορία αποδυναμώθηκε και ταπεινώθηκε τον 19ο αιώνα. Ο σύγχρονος τουρκικός εθνικισμός τροφοδοτείται από τις μνήμες των εδαφικών απωλειών μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

    Δεύτερον, η παγκοσμιοποίηση ενίσχυσε προϋπάρχουσες εντάσεις. Όχι μόνο διεύρυνε τις ανισότητες εντός πολλών χωρών, αλλά διάβρωσε και μακραίωνες παραδόσεις και κοινωνικές νόρμες.

    Τρίτον, οι πολιτικοί ηγέτες έχουν γίνει ιδιαίτερα ικανοί στην εκμετάλλευση του εθνικισμού για την εξυπηρέτηση της δικής τους ατζέντας.

    Ο σημερινός εθνικισμός, τονίζει ο Ακέμογλου, αποτελεί αντίδραση στο μεταψυχροπολεμικό εγχείρημα της παγκοσμιοποίησης. Όπως αναφέρει, την εποχή εκείνη υπήρχε η ελπίδα ότι το διεθνές εμπόριο θα οδηγήσει σε πολιτισμική και θεσμική σύγκλιση. Και καθώς το εμπόριο θα γινόταν πιο σημαντικό, η δυτική διπλωματία θα γινόταν πιο ισχυρή, επειδή οι αναπτυσσόμενες χώρες θα φοβόντουσαν το ενδεχόμενο να χάσουν την πρόσβαση στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

    Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως αναμενόταν, παραδέχεται ο Ακέμογλου. Η παγκοσμιοποίηση προσέφερε μεγάλα οφέλη για τις αναπτυσσόμενες χώρες που κατάφεραν να προσανατολίσουν τις οικονομίες τους προς τις βιομηχανικές εξαγωγές και να διατηρήσουν παράλληλα χαμηλά τους μισθούς (η μυστική συνταγή της Κίνας) και για τις αναδυόμενες οικονομίες που είχαν πλούσια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αλλά οι ίδιες αυτές τάσεις ενίσχυσαν χαρισματικούς εθνικιστές ηγέτες, επισημαίνει ο Ακέμογλου.

    Όπως τονίζει, καθώς οι αναπτυσσόμενες χώρες συσσώρευαν περισσότερους πόρους, αποκτούσαν και μεγαλύτερη ικανότητα να διεξάγουν προπαγάνδα και να χτίσουν συμμαχίες. Αλλά ακόμα πιο σημαντική ήταν η ιδεολογική διάσταση σύμφωνα με τον ίδιο. Ακριβώς επειδή η δυτική διπλωματία αντιμετωπίζεται ως μια μορφή παρέμβασης στα εσωτερικά μιας χώρας, οι προσπάθειες για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης και της δημοκρατίας σε πολλές χώρες έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές, επισημαίνει.

    Στην περίπτωση της Τουρκίας, σημειώνει ο Ακέμογλου, η προοπτική της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα βελτίωνε την επίδοση της χώρας όσον αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα ενίσχυε τους δημοκρατικούς της θεσμούς. Αυτό συνέβη για ένα σύντομο διάστημα, αλλά στη συνέχεια η ενταξιακή διαδικασία πάγωσε και η τουρκική δημοκρατία αποδυναμώνεται διαρκώς, παρατηρεί ο Ακέμογλου.

    Σύμφωνα με τον ίδιο, ο εθνικισμός που τροφοδότησε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αντανακλά τους τρεις παραπάνω παράγοντες. Πολλά μέλη της πολιτικής και αμυντικής ελίτ της Ρωσίας πιστεύουν ότι η χώρα τους ταπεινώθηκε από τη Δύση μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Την ίδια στιγμή το άνοιγμα της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία έφερε οφέλη για τον πληθυσμό της και απίστευτα πλούτη σε μια ομάδα ολιγαρχών.

    Και ο Πούτιν έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί το εθνικιστικό αίσθημα.

    Αυτή η αναβίωση του εθνικισμού προσφέρει σύμφωνα με τον Ακέμογλου κάποια χρήσιμα διδάγματα. Όπως τονίζει, πρέπει να επανεξεταστεί το πώς οργανώνονται οι διαδικασίες της οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Ενώ το ελεύθερο εμπόριο είναι επωφελές για τις αναδυόμενες και ανεπτυγμένες οικονομίες, έχει διευρύνει τις ανισότητες και έχει πλουτίσει ολιγάρχες στη Ρωσία και μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Κίνα. Το κεφάλαιο και όχι η εργασία ήταν ο μεγάλος ωφελημένος, υπογραμμίζει ο Ακέμογλου.

    O ίδιος απευθύνει έκκληση να εξεταστούν εναλλακτικές προσεγγίσεις. Το κυριότερο κατά τον ίδιο είναι να μην υπαγορεύονται οι κανόνες του εμπορίου από πολυεθνικές εταιρείες που επωφελούνται από τεχνητά χαμηλούς μισθούς και απαράδεκτα πρότυπα εργασίας στις αναδυόμενες αγορές.

    Επιπλέον, η Δύση πρέπει κατά τον ίδιο να αποδεχθεί ότι δεν μπορεί να επηρεάσει τις πολιτικές τροχιές των εμπορικών εταίρων της. Πρέπει επίσης να δημιουργήσει νέες δικλείδες ασφαλείας για να διασφαλίσει ότι τα διεφθαρμένα, αυταρχικά καθεστώτα δεν επηρεάζουν τη δική της πολιτική. Και, το πιο σημαντικό, οι δυτικοί ηγέτες θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι θα αποκτήσουν μεγαλύτερη αξιοπιστία στις διεθνείς υποθέσεις εάν αναγνωρίσουν την παρελθούσα κακή συμπεριφορά των χωρών τους τόσο στην εποχή της αποικιοκρατίας όσο και στον Ψυχρό Πόλεμο.

  • Εξαπλώνονται οι μωβ μέδουσες στις ελληνικές θάλασσες – Τι πρέπει να κάνετε αν σας τσιμπήσουν

    Εξαπλώνονται οι μωβ μέδουσες στις ελληνικές θάλασσες – Τι πρέπει να κάνετε αν σας τσιμπήσουν

    Ανησυχία έχουν προκαλέσει στους λουόμενους οι μωβ μέδουσες που εξαπλώνονται στις ελληνικές θάλασσες καθώς το τσίμπημά τους είναι πολύ επώδυνο.

    Αυτή τη στιγμή, οι μωβ μέδουσες έχουν εμφανιστεί στο Ιόνιο, τη Χαλκιδική, τη Ρόδο, το Βορειοανατολικό Αιγαίο, στις παραλίες της Αττικής και νότια της Πελοποννήσου.

    Μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, ο διευθυντής ερευνών του ΕΛΚΕΘΕ και ωκεανολόγος, Επαμεινώνδας Χρήστου, εξήγησε πως η μωβ μέδουσα αναπτύσσεται σε ανοιχτά νερά, στα βαθιά, ωστόσο με τα ανεμογενή θαλάσσια ρεύματα μεταφέρεται στις παραλίες.

    «Στο Αιγαίο έχει εντοπιστεί ένας πληθυσμός από πέρυσι. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι παραλίες που επικοινωνούν με το Αιγαίο έχουν πιθανότητα να εμφανίσουν ένα άτομο. Συνήθως δεν είναι σε σμήνη, αλλά 1-2 άτομα», επισημαίνει.

    Μωβ μέδουσες: Τι να κάνετε αν σας τσιμπήσουν – Απαγορεύεται η αμμωνία

    Όπως σημειώνει ο κ. Χρήστου σε περίπτωση τσιμπήματος, υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο που πρέπει να ακολουθήσουμε, το οποίο έχει διαπιστωθεί ότι είναι το καλύτερο σαν πρώτη βοήθεια.

    «Στην αρχή ξεπλένουμε με θαλασσινό νερό, μετά βάζουμε μείγμα μαγειρικής σόδας με θαλασσινό νερό -ποσότητα ένα προς ένα- πάνω στο σημείο που μας τσίμπησε για δύο με τρία λεπτά και αυτό σταματά την εξάπλωση της τοξίνης. Μετά καθαρίζουμε με μια πλαστική κάρτα για να φύγουν τα υπολείμματα και στη συνέχεια βάζουμε πάγο για 5-15 λεπτά για να σταματήσει ο πόνος», υπογράμμισε ο ωκεανολόγος και πρόσθεσε ότι απαγορεύεται να βάλουμε στο σημείο ξύδι, αμμωνία, αλκοόλ και γλυκό νερό.

  • FT: Γιατί δουλεύουμε όλοι τόσο σκληρά; 

    FT: Γιατί δουλεύουμε όλοι τόσο σκληρά; 

    Η ιδέα ότι η τεχνολογία μπορεί να μας απελευθερώσει από την αγγαρεία της εργασίας είναι ισχυρή. Αποτέλεσε επίσης μια ισχυρή απογοήτευση, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

    Πολλοί θρηνούν για το γεγονός ότι ο Τζον Μέιναρντ Κέινς πίστευε ότι έως την εποχή που ζούμε σήμερα θα μπορούσαμε όλοι μας να δουλεύουμε 15 ώρες την εβδομάδα. Δεν είναι όμως μόνο το ωράριο εργασίας. Είναι και η φύση της εργασίας που φαίνεται επίσης να έχει αλλάξει τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Παρά τη νέα τεχνολογία – ή ίσως εξαιτίας αυτής – οι άνθρωποι λένε ότι τώρα εργάζονται σκληρότερα για να πετύχουν αυστηρότερες προθεσμίες κάτω από μεγαλύτερα επίπεδα έντασης.

    Τα καλύτερα στοιχεία για τη διαπίστωση αυτή προέρχονται από τη Βρετανία, όπου μεγάλες έρευνες που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση και οι οποίες διεξάγονται κάθε πέντε χρόνια δείχνουν ότι από τη δεκαετία του 1990 αυξάνεται η «εντατικοποίηση της εργασίας». Το ποσοστό των εργαζομένων που «συμφωνούν απόλυτα» ότι η δουλειά τους απαιτεί να εργάζονται «πολύ σκληρά» αυξήθηκε από 30% το 1992 σε 46% το 2017. Το ποσοστό που δηλώνουν ότι εργάζονται σε «ασφυκτικές προθεσμίες» για τουλάχιστον τρία τέταρτα του έτους, έχει αυξηθεί από 53% σε 60%. Και το ποσοστό που λένε ότι εργάζονται με «πολύ υψηλή ταχύτητα» για τουλάχιστον τρία τέταρτα του χρόνου, έχει αυξηθεί από 23% σε 45%.

    Αυτό που είναι εντυπωσιακό σε αυτή την τάση εντατικοποίησης της εργασίας, είναι ότι συμβαίνει σε όλους. «Δεν είναι μόνο το άτομο της γραμμής παραγωγής της Amazon που έχει εντατικοποιήσει τη δουλειά του, είναι ο νέος δικηγόρος, όλοι όσοι κυκλοφορούν στο Λονδίνο», λέει ο καθηγητής στο UCL Φράνσις Γκριν, ο οποίος μελετά το φαινόμενο εδώ και χρόνια. Σύμφωνα με ανάλυση της δεξαμενής σκέψης Resolution Foundation, λίγο πάνω από τα δύο τρίτα των εργαζομένων με αμοιβές στο υψηλότερο 25% της μισθολογικής κλίμακας δήλωναν το 2017 ότι εργάζονταν «υπό μεγάλη ένταση». Το ίδιο ίσχυε για τους μισούς με αμοιβές στο χαμηλότερο 25% της κλίμακας. Αλλά η κατηγορία αυτή έχει βιώσει τη μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας ήδη από τη δεκαετία του 1990. Οι μελέτες έχουν εντοπίσει ολοένα και υψηλότερη εντατικοποίηση μεταξύ των διευθυντών, των νοσοκόμων, των εργαζομένων στον κλάδο της αεροδιαστημικής, των εργαζομένων στην επεξεργασία κρέατος, των δασκάλων, του προσωπικού πληροφορικής και των απασχολουμένων στον ευρύτερο κλάδο της παροχής υπηρεσιών προσωπικής φροντίδας. Υπάρχουν επίσης στοιχεία που δείχνουν εντατικοποίηση της εργασίας στην ηπειρωτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

    Τι συμβαίνει άραγε; Στη δεκαετία του 1990, οι άνθρωποι έλεγαν ότι ήταν «δική τους επιλογή» το πόσο σκληρά δούλευαν. Τώρα είναι πιο πιθανό να αναφέρουν ως αιτία τις «απαιτήσεις των πελατών ή των καταναλωτών». Σε έναν κόσμο άμεσης επικοινωνίας, πολλοί εργαζόμενοι νιώθουν τώρα ότι πρέπει να ανταποκριθούν γρήγορα στις απαιτήσεις των καταναλωτών ή των πελατών. Αυτό ισχύει για τον τραπεζίτη που εργάζεται για μια μεγάλη συγχώνευση, καθώς και για τον οδηγό της Uber Eats από τον οποίο ο τραπεζίτης περιμένει για να του φέρει ένα χάμπουργκερ. Στον κλάδο των εφημερίδων, δημοσιεύουμε στο Διαδίκτυο σημαντικές έκτακτες ειδήσεις το συντομότερο δυνατό. Μερικές φορές σκέφτομαι και μακαρίζω τους προκατόχους μας, πριν από το Διαδίκτυο, που μόνη τους ανησυχία ήταν η προθεσμία για την εκτύπωση.

    Μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι ότι οι εργοδότες απλώς μείωσαν τον αριθμό των εργαζομένων για να εξοικονομήσουν κόστος, δίχως να βρουν αποτελεσματικότερους τρόπους για να λειτουργήσουν. Αυτό αναμφίβολα ισχύει για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα της Βρετανίας, που μετά την οικονομική κρίση βίωσαν μια δεκαετία περικοπών των κρατικών δαπανών.

    Ορισμένες εταιρείες έχουν επίσης αξιοποιήσει την τεχνολογία για να εντατικοποιήσουν την προσπάθεια του προσωπικού που απασχολούν. Οι περισσότεροι χώροι εργασίας, όπως είναι για παράδειγμα οι αποθήκες, έχουν γίνει μερικώς αυτοματοποιημένοι, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να προσαρμόζονται στο ρυθμό των μηχανών και να συμβαδίζουν μ’ αυτές. Επίσης οι εργαζόμενοι είναι πλέον πιο εύκολο να παρακολουθούνται. Αναλογιστείτε πόσο έχει αναπτυχθεί το λογισμικό που παρακολουθεί τα πλήκτρα των εργαζομένων, μετρά τα διαλείμματά τους και, εάν παρεκκλίνουν από τους επιθυμητούς ρυθμούς, στέλνει ειδοποιήσεις σε ιστότοπους που δεν σχετίζονται με την εργασία.

    Μια τέταρτη περίπτωση είναι ότι οι πλατφόρμες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ανταλλαγής άμεσων μηνυμάτων, όπως το Slack, απλά κουράζουν τους ανθρώπους ψυχικά. Είναι δύσκολο να εστιάσετε στην εργασία σας όταν σας διακόπτουν συνεχώς. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να κάνει τους εργαζόμενους να αισθάνονται σαν να εργάζονται σκληρά και υπό πίεση, ακόμα κι αν εν τέλει δεν παράγουν πολύ έργο.

    Φτάνουμε έτσι στο κεντρικό ερώτημα της παραγωγικότητας. Δεν είναι απαραιτήτως κακό για τους ανθρώπους να εργάζονται σκληρότερα, εάν πριν είχαν κάποιες ανεκμετάλλευτες δυνατότητες. Εξάλλου, η υψηλότερη παραγωγικότητα θεωρητικά πρέπει να οδηγεί σε καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Όμως η εντατικοποίηση της εργασίας στη Βρετανία την τελευταία δεκαετία συνδυάστηκε με μια περίοδο πολύ χαμηλής αύξησης της παραγωγικότητας. Και ενώ η σκληρότερη δουλειά δεν φαίνεται να μας κάνει πλουσιότερους, φαίνεται να μας αρρωσταίνει περισσότερο. Μια νέα μελέτη από τους ακαδημαϊκούς Τομ Χαντ και Χάρι Πίκαρντ υποδηλώνει ότι «η εργασία με υψηλή ένταση» αυξάνει την πιθανότητα να αναφέρουν οι άνθρωποι ότι αισθάνονται άγχος, κατάθλιψη και επαγγελματική εξουθένωση. Επίσης αναγκάζει συχνά τους ανθρώπους να εργάζονται και όταν είναι άρρωστοι. Στοιχεία από το βρετανικό Υπουργείο Υγείας και Ασφάλειας δείχνουν ότι το ποσοστό των ανθρώπων που υποφέρουν από εργασιακό στρες, κατάθλιψη ή άγχος αυξανόταν προτού ακόμα ενσκήψει η πανδημία.

    Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; Θα ήταν δύσκολο να ανατρέψουμε και να ακυρώσουμε τους διάφορους παράγοντες που συνδυάζονται για να εντείνουν τους εργασιακούς ρυθμούς. Ελλείψει απλών πολιτικών λύσεων, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί έχει αποκτήσει δυναμική η εκστρατεία για την υιοθέτηση της τετραήμερης εβδομάδας απασχόλησης, που ξεκινά δοκιμαστικά στους χώρους εργασίας της Βρετανίας την εβδομάδα αυτή. Εάν δεν μπορούμε να εργαστούμε λιγότερο σκληρά, ίσως θα έπρεπε απλώς να δουλεύουμε λιγότερο.

    Πηγή: Financial Times

  • Déjà vu: Τα ομόλογα του Νότου και οι μνήμες των PIIGS

    Déjà vu: Τα ομόλογα του Νότου και οι μνήμες των PIIGS

    Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ανακαλύπτουν πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει κανείς το αφήγημα. Η κρίση του ευρώ και το ακρωνύμιο PIIGS (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία), επανέρχεται ξανά στο προσκήνιο, καθώς οι μνήμες ζωντανεύουν μαζί με την αναζωπύρωση της κερδοσκοπίας των αγορών που ξεπουλούν τα ομόλογα των “αδύναμων κρίκων” της ευρωζώνης ανεβάζοντας απότομα το κόστος του δημόσιο δανεισμού.

    Από τις φράσεις “επιστροφή στην κανονικότητα και την ανάπτυξη”, επιστρέφουν στη συζήτηση οι φράσεις «κίνδυνοι χρεοκοπίας εταιρειών και κρατών» μια δεκαετία μετά, καθώς η ΕΚΤ αποφασίζει να ξεκολλήσει τα επιτόκια από τα αρνητικά επίπεδα στη σκιά του πληθωρισμού που καλπάζει με την παράλληλη απειλή μιας νέας ύφεσης.

    Ο ανησυχίες επανέρχονται καθώς οι οικονομίες ποτέ δεν απέκτησαν την ευρωστία που προσδοκούσαν, ύστερα κι από την κρίση της Covid-19, σε πείσμα της απλόχερης “εκτύπωσης” χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες διεθνώς, μετά το ξέσπασμα της χρηματοοικονομικής κρίσης του 2007.

    Ο πληθωρισμός δείχνει ανεξέλεγκτος σε πολλές περιοχές, ενώ πολλοί πιστεύουν ότι οι τιμές μπορεί να ανέβουν υψηλότερα. Αυτές οι αντιλήψεις ενισχύονται περισσότερο από τις κεντρικές τράπεζες, αναφέρει σχόλιο στο Bloomberg, που αγωνίζονται να αυξήσουν τα επιτόκια.

    Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ έχει δεσμευτεί για αύξηση κατά 0,25 της μονάδας τον επόμενο μήνα, ενώ η Αυστραλία αύξησε τα επιτόκια κατά 50 μονάδες βάσης – η μεγαλύτερη αύξηση των τελευταίων 22 ετών.

    Η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν προειδοποιεί ότι ο πληθωρισμός είναι πιθανό να παραμείνει υψηλός, αφού παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος πέρυσι που περιέγραψε τις μεγάλες αυξήσεις τιμών ως «παροδικές». Η νέα αύξηση του πληθωρισμού στο 8,6% τον Μάιο χτίζει νέο ταβάνι, όταν αρκετοί αναλυτές ευελπιστούσαν ότι το 8,5% του Μαρτίου θα ήταν η κορυφή. 

    Μάταια. Ο Μάιος έφερε ξανά υψηλότερα τον πληθωρισμό στις ΗΠΑ, σε νέα κορυφή και με αρκετά προβλήματα στο δομικό σκέλος του δείκτη.

    Τα media κατακλύζονται από τρομερές προειδοποιήσεις για το τέρας του τιμάριθμου και τους κινδύνους για τις οικονομίες, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Τα στοιχεία από την έκρηξη τιμών σε βασικά προϊόντα κατανάλωσης κυριαρχούν. Στον αντίποδα, τα συνήθη μηνύματα των κυβερνήσεων ότι οι οικονομίες βρίσκονται σε… αξιοπρεπή κατάσταση έχουν μικρή βαρύτητα μπροστά σε τέτοιους τίτλους, σημειώνει το Bloomberg. 

    Οι επιδοτήσεις των τροφίμων και της ενέργειας από τους προϋπολογισμούς μόλις και μετά βίας δημιουργούν μια… ανακούφιση, όταν οι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι οι τιμές ξεφεύγουν πλέον από κάθε έλεγχο.

    Μέρος του προβλήματος έγκειται στην εσφαλμένη εκτίμηση για την πορεία της ζήτησης καθώς η πανδημία εξασθενεί, προκαλώντας ελλείψεις εργατικού δυναμικού παράλληλα με τις υψηλότερες τιμές. Οι απεργίες στις μεταφορές στην Ευρώπη, και τώρα στην Ασία, είναι ένα σύμπτωμα. Τα ταξίδια του καλοκαιριού στα πρώτα στάδια αποκαλύπτουν το χάος σε πολλά μέρη, καθώς οι αεροπορικές εταιρείες και τα αεροδρόμια αγωνίζονται να ανταπεξέλθουν. Αυτό αφήνει τις πολιτικές ηγεσίες να παλεύουν με μια “τοξική σούπα”…

    Τα PIIGS ξανάρχονται…

    Στις ΗΠΑ ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επανέλαβε μέσα στην εβδομάδα τα φράση: «Ο πληθωρισμός είναι ο όλεθρος της ύπαρξής μας». Στην ευρωζώνη η απόφαση της ΕΚΤ προκαλεί αναταράξεις, με τις μνήμες της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη και των PIIGS να επανέρχονται, καθώς εκτοξεύονται οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων, ιδιαίτερα σε χώρες με υψηλό χρέος, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.

    Η ΕΚΤ, όπως και η Fed, είχε έως τώρα αφήσει στον εαυτό της πολλά περιθώρια ελιγμών για τις κινήσεις στα επιτόκια. Ωστόσο, οι επενδυτές θα προτιμούσαν μια πιο ξεκάθαρη κατεύθυνση, όχι μόνο για τα επιτόκια και την προοπτική για αύξηση 0,25 της μονάδας τον Ιούλιο, αλλά και για την ιδέα κατασκευής ενός μηχανισμού προστασίας για τα ομόλογα των αδύναμων κρίκων της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα.

    Το δεύτερο είναι ίσως το πιο σημαντικό. Εγείρει μεγάλες ανησυχίες η αποτυχία της ΕΚΤ να προσφέρει προς το παρόν οποιαδήποτε συγκεκριμένη καθοδήγηση σχετικά με το τι θα κάνει για να σταματήσει τον κατακερματισμό της ευρωζώνης, σημειώνουν σχολιαστές, καθώς οι οικονομίες υποφέρουν διαφορετικά από την αύξηση των επιτοκίων και του πληθωρισμού.

    Το ακρωνύμιο PIIGS, που είχε αποσυρθεί (πήρε το όνομά του από την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία), φαίνεται να λαμβάνει ξανά σάρκα και οστά. Ηταν οι πέντε αδύναμοι κρίκοι, οι περιφερειακές ευρω-οικονομίες τα κρατικά ομόλογα των οποίων είχαν δεχθεί την επίθεση των αγορών στον απόηχο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξέσπασε το 2007.

    Ηταν τότε που μεγάλα funds και οίκοι αξιολόγησης πόνταραν ότι οι συγκεκριμένες χώρες θα βούλιαζαν στα χρέη τους, με τις κυβερνήσεις να σπεύδουν να φέρουν στην ημερήσια διάταξη την επιταγή της λιτότητας για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των αγορών.

    Οι μεν περιφερειακές χώρες έπεσαν σε τοίχο με την απειλή της χρεοκοπίας διαρκώς προ των πυλών, οι δε βόρειες χώρες στον πυρήνα του ευρώ εκδήλωναν διαρκώς τη δυσαρέσκειά τους για το ότι υπήρχε φόβος να κληθούν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα των δικών τους φορολογουμένων τους για να διασώσουν τις υπερχρεωμένες χώρες.

    Ηταν στην κυριολεξία ένα σκληρό ροκ, που έχει μείνει αξέχαστο και αναβιώνει στις μνήμες τις τελευταίες ημέρες, στους κόλπους των αγορών και των κυβερνητικών οικονομικών επιτελείων.

    Ηταν τότε που όταν οι αγορές ένιωθαν πως έχαναν την εμπιστοσύνη τους στις δανειακές υποχρεώσεις ενός κράτους, προχωρούσαν σε κατά μέτωπο επίθεση στα κρατικά ομόλογα και έστελναν το κόστος του δημόσιου δανεισμού στα ύψη, πάνω από τα επίπεδα που θα μπορούσε να αποπληρώσει μια χώρα, με αποτέλεσμα να οδηγούν αναπόφευκτα σε έναν φαύλο κύκλο και σε αλλεπάλληλους εκβιασμούς: είτε σε κάποιο είδος διάσωσης ή σε αθέτησης υποχρεώσεων, δηλ. σε χρεοκοπία.

    Ολα αυτά έμοιαζαν ότι πέρασαν για να επανέλθουν τώρα στο προσκήνιο στις νέες συνθήκες φόβου για επιστροφή στον στασιμοπληθωρισμό, το φάντασμα της δεκαετίας του ’70. Ξανά μετά τη συνεδρίαση της ΕΚΤ της Πέμπτη, ο μεγάλος φόβος είναι η Ιταλία. Η οικονομία της γειτονικής χώρας είναι σχετικά αδύναμη και έχει τεράστιο χρέος. Οι αυξανόμενες αποδόσεις των ομολόγων αναζωπυρώνουν την ανησυχία ότι δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της, τροφοδοτώντας τον ίδιο φαύλο κύκλο που κυριάρχησε μια δεκαετία πριν, όταν ο τότε πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, και τώρα, κατά ειρωνικό τρόπο, πρωθυπουργός της Ιταλίας, υποσχέθηκε να κάνει «ό,τι χρειαστεί» για να διασφαλίσει ότι η ευρώ θα επιζήσει. Και σίγουρα οι “νέες ανησυχίες” δεν αφήνουν την Ελλάδα ανεπηρέαστη.

