Δημήτρης Χριστόπουλος/ Η πλημμύρα, η ταπεινοφροσύνη και τα αθηναϊκά βουλεβάρτα

Σε συνθήκες εκτάκτων φυσικών φαινομένων και καταστροφών, όπως πιθανώς αυτή η πλημμύρα στην Αττική, η κριτική στους κρατούντες θεωρώ πως πρέπει να είναι πιο μετρημένη από το σύνηθες.

Για τρεις λόγους:

1ον, οι δυσκολίες είναι αντικειμενικά τεράστιες και η διοίκηση ούτως ή άλλως προβληματική στην αντιμετώπισή τους.

2ον, υπάρχει χρόνος μετά για τη συνηθισμένη ελληνική κλωτσοπατινάδα που λέγεται “απόδοση ευθυνών”

3ον, τέλος όντως υπάρχουν ακόμη ζωτικοί κίνδυνοι καθώς το φαινόμενο θα ενταθεί στις ώρες που έρχεται.
Αυτό ωστόσο δεν αναιρεί το μείζον δίδαγμα ότι η ασύγνωστη οίηση εκείνων που μόλις χθες έκαναν λόγο για “βουλεβάρτα” και διάφορες άλλες ανοησίες, πληρώνεται ακριβά, αν όχι απο τους πολιτικούς αντιπάλους αλλά από τη φύση.

Γι’αυτό λοιπόν, η ταπεινοφροσύνη είναι πολιτική αρετή.

Περισσότερο από την αναποτελεσματικότητα και την ανικανότητα ενοχλεί η αλαζονία ανίκανων και αναποτελεσματικών δημοσίων αξιωματούχων.