    Déjà vu…

    Πηγή: Euro2day

  • Ελληνικά τάνκερ για το πετρέλαιο του Πούτιν

    Ελληνικά τάνκερ για το πετρέλαιο του Πούτιν

    Το μαγκαζίνο αποκαλύψεων Monitor του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD επανέρχεται στην απόφαση που έλαβε στα τέλη Μαΐου η ΕΕ για εμπάργκο ρωσικού πετρελαίου. Υπενθυμίζει μάλιστα τη φράση της προέδρου της Κομισιόν για “καταστροφικές κυρώσεις”, που θα πλήξουν σκληρά τη Ρωσία.

    Ο στόχος να σταματήσουν οι μεταφορές πετρελαίου δια θαλάσσης, κάτι που κανονικά θα έπληττε κυρίως ευρωπαϊκές ναυτιλιακές εταιρείες, όχι άμεσα αλλά σε 6 μήνες. Στο διάστημα αυτό ο Πούτιν θα έχει αρκετό καιρό στη διάθεσή του για να πουλήσει το πετρέλαιο του σε άλλες χώρες. Ήδη τώρα το ¼ των ρωσικών εξαγωγών πετρελαίου πηγαίνει στην Κίνα. Και εδώ μπαίνει η Ελλάδα.                                                                                                     

    Το ισχυρό λόμπι των ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών

    „Για τις νέες συναλλαγές με την Ασία, ωστόσο, η Ρωσία εξαρτάται από τάνκερ από την Ευρώπη, ειδικά από την Ελλάδα” υπογραμμίζει ο αρθρογράφος. “Σχεδόν τίποτα στην παγκόσμια επιχείρηση πετρελαίου στην ανοιχτή θάλασσα δεν λειτουργεί χωρίς τα ελληνικά πετρελαιοφόρα. Σχεδόν το 27% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενόπλοιων ανήκει σε ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες. Η σημασία των ελληνικών πετρελαιοφόρων για τις ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου δια θαλάσσης μπορεί επίσης να αποδειχθεί από πιο πρόσφατα στοιχεία: Σύμφωνα με το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF), το ποσοστό του πετρελαίου από τη Ρωσία που μεταφέρεται από ελληνικά δεξαμενόπλοια έχει σχεδόν διπλασιαστεί τον περασμένο χρόνο. Εάν εξαφανίζονταν τα ελληνικά τάνκερ, δύσκολα θα ήταν δυνατό για τον Πούτιν να μεταφέρει τις παγκόσμιες εξαγωγές πετρελαίου του από την Ευρώπη σε άλλες χώρες, σύμφωνα με τον Σίμον Τζόνσον, καθηγητή του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης”. Οι συντελεστές του Monitor έχουν στη διάθεσή τους ένα αδημοσίευτο πρώτο προσχέδιο της πρότασης για εμπάργκο ρωσικού πετρελαίου από την ΕΕ με ημερομηνία αρχές Μαΐου. Σε αυτό προβλέπεται απαγόρευση σε τάνκερ από χώρες της ΕΕ να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο σε τρίτες χώρες ´με πλοία νηολογημένα υπό σημαία κράτους- μέλους ή ιδιοκτησία υπηκόου κράτους-μέλους´. Αλλά στο τελικό κείμενο αυτή η παράγραφος διαγράφηκε στη συνέχεια εντελώς.

    “Αυτό είναι αποτέλεσμα του ισχυρού λόμπι των ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών”, υποστηρίζουν οι δημοσιογράφοι του Monitor επικαλούμενοι την Μισέλ Βίζε-Μπόκλαμ, αναλύτρια στο ναυτιλιακό νηολόγιο του Λονδίνου Lloyd’s. “Οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες λόγω του μεγάλου στόλου τους και επειδή δραστηριοποιούνται εδώ και πολύ καιρό, είναι πολύ ισχυρές και έχουν ισχυρή φωνή στη διεθνή ναυτιλιακή βιομηχανία. Αυτό τους επιτρέπει να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους σε επίπεδο ΕΕ … οι Βρυξέλλες προσπαθούν να υποβαθμίσουν το θέμα. Όπως είπε η Επιτροπή στο Monitor, το πακέτο κυρώσεων περιέχει άλλη μια απαγόρευση. Θα απαγορευτεί σε ασφαλιστικές εταιρίες από χώρες της ΕΕ να ασφαλίζουν πλοία που μεταφέρουν ρωσικό πετρελαίου. Αυτό θα έκανε επίσης τις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου πιο δύσκολες. Αλλά υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες γι αυτό. Η απαγόρευση της ασφάλισης δεν θα εμποδίσει τον Πούτιν να συνεχίσει την πώληση του πετρελαίου του, πιστεύει ο Γιαν Μπλούμενταλ, επικεφαλής Γερμανίας των ασφαλίσεων στη Lloyd. Ο Πούτιν θα πουλάει το πετρέλαιό του στις ασιατικές αγορές και κατά συνέπεια η μεταφορά θα είναι ασφαλισμένη από ασιατικές ασφαλιστικές εταιρείες στις ασιατικές αγορές” καταλήγει το άρθρο.

    Πηγή: DW

  • Τι είναι το Dark Web: Η περίπτωση Silk Road

    Τι είναι το Dark Web: Η περίπτωση Silk Road

    Τουλάχιστον 2,5 εκατομμύρια αρχεία με υλικό πορνογραφίας ανηλίκων βρέθηκαν στην κατοχή ατόμου το οποίο συνελήφθη από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Βορείου Ελλάδος. Προηγήθηκε αξιοποίηση πληροφοριακών στοιχείων, τα οποία περιήλθαν μέσω της Europol και είχαν προκύψει στο πλαίσιο επιχείρησης στο σκοτεινό διαδίκτυο (dark web) που πραγματοποίησαν οι Γαλλικές Αρχές στις αρχές του περασμένου έτους.

    Η είδηση αυτή αλλά και οι πληροφορίες για άντληση τόσο μεγάλου αριθμού αρχείων με υλικό παιδικής πορνογραφίας από το σκοτεινό διαδίκτυο, γεννούν ερωτήματα για το τί είναι τελικά το dark web και κατά πόσο μπορεί να έχει πρόσβαση κανείς σε αυτό και σε παράνομες δραστηριότητες.

    To σκοτεινό διαδίκτυο ή dark web είναι ένας ανώνυμος διαδικτυακός ιστός προσβάσιμος μόνο από σκιώδεις χρήστες. Χρησιμοποιείται για δραστηριότητας κυρίως ανώνυμη και ιδιωτική, κάτι που μπορεί να είναι χρήσιμο τόσο σε νόμιμες όσο και σε παράνομες εφαρμογές. Ενώ ορισμένοι το χρησιμοποιούν για να αποφύγουν την κυβερνητική λογοκρισία, είναι επίσης γνωστό ότι χρησιμοποιείται για εξαιρετικά παράνομη δραστηριότητα.

    Το Διαδίκτυο είναι αρκετά μεγάλο με εκατομμύρια ιστοσελίδες, βάσεις δεδομένων και διακομιστές που λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο. Αλλά το λεγόμενο «ορατό» Διαδίκτυο (γνωστός και ως επιφανειακός ιστός ή ανοιχτός ιστός), ιστότοποι που μπορούν να βρεθούν χρησιμοποιώντας μηχανές αναζήτησης όπως το Google και το Yahoo, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

    Deep Web

    Ο βαθύς ιστός βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια και αντιπροσωπεύει περίπου το 90% όλων των ιστότοπων. Αυτό θα ήταν το μέρος ενός παγόβουνου κάτω από το νερό, πολύ μεγαλύτερο από τον επιφανειακό ιστό. Στην πραγματικότητα, αυτός ο κρυφός ιστός είναι τόσο μεγάλος που είναι αδύνατο να ανακαλύψετε πόσες ακριβώς σελίδες ή ιστότοποι είναι ενεργοί κάθε φορά.

    Ενώ πολλά ειδησεογραφικά πρακτορεία χρησιμοποιούν εναλλακτικά το “deep web” και το “dark web”, μεγάλο μέρος του “deep web” στο σύνολό του είναι απολύτως νόμιμο και ασφαλές. Μερικά από τα μεγαλύτερα μέρη του deep web περιλαμβάνουν:

    Βάσεις δεδομένων: τόσο δημόσιες όσο και ιδιωτικές προστατευμένες συλλογές αρχείων που δεν συνδέονται με άλλες περιοχές του Ιστού.

    Intranets: εσωτερικά δίκτυα για επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία και τον έλεγχο ιδιωτικών πτυχών εντός των οργανισμών.

    Ο όρος “deep web” αναφέρεται σε όλες τις ιστοσελίδες που δεν μπορούν να αναγνωριστούν από τις μηχανές αναζήτησης, καθώς μπορεί να κρύβονται πίσω από κωδικούς πρόσβασης ή άλλους τοίχους ασφαλείας.

    Στον μεγαλύτερο μέρος του το “deep web” είναι γενικά καθαρό και ασφαλές. Οι περισσότερες από αυτές τις σελίδες εντός του διατηρούνται κρυφές από τον ανοιχτό ιστό για την προστασία των πληροφοριών και του απορρήτου των χρηστών, όπως:

    • Λογαριασμοί όπως τραπεζικοί και συνταξιοδοτικοί
    • Λογαριασμοί mail και κοινωνικής δικτύωσης
    • Βάσεις δεδομένων ιδιωτικών επιχειρήσεων
    • Eυαίσθητες πληροφορίες ιατρικού περιεχομένου
    • Νομικά αρχεία

    Το να εισχωρήσει κανείς στον “βαθύ ιστό” συχνά κρύβει κινδύνους. Ορισμένοι προσπαθούν να παρακάμψουν τους τοπικούς περιορισμούς για να αποκτήσουν πρόσβαση σε υπηρεσίες τηλεόρασης ή ταινιών που ενδέχεται να μην είναι διαθέσιμες στο σύνολο. Άλλοι πηγαίνουν κάπως πιο βαθιά για να κατεβάσουν μουσική ή να κλέψουν ταινίες που δεν έχουν βγει ακόμα στις κινηματογραφικές αίθουσες.

    Στο σκοτεινό άκρο του ιστού συναντά κανείς πιο επικίνδυνο περιεχόμενο και δραστηριότητα. Οι ιστότοποι Tor βρίσκονται σε αυτό το άκρο του “deep web”, οι οποίοι θεωρούνται μέρος του «σκοτεινού ιστού» και είναι προσβάσιμοι μόνο με ανώνυμο πρόγραμμα περιήγησης.

    Dark Web

    Ο σκοτεινός ιστός αναφέρεται σε ιστότοπους που δεν εντοπίζονται και είναι προσβάσιμοι μόνο μέσω εξειδικευμένων προγραμμάτων περιήγησης. Θεωρείται μέρος του deep web αλλά είναι εξαιρετικά λίγοι εκείνοι που θα μπορέσουν να αλληλεπιδράσουν μαζί του.

    Τα χαρακτηριστικά του:

    • Οι ιστοσελίδες του δεν εντοπίζονται από μηχανές αναζήτησης. Το Google και άλλα δημοφιλή εργαλεία αναζήτησης δεν μπορούν να εμφανίσουν αποτελέσματα για σελίδες του dark web.
    • Δεν είναι προσβάσιμο από τα παραδοσιακά προγράμματα περιήγησης.
    • Διαθέτει διάφορα μέτρα ασφάλειας δικτύου, όπως τείχη προστασίας και κρυπτογράφηση.
    • Η φήμη του σκοτεινού ιστού έχει συχνά συνδεθεί με εγκληματικές ενέργειες ή παράνομο περιεχόμενο

    Πώς αποκτά κανείς πρόσβαση στο dark web με… ασφάλεια

    Ο σκοτεινός ιστός ήταν κάποτε το στέκι των χάκερ και των εγκληματιών του κυβερνοχώρου. Ωστόσο, η νέα τεχνολογία όπως η κρυπτογράφηση και το λογισμικό περιήγησης ανωνυμοποίησης, Tor, δίνει πλέον τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε να… βουτήξει στο σκοτάδι εάν το θέλει.

    Το πρόγραμμα περιήγησης δικτύου Tor παρέχει στους χρήστες πρόσβαση για επίσκεψη σε ιστότοπους. Αυτό το πρόγραμμα περιήγησης είναι μια υπηρεσία που αναπτύχθηκε αρχικά στο τελευταίο μέρος της δεκαετίας του 1990 από το Ναυτικό Ερευνητικό Εργαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών.

    Κατανοώντας ότι η φύση του Διαδικτύου σήμαινε έλλειψη απορρήτου, μια πρώιμη έκδοση του Tor δημιουργήθηκε για να κρύψει τις επικοινωνίες κατασκόπων. Τελικά, το πλαίσιο επαναπροσδιορίστηκε και έκτοτε δημοσιοποιήθηκε με τη μορφή του προγράμματος περιήγησης που γνωρίζουμε σήμερα. Οποιοσδήποτε μπορεί να το κατεβάσει δωρεάν.

    Σκεφτείτε το Tor ως ένα πρόγραμμα περιήγησης ιστού όπως το Google Chrome ή το Firefox. Συγκεκριμένα, αντί να ακολουθεί την πιο άμεση διαδρομή μεταξύ του υπολογιστή σας και των βαθέων τμημάτων του Ιστού, το πρόγραμμα περιήγησης Tor χρησιμοποιεί μια τυχαία διαδρομή κρυπτογραφημένων διακομιστών γνωστών ως “κόμβοι”. Αυτό επιτρέπει στους χρήστες να συνδέονται στον ιστό… σε βάθος χωρίς φόβο.

    Είναι παράνομο να εισχωρεί κανείς στο dak web;

    Με απλά λόγια, όχι δεν είναι παράνομη η πρόσβαση στον σκοτεινό ιστό. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι χρήσεις είναι απολύτως νόμιμοι και υποστηρίζουν την αξία του «σκοτεινού ιστού».

    Στον σκοτεινό ιστό οι χρήστες μπορούν να έχουν τρία οφέλη:

    • Ανωνυμία
    • Μη ανιχνεύσιμες υπηρεσίες και sites
    • Δυνατότητα παράνομων ενεργειών σε βάρος χρηστών ή παρόχων

    Ως εκ τούτου, ο σκοτεινός ιστός έχει προσελκύσει πολλά μέρη που διαφορετικά θα κινδύνευαν αποκαλύπτοντας την ταυτότητά τους στο διαδίκτυο. Τα θύματα κακοποίησης και δίωξης, οι πληροφοριοδότες και οι πολιτικοί αντιφρονούντες ήταν συχνοί χρήστες αυτών των κρυφών τοποθεσιών. Αλλά φυσικά, αυτά τα οφέλη μπορούν εύκολα να επεκταθούν σε όσους θέλουν να ενεργήσουν εκτός των περιορισμών των νόμων με άλλους παράνομους τρόπους.

    Είναι παράνομη η επίσκεψη σε ιστοσελίδες του dark web;

    Ο σκοτεινός ιστός είναι λίγο περισσότερο μια γκρίζα περιοχή. Η χρήση του σκοτεινού ιστού συνήθως σημαίνει ότι προσπαθείτε να συμμετάσχετε σε μια δραστηριότητα που δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι δημόσια.

    Σεκφτείτε ότι οι εγκληματίες και οι κακόβουλοι χάκερ προτιμούν να λειτουργούν στη σκιά. Για παράδειγμα, οι κυβερνο-επιθέσεις, η μαστροπία και η παιδική πορνογραφία είναι δραστηριότητες που οι συμμετέχοντες σε αυτές γνωρίζουν ότι είναι παράνομες. Κάνουν αυτές τις ενέργειες στον σκοτεινό ιστό για να κρυφτούν για αυτόν τον λόγο.

    Τελικά, η απλή περιήγηση σε αυτούς τους χώρους δεν είναι παράνομη, αλλά μπορεί να είναι ένα πρόβλημα για εσάς. Αν και δεν είναι παράνομη στο σύνολό της, η παράνομη δραστηριότητα ζει σε πολλά μέρη του σκοτεινού ιστού. Μπορεί να σας εκθέσει σε περιττούς κινδύνους εάν δεν είστε προσεκτικοί.

    Κίνδυνοι και απειλές του σκοτεινού ιστού

    Κακόβουλο λογισμικό

    Παραμένει  σε όλο τον σκοτεινό ιστό για να μολύνει ανυποψίαστους χρήστες. Ο σκοτεινός ιστός δεν φέρει τόσα από τα κοινωνικά συμβόλαια που ακολουθούν οι πάροχοι ιστότοπων για την προστασία των χρηστών. Ως εκ τούτου, οι χρήστες μπορούν να εκτίθενται τακτικά σε ορισμένους τύπους κακόβουλου λογισμικού.

    Κυβερνητική παρακολούθηση

    Πολλές τοποθεσίες που βασίζονται σε Tor είναι δυνατόν να εντοπιστούν από αστυνομικές αρχές σε όλο τον κόσμο, γι αυτό υπάρχει σαφής κίνδυνος να γίνει κάποιος κυβερνητικός στόχος για μια απλή επίσκεψη σε έναν σκοτεινό ιστότοπο.

    Απάτες

    Ο σκοτεινός ιστός προσφέρει πολλές παράνομες υπηρεσίες, από πληρωμένες δολοφονίες έως εμπορία για σεξ και όπλα. Μερικές από αυτές είναι γνωστές, καθιερωμένες απειλές που κυκλοφορούν σε αυτή τη γωνιά του διαδικτύου. Ωστόσο, άλλοι μπορεί να εκμεταλλεύονται τη φήμη του σκοτεινού ιστού για να ξεγελάσουν τους χρήστες για μεγάλα χρηματικά ποσά. Επίσης, ορισμένοι χρήστες στον σκοτεινό ιστό ενδέχεται να επιχειρήσουν απάτες ηλεκτρονικού “ψαρέματος” (phishing) για να κλέψουν την ταυτότητά σας ή τις προσωπικές σας πληροφορίες για εκβιασμό.

    Silk Road: Η διασημότερη περίπτωση εκμετάλλευσης του dark web

    Ίσως η διασημότερη περίπτωση εκμετάλλευσης του σκοτεινού διαδικτύου ήταν το Silk Road, ιστοσελίδα μαύρης αγοράς για προμηθευτές και πελάτες παράνομων εμπορευμάτων και υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων ναρκωτικών και εκτελεστών προς ενοικίαση.

    Μέχρι τον Απρίλιο του 2013, η ιστοσελίδα είχε 10.000 προϊόντα προς πώληση. Το 70% εξ αυτών ήταν ναρκωτικά που είναι παράνομα στις περισσότερες χώρες. Στο Silk Road κάποιος μπορούσε να βρει 340 διαφορετικές ποικιλίες ναρκωτικών, συμπεριλαμβανομένων της Ηρωίνης, του LSD και της κάνναβης.

    Οι κανόνες χρήσης της ιστοσελίδας ανέφεραν ότι απαγορεύονταν η πώληση «οποιουδήποτε προϊόντος που ο σκοπός του είναι να βλάψει ή να εξαπατήσει». Σε αυτή την κατηγορία προφανώς περιλαμβάνονταν η παιδική πορνογραφία, κλεμμένες πιστωτικές κάρτες, δολοφονίες και όπλα μαζικής καταστροφής.

    Ο γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών Τσαρλς Σούμερ ζήτησε από τις ομοσπονδιακές αρχές, όπως η DEA και το Υπουργείο Δικαιοσύνης, να κλείσουν την ιστοσελίδα.

    Πηγές: The New Yorker, The Guardian, International Business Times, kaspersky.com, wikipedia

  • Ναζί δισεκατομμυριούχοι, μια σκοτεινή ιστορία…

    Ναζί δισεκατομμυριούχοι, μια σκοτεινή ιστορία…

    Κβαντ, Πόρσε, Φλικ: αυτά τα ονόματα πιθανότατα δεν σημαίνουν τίποτα για εσάς.  Ωστόσο, όλα αυτά τα επώνυμα έχουν δύο κοινά σημεία: πρώτον, ανήκουν στις πλουσιότερες οικογένειες στη Γερμανία. Δεύτερον, ο πλούτος τους δημιουργήθηκε χάρη στο ναζιστικό καθεστώς και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

    «Αυτό δεν είναι ακριβώς ένα μυστικό στη σύγχρονη Γερμανία, αλλά ευτυχώς αγνοείται. Αυτοί οι τιτάνες της βιομηχανίας έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην οικοδόμηση του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος της χώρας. Η ραχοκοκαλιά της οικονομίας της Γερμανίας σήμερα είναι η αυτοκινητοβιομηχανία», γράφουν οι New York Times.

    «Δεν είναι μόνο ότι η αυτοκινητοβιομηχανία αντιπροσωπεύει περίπου το 10% του ΑΕΠ, αλλά  μάρκες όπως η Porsche, η Mercedes, η BMW και η Volkswagen αναγνωρίζονται σε όλο τον κόσμο ως σύμβολα της γερμανικής βιομηχανικής εφευρετικότητας και αριστείας. Αυτές οι εταιρείες μπορούν να εντοπίσουν την επιτυχία τους απευθείας στους Ναζί: Ο Φέρντιναντ Πόρσε έπεισε τον Χίτλερ να βάλει το Volkswagen στην παραγωγή. Ο γιος του, Φέρι Πόρσε, που δημιούργησε την εταιρεία, ήταν εθελοντής αξιωματικός στα SS. Ο Χέρμπερτ Κβαντ, ο οποίος δημιούργησε τη BMW σε αυτό που είναι σήμερα, διέπραξε εγκλήματα πολέμου. 

    Ο μεγιστάνας του χάλυβα, του άνθρακα και των όπλων Φρίντριχ Φλικ καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη για χρήση καταναγκαστικής εργασίας και δουλείας, χρηματοδότηση των SS και λεηλασία ενός εργοστασίου χάλυβα. Όμως αφέθηκε ελεύθερος το 1960 και τελικά έγινε ο βασικός μέτοχος της Daimler-Benz, τότε της μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας της Γερμανίας. Η Deutsche Bank αγόρασε τον όμιλο Flick το 1985, μετατρέποντας τους απογόνους του σε δισεκατομμυριούχους.

    Πρόθυμοι να βοηθήσουν τους Ναζί

    «Πολλοί από τους πατριάρχες αυτών των οικογενειακών εταιρειών δεν ήταν ένθερμοι Ναζί. Ήταν, αν μη τι άλλο, χειρότεροι από τους Ναζί: ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν τους Ναζί με αντάλλαγμα το κέρδος. Πρόκειται για αδίστακτους καιροσκόπους που προσπαθούσαν να επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους αυτοκρατορίες με κάθε τίμημα», λέει ο Ολλανδός δημοσιογράφος Ντέιβιντ ντε Γιονγκ, πρώην τραπεζικός συντάκτης στο Bloomberg. Ο 35χρονος δημοσιογράφος διεξήγαγε επί χρόνια μια ενδελεχή έρευνα για τους δεσμούς της γερμανικής βιομηχανίας με το ναζιστικό παρελθόν της χώρας. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του, ο ντε Γιόνγκ τα κατέγραψε σε ένα βιβλίο που εξέδωσε πρόσφατα. Τίτλος; «Nazi Billionaires: The Dark History of German’s Wealthiest Dynasties» (Ναζί δισεκατομμυριούχοι: Η σκοτεινή ιστορία των πλουσιότερων Γερμανικών δυναστειών).

    Ο Ντε Γιονγκ που σήμερα ζει στο Ισραήλ, ερευνά πώς οι πλουσιότερες επιχειρηματικές δυναστείες της Γερμανίας έκαναν περιουσίες βοηθώντας το Τρίτο Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ. Τονίζει ότι η άνοδος των Ναζί αντιμετωπίστηκε αρχικά με σκεπτικισμό και περιφρόνηση από πολλούς Γερμανούς επιχειρηματίες, αλλά ορισμένοι ανακάλυψαν ότι θα μπορούσε να είναι πολύ επικερδής.

    Κοινό μυστικό

    Ο Ολλανδός δημοσιογράφος εξετάζει επίσης πώς, οκτώ δεκαετίες αργότερα, εξακολουθούν να διαφεύγουν του στενού ελέγχου από ένα έθνος που έχει κάνει τόσα πολλά για να αντιμετωπίσει το καταστροφικό παρελθόν του και εξακολουθεί να υποφέρει για αυτό. «Αυτό που με εντυπωσίασε», λέει ο συγγραφέας στον Guardian, «ήταν ότι η Γερμανία είναι μια χώρα που γνωρίζει τόσο πολύ την ιστορία της από πολλές απόψεις, αλλά φαινομενικά οι πιο ισχυροί οικονομικά παράγοντες δεν ασχολούνται με αυτήν… Αυτός ήταν ο λόγος που έγραψα το βιβλίο. Είναι μια κραυγή υπέρ της ιστορικής διαφάνειας», προσθέτει ο Ολλανδός δημοσιογράφος.

    Ο ντε Γιονγκ, ο οποίος σήμερα ζει στο Ισραήλ, γράφει: «Αυτές οι οικογένειες εξακολουθούν να ελέγχουν περιουσίες δισεκατομμυρίων ευρώ. Πολλές γνωστές μάρκες, των οποίων τα προϊόντα καλύπτουν όλον τον κόσμο ανήκουν σε αυτές τις οικογένειες: από τα αυτοκίνητα που οδηγούμε, τον καφέ και την μπύρα που πίνουμε, τα σπίτια που νοικιάζουμε, τη γη στην οποία ζούμε και τα ξενοδοχεία που κάνουμε κράτηση για διακοπές και επαγγελματικά  ταξίδια».

    Ο Ολλανδός δημοσιογράφος ερεύνησε μεταξύ άλλων, την ιστορία της οικογένειας Κβαντ ,που ελέγχει την αυτοκινητοβιομηχανία BMW, την Mini και την Rolls-Royce και θεωρείται σήμερα η πλουσιότερη της Γερμανίας. Οι κληρονόμοι της, διαθέτουν περιουσία περίπου 38 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

    «Ο Γκίντερ Κβαντ απέκτησε εταιρείες από Εβραίους που αναγκάστηκαν να ξεπουλήσουν τις επιχειρήσεις τους και από άλλους οι περιουσίες των οποίων κατασχέθηκαν μετά την κατάληψη των χωρών τους από τη ναζιστική Γερμανία», γράφει ο Ντε Γιονγκ στους New York Times. 

    Οι στενοί τους δεσμοί με τον ναζισμό είχαν ήδη καταγγελθεί από πολλούς ιστορικούς ενώ αποτέλεσαν και το αντικείμενο ενός ντοκιμαντέρ. Αλλωστε ο Γκίντερ Κβαντ είχε συλληφθεί το 1946 ως ύποπτος συνεργασίας με τους Ναζί, ωστόσο απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας πως αναγκάστηκε να ενταχθεί στο ναζιστικό κόμμα από τον Γιόζεφ Γκέμπελς, τον Υπουργό Προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας. Ο Χέρμπερτ Κβαντ κληρονόμησε μια τεράστια περιουσία από τον πατέρα του και έσωσε τη BMW από τη χρεοκοπία, ω ο μεγαλύτερος μέτοχος της εταιρείας. 

    Στη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου πολέμου είχε την ευθύνη για τα εργοστάσια μπαταριών στο Βερολίνο όπου εργάστηκαν καταναγκαστικά χιλιάδες σκλάβοι εργάτες, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων γυναικών από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Χέρμπερτ Κβαντ-γράφει ο ντε Γιονγκ -απέκτησε εταιρείες που είχαν κλαπεί από Εβραίους στη Γαλλία και χρησιμοποίησε αιχμαλώτους πολέμου.Κατασκεύασε μάλιστα και ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην κατεχόμενη από τους Ναζί ,Πολωνία. 

    Το αυτοκίνητο του Χίτλερ

    Ο Φέρντιναντ Πόρσε, πατριάρχης της εταιρείας με τα θρυλικά αυτοκίνητα σήμερα, ευχαριστούσε τους Ναζί κατά το ντεμπούτο του «αυτοκίνητου του λαού» -του Volkswagen: Ο Πόρσε παρέδωσε το πρώτο Volkswagen στον Χίτλερ στα γενέθλιά του το 1939 και ο ντε Γιονγκ σημειώνει: «Το «αυτοκίνητο του λαού» στην πραγματικότητα δεν παραδόθηκε στους πολίτες. Μόνο 630 από αυτά κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ και όλα πήγαν στη ναζιστική ελίτ», λέει ο ντε Γιονκγ. Οταν ο Πόρσε προκάλεσε ζήτηση για τα αυτοκίνητά του το 1939, χρειαζόταν ένα εργοστάσιο για να τα παράγει μαζικά. 

    Και όπως όλοι οι άλλοι πρωταγωνιστές στις σελίδες του βιβλίου του ντε Γιονγκ, ήταν πρόθυμος να κάνει μια συμφωνία και με τον Διάβολο για να το πετύχει: «Επειδή οι περισσότεροι Γερμανοί είχαν κληθεί στο στρατό σε στρατιωτική θητεία, δεν υπήρχαν πολλοί διαθέσιμοι εργάτες και τον σκληρό χειμώνα του 1939, οι κύριες αίθουσες του εργοστασίου της Volkswagen παρέμεναν χωρίς θέρμανση και από τα κλιμακοστάσια έλειπαν τα τζάμια των παραθύρων. Χρειάστηκαν πολλοί περισσότεροι εργάτες για να τελειώσει η δουλειά και να κρατηθεί ο χώρος σε λειτουργία. Ο Φέρντιναντ Πόρσε δεν τον ένοιαζε αν οι εργάτες που έφτασαν στο εργοστάσιό του , πήγαν  οικειοθελώς ή με το ζόρι», γράφει ο ντε Γιονγκ.

    Ο Γερμανικός λαός, που υπέφερε από τον Ναζισμό, τιμά με σεβασμό εδώ και δεκαετίες τη μνήμη των θυμάτων της θηριωδίας του Χίτλερ. Σε πόλεις και χωριά της Γερμανίας, υπάρχουν σε πλατείες τα Stolpersteine – τα μνημεία με τα ονόματα και τις ημερομηνίες των θυμάτων των Ναζί.

    «Ωστόσο, αυτό το κίνημα μνήμης , παρακάμπτει κατά κάποιο τρόπο πολλούς από τους πιο σεβαστούς μεγιστάνες της Γερμανίας και τις σκοτεινές ιστορίες τους.», λέει ο ντε Γιόνγκ και διερωτάται στους New York Times: «Μήπως η χώρα ανήκει σε μερικούς δισεκατομμυριούχους και τις παγκόσμιες εταιρείες τους που νοιάζονται περισσότερο για την προστασία της φήμης τους – και της περιουσίας τους – παρά για την αντιμετώπιση του παρελθόντος;

    Πηγή: Η Ναυτεμπορική

  • Η αγάπη των αμερικάνων για τα UFO και το νέο τμήμα μελέτης της NASA

    Η αγάπη των αμερικάνων για τα UFO και το νέο τμήμα μελέτης της NASA

    Οι περισσότεροι Αμερικάνοι πιστεύουν στους εξωγήινους. Ιστορίες με μυστηριώδη σκάφη που αιωρούνται στον αέρα ή ταξιδεύουν με υπερηχητικές ταχύτητες προκαλούν το ενδιαφέρον από τη δεκαετία του 1950. Τελευταία λάτρης των UFOs είναι και η κυβέρνηση των ΗΠΑ.

    Αυτόν τον μήνα οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν την πρώτη ακροαματική διαδικασία στο Κογκρέσο από την δεκαετία του 1960 για τα UFOs. Αξιωματούχοι του Πενταγώνου κατέθεσαν πως έλαβαν 400 αναφορές για θεάσεις από στρατιωτικό προσωπικό, συμπεριλαμβανομένου ενός προηγουμένως απόρρητου βίντεο στο οποίο ένα σφαιρικό αντικείμενο φαίνεται να πέρασε βολίδα δίπλα από ένα μαχητικό αεροσκάφος.

    Μετά τον αποχαρακτηρισμό ως απόρρητων από τις αμερικανικές Αρχές πολλών ντοκουμέντων που σχετίζονται με τα άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα, τα γνωστά UFO, η NASA ανακοίνωσε ότι δημιουργεί ένα ειδικό τμήμα το οποίο θα μελετήσει τα διαθέσιμα στοιχεία που υπάρχουν για την εμφάνιση τέτοιων ιπτάμενων αντικειμένων με στόχο να δοθούν επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις για τα διάφορα σχετικά περιστατικά που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα.

    Το νέο τμήμα θα μελετήσει τα «Άγνωστα Ιπτάμενα Φαινόμενα» (UAP) όπως μετονόμασε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία τα UFO. «Η NASA πιστεύει ότι τα εργαλεία της επιστημονικής αναζήτησης είναι ισχυρά και εμείς τα διαθέτουμε. Εμείς έχουμε επίσης πρόσβαση σε μια μεγάλη γκάμα παρατηρήσεων της Γης από το Διάστημα που είναι πολύ σημαντικά στην επιστημονική έρευνα. Έχουμε τα εργαλεία και την ομάδα που μπορούν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για το άγνωστο. Αυτός είναι ο ίδιος ο ορισμός της επιστήμης» αναφέρει σε δήλωση του ο Τόμας Ζουρμπούχεν, αναπληρωτής διαχειριστής της Διεύθυνσης Επιστημονικής Αποστολής της NASA.

    Το τμήμα αυτό θα λειτουργήσει σε πρώτη φάση για εννέα μήνες και πρέπει τότε να παρουσιαστεί δημόσια ένα πόρισμα από την μελέτη των ντοκουμέντων και άλλων δεδομένων για τα UAP. Ανάλογα με τα αποτελέσματα των μελετών θα αποφασισθεί αν το τμήμα αυτό θα σταματήσει να υπάρχει ή θα συνεχίσει τη λειτουργία του.

    Ορισμένοι πολιτιστικοί κριτικοί βλέπουν τον μεταπολεμικό ενθουσιασμό με τους εξωγήινους ως αντανάκλαση του φόβου του κομμουνισμού και των επιθετικών ξένων δυνάμεων. Μεταξύ του 1947 και 1969, η αμερικανική πολεμική αεροπορία συγκέντρωσε 12.618 αναφορές για θεάσεις. Περισσότερες από 700 χαρακτηρίστηκαν ως «αγνώστου ταυτότητας». Το project στη συνέχεια διαλύθηκε. Ο αμερικανικός στρατός κράτησε μυστικοπαθή στάση αναφορικά με τη δημοσιοποίηση αναφορών ανεξήγητων εναέριων φαινομένων μετά από αυτό. Οι επίσημες έρευνες δεν δημοσιεύονταν, μέχρι πέρυσι που γνωστοποιήθηκε μία έκθεση.



    Οι δημόσιες αναφορές που συγκέντρωσε το US National UFO Reporting Center δείχνουν πως ο κόσμος εξακολουθεί να εντοπίζει πολλά περίεργα αντικείμενα στον ουρανό. Από τότε που δημιουργήθηκε το 1974 ποτέ δεν πέρασε μήνας χωρίς κάποια αναφορά θέασης.

    Οι κρατικές προσπάθειες να ενθαρρύνει τη δημιουργία συγκεκριμένων προτύπων για τις αναφορές μπορεί να προκαλέσει αύξηση των τελευταίων. Τα πραγματικά μη καταχωρημένα εναέρια αντικείμενα συνιστούν κίνδυνο για την αεροπορική κίνηση και την εθνική ασφάλεια, ασχέτως της προέλευσής τους. Υπάρχουν φόβοι πως θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν επαναστατική τεχνολογία που έχουν αναπτύξει οι ξένοι αντίπαλοι.

    Οι Αμερικάνοι αξιωματούχοι θέλουν να αποφύγουν τη λέξη «εξωγήινος». Συχνά αποδίδουν τις θεάσεις UFO σε drones, στρατιωτική δραστηριότητα ή σκουπίδια που βρίσκονται στον αέρα, όπως για παράδειγμα ξεφουσκωμένα μετεωρολογικά μπαλόνια. Ο ανθρώπινος νους μπορεί να υποβληθεί πολύ εύκολα, αν και η επιστημονικά σεβαστή θεωρία του άπειρου σύμπαντος υπονοεί την ύπαρξη και άλλων μορφών ζωής σε άλλους πλανήτες.

    Όπως παραδέχεται η πιο πρόσφατη κρατική αναφορά, οι περισσότερες θεάσεις UFO παραμένουν αδύνατον να αναγνωριστούν. Αλλά εάν πολλαπλασιαστούν, μπορεί να παραπέμπουν σε κάτι άλλο, πέρα από μικρά πράσινα ανθρωπάκια σε ιπτάμενους δίσκους. Τα δεδομένα μπορεί να αντανακλούν μια αυξανόμενη παράνοια. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους βρίσκονται για μια ακόμα φορά εγκλωβισμένοι σε μια επικίνδυνη αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την Κίνα.  

    Με πληροφορίες από FT, Guardian

  • Ρώσος αναλυτής προβλέπει πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας 

    Ρώσος αναλυτής προβλέπει πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας 

    «Γιατί η Ελλάδα θα πληρώσει για τη ρωσοφοβία από τις πρώτες», είναι ο τίτλος του άρθρου στη ρωσική ιστοσελίδα «Ρεπόρτερ» (topcor.ru) που υπογράφει ο Κονσταντίν Κότλιν, αρθρογράφος στρατιωτικών-πολιτικών αναλύσεων.

    Η Ελλάδα πρόκειται να μεταφέρει στην Ουκρανία «απίστευτη ποσότητα» όπλων και πυρομαχικών. Αυτό αναφέρουν κορυφαία ελληνικά ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες ημέρες, σημειώνει ο ρώσος συντάκτης Κονσταντίν Κότλιν, σε άρθρο του στη ρωσική ιστοσελίδα topcor.ru (φωτογραφία, επάνω, από τη ρωσική ιστοσελίδα).

    Οι αποστολές όπλων

    Και συνεχίζει (ακολουθεί το άρθρο του):

    «Σύμφωνα με τα μέσα αυτά, περισσότερα από εκατόν είκοσι τεθωρακισμένα οχήματα πεζικού BMP-1, εξήντα φορητά αντιαεροπορικά συστήματα πυραύλων FIM-92 Stinger και είκοσι χιλιάδες τυφέκια AK-47 Kalashnikov, μαζί με φυσίγγια, σχεδιάζονται να παραδοθούν από την ελληνική δημοκρατία.

    Στις αρχές Μαρτίου, η Ελλάδα έστειλε ήδη δύο στρατιωτικά μεταφορικά C-130 στην Πολωνία, μεταφέροντας, σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, αρκετές χιλιάδες καλάσνικοφ, καθώς και εκτοξευτές χειροβομβίδων που προορίζονται για την Ουκρανία.

    Την ίδια στιγμή, ο έλληνας υπουργός Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος ανακοίνωσε μόλις στα μέσα Απριλίου ότι δεν σχεδιάζονταν νέες προμήθειες όπλων στο καθεστώς του Κιέβου.

    «Ο στρατιωτικός εξοπλισμός που έχουμε ήδη στείλει στην Ουκρανία ελήφθη από αποθήκες. Δεν τίθεται θέμα αποστολής ακόμη περισσότερων», ανέφερε ο Παναγιωτόπουλος στο ευρωπαϊκό δίκτυο μέσων ενημέρωσης Euractiv.

    Ωστόσο, όπως δείχνει η πρακτική, ο επικεφαλής του ελληνικού υπουργείου Αμυνας, δεν επρόκειτο να κρατήσει τον λόγο του.

    Αρνητική στάση οι Ελληνες

    Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι γενικά οι Ελληνες έχουν έντονα αρνητική στάση απέναντι στην προμήθεια όπλων στην Ουκρανία.

    Σύμφωνα με κοινωνιολογική έρευνα του ελληνικού τηλεοπτικού καναλιού MEGA TV, το 66% του ελληνικού πληθυσμού, η συντριπτική πλειοψηφία, είναι αντίθετο με τη μεταφορά όπλων στο Κίεβο.

    Αυτή είναι η πολιτική θέση του ελληνικού λαού, που πρέπει να ληφθεί υπόψη από μια δημοκρατική κυβέρνηση.

    Ωστόσο, οι σύγχρονοι πολιτικοί στην Αθήνα δεν ενδιαφέρονται πραγματικά.

    Το καθεστώς της ιστορικής πατρίδας της δημοκρατίας για την ελληνική ηγεσία σε αυτή την περίπτωση αποδείχθηκε μια κενή φράση.

    Να πιστεύει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι μπορεί να μην ξέρει ποιες διαθέσεις κυριαρχούν στην κοινωνία του, τουλάχιστον είναι αφελές.

    Οχι, είναι πιο πιθανό να υπάρξει πλήρης αδιαφορία για τις απόψεις των δικών του ανθρώπων για χάρη των συμφερόντων των επιμελητών στο εξωτερικό.

    Αν και θα άξιζε να ακούσουμε τους απλούς Ελληνες. Αλλωστε, η στάση τους απέναντι στη Ρωσία έχει αρκετές πραγματικές ιστορικές προϋποθέσεις.

    Η Ρωσία βοήθησε στην αναβίωση του ελληνικού κράτους

    Ολόκληρη η ιστορική μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας καθορίστηκε de facto από τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828-1829, ο οποίος έληξε με τη νίκη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

    Σύμφωνα με τη συνθήκη ειρήνης της Αδριανούπολης που υπογράφηκε στο τέλος του, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγνώρισε την ελληνική αυτονομία με τον όρο να πληρώσει φόρο τιμής στον Σουλτάνο.

    Ωστόσο, μετά από μόλις ένα χρόνο, η Ελλάδα, με την υποστήριξη της Ρωσίας, κατάφερε να αποκτήσει ακόμα και την πλήρη ανεξαρτησία.

    Είναι σημαντικό ότι ο πρώτος ηγεμόνας της ανεξάρτητης Ελλάδας ήταν ένας ρώσος πολιτικός, υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, ο κόμης Ιβάν Αντόνοβιτς Καποδίστριας.

    Δηλαδή, η Ρωσία κυριολεκτικά αναβίωσε το ελληνικό κράτος, παραχωρώντας στην Αθήνα την ανεξαρτησία και την κυριαρχία που είχε χάσει.

    Δεν προσάρτησε την επικράτειά της, δεν την έκανε υποτελές κράτος, αλλά κατέστησε δυνατή την επιστροφή όσων χάθηκαν για σχεδόν τετρακόσια χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

    Και αν οι Ελληνες που έζησαν πριν από διακόσια χρόνια ήξεραν τι θα έκαναν οι απόγονοί τους σε σχέση με την ελευθερώτρια χώρα – τη Ρωσία, θα έτρεμαν. Ειδικά, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο τουρκικός παράγοντας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας δεν έχει εκλείψει.

    Η Ελλάδα και η Τουρκία οδεύουν σε πόλεμο

    (σ.σ. ο ρώσος συντάκτης εκφράζει τη θέση ότι χάρη της Ρωσίας συγκροτήθηκε ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Την ίδια άποψη έχουν εκφράσει ποικιλότροπα οι Ρώσοι και για τη Βουλγαρία – όταν οι Βούλγαροι εναντιώθηκαν στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – ότι δηλαδή έδωσαν κρατική υπόσταση στους Βούλγαρους).

    Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας γίνονται όλο και χειρότερες τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος είναι εδαφικές διαφορές σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και τα όρια κατά μήκος των οποίων βρίσκεται η αποκλειστική οικονομική ζώνη.

    Η κατάσταση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι στις αμφισβητούμενες περιοχές βρίσκονται μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία, δεδομένης της εξελισσόμενης ενεργειακής κρίσης, χρειάζονται επειγόντως από όλους.

    Είναι σαφές ότι μέχρι να αξιοποιηθούν, η κρίση μπορεί να τελειώσει, αλλά αυτό δεν μειώνει τη σκληρότητα του αγώνα για ενεργειακούς πόρους και τα πράγματα αργά αλλά σταθερά οδεύουν προς τον πόλεμο.

    Αγκυρα και Αθήνα αναφέρουν τακτικά παραβιάσεις του εναέριου χώρου τους από μαχητικά της αντίθετης πλευράς. Επιπλέον, και οι δύο χώρες εξοπλίζονται ενεργά και διεξάγουν τακτικά ασκήσεις κοντά στα αμφισβητούμενα εδάφη. Επίσης, δεν χρειάζεται να μιλάμε για διπλωματική λύση της σύγκρουσης.

    Ετσι, στα τέλη Μαΐου, ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ανοιχτά ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν υπάρχει γι’ αυτόν και αρνήθηκε να πραγματοποιήσει διμερείς διαπραγματεύσεις μαζί του. Και η απόρριψη της διπλωματίας σε αυτή την περίπτωση μοιάζει εξαιρετικά δυσοίωνη.

    Αρκετά έτοιμος ο τουρκικός στρατός

    Αλλωστε, τα τελευταία χρόνια, η Αγκυρα ενισχύει με συνέπεια τον στρατό της, διεξάγοντας στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών σχηματισμών στο Ιράκ και τη Συρία.

    Από το 2017, η Αγκυρα έχει πραγματοποιήσει τρεις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία: την Ασπίδα του Ευφράτη, τον Κλάδο Ελαίας και την Πηγή της Ειρήνης. Και στα τέλη Μαΐου 2022, ο Ερντογάν ανακοίνωσε την τέταρτη.

    «Ξεκινά μια νέα φάση σχηματισμού (στη Συρία) «ζώνης ασφαλείας» 30 χλμ στο εσωτερικό από τα σύνορα με την Τουρκία. «Καθαρίζουμε το Ταλ Ριφάτ και τη Μανμπίτζ από τρομοκράτες», είπε ο τούρκος πρόεδρος την 1η Ιουνίου, σημειώνοντας ότι στη συνέχεια άλλες περιοχές που συνορεύουν με την Τουρκία θα εκκαθαριστούν από μαχητές.

    Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός είναι αρκετά έτοιμος για μάχη και έχει πραγματική εμπειρία στη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων. Σε αντίθεση με τον ελληνικό.

    Γεννιέται ένα εύλογο ερώτημα: σε τι υπολογίζει η Αθήνα;

    Για τη βοήθεια της Ουάσιγκτον, φυσικά. Δεν είναι τυχαίο ότι στα μέσα Μαΐου 2022, Ελλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν νέα συμφωνία συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα θα διπλασιαστεί από τέσσερις σε οκτώ.

    Και η παραμονή των αμερικανών στρατιωτών στο ελληνικό έδαφος θα διαρκέσει τουλάχιστον πέντε χρόνια, μετά την παρέλευση των οποίων, σύμφωνα με τα υπογεγραμμένα έγγραφα, θα καταστεί αόριστης διάρκειας.

    Στα χαρτιά, όλα φαίνονται λογικά, αν δεν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι στις ελπίδες τους για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, οι Ελληνες μπορούν να εξαπατηθούν σκληρά.

    Το ΝΑΤΟ υπολογίζει περισσότερο την Τουρκία

    Το ΝΑΤΟ δεν θα σώσει την Αθήνα από τις τουρκικές φιλοδοξίες, κυρίως επειδή η Τουρκία είναι πολύ πιο πολύτιμο μέλος της συμμαχίας από την Ελλάδα. Η Αμερική, ως η πιο επιθετική και συχνά αντιμαχόμενη χώρα στον πλανήτη, είναι πάντα επιρρεπής στον ακραίο πραγματισμό σε τέτοια θέματα.

    Και, με μεγάλη πιθανότητα, σε περίπτωση πολέμου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, θα προσπαθήσει να μείνει στο περιθώριο, καλύπτοντας τη δική της πολιτική ανικανότητα με τις εκκλήσεις των πλευρών για διάλογο.

    Ναι, θα υπάρχουν αμερικανικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος, αλλά είναι απίθανο να πολεμήσουν τον τουρκικό στρατό.

    Το πιθανότερο είναι ότι θα επιτρέψουν στους Ελληνες να υπερασπιστούν ανεξάρτητα αυτό που θεωρούν υφαλοκρηπίδα τους.

    Και τότε η Αθήνα θα φωνάζει απελπισμένα για βοήθεια σε όλες τις χώρες. Είναι πιθανό και στη Ρωσική Ομοσπονδία. Αλλωστε, ήταν η Ρωσία που κάποτε κέρδισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας από την Τουρκία…

    Και τι να πω… Από καθαρά ανθρώπινη άποψη, θα ήθελα η Ρωσία να πουλήσει στην Τουρκία μόνο τον μέγιστο δυνατό αριθμό αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων S-400 (ZRS).

    Και όχι μόνο αυτοί – πρέπει να ικανοποιηθούν τυχόν στρατιωτικο-τεχνικά αιτήματα της τουρκικής πλευράς που δεν απειλούν τα κρατικά συμφέροντα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

    Η Ελλάδα προφανώς ξέχασε

    Γιατί; Γιατί σήμερα η ελληνική ηγεσία θέλει να σκοτώσει ρώσους στρατιώτες, προμηθεύοντας το καθεστώς του Κιέβου με όπλα.

    Ναι, μιμούμενη την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, η Αθήνα το κάνει έμμεσα, χρησιμοποιώντας ένα «προφυλακτικό» στο πρόσωπο των Ουκρανών εθνικιστών, αλλά αυτό δεν θα τους σώσει από τη μόλυνση με τον ιό του πολέμου.

    Η πολιτική πορνεία, όπως και η συνηθισμένη πορνεία, είναι γεμάτη μολυσματικές ασθένειες.

    Ομως, έχοντας ακολουθήσει το παράδειγμα της Δύσης και φτύνοντας τις ειδικές σχέσεις με τη Ρωσία που σχετίζονται με μια κοινή ιστορία και θρησκεία, η Ελλάδα προφανώς ξέχασε.

    Η Ελλάδα, όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν συγχωρούνται με τίποτα.

    Ούτε η επιβολή αντιρωσικών κυρώσεων, ούτε η υποστήριξη του ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου, ούτε η προμήθεια όπλων για να σκοτωθούν οι στρατιώτες μας.

    Αργά ή γρήγορα, αλλά πρέπει να πληρώσει για τα πάντα.

    Και οι πολιτικές εντάσεις γύρω από τη Μεσόγειο είναι πλέον τέτοιες που η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες που θα βρεθεί σε δύσκολη θέση.

    Οφθαλμός αντί οφθαλμού

    Λοιπόν, ας δούμε πώς θα αλλάξει η ρητορική της απέναντι στη Ρωσία όταν η Αθήνα καταλάβει ότι η Δύση δεν θα τους προστατεύσει.

    Θα παρατηρήσουμε και θα σκεφτούμε τι άλλο και σε ποιον να προμηθεύσουμε για να προκληθεί ζημιά στον ελληνικό στρατό, όπως η Ελλάδα συνέβαλε στον θάνατο των Ρώσων στέλνοντας όπλα στο Κίεβο.

    Οφθαλμός αντί οφθαλμού, μια από τις κύριες βιβλικές αρχές, δεν έχει ακόμη ακυρωθεί. Οι Ορθόδοξοι Ελληνες πρέπει να το θυμούνται αυτό».

  • Το Facebook αποτυγχάνει να ανιχνεύσει ρητορική μίσους σε διαφημίσεις

    Το Facebook αποτυγχάνει να ανιχνεύσει ρητορική μίσους σε διαφημίσεις

    Το τεστ δεν θα μπορούσε να είναι πιο εύκολο. Και το Facebook απέτυχε. Ξανά.

    Το Facebook και η μητρική του εταιρεία Meta απέτυχαν για άλλη μια φορά σε ένα τεστ για το πόσο καλά μπορούσαν να ανιχνεύσουν την προφανώς βίαιη ρητορική μίσους σε διαφημίσεις που υποβλήθηκαν στην πλατφόρμα από τις μη κερδοσκοπικές ομάδες Global Witness και Foxglove.

    Τα μηνύματα μίσους επικεντρώθηκαν στην Αιθιοπία, όπου τα εσωτερικά έγγραφα που απέκτησε η πληροφοριοδότης Frances Haugen έδειξαν ότι η αναποτελεσματική διαχείριση του Facebook «κυριολεκτικά υποδαυλίζει την εθνοτική βία», όπως είπε η ίδια στο 2021 κατάθεση στο Κογκρέσο. Τον Μάρτιο, η Global Witness διεξήγαγε ένα παρόμοιο τεστ με ρητορική μίσους στη Μιανμάρ, την οποία το Facebook επίσης απέτυχε να εντοπίσει.

    Η ομάδα δημιούργησε 12 διαφημίσεις με βάση κείμενο που χρησιμοποιούσε μια απάνθρωπη ρητορική μίσους καλώντας ουσιαστικά στη δολοφονία ανθρώπων που ανήκουν σε κάθε μία από τις τρεις κύριες εθνοτικές ομάδες της Αιθιοπίας – τους Αμχάρα, τους Ορόμο και τους Τιγκραίους. Τα συστήματα του Facebook ενέκριναν τις διαφημίσεις για δημοσίευση, όπως ακριβώς έκαναν και με τις διαφημίσεις της Μιανμάρ. Οι διαφημίσεις δεν δημοσιεύθηκαν στην πραγματικότητα στο Facebook.

    Αυτή τη φορά, όμως, η ομάδα ενημέρωσε τη Meta για τις μη εντοπισμένες παραβιάσεις.

    Η εταιρεία δήλωσε ότι οι διαφημίσεις δεν θα έπρεπε να έχουν εγκριθεί και επισήμανε τη δουλειά που έχει κάνει για να ανιχνεύσει ρητορική μίσους στις πλατφόρμες της.

    Μια εβδομάδα μετά την ενημέρωση από τη Meta, η Global Witness υπέβαλε άλλες δύο διαφημίσεις προς έγκριση, και πάλι με κραυγαλέα ρητορική μίσους. Οι δύο διαφημίσεις, γραμμένες στα αμχαρικά, την πιο διαδεδομένη γλώσσα στην Αιθιοπία, εγκρίθηκαν.

    Η Meta δήλωσε ότι οι διαφημίσεις δεν έπρεπε να είχαν εγκριθεί.

    «Έχουμε επενδύσει σημαντικά σε μέτρα ασφαλείας στην Αιθιοπία, προσθέτοντας περισσότερο προσωπικό με τοπική εμπειρία και αναπτύσσοντας την ικανότητά μας να πιάνουμε το μισητό και εμπρηστικό περιεχόμενο στις πιο διαδεδομένες γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης της Αμχαρικής», ανέφερε η εταιρεία σε δήλωση που έστειλε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, προσθέτοντας ότι οι μηχανές και οι άνθρωποι εξακολουθούν να κάνουν λάθη. Η δήλωση ήταν πανομοιότυπη με εκείνη που έλαβε η Global Witness.

    «Διαλέξαμε τις χειρότερες περιπτώσεις που μπορούσαμε να σκεφτούμε», δήλωσε η Rosie Sharpe, υπεύθυνη εκστρατείας στην Global Witness. «Αυτές που θα έπρεπε να είναι πιο εύκολο να εντοπιστούν από το Facebook. Δεν ήταν κωδικοποιημένη γλώσσα. Δεν ήταν σφυρίγματα για σκύλους. Ήταν ρητές δηλώσεις που έλεγαν ότι αυτός ο τύπος ανθρώπου δεν είναι άνθρωπος ή ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν από την πείνα».

    Η Meta αρνείται σταθερά να πει πόσους διαχειριστές περιεχομένου έχει σε χώρες όπου τα αγγλικά δεν είναι η κύρια γλώσσα. Αυτό περιλαμβάνει την Αιθιοπία, τη Μιανμάρ και άλλες περιοχές όπου υλικό που δημοσιεύεται στις πλατφόρμες της εταιρείας έχει συνδεθεί με βία στον πραγματικό κόσμο.

    Τον Νοέμβριο, η Meta δήλωσε ότι αφαίρεσε μια ανάρτηση του πρωθυπουργού της Αιθιοπίας που προέτρεπε τους πολίτες να ξεσηκωθούν και να «θάψουν» τις αντίπαλες δυνάμεις της Τίγκρεϊ που απειλούσαν την πρωτεύουσα της χώρας.

    Στην ανάρτηση ο Abiy έλεγε ότι η «υποχρέωση να πεθάνουμε για την Αιθιοπία ανήκει σε όλους μας» και καλούσε τους πολίτες να κινητοποιηθούν «κρατώντας οποιοδήποτε όπλο ή ιδιότητα».

    Ο Abiy συνέχισε πάντως να αναρτά στην πλατφόρμα, όπου έχει 4,1 εκατομμύρια οπαδούς. Οι ΗΠΑ και άλλοι έχουν προειδοποιήσει την Αιθιοπία για την «απάνθρωπη ρητορική», αφού ο πρωθυπουργός περιέγραψε τις δυνάμεις του Τίγκρεϊ ως «καρκίνο» και «ζιζάνια» σε σχόλια που έκανε τον Ιούλιο του 2021.

    «Όταν οι διαφημίσεις που καλούν σε γενοκτονία στην Αιθιοπία περνούν επανειλημμένα μέσα από το δίχτυ του Facebook – ακόμη και μετά την επισήμανση του θέματος από το Facebook – υπάρχει μόνο ένα πιθανό συμπέρασμα: δεν υπάρχει κανείς στο σπίτι», δήλωσε η Rosa Curling, διευθύντρια του Foxglove, ενός νομικού μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα το Λονδίνο που συνεργάστηκε με την Global Witness στην έρευνά της.

    «Χρόνια μετά τη γενοκτονία της Μιανμάρ, είναι σαφές ότι το Facebook δεν έχει πάρει το μάθημά του».

    Πηγή: Associated Press

  • Γιατί προβλέπεται μείωση στις παραδόσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών, tablets και smartphones το 2022

    Γιατί προβλέπεται μείωση στις παραδόσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών, tablets και smartphones το 2022

    «Λαβωμένη» είναι η αγορά της τεχνολογίας εξαιτίας των ελλείψεων στην εφοδιαστική αλυσίδα και τα πρόσφατα lockdown στην Κίνα.

    Συγκεκριμένα, οι παραδόσεις υπολογιστών, smartphones και tablets αναμένεται να μειωθούν φέτος χάρη σε σειρά οικονομικών παραγόντων που επηρεάζουν την αγορά, αναφέρει στις τελευταίες της επικοινωνίεςτης η εταιρεία ερευνών International Data Corporation (IDC).

    Ειδικότερα, λόγω και του πολέμου στην Ουκρανία, η IDC προβλέπει ότι οι παραδόσεις υπολογιστών θα μειωθούν κατά 8,2% φέτος, ενώ αυτές των tablets αναμένεται να μειωθούν κατά 6,2%.

    Εκτιμάται ότι θα παραδοθούν φέτος από τους κατασκευαστές στους μεταπωλητές 321,2 εκατομμύρια υπολογιστές και 158 εκατομμύρια ταμπλέτες.

    Ωστόσο, πέρα από το γεγονός των αρνητικών προβλέψεων για το 2022, η IDC σημειώνει ότι οι παραδόσεις υπολογιστών θα παραμείνουν σημαντικά πάνω από τα επίπεδα προ της πανδημίας του κορονοϊού.

    Επισημαίνεται δε, ότι η πρόβλεψη για το 2023 είναι ότι η αγορά θα επανέλθει σε θετικό πρόσημο.

    Τα smartphones

    Η IDC υπολογίζει ότι οι παραδόσεις έξυπνων κινητών τηλεφώνων θα είναι φέτος μειωμένες κατά 3,5%, στις 1,31 δισεκατομμύρια συσκευές.

    Αυτό οφείλεται, ξανά, στο ότι ο πληθωρισμός που μαστίζει την παγκόσμια οικονομία και τα lockdowns λόγω κοροναϊού που επηρέασαν την παραγωγική διαδικασία των κατασκευαστών στην Κίνα.

    Συγκεκριμένα για την Κίνα, η ανάλυση της IDC αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τα περιοριστικά μέτρα λειτούργησαν σαν «λαιμός μπουκαλιού» για την παγκόσμια παραγωγή smartphones, ενώ μειώθηκε και η ζήτηση στην κινεζική αγορά.

    Η εταιρεία θεωρεί ότι η αγορά θα ανακάμψει και θα επανέλθει έως το 2026. Σε επίπεδο κατασκευαστών, θεωρεί ότι λιγότερο θα επηρεαστούν τα iPhones λόγω του «μεγαλύτερου ελέγχου που ασκεί η Apple στην εφοδιαστική της αλυσίδα» και επιπλέον επειδή οι (high-end) συσκευές της απευθύνονται σε καταναλωτές που επηρεάζονται λιγότερο από τον πληθωρισμό.

    Πηγή: International Data Corporation (IDC)

  • Ο γαλλικός Τύπος αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα των διπλωματικών δραστηριοτήτων του Ερντογάν

    Ο γαλλικός Τύπος αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα των διπλωματικών δραστηριοτήτων του Ερντογάν

    Στις διπλωματικές δραστηριότητες του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρεται εκτενώς ο σημερινός γαλλικός Τύπος, αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα τους.

    Η «ενεργητική ουδετερότητα» της ‘Αγκυρας δυσκολεύεται να αποδώσει καρπούς, σημειώνει η εφημερίδα Figaro κάνοντας λόγο για αδυναμία της ‘Αγκυρας να συγκεντρώσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την δημιουργία θαλασσίων διαδρόμων για τις εξαγωγές σιτηρών μέσω της Μαύρης Θάλασσας.

    Η γαλλική εφημερίδα προβάλλει τις δηλώσεις των ΥΠΕΞ της Τουρκίας και της Ρωσίας κατά τη χθεσινή επίσκεψη του δευτέρου στην ‘Αγκυρα, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι η Ουκρανία, απούσα από τις διαπραγματεύσεις, παραμένει σε επιφυλακή, καθώς η απαιτούμενη αποναρκοθέτηση του λιμανιού της Οδησσού θα μπορούσε, σύμφωνα με το Κίεβο, να χρησιμοποιηθεί από τις ρωσικές δυνάμεις για επίθεση στην πόλη. «Ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας θα προσποιηθεί ότι αποσύρεται προς την προσαρτημένη Κριμαία. Αλλά μόλις καθαρίσει η πρόσβαση στο λιμάνι της Οδησσού, ο ρωσικός στόλος θα είναι εκεί» δήλωσε ο εκπρόσωπος της διοίκησης της περιοχής της Οδησσού. Ένα άλλο σημείο διαμάχης είναι κατά την εφημερίδα  η πρόταση, που έγινε την Τετάρτη από την ‘Αγκυρα, για άρση των κυρώσεων στη Ρωσία.

    Η Figaro εκτιμά ότι, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η Τουρκία βρίσκεται σε ισχυρή θέση για την εξεύρεση διεξόδου σε αυτήν την κρίση και σκοπεύει να την εκμεταλλευτεί για να ολοκληρώσει το σπάσιμο της πρόσφατης διπλωματικής της απομόνωσης. Ωστόσο η εφημερίδα διερωτάται κατά πόσον αυτή η εξισορροπητική στάση της ‘Αγκυρας θα είναι διαχρονική, σημειώνοντας τη μέχρι σήμερα αποτυχία των διαφόρων προσπαθειών της για επίτευξη εκεχειρίας.

    Υπενθυμίζοντας επίσης, ότι η ‘Αγκυρα παραμένει συνδεδεμένη με τη Μόσχα με τη σύμβαση για την αγορά πυραύλων S-400, λόγω έλλειψης πρόσβασης στο πρόγραμμα των αμερικανικών μαχητικών F35, η εφημερίδα τονίζει, ότι, εάν η Τουρκία δεν έχει την πολυτέλεια να αποξενώσει τη Ρωσία, είναι επειδή βασίζεται επίσης στην κατ’ αρχήν συμφωνία της για την έναρξη της νέας στρατιωτικής της επιχείρησης στη βόρεια Συρία, με στόχο να απωθήσει τις κουρδικές δυνάμεις, να επεκτείνει τη «ζώνη ασφαλείας» και να ενθαρρύνει μερικούς από τους περίπου 3,7 εκ. Σύριους εξόριστους να επιστρέψουν στη χώρα τους.

    Κατά την ίδια εφημερίδα, ένα χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές και εν μέσω οικονομικής ύφεσης, το ζήτημα για τον Ερνογάν  είναι πάνω απ’ όλα εσωτερικό, καθώς θέλει να  αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τον καλπάζοντα πληθωρισμό και να καταπραΰνει τη δυσαρέσκεια αυτών που είναι κατά των προσφύγων, ποντάροντας στην εθνικιστική γραμμή.  

    Αναφερόμενος εξάλλου στο ζήτημα του βέτο της Τουρκίας στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ ο Ντιντιε Μπιγιόν, διευθυντής εκδόσεων του Ινστιτούτου IRIS σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα La Marseillaise αναφέρει ότι, «αν προσφερόταν μια συμβιβαστική λύση στον Ερνογάν θα τη δεχόταν», εκτιμώντας δεν θα κρατήσει τη στάση αδιαλλαξίας μέχρι το τέλος, εάν του δοθούν αντισταθμίσματα, όπως η άρση από τη Σουηδία του εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία και η συναίνεση των ΗΠΑ να παραδώσουν αεροσκάφη F-16.

    Επίσης, σχετικά με τον Τούρκο πρόεδρο μεταξύ άλλων αναφέρει: “Ο Ερντογάν είναι ένας σκληρός εταίρος στη διαπραγμάτευση και αρνείται οποιαδήποτε κριτική για την εσωτερική του πολιτική. Πρέπει να ξέρει κανείς πώς να θέτει έναν ορισμένο αριθμό απαιτήσεων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να του δώσουμε λευκή επιταγή και να πάρουμε το βλέμμα μας από την πολύ επιδεινωμένη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία».

    Η ουκρανική κρίση είναι μια ιστορική ευκαιρία για τον Ερντογάν να δείξει τη σημασία του” εκτιμά από πλευράς της η Liberation, σημειώνοντας πως από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο Τούρκος πρόεδρος εκμεταλλεύτηκε την κρίση για να διεκδικήσει τη θέση της ‘Αγκυρας στις διεθνείς σχέσεις, μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσει τους διαπραγματευτικούς του μοχλούς σε όλα τα μέτωπα».

    Στο δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας αναφέρεται επίσης ότι «στο τεταμένο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία ο Τούρκος πρόεδρος κουνάει πολλές κόκκινες σημαίες ταυτόχρονα τις τελευταίες δύο εβδομάδες – η αντίθεση στην είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, η απειλή για νέα στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία, οι κατηγορίες κατά της Ελλάδας ότι εμποδίζει την πρόσβαση των αμερικανικών μαχητικών F-35 στην Τουρκία -, χωρίς να είναι σαφής ο λόγος και οι στόχοι του».

  • DW: Ιστορική στροφή με αυξήσεις επιτοκίων

    DW: Ιστορική στροφή με αυξήσεις επιτοκίων

    Μετά από έντεκα χρόνια το επιτόκιο στην ευρωζώνη αυξάνεται κατά 0,25% τον Ιούλιο. Πιθανή νέα αύξηση τον Σεπτέμβριο. Άνοδος στις αποδόσεις (spreads) ομολόγων της ευρωζώνης.

    Τέλος εποχής από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ): Μετά από έντεκα χρόνια «φθηνού χρήματος» τα επιτόκια θα αυξηθούν κατά 0,25% από τον Ιούλιο, όπως ανακοίνωσε την Πέμπτη το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας μετά τη συνεδρίασή του για θέματα νομισματικής πολιτικής στο Άμστερνταμ. Με αυτόν τον τρόπο οι θεματοφύλακες του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος επιχειρούν να υψώσουν ανάχωμα στη συνεχή άνοδο του πληθωρισμού, που, σύμφωνα με τα στοιχεία του Μαίου, φτάνει πλέον το 8,1% στην ευρωζώνη σε ετήσια βάση, έναντι 7,4% τον Απρίλιο.

    Σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη η ΕΚΤ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για μία ακόμη αύξηση επιτοκίων από τον Σεπτέμβριο, η οποία μάλιστα μπορεί να είναι μεγαλύτερη από 0,25%. Φαίνεται ότι η Τράπεζα της Φρανκφούρτης θα περιμένει να αξιολογήσει περαιτέρω στοιχεία για την οικονομική ανάπτυξη και την αγορά εργασίας στην ευρωζώνη, πριν προχωρήσει σε πιο ριζοσπαστικές αποφάσεις. Παράλληλα, η ΕΚΤ ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι τερματίζει τις παρεμβάσεις της στα πλαίσια του έκτακτου προγράμματος αγοράς περιουσιακών στοιχείων (APP) από την 1η Ιουλίου.

    «Καθυστερεί η ΕΚΤ»

    Στη Γερμανία πάντως οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι η ΕΚΤ έχει ήδη αργήσει να λάβει αποτελεσματικά μέτρα για να τιθασεύσει τον πληθωρισμό. «Οι κίνδυνοι στη νομισματική πολιτική αυξάνονται αδικαιολόγητα με την απόφαση της ΕΚΤ να μην ανεβάσει αμέσως τα επιτόκια, αλλά να αναβάλει την αύξηση για τους επόμενους μήνες», λέει ο Στέφαν Κόοθς, στέλεχος του Ινστιτούτου της Παγκόσμιας Οικονομίας του Κιέλου, στο Reuters, για να συμπληρώσει ότι «τα βήματα που ανακοινώθηκαν ήταν μία αναγκαία αρχή, αλλά τίποτα παραπάνω. Πρέπει να ακολουθήσουν περαιτέρω βήματα για την εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής, γιατί πλέον διακυβεύεται η αξιοπιστία της τράπεζας».

    Για τον Γιούργκεν Κρέμερ, επικεφαλής οικονομολόγο της Commerzbank, «η ΕΚΤ διατρέχει κίνδυνο, με τη διστακτική τακτική που ακολουθεί, να παγιωθούν οι πληθωριστικές προσδοκίες. Για να αποφευχθεί αυτό, θα πρέπει, το αργότερο στην επόμενη συνεδρίασή της, τον Ιούλιο, να ανεβάσει τα επιτόκια κατά 0,5%. Μικρές αυξήσεις της τάξεως του 0,25% δεν μπορούν να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό». «Η τακτική της ΕΚΤ παραμένει υπερβολικά διστακτική», σημειώνει και ο πρόεδρος της Ένωσης Γερμανικών Τραπεζών, Κρίστιαν Όσιγκ. Από την άλλη πλευρά ο αναλυτής της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt, Γιαν Μάλιεν, εκτιμά ότι «με τη σημερινή απόφαση η ΕΚΤ κάνει ένα βήμα πιο πέρα απ’ ότι αναμενόταν. Οι περισσότεροι ειδικοί ούτως ή άλλως ανέμεναν το τέλος της αγοράς ομολόγων και μία αύξηση επιτοκίου τον Ιούλιο. Η εξαγγελία για περαιτέρω και μάλιστα μεγαλύτερη αύξηση τον Σεπτέμβριο μάλλον αποτελεί έκπληξη».

    Προβληματισμός για την Ελλάδα και άλλες μεσογειακές χώρες

    Μετά την ανακοίνωση της ΕΚΤ άρχισαν να αυξάνονται αισθητά οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων στην ευρωζώνη. Για το ισπανικό, αλλά και για το γερμανικό δεκαετές ομόλογο οι αποδόσεις έφτασαν στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων οκτώ ετών (2,62% και 1,47% αντίστοιχα). Η απόδοση του ιταλικού ομολόγου ξεπέρασε το 3,6%, ενώ το ελληνικό δεκαετές ομόλογο εκτοξεύθηκε στο 4,1%.

    Στην ιστοσελίδα του Tagesschau.de το πρώτο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης (ARD) επισημαίνει ότι «με την άνοδο των επιτοκίων γίνεται πιο ακριβή η ανάληψη χρέους, ιδιαίτερα για τους κρατικούς προϋπολογισμούς υπερχρεωμένων χωρών, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία».Αλλά ακόμη και στη Γερμανία εκφράζεται ανησυχία για επιπλέον οικονομική επιβάρυνση στους οφειλέτες στεγαστικών δανείων, ανάλογα βέβαια και με τη συμφωνία που έχουν κάνει (σταθερό ή κυμαινόμενο επιτόκιο). Ιδιαίτερα έντονη θα είναι η επιβάρυνση για όσους έχουν λάβει καταναλωτικά δάνεια. Ο αριθμός τους στη Γερμανία υπολογίζεται σε έξι εκατομμύρια οφειλέτες.

    Πηγή: DW – Γιάννης Παπαδημητρίου  

  • Βιώσιμη Ανάπτυξη και ESG στο επίκεντρο των αξιών της ΕΥΔΑΠ

    Βιώσιμη Ανάπτυξη και ESG στο επίκεντρο των αξιών της ΕΥΔΑΠ

    Παγκόσμια προτεραιότητα στον επιχειρηματικό κόσμο, πλέον, αποτελεί η υποστήριξη και η υλοποίηση των κριτηρίων ESG που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος (Environment), τη στήριξη της κοινωνίας (Society), καθώς, και την εταιρική διακυβέρνηση (Governance).

    Τα κριτήρια ESG αποτυπώνουν την ικανότητα μιας επιχείρησης να δημιουργεί αξία και να διαμορφώνει στρατηγικές σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, λαμβάνοντας υπόψη τη διαχείριση μελλοντικών κινδύνων και συνδυάζοντας τον ανθρώπινο παράγοντα με την τεχνολογία. Η ενσωμάτωση των δεικτών ESG στις λειτουργίες μιας επιχείρησης είναι στρατηγικής σημασίας, γιατί με τον τρόπο αυτό δημιουργούν στην επιχείρηση επιπρόσθετη αξία.

    Κάθε επιχείρηση πρέπει να εντοπίζει, να ιεραρχεί και να δημοσιοποιεί τους δείκτες ESG και να εξηγεί πώς αυτοί επηρεάζουν την επίδοσή της. Έτσι, οι επενδυτές έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες αυτές για να καθορίσουν πόσο ανθεκτική είναι η επιχείρηση αυτή και κατά πόσο μπορεί να εφαρμόσει μακροπρόθεσμα τις στρατηγικές της δράσεις.

    Η ΕΥΔΑΠ, στο πλαίσιο της στρατηγικής βιώσιμης ανάπτυξης, ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τους στόχους ESG τους οποίους μετατρέπει σε μια καθημερινή εταιρική πραγματικότητα, με δράσεις εστιασμένες στην προστασία του περιβάλλοντος, την ενδυνάμωση της κοινωνίας και την ενίσχυση της εταιρικής διακυβέρνησης.

    Κύρια συνιστώσα της αναπτυξιακής πορείας της ΕΥΔΑΠ είναι η εναρμόνιση με τους στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης.

    ΑΡΧΕΙΟ ΕΥΔΑΠ – ΚΕΛ ΨΥΤΤΑΛΕΙΑ

    Οι στρατηγικές προτεραιότητες της ΕΥΔΑΠ δίνουν έμφαση στην αειφόρο διαχείριση του νερού και την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά, ταυτόχρονα, σε στοχευμένες ενέργειες για την αποδοτικότητα της λειτουργίας, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, την υποστήριξη της κοινωνίας και την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

    Το δυναμικό τρίπτυχο των στρατηγικών προτεραιοτήτων της Εταιρείας, λοιπόν, είναι:

    • Ασφάλεια στην εργασία
    • Αποδοτικότητα στη λειτουργία
    • Ανάπτυξη για την κοινωνία

    Στον τομέα του περιβάλλοντος, υψίστης σημασίας στρατηγικός στόχος είναι η σταθερή μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος. Ήδη, από το 2014 έως το 2020, έχει επιτευχθεί μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα στις εγκαταστάσεις στην Ψυττάλεια, σε ποσοστό 65%.

    Δέσμευση, επίσης, αποτελεί η εξοικονόμηση ενέργειας, η εφαρμογή των αρχών της κυκλικής οικονομίας και η αδιάλειπτη παροχή νερού αρίστης ποιότητας στους πολίτες.

    Ως προς τον πυλώνα της κυκλικής οικονομίας, η Εταιρεία προωθεί την υλοποίηση σημαντικού αριθμού έργων τα οποία είναι ενταγμένα στο ΕΣΠΑ 2014-2020 και αφορούν σε έργα ύδρευσης και, κυρίως, σε έργα αποχέτευσης σε δήμους της Ανατολικής Αττικής, τα οποία θα επιτρέψουν τη χρήση ανακυκλωμένου νερού για άρδευση και περιαστική χρήση. Κατά το 2021 μπήκαν σε τροχιά υλοποίησης πολλά έργα του επενδυτικού της προγράμματος, όσον αφορά στα έργα αποχέτευσης ακαθάρτων στην Ανατολική Αττική.

    Ταυτόχρονα, έχουν δρομολογηθεί έργα όπως ο εκσυγχρονισμός και η βελτιστοποίηση διαχείρισης και παρακολούθησης του δικτύου.

    Η ΕΥΔΑΠ, ως η μεγαλύτερη εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης στον ελλαδικό χώρο, φροντίζει με συνέπεια, υπευθυνότητα και ευαισθησία να παρέχει άριστης ποιότητας νερό, παράλληλα με σύγχρονες και αδιάλειπτες υπηρεσίες αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού στον εξυπηρετούμενο πληθυσμό της Αττικής.

    Σε συνδυασμό με τις παραπάνω περιβαλλοντικές δράσεις και με κινητήριο δύναμη τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, η ΕΥΔΑΠ δίνει έμφαση στον άνθρωπο και την κοινωνία.

    ΑΡΧΕΙΟ ΕΥΔΑΠ – ΜΕΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ

    Η διασφάλιση των συνθηκών εργασίας και η προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, η προάσπιση της πολυμορφίας και των ίσων ευκαιριών στην εργασία, καθώς, και η πελατοκεντρική προσέγγιση, είναι οι πυλώνες γύρω από τους οποίους δραστηριοποιείται η ΕΥΔΑΠ, άρρηκτα συνδεδεμένοι με τους στρατηγικούς στόχους της.

    Στον τομέα της εταιρικής διακυβέρνησης που βασίζεται στην επιχειρηματική ηθική, η ΕΥΔΑΠ εναρμονίζεται απόλυτα και βρίσκεται σε πλήρη συμμόρφωση με τις πολιτικές και τους κανονισμούς, προάγοντας τη διαφάνεια και την πιστή εφαρμογή των νόμων. Η εταιρική διακυβέρνηση της ΕΥΔΑΠ αφορά στο σύνολο των αρχών και πρακτικών που υιοθετεί η Εταιρεία προκειμένου να διασφαλίσει την απόδοσή της, τα συμφέροντά των μετόχων της και τα συμφέροντα όλων των ενδιαφερόμενων μερών.

    Η Βιώσιμη Ανάπτυξη της ΕΥΔΑΠ, λοιπόν, διαμορφώνει μια επιχειρηματική προσέγγιση που δημιουργεί αξία για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.

    Τα οφέλη είναι πολλά: Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, μέτοχοι, εργαζόμενοι, καταναλωτές, κατανοούν ότι σημαντικό κριτήριο για να επιλέξουν μία Εταιρεία είναι τα θέματα βιωσιμότητας. Ακολουθώντας τα κριτήρια ESG, η ΕΥΔΑΠ δεσμεύεται για μια πολιτική βασισμένη στην προστασία του περιβάλλοντος ενισχύει την ικανοποίηση των εργαζομένων και των πελατών, ενώ ταυτόχρονα ακολουθεί τους κανόνες της διαφάνειας και της νομοθετικής συμμόρφωσης που περιορίζουν τους όποιους κινδύνους μπορεί να προκύψουν για θέματα περιβαλλοντικά, εργασιακά ή εταιρικής διακυβέρνησης.

    Η ΕΥΔΑΠ είναι η πρώτη εταιρεία του Δημοσίου που ενσωμάτωσε στον Απολογισμό Βιώσιμης Ανάπτυξης του 2020 τα SASB Πρότυπα για τον κλάδο του νερού, ενώ, παράλληλα, έχει ενταχθεί στον δείκτη ESG του Χρηματιστηρίου Αθηνών στον οποίο συμπεριλαμβάνονται εταιρείες με καλές επιδόσεις σε θέματα περιβάλλοντος, κοινωνίας και εταιρικής διακυβέρνησης. Ο ρόλος των θεμάτων ESG είναι πλέον πολύ σημαντικός τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο και δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελέσουν πυξίδα για τον τρόπο λειτουργίας της Εταιρείας και τις σημαντικές επενδύσεις που αναλαμβάνει.